អត្ថបទសិក្សា ២៤
អ្នកអាចរួចចេញពីអន្ទាក់របស់សាថាន!
«[ចូរ]ចេញពីអន្ទាក់របស់មេកំណាច»។—២ធី. ២:២៦
ចម្រៀងលេខ៣៦ យើងការពារចិត្ត
សេចក្ដីសង្ខេប *
១. ហេតុអ្វីយើងអាចប្រដូចសាថានទៅនឹងព្រានម្នាក់?
នាយព្រានមានគោលដៅតែមួយគត់ គឺចាប់ឬសម្លាប់សត្វ។ គាត់ប្រើអង្គប់ឬអន្ទាក់ផ្សេងៗ ដូចគម្ពីរបានរៀបរាប់។ (យ៉ូប ១៨:៨-១០) តើព្រានធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យសត្វចូលអន្ទាក់របស់គាត់? គាត់សង្កេតមើលសត្វថា តើវាទៅណា? តើវាចូលចិត្តអ្វី? តើអន្ទាក់មួយណាគឺល្អបំផុត? សាថានប្រៀបដូចជាព្រាននោះ។ វាសង្កេតមើលយើងថា យើងទៅកន្លែងណាខ្លះ និងចាប់អារម្មណ៍អ្វីខ្លះ។ បន្ទាប់មក វាជ្រើសរើសអន្ទាក់មួយដែលវាសង្ឃឹមថានឹងចាប់យើងពេលយើងមិនដឹងខ្លួន។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ គម្ពីរប្រាប់យើងថា បើយើងជាប់អន្ទាក់ យើងអាចចេញរួចបាន។ គម្ពីរក៏បង្រៀនយើងអំពីរបៀបដែលយើងអាចជៀសវាងពីអន្ទាក់របស់វាទាំងស្រុង។
អន្ទាក់ពីររបស់សាថានដែលមានប្រសិទ្ធភាពគឺអំណួតនិងចិត្តលោភលន់ (សូមមើលវគ្គ២) *
២. តើអន្ទាក់ពីរដែលមានប្រសិទ្ធភាពរបស់សាថានគឺជាអ្វី?
២ អន្ទាក់ពីររបស់សាថានដែលមានប្រសិទ្ធភាពគឺអំណួតនិងការលោភលន់។ * អស់រាប់ពាន់ឆ្នាំ សាថានបានប្រើគុណវិបត្តិទាំងនេះដោយជោគជ័យ។ វាប្រៀបដូចជានាយព្រានដែលបញ្ឆោតសត្វឲ្យចូលក្នុងអន្ទាក់ ឬដែលប្រើលប់ដើម្បីចាប់វា។ (ទំនុក. ៩១:៣) ប៉ុន្តែ យើងមិនចាំបាច់ឲ្យសាថានចាប់យើងចូលក្នុងអន្ទាក់របស់វាទេ។ ហេតុអ្វី? គឺដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់យើងអំពីកលល្បិចផ្សេងៗរបស់សាថាន។—២កូ. ២:១១
យើងអាចរៀនពីគំរូដែលបានត្រូវទុកជាការព្រមាន ហើយជៀសវាង ឬរួចចេញពីអន្ទាក់របស់មេកំណាច (សូមមើលវគ្គ៣) *
៣. ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាបានដាក់បញ្ចូលគំរូខ្លះក្នុងគម្ពីរ?
៣ របៀបមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាព្រមានយើងអំពីអំណួតនិងការលោភលន់ គឺដោយលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យរៀនពីបទពិសោធន៍ជីវិតពិត។ សូមកត់សម្គាល់ពីគំរូដែលយើងនឹងពិចារណាក្នុងអត្ថបទនេះ អំពីរបៀបដែលសាថានបានចាប់អ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ទោះជាពួកគេបានបម្រើលោកយូរក៏ដោយ។ តើនេះមានន័យថាយើងមិនអាចជៀសវាងពីអំណួតនិងចិត្តលោភលន់ឬទេ? មិនមែនទាល់តែសោះ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យប្រាកដថាគម្ពីរមានគំរូទាំងនេះដើម្បីទុកជា«ការព្រមានដល់យើង»។ (១កូ. ១០:១១) លោកដឹងថាយើងអាចរៀនពីគំរូដែលបានត្រូវទុកជាការព្រមាន ហើយយ៉ាងនេះយើងអាចជៀសវាងឬរួចផុតពីអន្ទាក់របស់មេកំណាច។
អំណួតគឺជាអន្ទាក់មួយ
សូមមើលវគ្គ៤
៤. តើអ្វីអាចកើតឡើងចំពោះយើងបើយើងមានអំណួត?
៤ សាថានចង់ឲ្យយើងមានអំណួត។ វាដឹងថាបើយើងទៅជាមនុស្សដែលមានអំណួត យើងនឹងដូចវា ហើយបាត់បង់ឱកាសទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ (សុភ. ១៦:១៨) យ៉ាងនេះ សាវ័កប៉ូលបានព្រមានថាបុគ្គលណាម្នាក់អាច«បែរជាក្រអឺតក្រអោង រួចទទួលការផ្ដន្ទាទោសដូចមេកំណាចបានទទួល»។ (១ធី. ៣:៦, ៧) នេះអាចកើតឡើងចំពោះយើង មិនថាយើងបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ឬចូលក្នុងសេចក្ដីពិតថ្មីៗនេះក្ដី។
៥. ដូចចែងនៅសាស្ដា ៧:១៦, ២០ តើអ្វីអាចបង្ហាញថាមនុស្សម្នាក់មានអំណួត?
៥ មនុស្សដែលមានអំណួតចេះតែគិតពីប្រយោជន៍ខ្លួនឯង។ សាថានព្យាយាមឲ្យយើងគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន គឺផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើខ្លួនជាជាងគិតអំពីព្រះយេហូវ៉ា ជាពិសេសនៅពេលយើងមានបញ្ហា។ ជាឧទាហរណ៍ តើអ្នកបានត្រូវគេចោទប្រកាន់មិនពិតឬទេ? ឬតើពួកគេបានប្រព្រឹត្តមកលើអ្នកដោយអយុត្តិធម៌ឬទេ? សាថានចង់ឲ្យអ្នកខឹងព្រះយេហូវ៉ា ឬអង្គការរបស់លោក។ មេកំណាចចង់ឲ្យអ្នកគិតថាវិធីតែមួយគត់ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហារបស់អ្នកគឺធ្វើតាមចិត្តខ្លួនឯង ជាជាងធ្វើតាមការណែនាំដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យអ្នកក្នុងបណ្ដាំរបស់លោក។—សូមអាន សាស្ដា ៧:១៦, ២០
៦. តើអ្នកអាចរៀនអ្វីពីបទពិសោធន៍របស់បងស្រីម្នាក់នៅប្រទេសហូឡង់?
៦ សូមគិតអំពីបទពិសោធន៍របស់បងស្រីម្នាក់ដែលរស់នៅប្រទេសហូឡង់។ ភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់អ្នកឯទៀតធ្វើឲ្យគាត់ខឹង ហើយគាត់សម្រេចចិត្តថាគាត់លែងអាចទ្រាំទៀត។ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ឯកោ ហើយមិនអាចកែប្រែអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំសោះចំពោះបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំប្រាប់ប្ដីរបស់ខ្ញុំថាយើងត្រូវរើទៅក្រុមជំនុំផ្សេង»។ ក្រោយមក គាត់បានមើលកម្មវិធីប្រចាំខែ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៦ក្នុងJWទូរទស្សន៍។ កម្មវិធីនោះប្រាប់អំពីយោបល់ដែលយើងអាចធ្វើតាមពេលឃើញភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់អ្នកឯទៀត។ បងស្រីនោះនិយាយថា៖ «ខ្ញុំរៀនថាខ្ញុំត្រូវតែមានចិត្តរាបទាប ហើយគិតអំពីកំហុសរបស់ខ្លួនជាជាងព្យាយាមកែប្រែបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំ។ កម្មវិធីនោះជួយខ្ញុំឲ្យផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើព្រះយេហូវ៉ានិងសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់លោក»។ តើអ្នកឃើញចំណុចដ៏សំខាន់ឬទេ? ពេលអ្នកជួបទុក្ខលំបាក សូមបន្តផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើព្រះយេហូវ៉ា។ សូមអង្វរសុំលោកជួយអ្នកឲ្យមានទស្សនៈដូចលោកចំពោះអ្នកឯទៀត។ បិតារបស់អ្នកនៅស្ថានសួគ៌ឃើញកំហុសរបស់ពួកគេ តែលោកសុខចិត្តអភ័យទោសឲ្យពួកគេ។ លោកក៏ចង់ឲ្យអ្នកធ្វើដូចគ្នាដែរ។—១យ៉ូន. ៤:២០
សូមមើលវគ្គ៧
៧. តើអ្វីបានកើតឡើងដល់ស្ដេចអូសៀស?
៧ អំណួតបានធ្វើឲ្យស្ដេចអូសៀសនៃស្រុកយូដាមិនព្រមទទួលឱវាទ និងធ្វើអ្វីដែលលើសពីសិទ្ធិរបស់ខ្លួន។ អូសៀសពូកែក្នុងរឿងផ្សេងៗ។ គាត់ជោគជ័យក្នុងចម្បាំង ការសាងសង់ និងមានចម្ការជាច្រើន។ គម្ពីរចែងថា៖ «ព្រះក៏បានធ្វើឲ្យទ្រង់បានចំរើនឡើង»។ (២រប. ២៦:៣-៧, ១០) ប៉ុន្តែគម្ពីរចែងទៀតថា៖ «កាលទ្រង់មានកំឡាំងឡើងហើយ នោះព្រះទ័យទ្រង់ក៏ប៉ោងធំឡើង ត្រឡប់ជាខូចអស់ទៅ»។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ជាយូរមុនហើយថា មានតែពួកសង្ឃប៉ុណ្ណោះដែលបានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យជូនគ្រឿងក្រអូបនៅវិហារ។ ប៉ុន្តែ ស្ដេចអូសៀសបានធ្វើលើសពីសិទ្ធិរបស់ខ្លួនដោយចូលវិហារដើម្បីជូនគ្រឿងក្រអូប។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្តទេ ហើយធ្វើឲ្យបុរសដែលមានចិត្តអំណួតនោះកើតជំងឺឃ្លង់។ យ៉ាងនេះ អូសៀសកើតជំងឺនោះរហូតដល់ថ្ងៃស្លាប់។—២រប. ២៦:១៦-២១
៨. តើការធ្វើតាមកូរិនថូសទី១ ៤:៦, ៧នឹងជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេចឲ្យជៀសវាងពីការមានអំណួត?
៨ តើអំណួតអាចនាំឲ្យយើងជាប់អន្ទាក់ដូចដែលបានកើតឡើងចំពោះអូសៀសឬទេ? សូមគិតអំពីគំរូរបស់បងប្រុសហូសេ។ គាត់ជាពាណិជ្ជករដែលបានទទួលជោគជ័យ និងជាអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំ។ គាត់ថ្លែងសុន្ទរកថានៅសន្និបាត និងមហាសន្និបាត ហើយអ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលផ្សេងៗសុំយោបល់ពីគាត់។ ប៉ុន្តែ គាត់សារភាពថា៖ «ខ្ញុំបានពឹងលើសមត្ថភាពនិងបទពិសោធន៍របស់ខ្លួន មិនបានពឹងលើព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ខ្ញុំគិតថាខ្លួនមាំមួន ដូច្នេះខ្ញុំមិនបានស្ដាប់ការព្រមាននិងឱវាទពីព្រះយេហូវ៉ាឡើយ»។ បងហូសេបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ ហើយបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព។ ប៉ុន្មានឆ្នាំមុន គាត់បានចូលក្រុមជំនុំឡើងវិញ។ ឥឡូវគាត់និយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្រៀនខ្ញុំថាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតគឺមិនមែនការមានឋានៈទេ តែគឺការធ្វើតាមអ្វីដែលលោកសុំឲ្យយើងធ្វើ»។ សូមយើងចាំថា ទេពកោសល្យណាដែលយើងមាន និងឯកសិទ្ធិណាដែលយើងទទួលក្នុងក្រុមជំនុំ គឺមកពីព្រះយេហូវ៉ា។ (សូមអាន កូរិនថូសទី១ ៤:៦, ៧) បើយើងមានអំណួត ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនប្រើយើងឡើយ។
ការលោភលន់គឺជាអន្ទាក់មួយ
សូមមើលវគ្គ៩
៩. តើការលោភលន់បានបណ្ដាលឲ្យសាថាននិងអេវ៉ាធ្វើអ្វី?
៩ ពេលយើងឮពាក្យលោភលន់ យើងទំនងជាគិតអំពីមេកំណាចសាថាន។ ក្នុងនាមជាទេវតាមួយរូបរបស់ព្រះយេហូវ៉ា សាថានច្បាស់ជាមានឯកសិទ្ធិជាច្រើន។ ប៉ុន្តែ វាចង់បានច្រើនជាងនោះ។ វាចង់បានការគោរពប្រណិប័តន៍ដែលមានតែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះដែលសមនឹងទទួល។ សាថានចង់ឲ្យយើងទៅដូចវា។ ដូច្នេះ វាព្យាយាមធ្វើឲ្យយើងមិនស្កប់ស្កល់នឹងអ្វីដែលយើងមាន។ លើកទី១ដែលវាព្យាយាមធ្វើដូច្នេះគឺពេលដែលវានិយាយជាមួយអេវ៉ា។ សូមគិត ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឲ្យអេវ៉ានិងប្ដីរបស់គាត់អាហារជាបរិបូរ ពោលគឺពួកគេអាចបរិភោគពី«ផ្លែឈើទាំងអស់ក្នុងសួនច្បារ» លើកលែងតែមួយដើម។ (លោ. ២:១៦) ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ សាថានបានបញ្ឆោតអេវ៉ាឲ្យគិតថា គាត់ត្រូវបរិភោគផ្លែឈើពីដើមដែលបានត្រូវហាមឃាត់នោះ។ អេវ៉ាមិនស្កប់ស្កល់និងអ្វីដែលគាត់មាន ហើយគាត់ចង់បានច្រើនជាង។ យើងដឹងអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងក្រោយមក។ អេវ៉ាបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ហើយនៅទីបំផុតបានស្លាប់។—លោ. ៣:៦, ១៩
សូមមើលវគ្គ១០
១០. តើអ្វីបានកើតឡើង ពេលស្ដេចដាវីឌមានចិត្តលោភលន់?
១០ ការលោភលន់បាននាំឲ្យស្ដេចដាវីឌភ្លេចអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យគាត់ ដូចជាទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្តម្ភ មុខមាត់ និងជ័យជម្នះលើសត្រូវដ៏ច្រើនជាដើម។ ដាវីឌទទួលស្គាល់ដោយចិត្តកតញ្ញូថា អំណោយរបស់ព្រះគឺ«មានច្រើនហួសកំណត់នឹងរាប់បាន!»។ (ទំនុក. ៤០:៥) ប៉ុន្តែ នៅពេលមួយដាវីឌបានភ្លេចអំពីអ្វីៗដែលព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឲ្យគាត់។ គាត់លែងស្កប់ចិត្ត ហើយចង់បានថែមទៀត។ ទោះជាដាវីឌមានប្រពន្ធជាច្រើនក្ដី គាត់បានបណ្ដោយឲ្យបំណងប្រាថ្នាខុសឆ្គងចង់បានប្រពន្ធគេដុះឡើងក្នុងចិត្តរបស់គាត់។ ស្ត្រីនោះគឺបាតសេបាដែលជាប្រពន្ធរបស់អ៊ូរី ជនជាតិហេត។ ដាវីឌបានរួមដំណេកជាមួយបាតសេបា ហើយក្រោយមកនាងមានផ្ទៃពោះ។ អ្វីដែលដាវីឌបានធ្វើគឺអាក្រក់ណាស់ ប៉ុន្តែគាត់បានធ្វើអ្វីអាក្រក់ជាងនេះទៅទៀត ពេលគាត់រៀបគម្រោងឲ្យអ៊ូរីស្លាប់! (២សាំ. ១១:២-១៥) ហេតុអ្វីដាវីឌបានធ្វើដូច្នេះ? តើគាត់សន្និដ្ឋានថាព្រះយេហូវ៉ាមិនអាចឃើញគាត់ឬ? ទោះជាដាវីឌបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់រយៈពេលយូរក្ដី គាត់ស្រាប់តែមានចិត្តលោភលន់ ហើយនេះនាំឲ្យគាត់រងទុក្ខវេទនាជាច្រើន។ ប៉ុន្តែក្រោយមក ដាវីឌបានសារភាពអំពីកំហុសរបស់គាត់និងបានប្រែចិត្ត ហើយគាត់សប្បាយចិត្តជាខ្លាំងដែលព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសឲ្យគាត់។—២សាំ. ១២:៧-១៣
១១. យោងទៅតាមអេភេសូរ ៥:៣, ៤ តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យតយុទ្ធនឹងចិត្តលោភលន់?
១១ តើយើងរៀនអ្វីពីគំរូរបស់ដាវីឌ? យើងរៀនថាយើងអាចតយុទ្ធនឹងចិត្តលោភលន់ បើយើងរក្សាចិត្តកតញ្ញូចំពោះអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យយើង។ (សូមអាន អេភេសូរ ៥:៣, ៤) យើងត្រូវស្កប់ចិត្តនឹងអ្វីដែលយើងមាន។ ពេលយើងចាប់ផ្ដើមបង្រៀនគម្ពីរដល់អ្នកណាម្នាក់ យើងប្រហែលជាបង្រៀនអ្នកនោះឲ្យគិតអំពីអ្វីល្អមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឲ្យគាត់ ហើយអរគុណលោកសម្រាប់អ្វីនោះ។ បើគាត់ធ្វើដូច្នេះជារៀងរាល់ថ្ងៃអស់មួយសប្ដាហ៍ នេះមានន័យថាគាត់បានអធិដ្ឋានអំពីប្រធានបទផ្សេងៗ៧យ៉ាង។ (១ថែ. ៥:១៨) តើអ្នកធ្វើអ្វីស្រដៀងនឹងនេះឬទេ? បើអ្នករំពឹងគិតអំពីអ្វីៗដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើចំពោះអ្នក នេះនឹងជួយអ្នកឲ្យមានអំណរគុណ។ ពេលយើងមានអំណរគុណ នោះធ្វើឲ្យយើងស្កប់ចិត្ត។ ពេលយើងស្កប់ចិត្ត យើងមិនមានចិត្តលោភលន់ទេ។
សូមមើលវគ្គ១២
១២. តើចិត្តលោភលន់នាំឲ្យយូដាស អ៊ីស្ការីយ៉ុតធ្វើអ្វី?
១២ ការលោភលន់បាននាំឲ្យយូដាស អ៊ីស្ការីយ៉ុតធ្វើអ្វីដ៏អាក្រក់ខ្លាំងណាស់ គឺក្បត់លោកយេស៊ូ។ នៅដំបូងឡើយ គាត់មិនមែនជាមនុស្សបែបនោះទេ។ (លូក. ៦:១៣, ១៦) លោកយេស៊ូបានជ្រើសរើសគាត់ឲ្យធ្វើជាសាវ័កម្នាក់។ តាមមើលទៅយូដាសជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត និងមានសមត្ថភាព ព្រោះលោកយេស៊ូបានឲ្យគាត់មើលការខុសត្រូវលើប្រអប់ទុកប្រាក់។ លោកយេស៊ូនិងពួកសាវ័កប្រើលុយពីប្រអប់នោះដើម្បីផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីត្រូវការរបស់ពួកគាត់ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ នេះគឺស្រដៀងនឹងវិភាគទានដែលគាំទ្រកិច្ចការទូទាំងពិភពលោកនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ ប៉ុន្តែក្រោយមក យូដាសចាប់ផ្ដើមលួច ទោះជាគាត់ឮការព្រមានរបស់លោកយេស៊ូអស់ជាច្រើនដងអំពីការលោភលន់ក្ដី។ (ម៉ាក. ៧:២២, ២៣; លូក. ១១:៣៩; ១២:១៥) យូដាសមិនបានអើពើនឹងការព្រមានទាំងនោះទេ។
១៣. តើចិត្តលោភលន់របស់យូដាសសឲ្យឃើញចាប់ពីពេលណា?
១៣ ចិត្តលោភលន់របស់យូដាសបានសឲ្យឃើញក្នុងព្រឹត្តិការណ៍មួយដែលបានកើតឡើងមិនយូរមុនលោកយេស៊ូទទួលមរណភាព។ ស៊ីម៉ូនដែលធ្លាប់កើតជំងឺឃ្លង់អញ្ជើញលោកយេស៊ូនិងពួកអ្នកកាន់តាមលោក រួមមានម៉ារៀ និងបងស្រីរបស់គាត់ម៉ាថាឲ្យបរិភោគអាហារ។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ ម៉ារៀបានក្រោកឡើង ហើយចាក់ប្រេងក្រអូបដ៏ថ្លៃណាស់លើក្បាលលោកយេស៊ូ។ យូដាសនិងអ្នកកាន់តាមឯទៀតទាស់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ អ្នកកាន់តាមឯទៀតប្រហែលជាគិតថាលុយនោះអាចប្រើឲ្យបានប្រសើរជាងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ ប៉ុន្តែ បំណងចិត្តរបស់យូដាសគឺផ្សេង «គាត់ជាចោរ» ហើយចង់លួចលុយនោះពីប្រអប់ទុកប្រាក់។ ក្រោយមក ការលោភលន់បានជំរុញចិត្តយូដាសឲ្យក្បត់លោកយេស៊ូសម្រាប់លុយស្មើនឹងតម្លៃទិញខ្ញុំបម្រើម្នាក់។—យ៉ូន. ១២:២-៦; ម៉ាថ. ២៦:៦-១៦; លូក. ២២:៣-៦
១៤. តើប្ដីប្រពន្ធមួយគូបានធ្វើតាមពាក្យនៅលូកា ១៦:១៣យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ លោកយេស៊ូបានរំលឹកអ្នកកាន់តាមលោកអំពីសេចក្ដីបង្រៀនដ៏សំខាន់មួយគឺ «អ្នករាល់គ្នាមិនអាចជាខ្ញុំបម្រើរបស់ព្រះនិងទ្រព្យសម្បត្តិបានឡើយ»។ (សូមអាន លូកា ១៦:១៣) នេះនៅតែជាការពិតនៅសព្វថ្ងៃនេះផងដែរ។ សូមគិតអំពីរបៀបដែលប្ដីប្រពន្ធមួយគូនៅប្រទេសរ៉ូម៉ានីបានធ្វើតាមពាក្យនេះរបស់លោកយេស៊ូ។ ពួកគេបានត្រូវស្នើឲ្យធ្វើការងារបណ្ដោះអាសន្ននៅប្រទេសជឿនលឿនជាង។ ពួកគេសារភាពថា៖ «យើងបានជំពាក់បំណុលច្រើនពីធនាគារ។ ដូច្នេះ ដំបូងយើងគិតថាការងារនោះជាពរពីព្រះយេហូវ៉ា»។ ប៉ុន្តែមានបញ្ហាមួយ។ ការងារនោះនឹងធ្វើឲ្យពួកគេបម្រើព្រះយេហូវ៉ាបានតិចជាង។ ពួកគេបានអានអត្ថបទមួយក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែសីហា ឆ្នាំ២០០៨ ដែលមានចំណងជើងថា«ចូររក្សាភក្ដីភាពដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត» ហើយក្រោយមកពួកគេបានធ្វើការសម្រេចចិត្ត។ ពួកគេនិយាយថា៖ «បើយើងធ្វើការនៅប្រទេសក្រៅដោយសារយើងចង់បានលុយច្រើនជាង នេះមានន័យថាយើងចាត់ទុកចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាជាអ្វីដែលបន្ទាប់បន្សំ។ យើងជឿជាក់ថាចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ានឹងចុះខ្សោយ»។ ដូច្នេះពួកគេមិនព្រមទទួលការងារនោះទេ។ តើអ្វីបានកើតឡើង? ប្ដីនោះបានរកឃើញការងារនៅស្រុកកំណើតរបស់គាត់ដែលអាចផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីត្រូវការរបស់ពួកគេ។ ប្រពន្ធនោះនិយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែជួយអ្នកបម្រើលោក»។ ប្ដីប្រពន្ធមួយគូនេះសប្បាយចិត្តដែលពួកគេចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់របស់ពួកគេជាជាងលុយ។
ចូរជៀសវាងពីអន្ទាក់របស់សាថាន
១៥. ហេតុអ្វីយើងអាចប្រាកដថាយើងអាចរួចចេញពីអន្ទាក់របស់សាថាន?
១៥ តើយើងគួរធ្វើអ្វីបើយើងឃើញថាយើងបានទៅជាមនុស្សដែលមានអំណួតឬចិត្តលោភលន់? យើងអាចកែប្រែបាន! ប៉ូលនិយាយថាពួកអ្នកដែល‹មេកំណាចបានចាប់ទាំងរស់› នៅតែអាចចេញពីអន្ទាក់របស់វាបាន។ (២ធី. ២:២៦) នេះបានកើតឡើងចំពោះដាវីឌ។ គាត់បានស្ដាប់ការប្រដៅតម្រង់ពីណាថាន់ ប្រែចិត្តពីការលោភលន់ និងផ្សះផ្សាចំណងមិត្តភាពរបស់គាត់ជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ សូមចាំជានិច្ចថាព្រះយេហូវ៉ាគឺខ្លាំងជាងសាថាន។ ដូច្នេះ បើយើងទទួលជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា យើងអាចរួចចេញពីអន្ទាក់ណាក៏ដោយរបស់មេកំណាច។
១៦. តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យជៀសវាងពីអន្ទាក់របស់សាថាន?
១៦ ជាជាងជាប់អន្ទាក់របស់សាថាន ហើយខំរួចចេញពីអន្ទាក់នោះ គឺជាការល្អប្រសើរជាងឲ្យយើងជៀសវាងពីការចូលអន្ទាក់នោះតែម្ដង។ យើងអាចធ្វើដូច្នេះ ដោយមានជំនួយតែពីព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ច! ហេតុអ្វី? ព្រោះសូម្បីតែអ្នកដែលបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់រយៈពេលជាយូរ ក៏បានទៅជាបុគ្គលដែលមានអំណួត ឬចិត្តលោភលន់។ ដូច្នេះ សូមអង្វរសុំព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរាល់ថ្ងៃឲ្យជួយអ្នកពិនិត្យមើលថាគុណវិបត្តិទាំងនោះចាប់ផ្ដើមមានឥទ្ធិពលទៅលើរបៀបគិតគូរនិងការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកឬយ៉ាងណា។ (ទំនុក. ១៣៩:២៣, ២៤) សូមខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីកុំឲ្យទៅជាមនុស្សដែលមានអំណួតឬចិត្តលោភលន់ឡើយ!
១៧. មិនយូរទៀត តើអ្វីនឹងកើតឡើងចំពោះមេកំណាចដែលជាសត្រូវរបស់យើង?
១៧ អស់រាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយ សាថានបានប្រព្រឹត្តដូចជាព្រាន។ ប៉ុន្តែ មិនយូរទៀតវានឹងត្រូវចង ហើយក្រោយមកវានឹងត្រូវបំផ្លាញ។ (បប. ២០:១-៣, ១០) យើងទន្ទឹងរង់ចាំគ្រានោះ។ រហូតដល់ពេលនោះ ចូរប្រុងស្មារតីជានិច្ចចំពោះអន្ទាក់របស់សាថាន។ ចូរខំព្យាយាមយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីកុំឲ្យមានចិត្តអំណួត ឬចិត្តលោភលន់។ ចូរតាំងចិត្ត«តស៊ូនឹងមេកំណាច រួចវានឹងរត់ចេញពីអ្នករាល់គ្នា»។—យ៉ា. ៤:៧
ចម្រៀងលេខ១២៧ ខ្ញុំគួរជាមនុស្សដែលព្រះពេញចិត្ត
^ វគ្គ 5 សាថានគឺស្រដៀងនឹងព្រានដ៏ពូកែម្នាក់។ វាព្យាយាមធ្វើឲ្យយើងជាប់អន្ទាក់របស់វា មិនថាយើងបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយូរយ៉ាងណាក្ដី។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងរៀនអំពីរបៀបដែលសាថានព្យាយាមប្រើអំណួត និងចិត្តលោភលន់ដើម្បីបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះ។ យើងក៏នឹងរៀនពីគំរូរបស់បុគ្គលខ្លះដែលទៅជាមានអំណួតនិងចិត្តលោភលន់ ហើយយើងនឹងឃើញអំពីរបៀបដែលយើងអាចជៀសវាងពីការជាប់អន្ទាក់ទាំងនោះ។
^ វគ្គ 2 ការពន្យល់ពាក្យ: ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងផ្ដោតទៅលើអំណួតនិងការលោភលន់។ អំណួតសំដៅលើអារម្មណ៍ដែលគិតថាខ្លួនប្រសើរជាងអ្នកឯទៀត ហើយការលោភលន់សំដៅលើបំណងចិត្តចង់បានអ្វីមួយយ៉ាងខ្លាំង ដូចជាលុយ អំណាច ការរួមភេទ ឬអ្វីផ្សេងទៀត។
^ វគ្គ 53 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងប្រុសម្នាក់មិនព្រមទទួលការណែនាំដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា ដោយសារគាត់មានអំណួត។ បងស្រីម្នាក់ដែលមានរបស់របរជាច្រើនចង់បានថែមទៀត។
^ វគ្គ 55 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: អំណួតមានឥទ្ធិពលលើចិត្តរបស់ទេវតាមួយរូបដែលជាកូនព្រះ និងស្ដេចអូសៀស។ ចិត្តលោភលន់បានបណ្ដាលឲ្យអេវ៉ាបរិភោគផ្លែឈើពីដើមដែលបានត្រូវហាមឃាត់ បាននាំឲ្យដាវីឌប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ជាមួយបាតសេបា និងនាំឲ្យយូដាសលួចលុយ។
