ບົດຄວາມສຶກສາທີ 23
ເຈົ້າຈະບໍ່ຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວເພາະພະເຢໂຫວາຢູ່ກັບເຈົ້າ
“ພະເຢໂຫວາສະຖິດຢູ່ໃກ້ຄົນທັງປວງທີ່ອ້ອນວອນຮ້ອງຫາພະອົງ.”—ເພງ. 145:18
ເພງ 28 ໄດ້ເປັນເພື່ອນກັບພະເຢໂຫວາ
ໃຈຄວາມສຳຄັນ *
1. ເປັນຫຍັງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຢໂຫວາບາງຄົນອາດຮູ້ສຶກເຫງົາຫຼືຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວ?
ຄົນສ່ວນຫຼາຍຈະຮູ້ສຶກເຫງົາເປັນບາງຄັ້ງ. ບາງຄົນກໍຮູ້ສຶກເຫງົາແບບນີ້ພຽງແຕ່ບຶດດຽວ ແຕ່ບາງຄົນກໍຮູ້ສຶກເຫງົາແບບນີ້ເປັນເວລາດົນເຕີບ. ເຮົາອາດຈະຮູ້ສຶກເຫງົາເຖິງວ່າຈະຢູ່ນຳກັນຫຼາຍຄົນ. ບາງຄົນອາດຮູ້ສຶກເຫງົາເມື່ອຍ້າຍໄປປະຊາຄົມໃໝ່. ບາງຄົນອາດຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວຍ້ອນຢູ່ໄກຈາກຄອບຄົວທີ່ສະໜິດສະໜົມກັນ. ສ່ວນບາງຄົນກໍຮູ້ສຶກເຫງົາຍ້ອນຄິດຮອດຄົນທີ່ເຂົາເຈົ້າຮັກທີ່ໄດ້ຕາຍຈາກໄປ. ສ່ວນຄລິດສະຕຽນຄົນອື່ນໆໂດຍສະເພາະຄົນທີ່ຫາກໍຮຽນຮູ້ຄວາມຈິງໃໝ່ໆອາດຮູ້ສຶກເຫງົາແລະໂດດດ່ຽວຍ້ອນຖືກໝູ່ຫຼືຄອບຄົວທີ່ບໍ່ໄດ້ນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຕໍ່ຕ້ານຫຼືຂົ່ມເຫງ.
2. ເຮົາຈະຕອບຄຳຖາມຫຍັງແດ່?
2 ພະເຢໂຫວາຮູ້ທຸກສິ່ງກ່ຽວກັບເຮົາ. ເມື່ອເຮົາຮູ້ສຶກເຫງົາຫຼືຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວເພິ່ນກໍຮູ້ແລະຢາກຊ່ວຍເຮົາ. ພະເຢໂຫວາຈະຊ່ວຍເຮົາແນວໃດເມື່ອເຮົາຮູ້ສຶກເຫງົາ? ເຮົາຈະຊ່ວຍຕົວເອງແນວໃດເມື່ອຮູ້ສຶກແບບນີ້? ແລະເຮົາຈະຊ່ວຍພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມແນວໃດເມື່ອເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກເຫງົາຫຼືຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວ? ໃນບົດນີ້ເຮົາຈະມາຕອບຄຳຖາມເຫຼົ່ານີ້.
ພະເຢໂຫວາເປັນຫ່ວງເຮົາ
ພະເຢໂຫວາສົ່ງທູດສະຫວັນມາເຮັດໃຫ້ເອລີຢາໝັ້ນໃຈວ່າລາວບໍ່ໄດ້ຢູ່ຜູ້ດຽວ (ເບິ່ງຂໍ້ 3)
3. ພະເຢໂຫວາໄດ້ເຮັດຫຍັງທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເພິ່ນເປັນຫ່ວງເອລີຢາ?
3 ພະເຢໂຫວາຢາກໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເພິ່ນທຸກຄົນມີຄວາມສຸກ. ເພິ່ນຢູ່ໃກ້ພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນ ແລະເພິ່ນກໍຮູ້ຕອນທີ່ເຮົາຮູ້ສຶກທໍ້ໃຈຫຼືເສຍໃຈ. (ເພງ. 145:18, 19) ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງວ່າພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກແນວໃດກັບເອລີຢາ ແລະເພິ່ນໄດ້ຊ່ວຍລາວແນວໃດ. ເອລີຢາຢູ່ໃນສະໄໝທີ່ອິດສະຣາເອນມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ. ຜູ້ນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຖືກຂົ່ມເຫງຢ່າງໜັກ ແລະເອລີຢາກໍຖືກຂົ່ມເຫງເປັນພິເສດຈາກຜູ້ມີອຳນາດ. (1 ກະ. 19:1, 2) ມີອີກສິ່ງໜຶ່ງທີ່ອາດເຮັດໃຫ້ເອລີຢາຮູ້ສຶກທໍ້ໃຈແລະຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວກໍຄື ລາວຄິດວ່າຜູ້ຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຍັງເຫຼືອແຕ່ລາວຜູ້ດຽວ. (1 ກະ. 19:10) ພະເຢໂຫວາສັງເກດເຫັນແລະຊ່ວຍເຫຼືອເອລີຢາທັນທີໂດຍສົ່ງທູດສະຫວັນໃຫ້ບອກລາວວ່າ ລາວບໍ່ໄດ້ຢູ່ໂຕຄົນດຽວ ຍັງມີຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຢໂຫວາອີກຫຼາຍຄົນຢູ່ໃນອິດສະຣາເອນ.—1 ກະ. 19:5, 18
4. ມາຣະໂກ 10:29, 30 ສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າພະເຢໂຫວາເປັນຫ່ວງຜູ້ທີ່ຖືກຄອບຄົວແລະໝູ່ປະຖິ້ມ?
4 ພະເຢໂຫວາຮູ້ວ່າຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເພິ່ນຈະຕ້ອງເຈິບັນຫາຫຼາຍຢ່າງ. ບາງຄົນອາດຖືກຄອບຄົວຫຼືໝູ່ຄູ່ທີ່ບໍ່ໄດ້ນະມັດສະການພະເຢໂຫວາປະຖິ້ມ. ເປໂຕຖາມພະເຢຊູດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ເບິ່ງຄືອຸກໃຈ ລາວຖາມວ່າ: “ພວກເຮົາຍອມຖິ້ມທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງແລະຕິດຕາມທ່ານມາ ແລ້ວພວກເຮົາຈະໄດ້ຫຍັງແດ່?” (ມທ. 19:27) ພະເຢຊູໄດ້ຢືນຢັນກັບພວກລູກສິດດ້ວຍຄວາມອົບອຸ່ນວ່າ ພວກເຈົ້າຈະມີພີ່ນ້ອງທີ່ຮັກກັນຄືກັບຄົນໃນຄອບຄົວ. (ອ່ານມາຣະໂກ 10:29, 30) ແລະພະເຢໂຫວາພໍ່ທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນກໍສັນຍາວ່າຈະຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ທີ່ຮັບໃຊ້ເພິ່ນ. (ເພງ. 9:10) ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງບາງສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດໄດ້ເພື່ອຈະໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະເຢໂຫວາເມື່ອເຮົາຮູ້ສຶກເຫງົາຫຼືຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວ.
ສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດໄດ້ເມື່ອເຈົ້າຮູ້ສຶກເຫງົາຫຼືຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວ
5. ການຄິດເຖິງວິທີທີ່ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຮົາຈະເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ເຮົາແນວໃດ?
5 ໃຫ້ຄິດເຖິງວິທີທີ່ພະເຢໂຫວາເຄີຍຊ່ວຍເຈົ້າ. (ເພງ. 55:22) ການຄິດແບບນີ້ຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ເຫັນວ່າ ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຢູ່ຜູ້ດຽວ. ພີ່ນ້ອງຍິງໂສດຄົນໜຶ່ງທີ່ຊື່ແຄຣໍ * ເຊິ່ງເປັນພະຍານຄົນດຽວໃນຄອບຄົວບອກວ່າ: “ເມື່ອຂ້ອຍຄິດເຖິງວິທີທີ່ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍຂ້ອຍໃຫ້ຜ່ານບັນຫາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກມາໄດ້ ຂ້ອຍກໍຮູ້ສຶກວ່າຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຢູ່ຜູ້ດຽວແຕ່ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍຂ້ອຍຕະຫຼອດ ແລະຂ້ອຍກໍໝັ້ນໃຈວ່າໃນອະນາຄົດເພິ່ນກໍຈະຊ່ວຍຂ້ອຍຄືກັນ.”
6. 1 ເປໂຕ 5:9, 10 ຊ່ວຍພີ່ນ້ອງທີ່ຮູ້ສຶກເຫງົາແລະຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວແນວໃດ?
6 ໃຫ້ຄິດເຖິງວິທີທີ່ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍພີ່ນ້ອງທີ່ຮູ້ສຶກເຫງົາ. (ອ່ານ 1 ເປໂຕ 5:9, 10) ພີ່ນ້ອງຮິໂຣຊິເຊິ່ງເປັນພະຍານຄົນດຽວໃນຄອບຄົວມາຫຼາຍປີແລ້ວບອກວ່າ: “ພີ່ນ້ອງຄົນອື່ນກໍມີບັນຫາຄືກັນໝົດ ແລະເມື່ອເຮົາທຸກຄົນພະຍາຍາມຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາໃຫ້ດີທີ່ສຸດ ເຮົາກໍບໍ່ໄດ້ຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວ.”
7. ການອະທິດຖານຊ່ວຍເຈົ້າແນວໃດ?
7 ອະທິດຖານ ອ່ານພະຄຳພີ ແລະເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມເປັນປະຈຳ. ນີ້ໝາຍຄວາມວ່າເຈົ້າຄວນບອກພະເຢໂຫວາໃຫ້ຮູ້ວ່າເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດ. (1 ປຕ. 5:7) ພີ່ນ້ອງຍິງທີ່ຊື່ມາຊິເອນຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວເມື່ອຖືກຄອບຄົວປະຖິ້ມຍ້ອນເລືອກຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ. ລາວບອກວ່າ: “ສິ່ງສຳຄັນຢ່າງໜຶ່ງທີ່ຊ່ວຍຂ້ອຍບໍ່ໃຫ້ຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວກໍຄືການອະທິດຖານເຖິງພະເຢໂຫວາເລື້ອຍໆ. ພະເຢໂຫວາເປັນຄືກັບພໍ່ຂອງຂ້ອຍແທ້ໆ ຂ້ອຍອະທິດຖານເຖິງເພິ່ນທຸກມື້ ມື້ລະຫຼາຍໆເທື່ອ ແລະບອກໃຫ້ເພິ່ນຮູ້ວ່າຂ້ອຍຮູ້ສຶກແນວໃດ.”
ການຟັງບັນທຶກສຽງ ການອ່ານຄຳພີໄບເບິນແລະປຶ້ມຕ່າງໆຂອງອົງການອາດຊ່ວຍໃຫ້ຄົນທີ່ຢູ່ຜູ້ດຽວບໍ່ໃຫ້ຮູ້ສຶກເຫງົາຫຼາຍ (ເບິ່ງຂໍ້ 8) *
8. ການອ່ານຄຳພີໄບເບິນແລະຄິດຕຶກຕອງສິ່ງທີ່ໄດ້ອ່ານຊ່ວຍເຈົ້າແນວໃດ?
8 ໃຫ້ອ່ານຄຳພີໄບເບິນເປັນປະຈຳແລະຄິດຕຶກຕອງເລື່ອງທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພະເຢໂຫວາຮັກເຈົ້າ. ພີ່ນ້ອງຍິງທີ່ຊື່ບຽນກາຕ້ອງໄດ້ອົດທົນກັບຄຳເວົ້າທີ່ບໍ່ດີຈາກຄົນໃນຄອບຄົວຂອງລາວ. ລາວເວົ້າວ່າ: “ການອ່ານແລະຄິດຕຶກຕອງເລື່ອງຕ່າງໆໃນຄຳພີໄບເບິນແລະເລື່ອງຈິງຂອງພີ່ນ້ອງທີ່ມີສະພາບການຄ້າຍຄືກັບຂ້ອຍຊ່ວຍຂ້ອຍໄດ້ຫຼາຍແທ້ໆ.” ພີ່ນ້ອງບາງຄົນກໍຈື່ຂໍ້ພະຄຳພີທີ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈເຊັ່ນ: ໃນຄຳເພງ 27:10 ແລະເອຊາອີ 41:10. ສ່ວນພີ່ນ້ອງຄົນອື່ນໆກໍມັກຟັງບັນທຶກສຽງຂອງອົງການຕອນທີ່ເຂົາເຈົ້າກຽມການປະຊຸມ ຫຼືຕອນທີ່ອ່ານຄຳພີໄບເບິນ. ການເຮັດແບບນີ້ຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າບໍ່ໃຫ້ຮູ້ສຶກເຫງົາຫຼືຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວ.
9. ການເຂົ້າຮ່ວມປະຊຸມເປັນປະຈຳຊ່ວຍເຈົ້າແນວໃດ?
9 ໃຫ້ພະຍາຍາມເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມເປັນປະຈຳ ເພາະຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຈາກສ່ວນຕ່າງໆຂອງການປະຊຸມແລະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ຮູ້ຈັກພີ່ນ້ອງຫຼາຍຂຶ້ນ. (ຮຣ. 10:24, 25) ພີ່ນ້ອງມາຊິເອນທີ່ເວົ້າເຖິງກ່ອນໜ້ານີ້ບອກວ່າ: “ເຖິງວ່າຂ້ອຍຈະເປັນຄົນຂີ້ອາຍຫຼາຍ ແຕ່ຂ້ອຍກໍພະຍາຍາມເຂົ້າຮ່ວມປະຊຸມເປັນປະຈຳແລະອອກຄຳຄິດເຫັນ. ນີ້ຊ່ວຍຂ້ອຍໃຫ້ໃກ້ຊິດກັບພີ່ນ້ອງຫຼາຍຂຶ້ນ.”
10. ເປັນຫຍັງຈຶ່ງສຳຄັນທີ່ຈະເປັນໝູ່ກັບພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມ?
10 ເປັນໝູ່ກັບພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມ. ໃຫ້ຊອກໝູ່ໃນປະຊາຄົມ ຜູ້ທີ່ເຈົ້າຈະສາມາດຮຽນແບບຢ່າງຂອງເຂົາເຈົ້າໄດ້ ບໍ່ວ່າເຂົາເຈົ້າຈະອາຍຸໜ້ອຍກວ່າຫຼືຫຼາຍກວ່າ ຫຼືມີວັດທະນະທຳທີ່ແຕກຕ່າງກັບເຈົ້າ. ຄຳພີໄບເບິນເຕືອນເຮົາວ່າ: “ແຮ່ງມີອາຍຸ ແຮ່ງມີສະຕິປັນຍາ.” (ໂຢບ 12:12, ລ.ມ.) ແລະພີ່ນ້ອງທີ່ມີອາຍຸຫຼາຍກໍສາມາດຮຽນຈາກພີ່ນ້ອງທີ່ມີອາຍຸໜ້ອຍກວ່າໄດ້ຄືກັນ. ຕົວຢ່າງ: ດາວິດອາຍຸໜ້ອຍກວ່າໂຢນາທານຫຼາຍ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍເປັນໝູ່ຮັກໝູ່ແພງກັນ. (1 ຊາມ. 18:1) ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍກັນແລະກັນໃຫ້ຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາເຖິງວ່າຈະມີບັນຫາຫຼາຍຢ່າງ. (1 ຊາມ. 23:16-18) ພີ່ນ້ອງຍິງທີ່ຊື່ໄອຣີນາເຊິ່ງເປັນພະຍານຄົນດຽວໃນຄອບຄົວບອກວ່າ: “ພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມເປັນຄືກັບພໍ່ແມ່ຫຼືອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງແທ້ໆຂອງຂ້ອຍ. ພະເຢໂຫວາໃຊ້ເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຊ່ວຍເຫຼືອຂ້ອຍ.”
11. ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະມີໝູ່?
11 ການມີໝູ່ໃໝ່ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍໂດຍສະເພາະຖ້າເຮົາເປັນຄົນຂີ້ອາຍ. ພີ່ນ້ອງຍິງທີ່ຊື່ຣັດນາເຊິ່ງເປັນຄົນຂີ້ອາຍໄດ້ຮຽນຄວາມຈິງເຖິງວ່າຈະຖືກຕໍ່ຕ້ານ. ລາວບອກວ່າ: “ຂ້ອຍຍອມຮັບວ່າຂ້ອຍຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມ.” ເປັນເລື່ອງຍາກທີ່ຈະບອກໃຫ້ຄົນອື່ນຮູ້ວ່າເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດ ແຕ່ຖ້າເຈົ້າບອກຄວາມຮູ້ສຶກກັບລາວ ເຈົ້າກັບລາວກໍອາດຈະເປັນໝູ່ກັນ. ຂໍໃຫ້ຈື່ວ່າໝູ່ຢາກໃຫ້ກຳລັງໃຈແລະຊ່ວຍເຫຼືອເຈົ້າ ແຕ່ເຈົ້າຕ້ອງບອກລາວເພື່ອລາວຈະຊ່ວຍເຈົ້າໄດ້.
12. ການປະກາດຊ່ວຍເຮົາແນວໃດ?
12 ວິທີໜຶ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດເພື່ອຈະມີໝູ່ກໍຄືໄປປະກາດກັບພີ່ນ້ອງ. ແຄຣໍທີ່ເວົ້າເຖິງກ່ອນໜ້ານີ້ບອກວ່າ: “ຂ້ອຍໄດ້ໝູ່ທີ່ດີຫຼາຍຄົນຍ້ອນຂ້ອຍໄປປະກາດແລະເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາແບບອື່ນນຳກັນກັບພີ່ນ້ອງ. ຕະຫຼອດຫຼາຍປີທີ່ຜ່ານມາ ພະເຢໂຫວາໄດ້ໃຊ້ໝູ່ເຫຼົ່ານີ້ໃຫ້ຊ່ວຍເຫຼືອຂ້ອຍ.” ການເປັນໝູ່ກັບພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມຄຸ້ມຄ່າຫຼາຍແທ້ໆ. ພະເຢໂຫວາໃຊ້ພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານັ້ນເພື່ອໃຫ້ກຳລັງໃຈເຮົາເມື່ອເຮົາຮູ້ສຶກທໍ້ໃຈຫຼືຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວ.—ສຸພາ. 17:17
ຊ່ວຍໃຫ້ຄົນອື່ນຮູ້ສຶກວ່າເຂົາເຈົ້າເປັນຄອບຄົວຂອງເຮົາ
13. ເຮົາທຸກຄົນໃນປະຊາຄົມຄວນເຮັດຫຍັງ?
13 ທຸກຄົນໃນປະຊາຄົມມີສ່ວນເຮັດໃຫ້ປະຊາຄົມອົບອຸ່ນແລະມີຄວາມສຸກເພື່ອຈະບໍ່ມີໃຜຮູ້ສຶກເຫງົາ. (ຢຮ. 13:35) ສິ່ງທີ່ເຮົາເວົ້າແລະເຮັດ ຊ່ວຍໃຫ້ຄົນອື່ນໄດ້ກຳລັງໃຈຫຼາຍແທ້ໆ. ພີ່ນ້ອງຍິງຄົນໜຶ່ງເວົ້າວ່າ: “ເມື່ອຂ້ອຍໄດ້ຮຽນຄວາມຈິງໃນຄຳພີໄບເບິນ ພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມກໍເປັນຄືກັບຄອບຄົວຂອງຂ້ອຍ. ຖ້າພີ່ນ້ອງບໍ່ຊ່ວຍເຫຼືອຂ້ອຍ ຂ້ອຍກໍຄືຊິເຂົ້າມາເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້.” ເຮົາຄວນເຮັດແນວໃດເພື່ອຊ່ວຍພີ່ນ້ອງທີ່ຮູ້ສຶກເຫງົາຫຼືຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວໃຫ້ເຫັນວ່າພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມຮັກເຂົາເຈົ້າ?
14. ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະເປັນໝູ່ກັບຄົນອື່ນ?
14 ພະຍາຍາມເປັນໝູ່ກັບຄົນໃໝ່ໆ. ເຮົາສາມາດຕ້ອນຮັບຄົນໃໝ່ໆຢ່າງອົບອຸ່ນທີ່ເຂົ້າມາໃນປະຊາຄົມ. (ຣມ. 15:7) ເຮົາຕ້ອງບໍ່ພຽງແຕ່ທັກທາຍລາວເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ເຮົາຄວນລົມກັບລາວເພື່ອເຮັດໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາສົນໃຈລາວ ແລະຢາກເປັນໝູ່ກັບລາວແທ້ໆ. ຢ່າຖາມເລື່ອງທີ່ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກອາຍ ແຕ່ໃຫ້ພະຍາຍາມເຂົ້າໃຈວ່າເຂົາເຈົ້າອາດເຈິບັນຫາຫຍັງມາແດ່. ສຳລັບບາງຄົນອາດເປັນເລື່ອງຍາກທີ່ຈະບອກຄວາມຮູ້ສຶກໃຫ້ຄົນອື່ນຟັງ ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາບໍ່ຕ້ອງກົດດັນລາວ. ໃຫ້ເຮົາໃຊ້ຄຳຖາມທີ່ດີແລະຕັ້ງໃຈຟັງເມື່ອເຂົາເຈົ້າເວົ້າ. ເຈົ້າອາດຖາມເຂົາເຈົ້າວ່າ ຮູ້ຈັກຄວາມຈິງໄດ້ແນວໃດ?
15. ຄລິດສະຕຽນທີ່ມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງສາມາດຊ່ວຍຄົນອື່ນໃນປະຊາຄົມໄດ້ແນວໃດ?
15 ທຸກຄົນໃນປະຊາຄົມຈະມີຄວາມເຊື່ອຫຼາຍຂຶ້ນຖ້າພີ່ນ້ອງທີ່ມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງໂດຍສະເພາະແມ່ນຜູ້ດູແລສົນໃຈເຂົາເຈົ້າ. ພີ່ນ້ອງເມລີຊາທີ່ແມ່ໄດ້ສອນຄວາມຈິງໃຫ້ຕັ້ງແຕ່ຍັງນ້ອຍບອກວ່າ: “ຂ້ອຍຮູ້ສຶກຂອບໃຈພີ່ນ້ອງຊາຍຫຼາຍແທ້ໆທີ່ໃຊ້ເວລາກັບຂ້ອຍ ສົນໃຈຂ້ອຍ ເຊິ່ງເປັນຄືກັບພໍ່ຂ້ອຍເລີຍ. ທຸກເທື່ອທີ່ຂ້ອຍລົມກັບພີ່ນ້ອງຊາຍເຫຼົ່ານີ້ ເຂົາເຈົ້າກໍຕັ້ງໃຈຟັງຂ້ອຍ.” ພີ່ນ້ອງຊາຍທີ່ຍັງໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງຊື່ມໍຣິຊີໂອຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວເມື່ອຜູ້ນຳການສຶກສາຂອງລາວໄດ້ອອກຈາກຄວາມຈິງໄປ. ລາວເວົ້າວ່າ: “ຜູ້ດູແລສົນໃຈຂ້ອຍແລະຊ່ວຍຂ້ອຍຫຼາຍແທ້ໆ. ເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເວລາກັບຂ້ອຍຕະຫຼອດ ແລະເວົ້າເຖິງສິ່ງທີ່ໄດ້ຈາກການສຶກສາສ່ວນຕົວໃຫ້ຂ້ອຍຟັງ. ເຂົາເຈົ້າຊວນຂ້ອຍໄປປະກາດ ແລະຍັງຊວນຂ້ອຍໄປຫຼິ້ນກິລານຳກັນ.” ຕອນນີ້ ເມລີຊາແລະມໍຣິຊີໂອເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ເຕັມເວລາ.
ມີໃຜບາງຄົນໃນປະຊາຄົມບໍທີ່ເຈົ້າຈະໃຊ້ເວລານຳໄດ້? (ເບິ່ງຂໍ້ 16-19) *
16-17. ເຮົາສາມາດເຮັດຫຍັງໄດ້ເພື່ອຊ່ວຍຄົນອື່ນ?
16 ໃຫ້ຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນ. (ຄລຕ. 6:10) ພີ່ນ້ອງລີໂອເຊິ່ງເປັນມິດຊັນນາຣີທີ່ຮັບໃຊ້ຢູ່ເຂດທີ່ໄກຈາກຄອບຄົວບອກວ່າ: “ເຮົາທຸກຄົນຢາກໃຫ້ຄົນອື່ນຊ່ວຍໃນຍາມທີ່ເຮົາຕ້ອງການ. ຂ້ອຍຍັງຈື່ມື້ໜຶ່ງທີ່ຂ້ອຍເກີດອຸບັດຕິເຫດ. ເມື່ອຂ້ອຍກັບມາຮອດເຮືອນ ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເມື່ອຍຫຼາຍແທ້ໆ ແຕ່ມີພີ່ນ້ອງຄູ່ໜຶ່ງຊວນຂ້ອຍໄປກິນເຂົ້າຢູ່ເຮືອນນຳ. ເຖິງວ່າຂ້ອຍຈະບໍ່ຈື່ວ່າເຮົາກິນຫຍັງ ແຕ່ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຈື່ກໍຄືເຂົາເຈົ້າຕັ້ງໃຈຟັງຂ້ອຍ ແລ້ວຂ້ອຍກໍຮູ້ສຶກດີຂຶ້ນ!”
17 ເຮົາມີຄວາມສຸກທີ່ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມຕ່າງໆ ເຊັ່ນ: ການປະຊຸມພາກຫຼືການປະຊຸມໝວດ ເພາະວ່າເຮົາໄດ້ໃຊ້ເວລາຢູ່ກັບພີ່ນ້ອງ. ແຕ່ແຄຣໍທີ່ເວົ້າເຖິງກ່ອນໜ້ານີ້ບອກວ່າ: “ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເຫງົາໂດຍສະເພາະຕອນທີ່ເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມພາກແລະການປະຊຸມໝວດ.” ຍ້ອນຫຍັງ? ລາວເວົ້າຕື່ມວ່າ: “ເຖິງຂ້ອຍຈະຢູ່ນຳພີ່ນ້ອງເປັນຮ້ອຍເປັນພັນຄົນ ແຕ່ຂ້ອຍກໍຍັງຮູ້ສຶກເຫງົາ. ແລະເມື່ອຂ້ອຍເຫັນພີ່ນ້ອງມານຳກັນເປັນຄອບຄົວແລະນັ່ງນຳກັນ ຂ້ອຍກໍແຮ່ງຮູ້ສຶກເຫງົາແລະຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວ.” ສ່ວນບາງຄົນກໍຮູ້ສຶກວ່າຍາກທີ່ຈະເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມພາກຫຼືການປະຊຸມໝວດຫຼັງຈາກທີ່ຄົນທີ່ເຂົາເຈົ້າຮັກຕາຍຈາກໄປ. ເຈົ້າຮູ້ຈັກບາງຄົນທີ່ມີບັນຫາແບບນີ້ບໍ? ເຈົ້າຈະຊວນລາວໃຫ້ໄປຮ່ວມປະຊຸມພ້ອມກັນກັບຄອບຄົວຂອງເຈົ້າໃນເທື່ອໜ້າໄດ້ບໍ?
18. ເຮົາຈະໃຊ້ຫຼັກການທີ່ຢູ່ໃນ 2 ໂກຣິນໂທ 6:11-13 ແນວໃດເມື່ອເຮົາສະແດງນ້ຳໃຈຕ້ອນຮັບ?
18 ໃຊ້ເວລານຳກັນ. ໃຫ້ພະຍາຍາມໃຊ້ເວລາກັບພີ່ນ້ອງຫຼາຍໆຄົນ ໂດຍສະເພາະແມ່ນພີ່ນ້ອງທີ່ຮູ້ສຶກເຫງົາຫຼືຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວ. ເຮົາຄວນ “ເປີດໃຈໃຫ້ກວ້າງ” ໂດຍສະເພາະຕໍ່ຄົນທີ່ຮູ້ສຶກເຫງົາ. (ອ່ານ 2 ໂກຣິນໂທ 6:11-13) ເມລີຊາທີ່ເວົ້າເຖິງກ່ອນໜ້ານີ້ບອກວ່າ: “ຂ້ອຍມີຄວາມສຸກຫຼາຍທີ່ພີ່ນ້ອງຊວນຂ້ອຍໄປຫຼິ້ນຢູ່ເຮືອນຂອງເຂົາເຈົ້າແລະໄປທ່ຽວນຳກັນ.” ເຈົ້າຮູ້ຈັກໃຜບາງຄົນໃນປະຊາຄົມທີ່ເຈົ້າຢາກຕ້ອນຮັບແບບນີ້ບໍ?
19. ເຮົາຄວນໃຊ້ເວລາກັບພີ່ນ້ອງໂດຍສະເພາະຕອນໃດ?
19 ພີ່ນ້ອງບາງຄົນຈະຮູ້ສຶກຂອບໃຈແລະດີໃຈຫຼາຍທີ່ເຮົາຊວນເຂົາເຈົ້າມາຫຼິ້ນນຳ. ບາງຄົນອາດຮູ້ສຶກເຫງົາຍ້ອນຄອບຄົວເຂົາເຈົ້າທີ່ບໍ່ໄດ້ເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາໄປສະຫຼອງບຸນຕ່າງໆ. ສ່ວນບາງຄົນກໍຮູ້ສຶກເຫງົາເປັນພິເສດເມື່ອຮອດວັນຄົບຮອບການຕາຍຂອງຄົນທີ່ເຂົາເຈົ້າຮັກ. ເມື່ອເຮົາໃຊ້ເວລາຢູ່ກັບພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານີ້ ກໍສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາ “ຫ່ວງໃຍເຂົາເຈົ້າແທ້ໆ.”—ຟລປ. 2:20
20. ຄຳເວົ້າຂອງພະເຢຊູທີ່ຢູ່ໃນມັດທາຍ 12:48-50 ຊ່ວຍເຮົາແນວໃດເມື່ອຮູ້ສຶກເຫງົາຫຼືຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວ?
20 ມີເຫດຜົນຫຼາຍຢ່າງທີ່ເຮັດໃຫ້ຄລິດສະຕຽນຮູ້ສຶກເຫງົາເປັນບາງເທື່ອ. ແຕ່ຂໍໃຫ້ເຮົາຈື່ໄວ້ວ່າ ພະເຢໂຫວາເຂົ້າໃຈຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເຮົາ. ເພິ່ນຈະໃຊ້ພີ່ນ້ອງໃຫ້ຊ່ວຍເຫຼືອເຮົາຍາມທີ່ເຮົາຕ້ອງການ. (ອ່ານມັດທາຍ 12:48-50) ເຮົາສະແດງໃຫ້ພະເຢໂຫວາເຫັນວ່າເຮົາເຫັນຄຸນຄ່າພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມເມື່ອເຮົາເຮັດສຸດຄວາມສາມາດເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອພີ່ນ້ອງ. ບໍ່ວ່າບາງເທື່ອເຮົາຈະຮູ້ສຶກແນວໃດ ຂໍໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າເຮົາບໍ່ໄດ້ຢູ່ຜູ້ດຽວເພາະພະເຢໂຫວາຢູ່ກັບເຮົາສະເໝີ!
ເພງ 46 ຂອບໃຈພະເຢໂຫວາ
^ ຂໍ້ 5 ບາງເທື່ອເຈົ້າເຄີຍຮູ້ສຶກເຫງົາຫຼືຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວບໍ? ຖ້າເປັນແບບນັ້ນ ຂໍໃຫ້ເຈົ້າໝັ້ນໃຈວ່າພະເຢໂຫວາຮູ້ວ່າເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດ ແລະເພິ່ນກໍຢາກຊ່ວຍເຈົ້າ. ໃນບົດນີ້ ເຮົາຈະມາເບິ່ງສິ່ງທີ່ສາມາດເຮັດໄດ້ເພື່ອຈະບໍ່ຮູ້ສຶກເຫງົາຫຼືຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວ. ແລະເຮົາຍັງຈະມາເບິ່ງວ່າ ເຮົາຈະໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງທີ່ຮູ້ສຶກແບບນີ້ໄດ້ແນວໃດ.
^ ຂໍ້ 5 ຊື່ສົມມຸດ
