۱-‏۲.‏ مطابق مَتّی ۵:‏۱۱‏،‏ باید چه دیدگاهی نسبت به مشکلات داشته باشیم؟‏

عیسی وعده داد که پیروانش از شادی واقعی برخوردار خواهند بود.‏ او همچنین گفت که آنانی که او را دوست دارند با سختی‌هایی روبرو خواهند شد.‏ (‏مت ۱۰:‏۲۲،‏ ۲۳؛‏ لو ۶:‏۲۰-‏۲۳‏)‏ ما از این که شاگرد مسیح هستیم بسیار خوشحالیم.‏ اما اگر با مخالفت خانواده،‏ آزار و اذیت از طرف مقامات دولتی یا فشار همکاران و همکلاسی‌ها برای زیر پا گذاشتن اصول یَهُوَه روبرو شویم،‏ چه احساسی خواهیم داشت؟‏ کاملاً طبیعی است که فکر کردن به چنین موقعیت‌هایی باعث نگرانی‌مان شود.‏

^۲ اکثر مردم قبول ندارند که آزار و اذیت می‌تواند باعث شادی آنان شود.‏ اما این دقیقاً چیزی است که در کلام خدا آمده است.‏ برای مثال،‏ یعقوب گفت که هنگام رویارویی با سختی‌ها،‏ نباید خود را ضعیف و ناتوان بدانیم،‏ بلکه باید شاد باشیم.‏ (‏یعقو ۱:‏۲،‏ ۱۲‏)‏ عیسی نیز گفت که حتی وقتی مورد آزار و اذیت قرار می‌گیریم،‏ باید شادی خود را حفظ کنیم.‏ ‏(‏مَتّی ۵:‏۱۱ خوانده شود.‏)‏ ما چگونه می‌توانیم در سختی‌ها شاد باشیم؟‏ در این زمینه می‌توانیم از نکاتی که در نامهٔ یعقوب به مسیحیان قرن اول آمده است،‏ درس‌های خوبی بیاموزیم.‏ ابتدا خواهیم دید که آن مسیحیان با چه مشکلاتی روبرو بودند.‏

۳.‏ اندکی پس از این که یعقوب،‏ شاگرد عیسی شد،‏ چه وقایعی رخ داد؟‏

^۳ اندکی پس از این که یعقوب،‏ برادر ناتنی عیسی شاگرد او شد،‏ مخالفان شروع به آزار و اذیت مسیحیان اورشلیم کردند.‏ (‏اعما ۱:‏۱۴؛‏ ۵:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ وقتی استیفان به قتل رسید،‏ بسیاری از مسیحیان اورشلیم «در سراسر یهودیه و سامره  پراکنده شدند،‏» و حتی تا قبرس و اَنطاکیه نیز رفتند.‏ (‏اعما ۷:‏۵۸–‏۸:‏۱؛‏ ۱۱:‏۱۹‏)‏ آن مسیحیان با سختی‌های زیادی روبرو بودند.‏ با این حال،‏ غیورانه خبر خوش را موعظه کردند و جماعات زیادی در سراسر امپراتوری روم تأسیس شد.‏ (‏۱پطر ۱:‏۱‏)‏ اما هنوز مشکلات بیشتری در انتظار مسیحیان قرن اول بود.‏

۴.‏ مسیحیان قرن اول با چه سختی‌های دیگری روبرو بودند؟‏

^۴ مسیحیان قرن اول با سختی‌های بسیاری روبرو بودند.‏ برای مثال،‏ حدود سال ۵۰ میلادی،‏ کِلودیوسِ قیصر به همهٔ یهودیان دستور داد که روم را ترک کنند.‏ بنابراین یهودیانی که مسیحی شده بودند نیز مجبور به ترک خانه‌هایشان شدند و به جایی دیگر نقل‌مکان کردند.‏ (‏اعما ۱۸:‏۱-‏۳‏)‏ حدود سال ۶۱ میلادی،‏ پولُس رسول در نامه‌اش اشاره کرد که مسیحیان در برابر عموم مورد اهانت قرار می‌گرفتند،‏ زندانی می‌شدند و اموالشان غارت می‌شد.‏ (‏عبر ۱۰:‏۳۲-‏۳۴‏)‏ به علاوه،‏ برخی مسیحیان باید با فقر و بیماری نیز دست و پنجه نرم می‌کردند.‏—‏روم ۱۵:‏۲۶؛‏ فیلیپ ۲:‏۲۵-‏۲۷‏.‏

۵.‏ در ادامه به چه سؤالاتی پاسخ می‌دهیم؟‏

^۵ وقتی یعقوب پیش از سال ۶۲ میلادی نامه‌اش را می‌نوشت،‏ از سختی‌هایی که برادران و خواهرانش با آن روبرو بودند کاملاً آگاه بود.‏ یَهُوَه با روح‌القدسش،‏ یعقوب را هدایت کرد تا در نامه‌اش به مسیحیان پندهایی مفید بدهد تا آنان بتوانند در سختی‌ها،‏ شادی‌شان را حفظ کنند.‏ در ادامه با بررسی نامهٔ یعقوب،‏ به این سه سؤال پاسخ خواهیم داد:‏ مفهوم شادی‌ای که یعقوب به آن اشاره کرد چیست؟‏ چه عواملی می‌تواند شادی را از مسیحیان بگیرد؟‏ حکمت،‏ ایمان و شجاعت چگونه کمکمان می‌کند که صرف‌نظر از سختی‌ها،‏ شادی‌مان را حفظ کنیم؟‏

۶.‏ مطابق لوقا ۶:‏۲۲،‏ ۲۳‏،‏ چرا یک شخص مسیحی هنگام رویارویی با سختی‌ها می‌تواند شادی‌اش را حفظ کند؟‏

^۶ مردم معتقدند که سلامتی،‏ ثروت و روابط خوب خانوادگی،‏ برای شاد بودن کافی است.‏ اما یعقوب به شادی دیگری اشاره کرد که یکی از جنبه‌های ثمرهٔ روح‌القدس است؛‏ شادی‌ای که به شرایطمان وابسته نیست.‏ (‏غلا ۵:‏۲۲‏)‏ یک شخص مسیحی وقتی از عیسی سرمشق می‌گیرد و می‌داند که یَهُوَه از او خشنود است،‏ از صمیم دل احساس شادی می‌کند.‏ ‏(‏لوقا ۶:‏۲۲،‏ ۲۳ خوانده شود؛‏ کول ۱:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ شادی مسیحیان را می‌توان به شعلهٔ یک چراغ تشبیه کرد.‏ آن شعله توسط بدنهٔ چراغ از باد و باران محفوظ می‌ماند.‏ به طور مشابه،‏ شادی‌ای که مسیحیان در دل دارند نیز صرف‌نظر از شرایطی که در آن هستند می‌تواند همواره شعله‌ور بماند.‏ فقر و بیماری نمی‌تواند چنین شادی‌ای را از مسیحیان بگیرد.‏ حتی اهانت‌های مردم و مخالفت خانواده نیز نمی‌تواند شعلهٔ آن را خاموش کند.‏ شادی مسیحیان،‏ هنگام رویارویی با مخالفت‌ها نه تنها از بین نمی‌رود،‏ بلکه شعله‌ورتر می‌گردد.‏ در واقع،‏ سختی‌هایی که به خاطر ایمانمان با آن‌ها روبرو می‌شویم ثابت می‌کند که شاگردان واقعی مسیح هستیم.‏ (‏مت ۱۰:‏۲۲؛‏ ۲۴:‏۹؛‏ یو ۱۵:‏۲۰‏)‏ به همین دلیل،‏ یعقوب گفت:‏ «برادران من،‏ رویارویی با سختی‌های گوناگون را کمال شادی بشمارید.‏»—‏یعقو ۱:‏۲‏.‏

۷-‏۸.‏ چرا ایمانمان در سختی‌ها تقویت می‌گردد؟‏

^۷ یعقوب به دلیل دیگری اشاره کرد که مسیحیان حاضرند سختی‌ها را به جان بخرند.‏ او گفت:‏ «وقتی ایمانتان .‏ .‏ .‏ در سختی‌ها آزموده می‌شود،‏ پایداری به بار می‌آورد.‏» (‏یعقو ۱:‏۳‏)‏ سختی‌ها را می‌توان به آتشی تشبیه کرد که برای شکل دادن تیغهٔ شمشیر به کار می‌رود.‏ وقتی تیغهٔ شمشیر داغ و سپس سرد می‌شود،‏ مقاوم‌تر می‌گردد.‏ به طور مشابه،‏ وقتی ما در سختی‌ها پایدار می‌مانیم،‏ ایمانمان تقویت می‌گردد.‏ به همین دلیل،‏ یعقوب گفت:‏ «بگذارید پایداری کار خود را به انجام رساند تا شما کامل و از هر جهت بی‌عیب شوید.‏» (‏یعقو ۱:‏۴‏)‏ وقتی حس می‌کنیم که ایمانمان در سختی‌ها تقویت می‌گردد،‏ با شادی آن‌ها را تحمّل می‌کنیم.‏

^۸ به علاوه،‏ یعقوب در نامه‌اش به مواردی اشاره کرد که می‌تواند شادی را از ما بگیرد.‏ آن موارد کدامند و چگونه می‌توانیم بر آن‌ها غلبه کنیم؟‏

۹.‏ چرا به حکمت نیاز داریم؟‏

^۹ مشکل:‏ تشخیص کار درست.‏ ما هنگام رویارویی با سختی‌ها می‌خواهیم کمک یَهُوَه را بطلبیم تا بتوانیم تصمیماتی بگیریم که او را خشنود سازد،‏ به نفع هم‌ایمانانمان باشد و در حفظ وفاداری کمکمان کند.‏ (‏ار ۱۰:‏۲۳‏)‏ ما برای تشخیص کار درست و برخورد صحیح با مخالفانمان،‏ به حکمت نیاز داریم.‏ اگر ندانیم در  چنین مواقعی چگونه باید عمل کنیم،‏ شاید دلسرد و ناامید شویم و شادی‌مان را از دست بدهیم.‏

۱۰.‏ یعقوب ۱:‏۵ چگونه ما را ترغیب می‌کند تا حکمت یَهُوَه را دریافت کنیم؟‏

^۱۰ راه‌حل:‏ حکمت یَهُوَه را بطلبیم.‏ اگر بخواهیم با شادی سختی‌ها را پشت سر بگذاریم،‏ ابتدا باید در دعا حکمت یَهُوَه را بطلبیم تا بتوانیم تصمیمات درستی بگیریم.‏ ‏(‏یعقوب ۱:‏۵ خوانده شود.‏)‏ اما اگر یَهُوَه فوراً حکمتش را به ما ندهد چطور؟‏ یعقوب گفت که باید ‹پیوسته آن را از خدا طلب کنید.‏› هر چقدر هم که در دعا حکمت یَهُوَه را بطلبیم،‏ او از ما ناراحت و خسته نمی‌شود؛‏ بلکه «با سخاوت» حکمتش را در اختیارمان می‌گذارد تا بتوانیم سختی‌ها را تحمّل کنیم.‏ (‏مز ۲۵:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ او مشکلاتمان را می‌بیند،‏ دردمان را حس می‌کند و آمادهٔ کمک به ماست.‏ به راستی که این امر مایهٔ شادی ماست!‏ اما یَهُوَه چگونه حکمتش را در اختیارمان می‌گذارد؟‏

۱۱.‏ برای دریافت حکمت یَهُوَه،‏ چه کار دیگری باید انجام دهیم؟‏

^۱۱ حکمت یَهُوَه در کلامش است.‏ (‏امث ۲:‏۶‏)‏ برای دریافت آن باید کلام خدا و نشریات سازمان را مطالعه کنیم.‏ اما نباید تنها به افزایش دانشمان از کتاب مقدّس اکتفا کنیم؛‏ بلکه باید حکمتی را که با خواندن کلام خدا می‌آموزیم،‏ در زندگی به کار گیریم.‏ یعقوب گفت:‏ «به کلام عمل کنید و فقط شنوندهٔ آن مباشید.‏» (‏یعقو ۱:‏۲۲‏)‏ به این شکل،‏ بیش از پیش صلحجو،‏ معقول و رحیم خواهیم شد.‏ (‏یعقو ۳:‏۱۷‏)‏ این خصوصیات کمکمان می‌کند که هنگام رویارویی با هر سختی‌ای،‏ پایدار بمانیم و شادی‌مان را از دست ندهیم.‏

۱۲.‏ چرا اهمیت دارد که با کلام خدا به‌خوبی آشنا باشیم؟‏

^۱۲ کلام خدا همچون آینه‌ای است که به ما کمک می‌کند ضعف‌هایمان را تشخیص دهیم و نحوهٔ بر طرف کردن آن‌ها را به ما می‌آموزد.‏ (‏یعقو ۱:‏۲۳-‏۲۵‏)‏ برای مثال،‏ شاید پس از مطالعهٔ کلام خدا دریابیم که  باید خشم خود را کنترل کنیم.‏ سپس با کمک یَهُوَه می‌آموزیم که هنگام رویارویی با شرایطی که ما را عصبانی می‌کند،‏ با ملایمت رفتار کنیم.‏ این خصوصیت کمکمان می‌کند که در مشکلات،‏ واکنش بهتری از خود نشان دهیم.‏ به علاوه،‏ شخص ملایم تأمّل می‌کند و تصمیمات بهتری می‌گیرد.‏ (‏یعقو ۳:‏۱۳‏)‏ بله،‏ بسیار اهمیت دارد که با کلام خدا به‌خوبی آشنا باشیم!‏

۱۳.‏ چرا باید بر نمونه‌های موجود در کتاب مقدّس تعمّق کنیم؟‏

^۱۳ گاه پس از این که مرتکب اشتباه می‌شویم،‏ حکمت لازم را می‌آموزیم.‏ اما این راه،‏ چندان راحت نیست.‏ راه بهتر دریافت حکمت این است که بر اعمال خوب و بد دیگران تعمّق کنیم.‏ یعقوب نیز ما را ترغیب کرد که نمونهٔ خادمانی همچون ابراهیم،‏ راحاب،‏ ایّوب و ایلیّا را بررسی کنیم.‏ (‏یعقو ۲:‏۲۱-‏۲۶؛‏ ۵:‏۱۰،‏ ۱۱،‏ ۱۷،‏ ۱۸‏)‏ آن خادمان وفادار با سختی‌هایی روبرو بودند که می‌توانست شادی را از آنان بگیرد.‏ پایداری آنان ثابت کرد که ما نیز با کمک یَهُوَه می‌توانیم همچون آنان عمل کنیم.‏

۱۴-‏۱۵.‏ چرا نباید نسبت به شک و تردیدمان بی‌توجه باشیم؟‏

^۱۴ مشکل:‏ شک و تردید.‏ گاه درک برخی موضوعات کلام خدا مشکل است؛‏ یا شاید طوری که انتظار داریم،‏ یَهُوَه به دعاهایمان پاسخ ندهد.‏ این موارد ممکن است ما را نسبت به اعتقاداتمان مردد سازد.‏ اگر به چنین شک و تردیدی اهمیت ندهیم،‏ می‌تواند ایمانمان را تضعیف کند و بر رابطه‌مان با یَهُوَه تأثیر بگذارد.‏ (‏یعقو ۱:‏۷،‏ ۸‏)‏ حتی می‌تواند امیدمان را تیره و تار کند.‏

^۱۵ پولُس رسول امیدمان به آینده را به یک لنگر تشبیه کرد.‏ (‏عبر ۶:‏۱۹‏)‏ یک لنگر،‏ کشتی را در دریایی توفانی ثابت نگاه می‌دارد و از برخورد آن به صخره‌ها جلوگیری می‌کند.‏ اما یک لنگر تنها در صورتی مفید است که تمام حلقه‌های زنجیر آن به هم متصل باشد.‏ همان طور که زنگ‌زدگی،‏ استحکام حلقه‌ها را کاهش می‌دهد،‏ شک و تردید نیز باعث تضعیف ایمان می‌گردد.‏ به این شکل،‏ شخص هنگام رویارویی با سختی‌ها و مخالفت‌ها ممکن است ایمانش را به تحقق وعده‌های یَهُوَه از دست بدهد و دیگر امیدی به آینده نداشته باشد.‏ یعقوب دربارهٔ شخصی که شک و تردید دارد می‌گوید که او «همچون موج دریاست که با وزش باد به این سو و آن سو رانده می‌شود.‏» (‏یعقو ۱:‏۶‏)‏ چنین شخصی،‏ احتمالاً هرگز احساس شادی نمی‌کند!‏

۱۶.‏ اگر دچار شک و تردید شدیم چه باید بکنیم؟‏

^۱۶ راه‌حل:‏ شک و تردیدمان را برطرف کنیم و ایمانمان را تقویت نماییم.‏ برای برطرف کردن شک و تردیدمان باید سریع وارد عمل شویم.‏ قوم یَهُوَه در زمان ایلیّای نبی،‏ دچار شک و تردید شده بود.‏ ایلیّا به آنان گفت:‏ «تا به کی میان دو فرقه می‌لنگید؟‏ اگر یهوه خداست،‏ او را پیروی کنید،‏ و اگر بَعَل خداست،‏ از پی او بروید.‏» (‏۱پاد ۱۸:‏۲۱‏)‏ امروزه نیز چنین است.‏ ما باید با تحقیق و تعمّق به خود ثابت کنیم که یَهُوَه خداست،‏ کتاب مقدّس کلام اوست و شاهدان یَهُوَه قوم او هستند.‏ (‏۱تسا ۵:‏۲۱‏)‏ به این شکل،‏ شک و تردیدمان برطرف می‌شود و ایمانمان تقویت می‌گردد.‏ اگر در این زمینه به کمک نیاز داریم،‏ می‌توانیم با پیران مسیحی صحبت کنیم.‏ بله،‏ اگر بخواهیم شادی‌مان را در خدمت به یَهُوَه حفظ کنیم،‏ باید فوراً وارد عمل شویم!‏

۱۷.‏ از دست دادن شجاعت چه نتیجه‌ای دارد؟‏

^۱۷ مشکل:‏ دلسردی و ناامیدی.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «اگر در سختی‌ها دلسرد شوی،‏ قوّتت کاهش می‌یابد.‏» (‏امث ۲۴:‏۱۰‏،‏ دج‏)‏ واژهٔ عبری‌ای که در اینجا «دلسرد شدن» ترجمه شده است به معنی «از دست دادن شجاعت» نیز می‌باشد.‏ اگر ما شجاعت خود را از دست بدهیم،‏ دیگر احساس شادی نخواهیم کرد.‏

۱۸.‏ مفهوم پایداری چیست؟‏

 ^۱۸ راه‌حل:‏ به یَهُوَه تکیه کنیم تا به ما شجاعتی بدهد که بتوانیم پایدار بمانیم.‏ برای این که در سختی‌ها پایدار بمانیم به شجاعت نیاز داریم.‏ (‏یعقو ۵:‏۱۱‏)‏ واژه‌ای که یعقوب برای «پایداری» استفاده کرد به وضعیتی اشاره می‌کند که شخص،‏ محکم و استوار در جای خود می‌ایستد.‏ این مفهوم،‏ شاید سربازی را به یادمان آورد که هنگام حملهٔ دشمن،‏ حاضر نیست که حتی یک قدم به عقب برگردد.‏

۱۹.‏ از نمونهٔ پولُس رسول چه می‌آموزیم؟‏

^۱۹ پولُس رسول نمونهٔ بسیار خوبی از شجاعت و پایداری به جا گذاشت.‏ او نیز گاه احساس ضعف و ناتوانی می‌کرد.‏ اما همواره پایدار ماند.‏ زیرا برای دریافت قوّتی که نیاز داشت،‏ به یَهُوَه تکیه کرد.‏ (‏۲قر ۱۲:‏۸-‏۱۰؛‏ فیلیپ ۴:‏۱۳‏)‏ ما نیز اگر همواره با فروتنی تشخیص دهیم که به کمک یَهُوَه نیاز داریم،‏ می‌توانیم از چنین قوّت و شجاعتی برخوردار شویم.‏—‏یعقو ۴:‏۱۰‏.‏

۲۰-‏۲۱.‏ ما از چه امری اطمینان داریم؟‏

^۲۰ ما می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که سختی‌هایمان،‏ مجازاتی از طرف یَهُوَه نیست.‏ یعقوب در این باره به ما چنین اطمینان داد:‏ «وقتی کسی با آزمایشی روبرو می‌شود،‏ نگوید:‏ ‹خدا مرا آزمایش می‌کند.‏› زیرا همان طور که نمی‌توان خدا را به عملی بد وسوسه کرد،‏ او نیز کسی را به عملی بد وسوسه نمی‌کند.‏» (‏یعقو ۱:‏۱۳‏)‏ آگاهی و اطمینان از این امر،‏ ما را بر آن می‌دارد که به پدر پرمهر آسمانی‌مان نزدیک‌تر شویم.‏—‏یعقو ۴:‏۸‏.‏

^۲۱ یَهُوَه هرگز «تغییر نمی‌کند.‏» (‏یعقو ۱:‏۱۷‏)‏ همان طور که او به مسیحیان قرن اول کمک کرد،‏ امروزه نیز در سختی‌ها به هر یک از ما کمک می‌کند.‏ در دعاهایتان خالصانه از یَهُوَه بخواهید که به شما حکمت،‏ ایمان و شجاعت ببخشد.‏ او به دعاهایتان پاسخ خواهد داد.‏ به این شکل،‏ می‌توانید مطمئن باشید که یَهُوَه در سختی‌ها کمکتان می‌کند تا شادی‌تان را حفظ کنید.‏