អត្ថបទសិក្សា ១១
របៀបទទួលកម្លាំងចិត្តពីការអានបទគម្ពីរ
«ព្រះ . . . ផ្ដល់សមត្ថភាពស៊ូទ្រាំ»។—រ៉ូម ១៥:៥
ចម្រៀងលេខ៩៤ ចូរថ្លែងអំណរគុណដល់ព្រះដែលបានឲ្យបណ្ដាំលោក
សេចក្ដីសង្ខេប *
១. តើរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាជួបប្រទះការពិបាកអ្វីខ្លះ?
តើអ្នកកំពុងជួបទុក្ខលំបាកណាមួយឬទេ? ប្រហែលជានោះមកពីបងប្អូនណាម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចិត្ត។ (យ៉ា. ៣:២) ប្រហែលជាអ្នករួមការងារ ឬសិស្សរួមថ្នាក់សើចចំអកអ្នក ដោយសារអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ (១ពេ. ៤:៣, ៤) ឬក៏ប្រហែលជាសមាជិកក្រុមគ្រួសារព្យាយាមឃាត់អ្នកមិនឲ្យទៅកិច្ចប្រជុំ ឬមិនឲ្យនិយាយអំពីជំនឿរបស់អ្នកទៅអ្នកឯទៀត។ (ម៉ាថ. ១០:៣៥, ៣៦) បើទុក្ខលំបាកណាមួយធ្វើឲ្យអ្នកពិបាកយ៉ាងខ្លាំង អ្នកប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាចង់ឈប់ព្យាយាម។ ប៉ុន្តែមិនថាអ្នកជួបការពិបាកណាក្ដី អ្នកអាចជឿជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់ប្រាជ្ញាដើម្បីឲ្យអ្នកធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អ និងផ្ដល់កម្លាំងដល់អ្នកដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងស្ថានភាពនោះ។
២. យោងទៅតាមរ៉ូម ១៥:៤ តើការអានបណ្ដាំរបស់ព្រះអាចមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាមកលើយើង?
២ នៅក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា មានការរៀបរាប់អំពីរបៀបដែលបុគ្គលមិនល្អឥតខ្ចោះបានប្រព្រឹត្តពេលជួបទុក្ខលំបាក។ ហេតុអ្វី? គឺដើម្បីយើងអាចទាញយកមេរៀនពីពួកគេ ដូចដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យសាវ័កប៉ូលសរសេរ។ (សូមអាន រ៉ូម ១៥:៤) ការអានកំណត់ហេតុទាំងនេះអាចសម្រាលទុក្ខនិងផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមឲ្យយើង។ ប៉ុន្តែដើម្បីទទួលប្រយោជន៍ យើងមិនគ្រាន់តែត្រូវអានគម្ពីរប៉ុណ្ណោះទេ យើងក៏ត្រូវឲ្យបទគម្ពីរកែប្រែគំនិត និងមានឥទ្ធិពលលើចិត្តរបស់យើង។ តើយើងអាចធ្វើអ្វីបើយើងត្រូវការការណែនាំអំពីបញ្ហាណាមួយ? មានវិធីបួនយ៉ាង ដូចជា៖ (១) អធិដ្ឋាន (២) ស្រមៃគិត (៣) រំពឹងគិត និង(៤) អនុវត្ត។ សូមយើងពិចារណាអំពីរបៀបធ្វើតាមវិធីទាំងបួននេះ។ * បន្ទាប់មក យើងនឹងប្រើវិធីសិក្សានេះដើម្បីរៀនពីកំណត់ហេតុក្នុងជីវិតរបស់ស្ដេចដាវីឌនិងសាវ័កប៉ូល។
១. អធិដ្ឋាន
មុនចាប់ផ្ដើមអានគម្ពីរ ចូរសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយអ្នកឲ្យដឹងអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចទទួលប្រយោជន៍ពីអ្វីដែលអ្នកអាន (សូមមើលវគ្គ៣)
៣. មុនចាប់ផ្ដើមអានគម្ពីរ តើអ្នកគួរធ្វើអ្វី ហើយហេតុអ្វី?
៣ (១) អធិដ្ឋាន។ មុនចាប់ផ្ដើមអានគម្ពីរ ចូរសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយអ្នកឃើញរបៀបដែលអ្នកអាចទទួលប្រយោជន៍ពីអ្វីដែលអ្នកអាន។ ជាឧទាហរណ៍ បើអ្នកកំពុងស្វែងរកការណែនាំអំពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើចំពោះបញ្ហាណាមួយ ចូរសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយអ្នករកឃើញគោលការណ៍ក្នុងបណ្ដាំរបស់លោកដែលអាចណែនាំអ្នក។—ភី. ៤:៦, ៧; យ៉ា. ១:៥
២. ស្រមៃគិត
ចូរព្យាយាមដាក់ខ្លួនអ្នកជាតួអង្គសំខាន់ក្នុងកំណត់ហេតុគម្ពីរនោះ (សូមមើលវគ្គ៤)
៤. តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យកំណត់ហេតុក្នុងគម្ពីររស់រវើក?
៤ (២) ស្រមៃគិត។ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឲ្យយើងនូវសមត្ថភាពដ៏អស្ចារ្យ គឺការស្រមៃគិត។ ដើម្បីធ្វើឲ្យកំណត់ហេតុនៅក្នុងគម្ពីររស់រវើក សូមព្យាយាមស្រមៃគិតអំពីអ្វីដែលកើតឡើង ហើយដាក់ខ្លួនអ្នកជាបុគ្គលសំខាន់ក្នុងសាច់រឿងនោះ។ សូមព្យាយាមឃើញអ្វីដែលតួអង្គនោះឃើញ ហើយដាក់អារម្មណ៍តាមតួអង្គនោះ។
៣. រំពឹងគិត
ចូរគិតយ៉ាងដិតដល់អំពីអ្វីដែលអ្នកអាន ហើយអំពីរបៀបដែលព័ត៌មាននោះជាប់ទាក់ទងនឹងអ្នក (សូមមើលវគ្គ៥)
៥. តើការរំពឹងគិតមានន័យយ៉ាងណា ហើយតើអ្នកអាចរំពឹងគិតយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ (៣) រំពឹងគិត។ ការរំពឹងគិតមានន័យថាយើងគិតយ៉ាងស៊ីជម្រៅអំពីអ្វីដែលយើងអាន និងអំពីរបៀបដែលព័ត៌មាននោះទាក់ទងនឹងយើងផ្ទាល់។ ការរំពឹងគិតជួយយើងឲ្យយល់អំពីរបៀបដែលព័ត៌មានផ្សេងៗជាប់ទាក់ទងគ្នា ហើយយល់កាន់តែច្បាស់អំពីសាច់រឿងណាមួយ។ ការអានគម្ពីរដោយមិនរំពឹងគិតគឺប្រៀបដូចជាការមើលបំណែករូបផ្គុំដែលរាត់រាយនៅលើតុ។ ប៉ុន្តែការរំពឹងគិតគឺប្រៀបដូចជាការផ្គុំបំណែកទាំងនោះចូលគ្នាដើម្បីយើងអាចឃើញរូបភាពទាំងមូល។ ដើម្បីជួយអ្នកឲ្យរំពឹងគិត អ្នកអាចរកឃើញចម្លើយចំពោះសំណួរដូចតទៅ៖ ‹តើតួអង្គសំខាន់ក្នុងកំណត់ហេតុនេះបានធ្វើអ្វីដើម្បីជួយខ្លួនឯង? តើព្រះយេហូវ៉ាបានជួយគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? តើតាមរបៀបណាខ្ញុំអាចអនុវត្តមេរៀនដែលខ្ញុំបានរៀននេះ ដើម្បីជួយខ្ញុំឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក?›។
៤. អនុវត្ត
ចូរឲ្យព័ត៌មានដែលអ្នកបានរៀន ជួយអ្នកឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តប្រសើរជាង មានសេចក្ដីសុខសាន្តច្រើនជាង និងពង្រឹងជំនឿរបស់អ្នក (សូមមើលវគ្គ៦)
៦. ហេតុអ្វីយើងត្រូវអនុវត្តអ្វីដែលយើងរៀន?
៦ (៤) អនុវត្ត។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថាបើយើងមិនអនុវត្តអ្វីដែលយើងរៀន យើងប្រៀបដូចជាបុរសម្នាក់ដែលសង់ផ្ទះនៅលើខ្សាច់។ គាត់ខំប្រឹងព្យាយាម ប៉ុន្តែការខំប្រឹងរបស់គាត់គឺអសារឥតការ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះពេលមានទឹកជន់ឡើងនិងខ្យល់ព្យុះបក់បោកមកលើផ្ទះរបស់គាត់ វាក៏បាក់ស្រុត។ (ម៉ាថ. ៧:២៤-២៧) ស្រដៀងគ្នាដែរ បើយើងអធិដ្ឋាន ស្រមៃគិត និងរំពឹងគិត ប៉ុន្តែយើងមិនអនុវត្តអ្វីដែលយើងរៀន នោះការខំប្រឹងរបស់យើងនឹងទៅជាអសារឥតការ។ យ៉ាងនេះ ពេលយើងជួបបញ្ហាឬទទួលការបៀតបៀន ជំនឿរបស់យើងនឹងមិនរឹងមាំគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទប់ទល់នឹងអ្វីទាំងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពេលយើងសិក្សានិងអនុវត្តអ្វីដែលយើងរៀន យើងធ្វើការសម្រេចចិត្តប្រសើរជាង មានសេចក្ដីសុខសាន្តច្រើនជាង និងមានជំនឿមាំមួនជាង។ (អេ. ៤៨:១៧, ១៨) ដោយប្រើវិធីទាំងបួនដែលយើងបានពិចារណាខាងលើ សូមយើងគិតអំពីអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីកំណត់ហេតុមួយក្នុងជីវិតរបស់ស្ដេចដាវីឌ។
តើអ្នកអាចរៀនអ្វីពីស្ដេចដាវីឌ?
៧. តើយើងនឹងពិចារណាកំណត់ហេតុអ្វីក្នុងគម្ពីរ?
៧ តើមិត្តភក្ដិឬសមាជិកណាម្នាក់ក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកបានក្បត់អ្នកឬទេ? បើដូច្នេះ អ្នកនឹងទទួលប្រយោជន៍ពីការពិចារណាឡើងវិញអំពីកំណត់ហេតុនៃអាប់សាឡំមដែលជាអ្នកក្បត់ស្ដេចដាវីឌជាឪពុកខ្លួនឯង ហើយព្យាយាមដណ្ដើមយករាជាណាចក្រពីគាត់។—២សាំ. ១៥:៥-១៤, ៣១; ១៨:៦-១៤
៨. តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា?
៨ (១) អធិដ្ឋាន។ ដោយនឹកចាំអំពីកំណត់ហេតុនេះ សូមប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីអារម្មណ៍របស់អ្នកចំពោះអំពើមិនល្អដែលគេបានប្រព្រឹត្តមកលើអ្នក។ (ទំនុក. ៦:៦-៩) សូមនិយាយចំៗទៅព្រះយេហូវ៉ា។ បន្ទាប់មក ចូរសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយអ្នករកឃើញគោលការណ៍ដែលអាចណែនាំអ្នកកាលដែលអ្នកប្រឈមមុខនឹងការពិបាកនោះ។
៩. សូមសង្ខេបអំពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានកើតឡើងរវាងដាវីឌនិងអាប់សាឡំម។
៩ (២) ស្រមៃគិត។ សូមគិតអំពីព្រឹត្តិការណ៍ក្នុងកំណត់ហេតុនេះ ហើយស្រមៃគិតថានោះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាមកលើដាវីឌ។ អាប់សាឡំមដែលជាកូនដាវីឌខំអស់ជាច្រើនឆ្នាំដើម្បីធ្វើឲ្យបណ្ដាជនស្រឡាញ់គាត់។ (២សាំ. ១៥:៧) ពេលអាប់សាឡំមមានអារម្មណ៍ថាគឺដល់ពេល គាត់ចាត់ពួកបុរសរបស់គាត់ដោយសម្ងាត់ឲ្យទៅទូទាំងស្រុកអ៊ីស្រាអែលដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យបណ្ដាជនទទួលយកគាត់ជាស្ដេចរបស់ពួកគេ។ គាត់ថែមទាំងបញ្ចុះបញ្ចូលអ័ហ៊ីថូផែលដែលជាអ្នកប្រឹក្សានិងជាមិត្តជិតស្និទ្ធរបស់ដាវីឌឲ្យរួមដៃក្នុងការបះបោរនោះ។ អាប់សាឡំមតាំងខ្លួនជាស្ដេច ហើយក្រោយមកព្យាយាមចាប់និងសម្លាប់ដាវីឌដែលប្រហែលជាឈឺធ្ងន់នៅពេលនោះ។ (ទំនុក. ៤១:១-៩) ដាវីឌឮអំពីគម្រោងការអាក្រក់នោះ ហើយរត់ចេញពីក្រុងយេរូសាឡិម។ ក្រោយមក កងទ័ពរបស់អាប់សាឡំមបានច្បាំងនឹងកងទ័ពដែលស្មោះត្រង់ចំពោះដាវីឌ។ កងទ័ពបះបោរនោះចាញ់ចម្បាំង ហើយអាប់សាឡំមជាកូនរបស់ដាវីឌបានត្រូវគេសម្លាប់។
១០. តើស្ដេចដាវីឌអាចមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា?
១០ រួចមក សូមស្រមៃគិតអំពីអារម្មណ៍របស់ដាវីឌកាលដែលរឿងទាំងអស់នេះកើតឡើងចំពោះគាត់។ ដាវីឌស្រឡាញ់អាប់សាឡំមនិងទុកចិត្តអ័ហ៊ីថូផែល ប៉ុន្តែបុគ្គលជិតស្និទ្ធទាំងពីរនាក់នេះបានក្បត់គាត់ ធ្វើឲ្យគាត់ឈឺចិត្តយ៉ាងខ្លាំង និងថែមទាំងព្យាយាមសម្លាប់គាត់។ ហេតុនេះ ដាវីឌអាចសង្ស័យមិត្តភក្តិឯទៀតថាពួកគេក៏រួមដៃជាមួយនឹងអាប់សាឡំមដែរ។ គាត់អាចគិតតែអំពីខ្លួនឯង ហើយចង់រត់គេចតែម្នាក់ឯង ឬគាត់អាចលែងតស៊ូព្យាយាមទៀត។ ប៉ុន្តែដាវីឌមិនបានធ្វើអ្វីទាំងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានយកឈ្នះទុក្ខលំបាកនេះ។ ហេតុអ្វីគាត់អាចធ្វើដូច្នេះបាន?
១១. តើដាវីឌបានធ្វើអ្វី?
១១ (៣) រំពឹងគិត។ តើអ្នកអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះពីកំណត់ហេតុនោះ? សូមឆ្លើយសំណួរថា «តើដាវីឌបានធ្វើអ្វីដើម្បីជួយខ្លួនឯង?»។ ដាវីឌមិនបានស្លន់ស្លោ ហើយមិនបានឆាប់ធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលមិនប្រកបដោយប្រាជ្ញាទេ។ គាត់ក៏មិនបានបង្អែបង្អង់ ហាក់ដូចជាភ័យរហូតដល់ទាល់គំនិតមិនដឹងថាគួរធ្វើអ្វីឡើយ។ តែគាត់បានអធិដ្ឋានសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់ក៏បានសុំជំនួយពីមិត្តភក្តិផងដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត គាត់បានចាត់វិធានការភ្លាមៗដើម្បីធ្វើតាមការសម្រេចចិត្តរបស់គាត់។ ទោះជាដាវីឌឈឺចិត្តយ៉ាងខ្លាំងក្ដី គាត់មិនចេះតែសង្ស័យអ្នកឯទៀត និងមានអារម្មណ៍ថាជីវិតខ្លួនល្វីងជូរចត់ឡើយ។ គាត់បន្តទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ានិងមិត្តសម្លាញ់របស់គាត់។
១២. តើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វីដើម្បីជួយដាវីឌ?
១២ តើព្រះយេហូវ៉ាបានជួយដាវីឌយ៉ាងដូចម្ដេច? បើធ្វើការស្រាវជ្រាវថែមទៀត អ្នកនឹងរៀនថាព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យកម្លាំងដល់ដាវីឌដែលគាត់ត្រូវការដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកនេះ។ (ទំនុក. ៣:១-៨; ពាក្យផ្ដើម) ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានឲ្យពរចំពោះការសម្រេចចិត្តរបស់ដាវីឌដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត លោកបានគាំទ្រមិត្តភក្តិដ៏ស្មោះត្រង់របស់ដាវីឌកាលដែលពួកគេតស៊ូដើម្បីការពារស្ដេចរបស់ពួកគេ។
១៣. បើបុគ្គលណាម្នាក់ធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចិត្ត តើអ្នកអាចយកតម្រាប់ដាវីឌតាមរបៀបណា? (ម៉ាថាយ ១៨:១៥-១៧)
១៣ (៤) អនុវត្ត។ សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើខ្ញុំអាចយកតម្រាប់ដាវីឌយ៉ាងដូចម្ដេច?›។ ចូរចាត់វិធានការភ្លាមៗដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហា។ អាស្រ័យលើស្ថានភាពរបស់អ្នក អ្នកអាចយកឱវាទរបស់លោកយេស៊ូនៅម៉ាថាយ ជំពូក១៨ មកអនុវត្តជាគោលការណ៍ ឬអនុវត្តចំៗ។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ១៨:១៥-១៧) ប៉ុន្តែ អ្នកមិនគួរធ្វើការសម្រេចចិត្តលឿន ទៅតាមអារម្មណ៍ទេ។ អ្នកគួរអធិដ្ឋានសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយអ្នកឲ្យមានចិត្តស្ងប់ និងដឹងអ្វីដែលត្រូវធ្វើ។ សូមបន្តទុកចិត្តមិត្តភក្តិរបស់អ្នក ហើយទទួលជំនួយពីពួកគេ។ (សុភ. ១៧:១៧) សំខាន់បំផុត ចូរធ្វើតាមយោបល់ដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យអ្នកក្នុងបណ្ដាំរបស់លោក។—សុភ. ៣:៥, ៦
តើអ្នកអាចរៀនអ្វីពីប៉ូល?
១៤. តើធីម៉ូថេទី២ ១:១២-១៦; ៤:៦-១១, ១៧-២២ អាចលើកទឹកចិត្តអ្នកនៅពេលណាខ្លះ?
១៤ តើក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកកំពុងប្រឆាំងអ្នកដោយសារអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឬទេ? តើអ្នករស់នៅប្រទេសដែលសកម្មភាពរបស់រាស្ត្រព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវដាក់កម្រិតយ៉ាងតឹងរ៉ឹង ឬថែមទាំងដាក់បម្រាមឬទេ? បើមែន អ្នកអាចទទួលការលើកទឹកចិត្តពីការអានធីម៉ូថេទី២ ១:១២-១៦ និង៤:៦-១១, ១៧-២២។ * ប៉ូលបានសរសេរខគម្ពីរទាំងនេះពេលគាត់ជាប់គុក។
១៥. តើអ្នកអាចសុំអ្វីពីព្រះយេហូវ៉ា?
១៥ (១) អធិដ្ឋាន។ មុនអានបទគម្ពីរទាំងនោះ សូមប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីបញ្ហារបស់អ្នក ហើយថាបញ្ហានោះនាំឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា។ សូមនិយាយចំៗទៅលោក។ បន្ទាប់មក ចូរសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយអ្នកឲ្យរកឃើញគោលការណ៍ពីកំណត់ហេតុទាំងនោះអំពីទុក្ខលំបាករបស់ប៉ូល ដែលនឹងជួយអ្នកឲ្យដឹងថាអ្នកគួរធ្វើអ្វី។
១៦. សូមសង្ខេបអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះប៉ូល។
១៦ (២) ស្រមៃគិត។ សូមស្រមៃគិតថាខ្លួនអ្នកនៅក្នុងស្ថានភាពរបស់ប៉ូល។ គាត់ជាប់ច្រវាក់នៅក្នុងគុកមួយនាក្រុងរ៉ូម។ ទោះជានេះមិនមែនជាលើកទី១ដែលគាត់ជាប់គុកក្ដី តែលើកនេះខុសគ្នា ព្រោះគាត់ដឹងថាគេនឹងប្រហារជីវិតគាត់។ បងប្អូនខ្លះបានបោះបង់ចោលគាត់ ហើយគាត់នឿយហត់ណាស់។—២ធី. ១:១៥
១៧. តើប៉ូលអាចមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា?
១៧ ប៉ូលអាចផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអតីតកាល ដោយគិតថាបើគាត់បានធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្សេង គេប្រហែលជានឹងមិនចាប់ខ្លួនគាត់ទេ។ គាត់អាចខឹងពួកបុរសនៅតំបន់អាស៊ីដែលបោះបង់ចោលគាត់ ហើយឈប់ទុកចិត្តមិត្តភក្តិផ្សេងទៀត។ ប៉ុន្តែប៉ូលមិនបានធ្វើដូច្នេះឡើយ។ ហេតុអ្វីគាត់នៅតែអាចមានការជឿជាក់និងសេចក្ដីសង្ឃឹម?
១៨. តើប៉ូលបានធ្វើអ្វី?
១៨ (៣) រំពឹងគិត។ សូមឆ្លើយសំណួរថា «តើប៉ូលបានជួយខ្លួនឯងយ៉ាងដូចម្ដេច?»។ ទោះជាប៉ូលហៀបនឹងស្លាប់ក្ដី គាត់មិនបានភ្លេចរឿងដ៏សំខាន់ ពោលគឺការធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទទួលការលើកតម្កើង។ គាត់បានបន្តគិតអំពីរបៀបដែលគាត់អាចលើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀត។ គាត់ក៏ពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ាដោយអធិដ្ឋានជាទៀងទាត់។ (២ធី. ១:៣) ជាជាងគិតច្រើនពេកអំពីពួកអ្នកដែលបោះបង់ចោលគាត់ គាត់បានបង្ហាញចិត្តកតញ្ញូចំពោះការគាំទ្រដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ពីមិត្តភក្តិដែលបានជួយគាត់យ៉ាងស្មោះតាមរបៀបផ្សេងៗ។ បន្ថែមទៅទៀត ប៉ូលបន្តសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ (២ធី. ៣:១៦, ១៧; ៤:១៣) សំខាន់បំផុត គាត់ជឿជាក់ទាំងស្រុងថាព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូស្រឡាញ់គាត់ ហើយមិនបានបោះបង់ចោលគាត់ទេ។ គាត់ក៏ជឿជាក់ថា លោកទាំងពីរនឹងផ្ដល់រង្វាន់ចំពោះកិច្ចបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់គាត់។
១៩. តើព្រះយេហូវ៉ាបានជួយប៉ូលយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩ ព្រះយេហូវ៉ាបានព្រមានប៉ូលថាគាត់នឹងទទួលការបៀតបៀនដោយសារគាត់ជាគ្រិស្តសាសនិក។ (សកម្ម. ២១:១១-១៣) តើព្រះយេហូវ៉ាបានជួយប៉ូលយ៉ាងដូចម្ដេច? លោកបានតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់គាត់ ហើយបានពង្រឹងកម្លាំងគាត់។ (២ធី. ៤:១៧) ប៉ូលបានទទួលការបញ្ជាក់ថាគាត់នឹងទទួលរង្វាន់ដែលគាត់បានខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីចាប់យក។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានជំរុញចិត្តមិត្តដ៏ស្មោះត្រង់របស់ប៉ូលឲ្យផ្ដល់ជំនួយដល់គាត់ដែរ។
២០. ដូចបានបង្ហាញនៅរ៉ូម ៨:៣៨, ៣៩ តើអ្នកអាចយកតម្រាប់ប៉ូលយ៉ាងដូចម្ដេច?
២០ (៤) អនុវត្ត។ សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើខ្ញុំអាចយកតម្រាប់ប៉ូលតាមរបៀបណា?›។ ដូចប៉ូល យើងគួររំពឹងថាយើងនឹងទទួលការបៀតបៀនដោយសារជំនឿរបស់យើងជាគ្រិស្តសាសនិកពិត។ (ម៉ាក. ១០:២៩, ៣០) ដើម្បីរក្សាចិត្តស្មោះឥតងាករេពេលមានទុក្ខលំបាក យើងត្រូវពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ាដោយអធិដ្ឋាន ហើយរក្សាទម្លាប់ល្អក្នុងការសិក្សាបណ្ដាំរបស់លោក។ យើងក៏ត្រូវចាំជានិច្ចថាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតមួយដែលយើងអាចធ្វើ គឺនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទទួលការសរសើរតម្កើង។ យើងអាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនបោះបង់ចោលយើង ហើយថាគ្មានអ្វីដែលអ្នកឯទៀតអាចធ្វើដើម្បីកាត់ផ្ដាច់សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកចំពោះយើងឡើយ។—សូមអាន រ៉ូម ៨:៣៨, ៣៩; ហេ. ១៣:៥, ៦
ចូររៀនពីបុគ្គលឯទៀតក្នុងគម្ពីរ
២១. តើអ្វីបានជួយបងអៃយ៉ានិងប្អូនហិចតឺឲ្យយកឈ្នះការពិបាកដែលពួកគាត់ជួប?
២១ មិនថាយើងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពណាក៏ដោយ យើងអាចទទួលកម្លាំងពីគំរូរបស់បុគ្គលផ្សេងៗក្នុងគម្ពីរ។ ជាឧទាហរណ៍ បងស្រីអៃយ៉ាដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយនៅប្រទេសជប៉ុននិយាយថា រឿងយ៉ូណាសបានជួយគាត់ឲ្យយកឈ្នះការភ័យខ្លាចចំពោះការផ្សព្វផ្សាយសាធារណៈ។ ប្អូនប្រុសយុវវ័យម្នាក់ឈ្មោះហិចតឺនៅប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ីដែលមានឪពុកម្ដាយមិនបម្រើព្រះយេហូវ៉ា និយាយថាគំរូរបស់រូថបានជំរុញចិត្តគាត់ឲ្យរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងបម្រើលោក។
២២. តើអ្វីអាចជួយអ្នកឲ្យទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតពីឈុតសម្ដែងអំពីគម្ពីរ ឬអត្ថបទតភាគ«ចូរយកតម្រាប់ជំនឿរបស់ពួកគាត់»?
២២ តើអ្នកអាចរកឃើញព័ត៌មានថែមទៀតអំពីបុគ្គលក្នុងគម្ពីរដែលអាចពង្រឹងកម្លាំងអ្នកនៅឯណា? វីដេអូ អំណានគម្ពីរបែបល្ខោននិយាយ និងអត្ថបទតភាគដែលមានចំណងជើងថា«ចូរយកតម្រាប់ជំនឿរបស់ពួកគាត់»ជួយធ្វើឲ្យកំណត់ហេតុក្នុងគម្ពីររស់រវើក។ * មុនមើល ស្ដាប់ ឬអានកំណត់ហេតុទាំងនេះ ចូរសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយអ្នករកឃើញមេរៀនសំខាន់ដែលអ្នកអាចអនុវត្ត។ សូមស្រមៃគិតថាអ្នកជាតួអង្គសំខាន់ក្នុងកំណត់ហេតុនោះ។ សូមរំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាទាំងនេះបានធ្វើ និងរបៀបដែលលោកបានជួយពួកគេឲ្យយកឈ្នះការពិបាក។ បន្ទាប់មក សូមស្វែងយល់ថាតើមេរៀននោះជាប់ទាក់ទងយ៉ាងណានឹងស្ថានភាពរបស់អ្នក។ ចូរអរគុណព្រះយេហូវ៉ាចំពោះជំនួយដែលលោកកំពុងផ្ដល់ឲ្យអ្នក។ ចូរបង្ហាញថាអ្នកឲ្យតម្លៃចំពោះជំនួយនោះ ដោយរកមើលឱកាសដើម្បីលើកទឹកចិត្តនិងគាំទ្រអ្នកឯទៀត។
២៣. យោងទៅតាមអេសាយ ៤១:១០, ១៣ តើព្រះយេហូវ៉ាសន្យាថានឹងធ្វើអ្វីចំពោះយើង?
២៣ ជីវិតក្នុងពិភពលោកនេះដែលគ្រប់គ្រងដោយសាថានអាចលំបាកណាស់ ហើយជួនកាលយើងមិនដឹងថាគួរធ្វើអ្វីទេ។ (២ធី. ៣:១) ប៉ុន្តែ យើងមិនចាំបាច់ខ្វល់ខ្វាយឬភ័យខ្លាចឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ាដឹងថាយើងកំពុងជួបរឿងអ្វីខ្លះ។ ពេលយើងត្រូវការជំនួយ លោកសន្យាថាលោកនឹងទ្រយើងឬកាន់ដៃយើងដោយដៃស្ដាំដ៏ខ្លាំងក្លារបស់លោក។ (សូមអាន អេសាយ ៤១:១០, ១៣) ដោយជឿជាក់ទាំងស្រុងលើការគាំទ្រពីលោក យើងអាចទទួលកម្លាំងពីបទគម្ពីរ ហើយយកឈ្នះការពិបាកណាក៏ដោយ។
ចម្រៀងលេខ៩៦ សៀវភៅរបស់ព្រះជាសម្បត្តិវិសេស
^ វគ្គ 5 កំណត់ហេតុជាច្រើនក្នុងគម្ពីរបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់អ្នកបម្រើរបស់លោក ហើយថាលោកនឹងជួយពួកគេឲ្យឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាកណាក៏ដោយ។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីរបៀបដែលយើងអាចធ្វើការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនដែលនឹងជួយយើងឲ្យទទួលប្រយោជន៍ថែមទៀតពីកំណត់ហេតុគម្ពីរដែលយើងអាន។
^ វគ្គ 2 វិធីសិក្សាដែលបានត្រូវលើកឡើងនៅទីនេះគ្រាន់តែជារបៀបមួយដែលអ្នកអាចធ្វើតាម វិធីឯទៀតសម្រាប់សិក្សាគម្ពីរអាចរកឃើញនៅជំនួយស្រាវជ្រាវសម្រាប់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ក្រោមប្រធានបទ«គម្ពីរបរិសុទ្ធ» និងចំណងជើងតូច«ការអាននិងការយល់គម្ពីរ»។
^ វគ្គ 14 សូមកុំអានបទគម្ពីរទាំងនេះក្នុងអំឡុងពេលសិក្សាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនៅក្នុងក្រុមជំនុំឡើយ។
^ វគ្គ 22 សូមមើលអត្ថបទតភាគ«ចូរយកតម្រាប់ជំនឿរបស់ពួកគាត់» បុរសនិងស្ត្រីនៅសម័យគម្ពីរ នៅគេហទំព័រjw.org/km។ (សូមចុច«សេចក្ដីបង្រៀនក្នុងគម្ពីរ» ▸ «ជំនឿលើព្រះ»)
