Pavlus şöyle yazdı: “Ben Tanrı’nın gözünde yaşayabileyim diye, kanundan ötürü, kanunun gözünde öldüm” (Gal. 2:19).

Pavlus’un sözleri, onun Galatya’daki cemaatlere yazdığı mektubun ana noktasıyla uyumluydu. Oradaki bazı Hıristiyanlar sahte öğretmenlerden etkileniyordu. Bu sahte öğretmenler kurtuluşa erişmek için Musa Kanununa uyulması gerektiğini öğretiyorlardı; özellikle de sünnetin gerekliliğini savunuyorlardı. Fakat Pavlus şunu biliyordu ki, Tanrı Kendisine inanan kişilerin sünnet edilmesini artık talep etmiyordu. Çok etkili bir mantık yürüterek sahte öğretileri çürüttü ve kardeşlerin İsa Mesih’e imanlarını güçlendirdi (Gal. 2:4; 5:2).

Pavlus “kanunun gözünde öldüm” derken ne demek istedi? Kutsal Kitap açıkça şunu öğretir: Bir kişi öldüğünde çevresinde olup bitenlerin farkında değildir ve bunlardan etkilenmez (Vaiz 9:5). Dolayısıyla, Pavlus bu sözlerle Musa Kanununun artık onun üzerinde bir etkisi olmadığını kastediyordu. Bunun yerine, fidyeye olan imanı sayesinde ‘Tanrı’nın gözünde yaşadığından’ emindi.

Pavlus’un durumundaki bu değişim “kanundan ötürü” olmuştu. Nasıl? Pavlus bir kişinin “kanunun gereklerini yaparak değil”, sadece “Mesih İsa’ya iman” sayesinde aklanabildiğini yazmıştı (Gal. 2:16). Tabii Kanun önemli bir amaca hizmet etmişti. Pavlus Galatyalılar’a şunu açıkladı: “Kanun, İbrahim’in soyundan vaadi alan kişi gelene kadar suçları ortaya çıkarmak üzere sonradan eklendi” (Gal. 3:19). Musa Kanunu, kusurlu ve günahkâr insanların bu Kanunu kusursuz şekilde uygulayamayacaklarını ve son defa sunulacak, kusursuz bir kurbana ihtiyaçları olduğunu açıkça ortaya koyuyordu. Kanun, insanların İsa’nın vaat edilen “soy” olduğunu anlamalarına yardım etti. Bir kişi İsa Mesih’e iman ederek Tanrı’nın gözünde aklanabilirdi (Gal. 3:24). Pavlus Kanun sayesinde İsa’yı kabul etti ve ona iman etti. Böylece Tanrı’nın gözünde ‘aklanabildi.’ Sonuç olarak Pavlus, “kanunun gözünde öldü” ve ‘Tanrı’nın gözünde yaşayabildi’. Kanunun artık Pavlus’un yaşamına bir etkisi yoktu; ama Tanrı’nın vardı.

Pavlus, Romalılara yazdığı mektupta da benzer bir düşünceyi dile getirdi: “Kardeşlerim, sizler de Mesih’in bedeni aracılığıyla Kanun açısından öldünüz. . . . Şimdi Kanunla ilgili yükümlülüğümüz sona erdi; çünkü bir zamanlar bizi elinde tutan o kanun açısından öldük” (Rom. 7:4, 6). Pavlus, bu ayetlerde ve Galatyalılar 2:19’da Kanuna göre günahkâr biri olduğu için ölmekten bahsetmiyordu. Bunun yerine, özgür kılınmaktan söz ediyordu. Onun ve onun gibi olan diğer Hıristiyanların üzerinde Kanunun artık hiçbir etkisi yoktu. Onlar, Mesih’in fidyesi sayesinde özgür kılınmışlardı.