در موزهٔ سرزمین کتاب مقدّس * در اورشلیم،‏ لوحی سنگی وجود دارد که حکاکی روی آن مربوط به سال‌های ۷۰۰ تا ۶۰۰ قبل از میلاد است.‏ این لوح در غاری که به عنوان گور استفاده می‌شد یافت شد که در نزدیکی حِبرون در اسرائیل است.‏ بر روی این لوح چنین نوشته شده است:‏ «لعنت یَهْوِه صبایوت بر خَگَف پسر خَگَوْ باد.‏» این نوشته چگونه درستی کتاب مقدّس را تأیید می‌کند؟‏ این حکاکی نشان می‌دهد که نام خدا،‏ یَهُوَه که در اسرائیل باستان به صورت «ی‌ه‌وه» نوشته می‌شد،‏ نامی شناخته شده بود که مردم در زندگی روزمره به کار می‌بردند.‏ نام خدا و اسامی‌ای که شامل نام خدا می‌شود،‏ بر روی دیوار غارهای مشابه،‏ زیاد دیده شده است.‏ این حکاکی‌ها توسط کسانی که در آنجا مخفی می‌شدند یا گرد هم می‌آمدند انجام شده است.‏

دکتر رِیچال نابولسی از دانشگاه جورجیا،‏ در رابطه با این سنگ‌نوشته‌ها می‌گوید:‏ «دیدن نام ‹ی‌ه‌وه› در تعداد زیادی از سنگ‌نوشته‌ها،‏ موضوع مهمی است .‏ .‏ .‏ این حکاکی‌ها و نوشته‌های مقدّس نشان می‌دهند که یَهُوَه خدا در بین مردم اسرائیل و یهودا از اهمیت بسزایی برخوردار بوده است.‏» این موضوع تأییدی است بر درستی کتاب مقدّس که در آن نام خدا،‏ «ی‌ه‌وه» به زبان عبری،‏ هزاران بار آمده است.‏ اغلب در اسم اشخاص نیز از نام خدا استفاده می‌شد.‏

عبارت حک‌شدهٔ «یَهْوِه صبایوت» بر این لوح سنگی به معنای «یَهُوَه خداوند لشکرها» است.‏ این امر نشان می‌دهد که مردم در زمان باستان علاوه بر نام خدا،‏ از اصطلاح «یَهُوَه خداوند لشکرها» نیز بسیار استفاده می‌کردند.‏ این موضوع نیز اثبات دیگری است بر درستی کتاب مقدّس.‏ چرا که این عبارت ۲۸۳ بار در بخش عبری کتاب مقدّس،‏ به‌خصوص در نوشته‌های اِشَعْیا،‏ اِرْمیا و زَکَریا آمده است.‏