1-2. Matta 5:11’e göre, sınavlara bakış açımız ne olmalı?

İSA, takipçilerine gerçek bir mutluluğa sahip olacaklarını söyledi. Ancak sınavlar yaşayacakları konusunda da onları uyardı (Mat. 10:22, 23; Luka 6:20-23). Mesih’in öğrencileri olmak bize büyük sevinç veriyor. Fakat ailemiz bize muhalefet edebilir, devletten zulüm görebiliriz ya da iş veya okul arkadaşlarımız yanlış bir davranışta bulunmamız için bize baskı yapabilir. Bu olasılıkları düşününce ne hissediyoruz? Doğal olarak kaygılanabiliriz.

² İnsanlar zulmü normalde bir sevinç nedeni olarak görmez. Oysa Tanrı’nın Sözü zulmü tam da böyle görmemizi söyler. Örneğin, Yakup sınavlar yaşarken kendimizi çaresiz hissetmek yerine, bunları sevinçle karşılamamız gerektiğini yazdı (Yak. 1:2, 12). Ayrıca İsa zulüm gördüğümüzde bile mutlu olmamız gerektiğini söyledi (Matta 5:11’i okuyun). Peki sınavlara rağmen sevincimizi nasıl koruyabiliriz? Yakup’un ilk Hıristiyanlara yazdığı mektuptan birkaç düşünceyi gözden geçirmek bize çok şey öğretecek. İlk olarak, o Hıristiyanların ne gibi zorluklar yaşadığını görelim.

3. Yakup İsa’nın öğrencisi olduktan kısa süre sonra neler yaşandı?

³ İsa’nın kardeşi Yakup onun öğrencisi olduktan kısa süre sonra, Yeruşalim’deki Hıristiyanlara karşı muhalefet başladı (Elçi. 1:14; 5:17, 18). Ardından İstefanos öldürüldüğünde  birçok Hıristiyan şehirden kaçtı ve “tüm Yahudiye ve Samiriye bölgelerine dağıldı”; onlardan bazıları zaman içinde Kıbrıs ve Antakya’ya kadar gittiler (Elçi. 7:58–8:1; 11:19). Kim bilir ne zorluklar yaşadılar! Yine de gittikleri her yerde iyi haberi gayretle duyurdular ve Roma İmparatorluğu’nun her yerinde cemaatler kurdular (1. Pet. 1:1). Ancak önlerinde çok daha zorlu dönemler vardı.

4. İlk Hıristiyanlar başka hangi sınavlara katlanmak zorunda kaldı?

⁴ İlk Hıristiyanlar çok çeşitli sınavlara katlanmak zorunda kaldı. Örneğin, MS 50 yılı civarında, Roma İmparatoru Klaudius tüm Yahudilerin Roma’dan çıkmasını emretti. Dolayısıyla Hıristiyanlığı benimsemiş Yahudiler evlerinden ayrılmaya ve başka yerlere taşınmaya mecbur kaldı (Elçi. 18:1-3). MS yaklaşık 61’de, Elçi Pavlus iman kardeşlerinin herkesin içinde hakaretlere uğradığını, hapse atıldığını ve mallarının yağmalandığını yazdı (İbr. 10:32-34). Ayrıca, Hıristiyanlar da tıpkı diğer insanlar gibi yoksulluğa ve hastalıklara katlanmak zorundaydı (Rom. 15:26; Filip. 2:25-27).

5. Hangi sorulara cevap bulacağız?

⁵ Yakup, MS 62’den önce mektubunu yazdığı sırada, iman kardeşlerinin yaşadığı sınavları çok iyi biliyordu. Yehova’nın yönlendirmesiyle, onların sınavlara rağmen sevinçlerini korumasına yardım edecek yararlı öğütler kaleme aldı. Şimdi Yakup’un mektubunu inceleyelim ve şu sorulara cevap bulalım: O nasıl bir sevinçten bahsetti? Bir Hıristiyanın sevincini neler çalabilir? Hikmet, iman ve cesaret her tür sınavda sevincimizi korumamıza nasıl yardım eder?

6. Luka 6:22, 23’e göre, bir Hıristiyan sınavlar yaşarken neden sevinçli olabilir?

⁶ İnsanlar ancak sağlıklı olurlarsa, zengin olurlarsa ve huzurlu bir aileye sahip olurlarsa mutlu olacaklarını düşünebilir. Fakat Yakup’un bahsettiği türden sevinci Tanrı’nın ruhu oluşturur ve bu sevinç bir kişinin içinde bulunduğu koşullara bağlı değildir (Gal. 5:22). Bir Hıristiyan Yehova’yı memnun ettiğini ve İsa’yı örnek aldığını bildiği için sevince, yani gerçek bir mutluluğa sahip olur (Luka 6:22, 23’ü okuyun; Kol. 1:10, 11). Böyle bir sevinç, bir fenerin içindeki aleve benzetilebilir. Bu alev rüzgârdan ya da yağmurdan etkilenmez. Bizim yüreğimizdeki sevinç de başımıza ne gelirse gelsin kaybolmaz. Hastalanabiliriz ya da çok az paramız kalabilir; aile üyelerimiz ya da başkaları bizimle alay edebilir veya bize muhalefet edebilir. Fakat bunlar sevincimizi yok edemez. Bize muhalefet edenler içimizdeki sevinç ateşini söndürmeye uğraştıkça sevincimiz daha da güçlenir. İnancımız nedeniyle yaşadığımız sınavlar, Mesih’in gerçek öğrencileri olduğumuzu gösterir (Mat. 10:22; 24:9; Yuhn. 15:20). Bu nedenle Yakup, “Kardeşlerim, yaşadığınız çeşitli sınavları tam bir sevinçle karşılayın” diye yazabildi (Yak. 1:2).

7-8. Sınavlar yaşadığımızda imanımız neden güçlenir?

⁷ Yakup Hıristiyanların zor sınavları bile göğüslemeye istekli olmasının başka bir nedenini daha açıkladı. “Bu şekilde sınanmış imanınız tahammül oluşturur” dedi (Yak. 1:3). Sınavlar, çelik bir kılıcın sertleşmesi için uygulanan işleme benzetilebilir. Çelik önce ısıtılıp sonra soğutulduğunda daha güçlü hale gelir. Benzer şekilde, sınavlara tahammül ettiğimizde imanımız güçlenir. Yakup bu nedenle şunları yazdı: “Bırakın tahammül kendi işini tamamlasın; böylece . . . . tam ve her yönden sağlam kişiler olun” (Yak. 1:4). Sınavların imanımızı nasıl güçlendirdiğini gördüğümüzde, onlara sevinçle tahammül edebiliriz.

⁸ Yakup, mektubunda sevincimizi kaybetmemize yol açabilecek bazı zorluklardan da bahsetti. Bu zorluklar nelerdir? Onlarla nasıl başa çıkabiliriz?

9. Neden hikmete ihtiyacımız var?

⁹ Zorluk: Ne yapacağımızı bilememek. Bir sınav yaşarken, Yehova’yı memnun edecek, iman kardeşlerimizi güçlendirecek ve sadakatimizi korumamızı sağlayacak seçimler yapmak istiyoruz (Yer. 10:23).  Nasıl davranmamız gerektiğini ve bize muhalefet edenlere ne söylememiz gerektiğini bilmek için hikmete ihtiyacımız var. Ne yapacağımızı bilmezsek, kendimizi içinde bulunduğumuz koşulların kurbanı gibi hissedebiliriz ve sevincimizi çabucak kaybedebiliriz.

10. Yakup 1:5’e göre, hikmet kazanmak için ne yapmalıyız?

¹⁰ Çaresi: Yehova’dan hikmet dilemek. Sınavlara sevinçle dayanmak istiyorsak, önce Yehova’ya dua etmeli ve doğru kararlar vermek için ihtiyacımız olan hikmeti dilemeliyiz (Yakup 1:5’i okuyun). Yehova’nın duamızı hemen cevaplamadığını düşünüyorsak ne yapmalıyız? Yakup, Tanrı’dan ‘dilemeye devam etmemiz’ gerektiğini söyler. Yehova O’ndan sürekli hikmet dilediğimizde rahatsız olmaz; bize kızmaz. Gökteki Babamız bize “cömertçe” hikmet verir (Mezm. 25:12, 13). Yaşadığımız sıkıntıların farkındadır, duygularımızı anlar ve yardıma hazırdır. Bunu bilmek başlı başına bir sevinç nedenidir! Peki Yehova bize nasıl hikmet verir?

11. Hikmet kazanmak için başka ne yapmalıyız?

¹¹ Yehova bize Sözü aracılığıyla hikmet verir (Özd. 2:6). Bu hikmeti kazanmak için Tanrı’nın Sözünü ve yayınlarımızı incelemeliyiz. Fakat bilgi edinmekten fazlasını yapmalıyız. Tanrı’nın söylediklerini uygulamalıyız. Yakup “sözün dinleyicileri olmakla kalmayın, uygulayıcıları da olun” diye yazdı (Yak. 1:22). Tanrı’nın öğütlerini uyguladığımızda daha barışçı, daha makul ve daha merhametli kişiler oluruz (Yak. 3:17). Bu nitelikler sevincimizi kaybetmeden her tür sınava dayanmamıza yardım eder.

12. Kutsal Kitabı iyi bilmemiz neden çok önemli?

¹² Tanrı’nın Sözü bir ayna gibidir; hangi alanlarda gelişmemiz gerektiğini ve  bunu nasıl yapabileceğimizi görmemize yardım eder (Yak. 1:23-25). Örneğin Kutsal Kitabı incelerken, öfkemizi kontrol etmemiz gerektiğini fark edebiliriz. Yehova’nın yardımıyla, bizi öfkelendirebilecek insanlar ya da sorunlar karşısında yumuşak başlı davranmayı öğreniriz. Yumuşak başlı olduğumuzda, karşılaştığımız baskılarla daha iyi mücadele ederiz. Daha net düşünebilir ve daha iyi kararlar verebiliriz (Yak. 3:13). Kutsal Kitabı iyi bilmemiz gerçekten de çok önemli!

13. Kutsal Kitapta bahsedilen vefalı kişilerin yaşadıklarını neden incelemeliyiz?

¹³ Bazen nelerden kaçınmamız gerektiğini ancak bir hata yapınca öğreniriz. Fakat bu, öğrenmenin acı bir yoludur. Hikmet kazanmanın daha iyi bir yolu, başkalarının başarı ve hatalarından ders almaktır. Bu nedenle Yakup bizi İbrahim, Rahab, Eyüp ve İlya gibi kişilerin yaşadıklarını incelemeye teşvik etti (Yak. 2:21-26; 5:10, 11, 17, 18). Yehova’nın bu vefalı kulları, sevinçlerini çalabilecek sınavlara dayanabildiler. Onların tahammül konusunda bıraktığı örnek, Yehova’nın yardımıyla bizim de aynısını yapabileceğimizi gösterir.

14-15. Şüphelerimizi neden gidermeliyiz?

¹⁴ Zorluk: Şüpheler. Bazen Tanrı’nın Sözündeki bir şeyi anlamakta zorlanabiliriz. Ya da Yehova dualarımıza umduğumuz şekilde karşılık vermeyebilir. Bu durum, zihnimizde şüpheler oluşmasına yol açabilir. Eğer bu şüpheleri yok sayarsak, imanımız zayıflar ve Yehova’yla ilişkimiz zarar görür (Yak. 1:7, 8). Hatta şüpheler, gelecekle ilgili ümidimizi kaybetmemize neden olabilir.

¹⁵ Elçi Pavlus, gelecekle ilgili ümidimizi bir gemi demirine benzetti (İbr. 6:19). Gemi demiri, bir geminin fırtınada sabit kalmasını sağlar ve sürüklenip kayalara çarpmasına engel olur. Fakat bir gemi demiri, ancak onu gemiye bağlayan zincir kopmazsa işe yarar. Nasıl ki pas zinciri zayıflatırsa, giderilmeyen şüpheler de imanımızı zayıflatır. Şüpheleri olan biri sınavlar yaşadığında Yehova’nın vaatlerine olan imanını kaybedebilir. İmanımızı kaybedersek ümidimizi de kaybederiz. Tıpkı Yakup’un söylediği gibi, şüpheye kapılan kişi “denizde rüzgârın sürükleyip savurduğu bir dalga gibidir” (Yak. 1:6). Bu durumdaki birinin sevinçli olması pek mümkün değildir.

16. Şüphelerimiz varsa ne yapmalıyız?

¹⁶ Çaresi: Şüphelerimizle yüzleşmek ve imanımızı güçlendirmek. İnandığınız şeyler konusunda kararsız olmayın. İlya’nın zamanında Yehova’nın halkı kararsız hale gelmişti. İlya onlara “Daha ne kadar iki tarafa yalpalayacaksınız?” diye sordu; “Eğer Tanrı Yehova ise O’nun peşinden gidin, Baal ise onun peşinden gidin” (1. Kral. 18:21). Bu öğüt bizim için de geçerli. Yehova Tanrı’nın var olduğuna, Kutsal Kitabın O’nun sözü olduğuna ve Yehova’nın Şahitlerinin O’nun toplumu olduğuna ikna olmak için araştırma yapmalıyız (1. Sel. 5:21). Bunu yapmak şüphelerimizi giderecek ve imanımızı güçlendirecek. Zihnimizdeki soruları çözmekte zorlandığımızda, ihtiyarlardan yardım isteyebiliriz. Yehova’ya hizmet ederken sevincimizi korumak istiyorsak, şüphelerimizi gidermek için kararlılıkla harekete geçmeliyiz.

17. Cesaretimizi kaybedersek ne olur?

¹⁷ Zorluk: Cesaret kırıklığı. Tanrı’nın Sözü şöyle der: “Sıkıntılı günde cesaretin mi kırıldı? O zaman gücün de olmaz”  (Özd. 24:10). Cesaretimizi kaybedersek sevincimizi de çabucak kaybederiz.

18. Tahammül etmek ne demektir?

¹⁸ Çaresi: Cesaret kazanmak için Yehova’ya güvenmek. Sınavlara tahammül edebilmek için cesarete ihtiyacımız var (Yak. 5:11). Yakup’un kullandığı ve “tahammül” olarak tercüme edilen sözcük, olduğu yerde sabit duran birini akla getirir. Tıpkı, düşman karşısında cesaretle dimdik duran ve şiddetli bir saldırı karşısında bile kaçmayan bir asker gibi.

19. Elçi Pavlus’un tutumundan ne öğrenebiliriz?

¹⁹ Elçi Pavlus cesaret ve tahammül konusunda bize harika bir örnektir. Kendisini zayıf hissettiği zamanlar olsa da, Yehova’nın ona ihtiyacı olan gücü vereceğine güvendiği için tahammül edebildi (2. Kor. 12:8-10; Filip. 4:13). Biz de Yehova’nın yardımına ihtiyacımız olduğunu alçakgönüllü bir tutumla kabul edersek, aynı güce ve cesarete sahip olabiliriz (Yak. 4:10).

20-21. Nelerden emin olabiliriz?

²⁰ Şundan emin olabiliriz: Yaşadığımız sınavlar Tanrı’dan bir ceza değildir. Yakup bize şu güvenceyi verir: “Bir sınavla karşılaşınca kimse ‘Tanrı beni sınıyor’ demesin. Çünkü Tanrı kimseyi kötü şeylerle sınamaz, Kendisi de böyle şeylerle sınanamaz” (Yak. 1:13). Buna ikna olduğumuzda, kendimizi gökteki sevgi dolu Babamıza daha yakın hissederiz (Yak. 4:8).

²¹ Yehova “değişken değildir” (Yak. 1:17). İlk Hıristiyanlar sınavlar yaşarken onlara destek oldu. Aynı şeyi her birimiz için de yapacak. Sınavlar yaşarken hikmetli, imanlı ve cesur olabilmek için kararlılıkla O’ndan yardım dileyin. Yehova dualarınızı cevaplayacak. Sevincinizi korumanıza yardım edeceğinden kesinlikle emin olabilirsiniz!