ບົດຄວາມສຶກສາທີ 28
ຫຼີກລ່ຽງການແຂ່ງຂັນກັນ ແຕ່ໃຫ້ສ້າງສັນຕິສຸກ
“ຢ່າຖືວ່າຕົວເອງສຳຄັນກວ່າຄົນອື່ນ ຢ່າຍົວະໃຫ້ມີການແຂ່ງຂັນກັນ ແລະຢ່າອິດສາກັນ.”—ຄລຕ. 5:26
ເພງ 101 ເຮັດວຽກຮ່ວມກັນຢ່າງເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວ
ໃຈຄວາມສຳຄັນ *
1. ຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນຖ້າບາງຄົນມີນິດໄສທີ່ຢາກດີກວ່າຄົນອື່ນ?
ໃນໂລກທຸກມື້ນີ້ ຫຼາຍຄົນເປັນຄົນເຫັນແກ່ໂຕຍ້ອນມັກແຂ່ງຂັນກັນ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ນັກທຸລະກິດທີ່ຢາກປະສົບຜົນສຳເລັດອາດຈະເຮັດບາງຢ່າງເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄູ່ແຂ່ງໄດ້ຮັບຜົນເສຍຫາຍ. ສ່ວນນັກກິລາທີ່ຢາກຊະນະການແຂ່ງຂັນກໍອາດຈະເຮັດໃຫ້ຝ່າຍຄູ່ຕໍ່ສູ້ໄດ້ຮັບບາດເຈັບ. ສ່ວນນັກຮຽນບາງຄົນທີ່ຢາກເສັງຕິດມະຫາວິທະຍາໄລທີ່ມີຊື່ສຽງກໍອາດຈະລັກກ່າຍ. ແຕ່ຄລິດສະຕຽນຮູ້ວ່າການເຮັດແບບນີ້ມັນຜິດເພາະມັນເປັນ “ການກະທຳທີ່ເກີດຈາກຄວາມຕ້ອງການຂອງຮ່າງກາຍທີ່ມີບາບ.” (ຄລຕ. 5:19-21) ແຕ່ເປັນໄປໄດ້ບໍທີ່ພີ່ນ້ອງບາງຄົນຢາກຈະເດັ່ນກວ່າຄົນອື່ນໂດຍບໍ່ຮູ້ໂຕ? ເປັນເລື່ອງສຳຄັນທີ່ເຮົາຈະຄິດເຖິງເລື່ອງນີ້ ເພາະຖ້າພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມມີນິດໄສແບບນີ້ກໍອາດຈະເຮັດໃຫ້ປະຊາຄົມບໍ່ເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວກັນ.
2. ເຮົາຈະມາຮຽນຫຍັງໃນບົດຄວາມນີ້?
2 ໃນບົດນີ້ເຮົາຈະມາເບິ່ງຄຸນລັກສະນະບາງຢ່າງທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາຢາກແຂ່ງຂັນກັບພີ່ນ້ອງຄົນອື່ນ ແລະເຮົາຍັງຈະມາເບິ່ງເລື່ອງຂອງຄົນໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ບໍ່ໄດ້ພະຍາຍາມຢາກແຂ່ງຂັນກັບຄົນອື່ນ. ແຕ່ກ່ອນອື່ນໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງວ່າ ເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງກວດເບິ່ງແຮງກະຕຸ້ນຂອງເຮົາ.
ກວດເບິ່ງແຮງກະຕຸ້ນຂອງເຈົ້າ
3. ມີຄຳຖາມຫຍັງແດ່ທີ່ເຮົາຄວນຖາມຕົວເອງ?
3 ເປັນເລື່ອງທີ່ດີທີ່ເຮົາຈະກວດເບິ່ງແຮງກະຕຸ້ນຂອງເຮົາເປັນໄລຍະໂດຍຖາມຕົວເອງວ່າ: ‘ຂ້ອຍເບິ່ງວ່າຕົວເອງມີຄ່າເມື່ອສົມທຽບກັບຄົນອື່ນບໍ? ຂ້ອຍພະຍາຍາມເຮັດວຽກມອບໝາຍຫຼາຍຢ່າງຍ້ອນຂ້ອຍຢາກດີກວ່າຄົນອື່ນບໍ? ຫຼືຂ້ອຍເຮັດຍ້ອນຢາກເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາພໍໃຈ?’ ເປັນຫຍັງເຮົາຄວນຖາມຕົວເອງແບບນີ້? ຂໍໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງສິ່ງທີ່ຄຳພີໄບເບິນບອກ.
4. ຕາມຄາລາເຕຍ 6:3, 4 ເປັນຫຍັງເຮົາບໍ່ຄວນປຽບທຽບຕົວເອງກັບຄົນອື່ນ?
4 ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າເຮົາບໍ່ຄວນປຽບທຽບຕົວເອງກັບຄົນອື່ນ. (ອ່ານຄາລາເຕຍ 6:3, 4) ຍ້ອນຫຍັງ? ກໍຍ້ອນວ່າຖ້າເຮົາຄິດວ່າຕົວເອງດີກວ່າພີ່ນ້ອງຄົນອື່ນ ເຮົາກໍອາດຈະກາຍເປັນຄົນຍິ່ງຈອງຫອງໄດ້. ແຕ່ຖ້າເຮົາເບິ່ງວ່າພີ່ນ້ອງດີກວ່າເຮົາທຸກຢ່າງ ເຮົາກໍອາດຈະທໍ້ໃຈໄດ້. ຄວາມຄິດທັງສອງຢ່າງນີ້ບໍ່ດີຈັກຢ່າງ. (ຣມ. 12:3) ພີ່ນ້ອງຍິງຄົນໜຶ່ງຊື່ຄາຕາຣິນາ * ທີ່ຢູ່ປະເທດກຣີກບອກວ່າ: “ຂ້ອຍເຄີຍປຽບທຽບຕົວເອງກັບພີ່ນ້ອງຄົນອື່ນທີ່ງາມກວ່າ ເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ເກັ່ງກວ່າ ແລະມີໝູ່ຫຼາຍກວ່າຂ້ອຍ. ການຄິດແບບນີ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າຕົວເອງບໍ່ມີຄ່າເລີຍ.” ເຮົາຕ້ອງຈື່ໄວ້ວ່າພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມາຮູ້ຈັກເພິ່ນບໍ່ແມ່ນຍ້ອນວ່າເຮົາງາມ ເຮົາເກັ່ງ ຫຼືມີຫຼາຍຄົນມັກເຮົາ ແຕ່ຍ້ອນວ່າເຮົາຮັກເພິ່ນແລະເຊື່ອຟັງລູກຊາຍຂອງເພິ່ນ.—ຢຮ. 6:44; 1 ກຣ. 1:26-31
5. ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກປະສົບການຂອງພີ່ນ້ອງຮັນ?
5 ຍັງມີອີກຄຳຖາມໜຶ່ງທີ່ເຮົາຄວນຖາມຕົວເອງ ນັ້ນກໍຄື ‘ພີ່ນ້ອງເບິ່ງວ່າຂ້ອຍເປັນຄົນທີ່ມັກສ້າງສັນຕິສຸກບໍ? ຫຼືຂ້ອຍເປັນຄົນທີ່ມັກຜິດກັບຄົນອື່ນ?’ ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງປະສົບການຂອງພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ຊື່ຮັນເຊິ່ງຢູ່ເກົາຫຼີໃຕ້. ລາວເຄີຍຄິດວ່າພີ່ນ້ອງທີ່ມີວຽກມອບໝາຍໃນປະຊາຄົມເປັນຄືກັບຄູ່ແຂ່ງຂອງລາວ. ລາວບອກວ່າ: “ຂ້ອຍມັກວິພາກວິຈານພີ່ນ້ອງຊາຍເຫຼົ່ານີ້ແລະບໍ່ເຫັນດີກັບສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າເວົ້າ.” ແລ້ວຜົນເປັນແນວໃດ? ລາວບອກວ່າ: “ຄວາມຄິດຂອງຂ້ອຍເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມບໍ່ເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວກັນ.” ໝູ່ຂອງຮັນບາງຄົນໄດ້ຊ່ວຍຮັນໃຫ້ຮູ້ບັນຫາຂອງຕົວເອງ. ຈາກນັ້ນ ພີ່ນ້ອງຮັນກໍໄດ້ປ່ຽນແປງຕົວເອງແລະຕອນນີ້ລາວກໍໄດ້ເປັນຜູ້ດູແລແລ້ວ. ຖ້າເຮົາເຫັນວ່າຕົວເອງເລີ່ມມີຄວາມຄິດທີ່ຈະແຂ່ງຂັນກັບຄົນອື່ນຫຼາຍກວ່າຢາກສ້າງສັນຕິສຸກ ເຮົາຕ້ອງປ່ຽນແປງຕົວເອງທັນທີ.
ຢ່າຖືວ່າຕົວເອງສຳຄັນກວ່າຄົນອື່ນແລະຢ່າອິດສາ
6. ຄາລາເຕຍ 5:26 ເວົ້າເຖິງຄຸນລັກສະນະທີ່ບໍ່ດີຫຍັງແດ່ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ເກີດມີການແຂ່ງຂັນ?
6 ອ່ານຄາລາເຕຍ 5:26. ມີຄຸນລັກສະນະທີ່ບໍ່ດີຫຍັງແດ່ທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາຢາກແຂ່ງຂັນກັບຄົນອື່ນ? ຄຸນລັກສະນະໜຶ່ງກໍຄື ການຖືວ່າຕົວເອງສຳຄັນກວ່າຄົນອື່ນ. ຄົນທີ່ຖືວ່າຕົວເອງສຳຄັນກວ່າຄົນອື່ນຈະເປັນຄົນຍິ່ງແລະເຫັນແກ່ໂຕ. ແລະຄຸນລັກສະນະອີກຢ່າງໜຶ່ງກໍຄື ຄວາມອິດສາ. ຄົນທີ່ອິດສາຈະບໍ່ພຽງແຕ່ຢາກມີໃນສິ່ງທີ່ຄົນອື່ນມີ ແຕ່ຢາກເຮັດໃຫ້ຄົນນັ້ນສູນເສຍສິ່ງທີ່ມີນຳ. ຄວາມອິດສາກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມກຽດຊັງ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງຫຼີກລ່ຽງບໍ່ໃຫ້ມີນິດໄສທີ່ບໍ່ດີທັງສອງຢ່າງນີ້.
7. ຕົວຢ່າງປຽບທຽບນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າການເປັນຄົນທີ່ອິດສາແລະຖືວ່າຕົວເອງສຳຄັນກວ່າຄົນອື່ນເປັນອັນຕະລາຍຫຼາຍ?
7 ການຖືວ່າຕົວເອງສຳຄັນກວ່າຄົນອື່ນແລະຄວາມອິດສາເປັນຄືກັບສິ່ງປົນເປື້ອນທີ່ຢູ່ໃນນ້ຳມັນທີ່ໃຊ້ໃນຍົນ. ຍົນອາດຈະບິນຂຶ້ນໄດ້ ແຕ່ເມື່ອສິ່ງປົນເປື້ອນເຂົ້າໄປຕັນທໍ່ນ້ຳມັນ ເຄື່ອງຈັກກໍຈະດັບແລະເຮັດໃຫ້ຍົນຕົກໄດ້. ຄ້າຍຄືກັນ ບາງຄົນອາດຈະຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາມາໄດ້ໄລຍະໜຶ່ງ ແຕ່ຖ້າລາວເຮັດແບບນັ້ນຍ້ອນລາວອິດສາຫຼືຖືວ່າຕົວເອງດີກວ່າຄົນອື່ນ ລາວກໍຈະເຮັດໃຫ້ຕົວເອງໄດ້ຮັບຜົນເສຍຫາຍ. (ສຸພາ. 16:18) ໃນທີ່ສຸດ ລາວກໍຈະເຊົາຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາແລະຈະທຳລາຍຕົວເອງແລະຄົນອື່ນນຳ. ຄັນຊັ້ນເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະບໍ່ເປັນຄົນທີ່ອິດສາແລະຖືວ່າຕົວເອງສຳຄັນກວ່າຄົນອື່ນ?
8. ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະບໍ່ຖືວ່າຕົວເອງສຳຄັນກວ່າຄົນອື່ນ?
8 ສິ່ງທີ່ຊ່ວຍເຮົາບໍ່ໃຫ້ເປັນຄົນທີ່ຖືວ່າຕົວເອງສຳຄັນກວ່າຄົນອື່ນແມ່ນການເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງໂປໂລທີ່ຂຽນໃຫ້ພີ່ນ້ອງໃນເມືອງຟີລິບປອຍທີ່ວ່າ: “ຢ່າເຮັດຫຍັງດ້ວຍນ້ຳໃຈຊີງດີຊີງເດັ່ນຫຼືຖືວ່າຕົວເອງສຳຄັນ ແຕ່ໃຫ້ຖ່ອມຕົວແລະຖືວ່າຄົນອື່ນດີກວ່າຕົວເອງ.” (ຟລປ. 2:3) ຖ້າເຮົາຖືວ່າຄົນອື່ນດີກວ່າເຮົາ ເຮົາກໍຈະບໍ່ຢາກຊີງດີຊີງເດັ່ນກັບຄົນທີ່ມີຄວາມສາມາດຫຼືພອນສະຫວັນຫຼາຍກວ່າເຮົາ ແຕ່ເຮົາຈະດີໃຈທີ່ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມສາມາດແລະໃຊ້ຄວາມສາມາດນັ້ນເພື່ອຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ. ຖ້າພີ່ນ້ອງທີ່ມີຄວາມສາມາດເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງໂປໂລ ລາວກໍຈະເຫັນຈຸດດີໃນໂຕເຮົາ. ເມື່ອເປັນແບບນັ້ນເຮົາທຸກຄົນກໍຈະເຮັດໃຫ້ປະຊາຄົມເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວກັນແລະມີສັນຕິສຸກ.
9. ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງແດ່ເພື່ອຈະບໍ່ອິດສາຄົນອື່ນ?
9 ຖ້າເຮົາເປັນຄົນຖ່ອມ ຈຽມຕົວ ແລະຮູ້ຂີດຈຳກັດຂອງຕົວເອງ ເຮົາກໍຈະບໍ່ອິດສາຄົນອື່ນ. ຖ້າເຮົາເປັນຄົນຖ່ອມຕົວ ເຮົາກໍຈະບໍ່ພະຍາຍາມສະແດງໃຫ້ຄົນອື່ນເຫັນວ່າເຮົາເກັ່ງກວ່າແລະມີຄວາມສາມາດຫຼາຍກວ່າ. ແຕ່ເຮົາຈະພະຍາຍາມຮຽນຮູ້ຈາກຄົນທີ່ມີຄວາມສາມາດຫຼາຍກວ່າເຮົາ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ຖ້າພີ່ນ້ອງຊາຍບັນຍາຍໄດ້ດີ ເຮົາກໍອາດຈະຖາມລາວວ່າລາວກຽມຕົວແນວໃດ. ຫຼືຖ້າພີ່ນ້ອງຍິງແຕ່ງກິນແຊບ ເຮົາກໍອາດຈະຖາມວິທີທີ່ລາວແຕ່ງກິນເພື່ອເຮົາຈະແຕ່ງກິນແຊບຄືກັນ. ແລະຖ້າໄວລຸ້ນທີ່ບໍ່ຄ່ອຍມີໝູ່ ລາວກໍອາດຈະຖາມຜູ້ທີ່ມີໝູ່ຫຼາຍວ່າຕ້ອງເຮັດແນວໃດເພື່ອຈະມີໝູ່. ເມື່ອເຮົາເຮັດແບບນີ້ ເຮົາກໍຈະບໍ່ອິດສາຄົນອື່ນ ແຖມເຮົາຍັງຈະມີຄວາມສາມາດຫຼາຍຂຶ້ນນຳອີກ.
ຮຽນຈາກເລື່ອງຂອງຄົນໃນຄຳພີໄບເບິນ
ຍ້ອນກີເດໂອນເປັນຄົນຖ່ອມ ລາວຈຶ່ງໄດ້ຮັກສາສັນຕິສຸກກັບຜູ້ຊາຍຈາກຕະກູນເອຟຣາອິມ. (ເບິ່ງຂໍ້ 10-12)
10. ກີເດໂອນເຈິບັນຫາຫຍັງ?
10 ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນລະຫວ່າງກີເດໂອນ ເຊິ່ງເປັນຄົນຈາກຕະກູນມານາເຊແລະຜູ້ຊາຍຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ມາຈາກຕະກູນເອຟຣາອິມ. ກີເດໂອນແລະທະຫານ 300 ຄົນດີໃຈຫຼາຍທີ່ໄດ້ສູ້ຮົບຊະນະຍ້ອນພະເຢໂຫວາຊ່ວຍ. ຜູ້ຊາຍກຸ່ມໜຶ່ງຈາກຕະກູນເອຟຣາອິມໄດ້ມາຫາກີເດໂອນ ບໍ່ແມ່ນມາເພື່ອຊົມເຊີຍລາວແຕ່ມາຍ້ອນບໍ່ພໍໃຈລາວ. ເບິ່ງຄືວ່າເຂົາເຈົ້າໄດ້ຄຽດໃຫ້ກີເດໂອນທີ່ບໍ່ໄດ້ຊວນເຂົາເຈົ້າໄປສູ້ຮົບກັບສັດຕູຂອງພະເຈົ້າ. ເຂົາເຈົ້າຄິດເຖິງແຕ່ກຽດສັກສີຂອງຕະກູນ ຕົວເອງໂດຍບໍ່ໄດ້ຄິດວ່າ ທີ່ກີເດໂອນເຮັດກໍເພື່ອປົກປ້ອງນາມຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາແລະປະຊາຊົນຂອງເພິ່ນ.—ຕັດສິນ. 8:1
11. ກີເດໂອນໄດ້ເວົ້າຫຍັງກັບຜູ້ຊາຍຈາກຕະກູນເອຟຣາອິມ?
11 ກີເດໂອນໄດ້ເວົ້າກັບຜູ້ຊາຍຈາກຕະກູນເອຟຣາອິມດ້ວຍຄວາມຈຽມຕົວວ່າ: “ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍເຮັດຈະທຽບກັບສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າເຮັດໄດ້ບໍ?” ຈາກນັ້ນ ລາວກໍໄດ້ເວົ້າເຖິງສິ່ງດີໆທີ່ພະເຢໂຫວາເຄີຍຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເຮັດມາແລ້ວ. ເມື່ອເຂົາເຈົ້າໄດ້ຍິນແບບນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າກໍ ‘ໃຈເຢັນລົງ.’ (ຕັດສິນ. 8:2, 3, ລ.ມ.) ກີເດໂອນຍອມຖ່ອມຕົວລົງເພື່ອຈະຊ່ວຍໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າບໍ່ແຕກແຍກກັນ.
12. ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກເລື່ອງຂອງກີເດໂອນແລະຜູ້ຊາຍຈາກຕະກູນເອຟຣາອິມ?
12 ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກເລື່ອງນີ້? ຈາກເລື່ອງຂອງຕະກູນເອຟຣາອິມ ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າເຮົາບໍ່ຄວນຄິດເຖິງກຽດສັກສີຂອງຕົວເອງຫຼາຍກວ່າການໃຫ້ກຽດພະເຢໂຫວາ. ຈາກເລື່ອງຂອງກີເດໂອນ ຫົວໜ້າຄອບຄົວແລະຜູ້ດູແລໄດ້ບົດຮຽນຄື ຖ້າບາງຄົນຮູ້ສຶກເສຍໃຈກັບສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດ ເຮົາຄວນຈະພະຍາຍາມເຂົ້າໃຈວ່າເປັນຫຍັງເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຮູ້ສຶກແບບນັ້ນ ແລະກໍຊົມເຊີຍສິ່ງດີໆທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດນຳ. ແຕ່ເຮົາກໍຕ້ອງເປັນຄົນຖ່ອມຕົວແທ້ໆເພື່ອຈະເຮັດແບບນີ້ໄດ້ໂດຍສະເພາະຕອນທີ່ເຫັນວ່າເຂົາເຈົ້າເປັນຝ່າຍຜິດ ເພາະການຮັກສາສັນຕິສຸກກັບພີ່ນ້ອງກໍສຳຄັນຫຼາຍກວ່າກຽດສັກສີຂອງເຮົາເອງ.
ຍ້ອນອານາວາງໃຈພະເຢໂຫວາແລະໝັ້ນໃຈວ່າເພິ່ນຈະແກ້ໄຂບັນຫາໃຫ້ລາວ ລາວຈຶ່ງມີຄວາມສະຫງົບໃຈ. (ເບິ່ງຂໍ້ 13-14)
13. ອານາມີບັນຫາຫຍັງແລະລາວເຮັດແນວໃດ?
13 ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງເລື່ອງຂອງອານາ. ລາວໄດ້ແຕ່ງດອງກັບເອນການາທີ່ເປັນຄົນເລວີ. ເອນການາມີເມຍອີກຄົນໜຶ່ງຊື່ເປນີນາ ແຕ່ເອນການາຮັກອານາຫຼາຍກວ່າ. “ເປນີນາມີລູກຫຼາຍຄົນ ແຕ່ອານາບໍ່ມີລູກເລີຍ.” ຍ້ອນແນວນີ້ ເປນີນາຈຶ່ງເຍາະເຍີ້ຍອານາແລະເຮັດໃຫ້ລາວ “ທຸກໃຈຫຼາຍ.” ລາວເສຍໃຈຫຼາຍຈົນ “ຮ້ອງໄຫ້ແລະບໍ່ຍອມກິນເຂົ້າ.” (1 ຊາມ. 1:2, 6, 7, ລ.ມ.) ບໍ່ມີບ່ອນໃດໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ບອກວ່າອານາໄດ້ເຮັດໃສ່ເປນີນາຄືນ ແຕ່ສິ່ງທີ່ເຮົາຮູ້ກໍຄືລາວລະບາຍຄວາມຮູ້ສຶກກັບພະເຢໂຫວາແລະໝັ້ນໃຈວ່າພະເຢໂຫວາຈະແກ້ບັນຫາໃຫ້ລາວ. ແລ້ວເປນີນາໄດ້ເຊົາເຍາະເຍີ້ຍອານາບໍ? ຄຳພີໄບເບິນບໍ່ໄດ້ບອກເຮົາ ແຕ່ເຮົາຮູ້ວ່າອານາມີຄວາມສະຫງົບໃຈແລະ “ໜ້າຕາກໍບໍ່ໂສກເສົ້າອີກຕໍ່ໄປ.”—1 ຊາມ. 1:10, 18, ລ.ມ.
14. ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກເລື່ອງຂອງອານາ?
14 ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກເລື່ອງຂອງອານາ? ຖ້າບາງຄົນຢາກມີເລື່ອງກັບເຮົາ ຂໍໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າເຮົາສາມາດຄວບຄຸມຄວາມຄິດແລະຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຕົວເອງໄດ້ເພື່ອຈະບໍ່ມີເລື່ອງກັບລາວ. ແທນທີ່ເຮົາຈະເຮັດຊົ່ວຕອບແທນຊົ່ວ ໃຫ້ເຮົາພະຍາຍາມສ້າງສັນຕິກັບຄົນນັ້ນ. (ຣມ. 12:17-21) ເຖິງວ່າລາວຈະບໍ່ປ່ຽນແລະຍັງເຮັດຄືເກົ່າ ແຕ່ເຮົາກໍຈະສະບາຍໃຈແລະມີຄວາມສຸກໄດ້.
ຍ້ອນອາໂປໂລແລະໂປໂລເຂົ້າໃຈວ່າພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ໄດ້ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ເບິ່ງວ່າອີກຝ່າຍເປັນຄູ່ແຂ່ງ. (ເບິ່ງຂໍ້ 15-18)
15. ອາໂປໂລແລະໂປໂລມີຫຍັງທີ່ຄ້າຍຄືກັນ?
15 ເຮົາຍັງຈະໄດ້ບົດຮຽນຈາກເລື່ອງຂອງອາໂປໂລ ແລະອັກຄະສາວົກໂປໂລ. ທັງສອງຄົນນີ້ຮູ້ຈັກພະຄຳພີເປັນຢ່າງດີ ເປັນຄູສອນທີ່ເກັ່ງ ແລະໄດ້ຊ່ວຍຫຼາຍຄົນໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນລູກສິດ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຄິດວ່າອີກຝ່າຍໜຶ່ງເປັນຄູ່ແຂ່ງ.
16. ອາໂປໂລເປັນຄົນແນວໃດ?
16 ອາໂປໂລ “ເກີດຢູ່ອາເລັກຊັນເດຍ” ເຊິ່ງເປັນສູນກາງການສຶກສາໃນສະຕະວັດທຳອິດ. ນອກຈາກນັ້ນ ລາວຍັງເປັນຄົນທີ່ມີພອນສະຫວັນໃນການເວົ້າແລະ “ຮູ້ເລື່ອງພະຄຳພີເປັນຢ່າງດີ.” (ກຈກ. 18:24) ຕອນທີ່ລາວຢູ່ເມືອງໂກຣິນໂທ ບາງຄົນໃນປະຊາຄົມຮູ້ສຶກມັກລາວຫຼາຍກວ່າໂປໂລແລະພີ່ນ້ອງຄົນອື່ນໆ. (1 ກຣ. 1:12, 13) ອາໂປໂລຢາກໃຫ້ຄົນອື່ນຄິດແບບນັ້ນບໍ? ບໍ່ ເພາະຫຼັງຈາກທີ່ລາວອອກຈາກເມືອງໂກຣິນໂທແລ້ວ ໂປໂລກໍຍັງຊວນລາວໃຫ້ກັບມາຫາພີ່ນ້ອງຢູ່ເມືອງໂກຣິນໂທອີກ. (1 ກຣ. 16:12) ລອງຄິດເບິ່ງດູວ່າ ຖ້າອາໂປໂລມີຄວາມຄິດທີ່ແຕກແຍກ ໂປໂລກໍຄືຊິບໍ່ຊວນລາວກັບມາ. ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າ ອາໂປໂລໃຊ້ຄວາມສາມາດທີ່ລາວມີເພື່ອປະກາດຂ່າວດີແລະຊ່ວຍພີ່ນ້ອງໃຫ້ມີຄວາມເຊື່ອທີ່ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ. ແລະເຮົາຮູ້ວ່າອາໂປໂລຍັງເປັນຄົນທີ່ຖ່ອມຕົວນຳເພາະບໍ່ມີບ່ອນໃດໃນຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ ລາວຮູ້ສຶກບໍ່ພໍໃຈຕອນທີ່ອາກີລາກັບປີຊະກີລາມາ “ອະທິບາຍໃຫ້ລາວເຂົ້າໃຈແນວທາງຂອງພະເຈົ້າຢ່າງຖືກຕ້ອງຫຼາຍຂຶ້ນ.”—ກຈກ. 18:24-28
17. ໂປໂລຊ່ວຍໃຫ້ປະຊາຄົມເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວກັນແນວໃດ?
17 ອັກຄະສາວົກໂປໂລຮູ້ວ່າອາໂປໂລໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ດີຫຼາຍຢ່າງ. ແຕ່ລາວກໍບໍ່ໄດ້ອິດສາແລະຢ້ານຄົນອື່ນຊິຄິດວ່າອາໂປໂລດີກວ່າລາວ. ເມື່ອເຮົາອ່ານຄຳແນະນຳທີ່ໂປໂລຂຽນເຖິງພີ່ນ້ອງໃນເມືອງໂກຣິນໂທ ເຮົາກໍຮູ້ວ່າລາວເປັນຄົນຖ່ອມຕົວ ຈຽມຕົວ ແລະມີເຫດຜົນ. ເມື່ອມີຄົນເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍເປັນລູກສິດຂອງໂປໂລ” ລາວກໍບໍ່ໄດ້ອວດຕົວ ແຕ່ລາວໃຫ້ຄຳຍົກຍ້ອງທຸກຢ່າງກັບພະເຢໂຫວາແລະພະເຢຊູ.—1 ກຣ. 3:3-6
18. ຕາມ 1 ໂກຣິນໂທ 4:6, 7 ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກເລື່ອງຂອງອາໂປໂລແລະໂປໂລ?
18 ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກເລື່ອງຂອງອາໂປໂລແລະໂປໂລ? ເຮົາອາດເຮັດວຽກຫຼາຍຢ່າງເພື່ອຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ ແລະຊ່ວຍຫຼາຍຄົນໃຫ້ກ້າວໜ້າຈົນຮັບບັບເຕມາ. ແຕ່ເຮົາຮູ້ວ່າທີ່ເຮົາເຮັດໄດ້ແບບນີ້ກໍຍ້ອນພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຮົາ. ແລະອີກບົດຮຽນໜຶ່ງກໍຄື ແຮ່ງເຮົາມີວຽກມອບໝາຍໃນປະຊາຄົມຫຼາຍເທົ່າໃດ ເຮົາກໍແຮ່ງມີໂອກາດທີ່ຈະສ້າງສັນຕິສຸກໃນປະຊາຄົມຫຼາຍເທົ່ານັ້ນ. ເຮົາດີໃຈຫຼາຍແທ້ໆທີ່ເຫັນວ່າພີ່ນ້ອງທີ່ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃນປະຊາຄົມໄດ້ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວກັນແລະສ້າງສັນຕິສຸກກັບຄົນອື່ນໂດຍໃຫ້ຄຳແນະນຳຈາກຄຳພີໄບເບິນ. ແລະເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ພະຍາຍາມເປັນຄົນທີ່ສຳຄັນ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍພີ່ນ້ອງໃຫ້ເຊື່ອຟັງພະເຢຊູແລະເຮັດຕາມແບບຢ່າງຂອງເພິ່ນ.—ອ່ານ 1 ໂກຣິນໂທ 4:6, 7
19. ເຮົາທຸກຄົນຄວນເຮັດຫຍັງ? (ເບິ່ງຂອບ “ ຢ່າຍົວະໃຫ້ມີການແຂ່ງຂັນກັນ”)
19 ເຮົາທຸກຄົນມີພອນສະຫວັນແລະຄວາມສາມາດມາຈາກພະເຈົ້າ. ດັ່ງນັ້ນ ໃຫ້ເຮົາໃຊ້ຄວາມສາມາດນີ້ “ເພື່ອຮັບໃຊ້ກັນ.” (1 ປຕ. 4:10) ເຮົາອາດຮູ້ສຶກວ່າສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດເປັນພຽງແຕ່ສິ່ງເລັກໆນ້ອຍໆ. ຄືກັບຮອຍຫຍິບນ້ອຍໆທີ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ເຄື່ອງນຸ່ງຫຍິບຕິດກັນໄດ້ ສິ່ງເລັກໆນ້ອຍໆທີ່ເຮົາເຮັດກໍຊ່ວຍປະຊາຄົມໃຫ້ເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນໄດ້. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາທຸກຄົນຄວນພະຍາຍາມສຸດຄວາມສາມາດທີ່ຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ຕົວເອງເບິ່ງຄືວ່າດີກວ່າຄົນອື່ນ. ແລະຂໍໃຫ້ເຮົາທຸກຄົນຕັ້ງໃຈທີ່ຈະເຮັດສິ່ງທີ່ສ້າງສັນຕິສຸກແລະເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວກັນໃນປະຊາຄົມ.—ອຟຊ. 4:3
ເພງ 80 “ລອງຊີມແລ້ວຈະຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາດີ”
^ ຂໍ້ 5 ໝໍ້ດິນຈະແຕກໄດ້ງ່າຍຖ້າມັນມີຮອຍແຕກ. ຄ້າຍຄືກັນ ປະຊາຄົມກໍຈະແຕກແຍກໄດ້ງ່າຍຖ້າມີບາງຄົນເລີ່ມມີນິດໄສທີ່ແຂ່ງຂັນກັນແລະຢາກດີກວ່າຄົນອື່ນ. ຖ້າປະຊາຄົມບໍ່ເຂັ້ມແຂງແລະບໍ່ເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວກັນກໍຈະບໍ່ມີຄວາມສະຫງົບສຸກແລະນະມັດສະການພະເຢໂຫວາໄດ້ຍາກ. ໃນບົດນີ້ເຮົາຈະມາເບິ່ງວ່າເປັນຫຍັງເຮົາບໍ່ຄວນຄິດວ່າເຮົາດີກວ່າຄົນອື່ນ ແລະເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອສ້າງສັນຕິສຸກໃນປະຊາຄົມ.
^ ຂໍ້ 4 ຊື່ສົມມຸດ.
