برخی از مسیحیان از طریق تکنولوژی،‏ با خانواده و هم‌ایمانانشان در تماس هستند.‏ مسیحیان بالغ همواره پند کتاب مقدّس را در این باره در نظر می‌گیرند که می‌گوید:‏ «عاقل،‏ خطر را می‌بیند و پنهان می‌شود،‏ اما ساده‌لوح پیش می‌رود و تاوانش را می‌دهد!‏»—‏امث ۲۷:‏۱۲‏.‏

ما از این که یَهُوَه همواره از ما محافظت می‌کند قدردانیم.‏ بنابراین،‏ نمی‌خواهیم با آنانی که دودستگی ایجاد می‌کنند،‏ از جماعت اخراج شده‌اند یا تعالیم غلط را ترویج می‌دهند معاشرت کنیم.‏ (‏روم ۱۶:‏۱۷؛‏ ۱قر ۵:‏۱۱؛‏ ۲یو ۱۰،‏ ۱۱‏)‏ شاید برخی افراد در جماعت،‏ مطابق اصول کتاب مقدّس زندگی نکنند.‏ (‏۲تیمو ۲:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏ از این رو،‏ برای انتخاب دوست باید این موضوع را در نظر داشته باشیم.‏ اما استفاده از برنامه‌های پیام‌رسانی برای انتخاب دوست،‏ تشخیص این موضوع را مشکل می‌سازد.‏

ما باید در انتخاب دوست،‏ به‌خصوص در گروه‌های بزرگ پیام‌رسانی بسیار محتاط باشیم.‏ عضویت در چنین گروه‌هایی برای برخی مسیحیان عواقب بدی به همراه داشته است.‏ یک برادر یا خواهر،‏ چگونه می‌تواند در گروهی که صدها یا هزاران عضو دارد،‏ جوانب احتیاط را رعایت کند؟‏ تشخیص هویت واقعی و وضعیت روحانی تک‌تک افراد در چنین گروه‌هایی غیرممکن است.‏ در مزمور ۲۶:‏۴ آمده است:‏ «با مردان باطل همنشین نمی‌گردم،‏ و با ریاکاران همراه نمی‌شوم.‏» بنابراین،‏ آیا بهتر نیست که از برنامه‌های پیام‌رسانی،‏ تنها برای ارتباط با آنانی که شخصاً می‌شناسیم استفاده کنیم؟‏

حتی در گروه‌های کوچک پیام‌رسانی نیز مسیحیان باید به زمانی که صرف آن می‌کنند و موضوعاتی که در آن گروه‌ها مطرح می‌شود،‏ به‌خوبی فکر کنند.‏ ما هرگز نباید فکر کنیم که باید به هر پیامی جواب دهیم.‏ پولُس به تیموتائوس دربارهٔ افرادی که ‹به غیبت‌گویی و فضولی عادت دارند› هشدار داد.‏ (‏۱تیمو ۵:‏۱۳‏)‏ امروزه نیز ممکن است چنین خصوصیاتی در گروه‌های پیام‌رسانی دیده شود.‏

یک مسیحی بالغ از دیگران انتقاد نمی‌کند و اطلاعات محرمانهٔ آنان را فاش نمی‌کند.‏ به علاوه،‏ به چنین صحبت‌هایی نیز گوش نمی‌دهد.‏ (‏مز ۱۵:‏۳؛‏ امث ۲۰:‏۱۹‏)‏ همچنین از گفته‌های اغراق‌آمیز و اخبار غیرموثق نیز دوری می‌کند.‏ (‏افس ۴:‏۲۵‏)‏ ما می‌توانیم برای دریافت غذای روحانی و اخبار موثق به وب‌سایت jw.org و برنامه‌های ماهانهٔ شاهدان یَهُوَه مراجعه کنیم.‏

برخی از مسیحیان با استفاده از برنامه‌های پیام‌رسانی،‏ خرید و فروش و بازاریابی می‌کنند یا به دنبال نیروی کار هستند.‏ این فعالیت‌های تجاری،‏ ارتباطی با پرستش یَهُوَه ندارد.‏ مسیحیانی که می‌خواهند ‹بَری از پول‌دوستی باشند،‏› هرگز از هم‌ایمانانشان برای کسب درآمد استفاده نمی‌کنند.‏—‏عبر ۱۳:‏۵‏.‏

حال اگر بخواهیم از طریق برنامه‌های پیام‌رسانی،‏ برای کمک به هم‌ایمانان نیازمند،‏ پول جمع‌آوری کنیم چطور؟‏ از آنجایی که ما برادران و خواهرانمان را دوست داریم می‌خواهیم به آنان کمک کنیم.‏ (‏یعقو ۲:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ اما انجام چنین کاری از طریق یک گروه بزرگ پیام‌رسانی ممکن است با کمک‌های دفتر شعبه یا جماعت،‏ تداخل پیدا کند.‏ (‏۱تیمو ۵:‏۳،‏ ۴،‏ ۹،‏ ۱۰،‏ ۱۶‏)‏ به علاوه،‏ مطمئناً نمی‌خواهیم دیگران فکر کنند که مسئولیت ویژهٔ کمک به هم‌ایمانانمان به ما واگذار شده است.‏

خواست ما این است که هر آنچه انجام می‌دهیم،‏ باعث جلال یَهُوَه شود.‏ (‏۱قر ۱۰:‏۳۱‏)‏ پس باشد که برای استفاده از برنامه‌های پیام‌رسانی یا دیگر ابزارهای ارتباطی،‏ خطرات احتمالی را در نظر بگیریم و محتاطانه عمل کنیم.‏