Gott horcht no ons. De Schreft wiest ons, daut Jehova “aul dee noaun [es], dee am aunroopen, aul dee, dee am en Woarheit aunroopen. . . . Hee hieet wan see schrieen un halpt an” (Psalm 145:18-19).

Gott well, daut wie to am bäden. De Schreft sajcht: “Lot Gott met bäden un prachren un dankscheen sajen aules weeten waut junt fält” (Filippa 4:6).

Gott es sea om ons bekjemmat. Gott weet krakjt, waut wie fa Sorjen un Trubbels haben, un well ons halpen. De Schreft sajcht: “Schmiet aul june Sorjen opp am; hee sorcht fa junt” (1. Petrus 5:7).