اگر از یک دوست صمیمی نامه‌ای تشویق‌کننده دریافت کنید،‏ چه احساسی خواهید داشت؟‏ تیموتائوس چنین نامه‌ای از طرف پولُس رسول دریافت کرد.‏ ما امروزه این نامه را به عنوان کتاب دوم تیموتائوس می‌شناسیم.‏ بی‌شک تیموتائوس پس از دریافت نامه به دنبال گوشه‌ای خلوت گشت تا ببیند دوست عزیزش برای او چه نوشته است.‏ تیموتائوس احتمالاً غرق این افکار بود:‏ ‹پولُس در چه حال است؟‏ آیا در رابطه با مسئولیتم پندی به من داده است؟‏ آیا این پند کمکم می‌کند که موعظه‌ای مؤثرتر داشته باشم و بهتر بتوانم به دیگران خدمت کنم؟‏› او علاوه بر جواب این سؤالات،‏ اطلاعات بیشتری را در این نامه دریافت کرد.‏ در ادامه به بررسی چند نکته می‌پردازیم.‏

تیموتائوس به محض این که شروع به خواندن نامه کرد،‏ محبت و علاقهٔ پولُس را نسبت به خودش احساس کرد.‏ پولُس او را ‹فرزند عزیزش› خطاب کرده بود.‏ (‏۲تیمو ۱:‏۲‏)‏ تیموتائوس آن نامه را حدوداً در سال ۶۵ میلادی دریافت کرد و در آن موقع بیش از ۳۰ سال داشت و یک پیر مسیحی باتجربه بود.‏ او همچنین بیش از ۱۰ سال با پولُس خدمت کرده بود و درس‌های زیادی از او آموخته بود.‏

وفاداری و پایداری پولُس در سختی‌ها قطعاً تیموتائوس را بسیار تشویق کرد.‏ پولُس در زندان بود و با مرگ فاصلهٔ چندانی نداشت.‏ (‏۲تیمو ۱:‏۱۵،‏ ۱۶؛‏ ۴:‏۶-‏۸‏)‏ شجاعت او برای تیموتائوس در این کلمات،‏ واضح و آشکار بود:‏ ‹همه چیز را همچنان متحمّل می‌شوم.‏› (‏۲تیمو ۲:‏۸-‏۱۳‏)‏ پایداری پولُس،‏ به ما نیز قوّت قلب می‌دهد.‏

پولُس از تیموتائوس خواست که ارزش مسئولیتی را که در خدمت به یَهُوَه بر عهده داشت بداند.‏ او به تیموتائوس چنین سفارش کرد:‏ ‹آن هدیهٔ خدا را همچون آتش در خود افروخته نگاه دار.‏› (‏۲تیمو ۱:‏۶‏،‏ پاورقی)‏ واژهٔ یونانی‌ای که در فارسی «هدیه» ترجمه شده است،‏ خاریسما می‌باشد و به معنای هدیه‌ای است که از سر لطف به شخصی داده می‌شود.‏ تیموتائوس این هدیه را زمانی دریافت کرد که برای مسئولیتی ویژه در جماعت انتخاب شد.‏—‏۱تیمو ۴:‏۱۴‏.‏

تیموتائوس چگونه باید از هدیه‌اش استفاده می‌کرد؟‏ وقتی او عبارت «افروخته نگاه داشتن همچون آتش» را در نامهٔ پولُس خواند،‏ احتمالاً به آتشی که در برخی خانه‌ها روشن و گاه به ذغال‌های سرخ و پرحرارت تبدیل می‌شد فکر کرد.‏ این ذغال‌ها  برای شعله‌ور شدن و گرم کردن خانه،‏ باید افروخته می‌شدند.‏ مطابق یک فرهنگ لغت،‏ واژهٔ یونانی‌ای که پولُس برای «افروختن» استفاده کرد به معنی «زنده کردن،‏ اِحیا کردن و دمیدن در آتش» نیز می‌باشد.‏ در واقع،‏ او به این شکل به انگیزه و غیرت لازم برای انجام خدمت اشاره کرد و گویی به تیموتائوس چنین گفت:‏ ‹با جان و دل خدمتت را به انجام رسان!‏› به طور مشابه،‏ ما نیز امروزه باید با غیرت به خدمتمان ادامه دهیم.‏

در ادامهٔ نامهٔ پولُس،‏ عبارت دیگری بود که به تیموتائوس کمک کرد تا در خدمتش موفق باشد.‏ پولُس گفت:‏ «به یاری روح‌القدس که در ماست،‏ آن امانت نیکو را که به تو سپرده شده است،‏ نگاه دار.‏» (‏۲تیمو ۱:‏۱۴‏)‏ منظور او از امانت چه بود؟‏ چه امانتی به تیموتائوس سپرده شده بود؟‏ پولُس در آیهٔ قبل به «کلام صحیح» اشاره کرد که همان حقایق موجود در کلام خداست.‏ (‏۲تیمو ۱:‏۱۳‏)‏ تیموتائوس به عنوان یک خادم مسیحی موظف بود که این حقایق را به برادران و خواهران و همچنین دیگر انسان‌ها تعلیم دهد.‏ (‏۲تیمو ۴:‏۱-‏۵‏)‏ به علاوه،‏ او به عنوان پیر جماعت منصوب شده بود تا گلهٔ خدا را شبانی کند.‏ (‏۱پطر ۵:‏۲‏)‏ تیموتائوس با تکیه بر روح‌القدس یَهُوَه و کلام او می‌توانست امانت نیکویی را که دریافت کرده بود،‏ نگاه دارد.‏—‏۲تیمو ۳:‏۱۴-‏۱۷‏.‏

امروزه نیز حقایق کلام خدا همچون امانتی به ما سپرده شده است تا آن را در خدمت موعظه به دیگران تعلیم دهیم.‏ (‏مت ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ ما می‌توانیم از طریق دعا و مطالعهٔ مرتب کلام خدا نشان دهیم که برای این حقایق ارزش قائلیم.‏ (‏روم ۱۲:‏۱۱،‏ ۱۲؛‏ ۱تیمو ۴:‏۱۳،‏ ۱۵،‏ ۱۶‏)‏ همچنین شاید برخی از ما مسئولیت‌های بیشتری نیز بر عهده داشته باشیم؛‏ ممکن است به خدمت تمام‌وقت مشغول باشیم یا به عنوان پیر جماعت خدمت کنیم.‏ چنین مسئولیت‌هایی ما را فروتن می‌سازد و باعث می‌شود که همواره برای کمک،‏ به یَهُوَه روی آوریم.‏ بنابراین با ارزش قائل شدن برای مسئولیتی که به ما واگذار شده است و تکیه بر یَهُوَه برای به انجام رساندن آن،‏ می‌توانیم اصطلاحاً از امانتی که به ما سپرده شده است محافظت کنیم و آن را نگاه داریم.‏

مسئولیت تیموتائوس شامل آموزش به برادران نیز می‌شد.‏ بدین ترتیب آنان می‌توانستند همچون او خدمت کنند.‏ از این رو پولُس تیموتائوس را چنین ترغیب کرد:‏ «آنچه را از من شنیده‌ای .‏ .‏ .‏ به اشخاص وفادار بسپار تا آنان نیز صلاحیت لازم را برای تعلیم دادن به دیگران به دست آورند.‏» (‏۲تیمو ۲:‏۲‏)‏ بله،‏ پولُس به تیموتائوس یادآور شد که هر آنچه را که خود آموخته بود به برادران نیز تعلیم دهد.‏ امروزه نیز بسیار اهمیت دارد که سرپرستان جماعت مطابق با این پند عمل کنند.‏ آنان دانشی را که در خدمت کسب کرده‌اند از برادران دیگر مخفی نمی‌کنند؛‏ بلکه آن را در اختیارشان قرار می‌دهند تا آنان نیز به‌خوبی از عهده مسئولیت خود برآیند.‏ سرپرستان از این که برادران دیگر بیشتر از آنان بدانند یا بهتر از آنان از عهدهٔ کارها برآیند ناراحت نمی‌شوند.‏ بنابراین آنان تنها نکات ابتدایی و پایه‌ای را به برادران دیگر آموزش نمی‌دهند بلکه می‌خواهند این برادران درک و فهم خوبی به دست آورند و از نظر روحانی پیشرفت کنند.‏ به این شکل،‏ ‹اشخاص وفاداری› که تعلیم می‌بینند،‏ بهتر می‌توانند به جماعت خدمت کنند.‏

مطمئناً نامهٔ تشویق‌کنندهٔ پولُس برای تیموتائوس بسیار باارزش بود.‏ می‌توان تصوّر کرد که او بارها نامه را خواند و بر پندهای آن تعمّق کرد و با خود فکر کرد که چگونه می‌تواند به بهترین شکل،‏ آن‌ها را در خدمتش به کار گیرد.‏

ما نیز می‌خواهیم این پندها را به کار گیریم.‏ چگونه؟‏ باید سخت تلاش کنیم تا هدیه‌ای را که دریافت کرده‌ایم همچون آتش در خود افروخته نگاه داریم،‏ امانتی را که به ما سپرده شده است به‌خوبی حفظ کنیم و دانش و تجربیاتمان را در اختیار دیگران قرار دهیم.‏ به این شکل،‏ ما نیز می‌توانیم مطابق با پند پولُس به تیموتائوس،‏ ‹خدمت خود را به طور کامل انجام دهیم.‏›—‏۲تیمو ۴:‏۵‏.‏