۱.‏ چرا یَهُوَه ما را با دیگران مقایسه نمی‌کند؟‏

یَهُوَه تنوع را خیلی دوست دارد.‏ این موضوع را می‌توانیم در آفرینش هم ببینیم.‏ او هر کدام از ما را منحصربه‌فرد آفریده است.‏ برای همین،‏ یَهُوَه هیچ‌وقت تو را با دیگران مقایسه نمی‌کند.‏ او از انگیزه‌ها و نیات دلت خبر دارد.‏ (‏۱سمو ۱۶:‏۷‏)‏ همین طور از نقاط قوّت و ضعف و پیشینهٔ تو آگاه است.‏ او از تو توقع بیش از حد ندارد.‏ ما هم می‌خواهیم «دیدی معقول» نسبت به خودمان داشته باشیم.‏—‏روم ۱۲:‏۳‏.‏

۲.‏ چرا نباید خودمان را با دیگران مقایسه کنیم؟‏

^۲ مطمئناً تعمّق بر نمونهٔ خوب برادران و خواهران،‏ به ما کمک می‌کند.‏ (‏عبر ۱۳:‏۷‏)‏ ما می‌توانیم از آن‌ها یاد بگیریم که مؤثرتر به یَهُوَه خدمت کنیم.‏ (‏فیلیپ ۳:‏۱۷‏)‏ اما نباید خودمان را با آن‌ها مقایسه کنیم؛‏ چون ممکن است حسادت کنیم،‏ ناامید شویم یا حتی احساس بی‌ارزشی کنیم.‏ همان طور که در مقالهٔ قبل هم دیدیم،‏ روحیهٔ رقابت‌طلبی در جماعت،‏ می‌تواند به رابطه‌مان با یَهُوَه صدمه بزند.‏ برای همین یَهُوَه می‌گوید:‏ «هر کس باید اعمال خود را بیازماید،‏ آنگاه شادی‌اش از اعمال خویش خواهد بود و نیازی نخواهد داشت که خود را با دیگران مقایسه کند.‏»—‏غلا ۶:‏۴‏.‏

۳.‏ پیشرفت در چه زمینه‌هایی باعث شادی‌تان بوده است؟‏

^۳ یَهُوَه می‌خواهد که از پیشرفت روحانی‌تان شاد باشید.‏ برای مثال،‏ اگر تعمید گرفته‌اید باید خیلی خوشحال باشید که به این هدف رسیده‌اید!‏ این تصمیمی بود که خودتان بر اساس محبتتان به یَهُوَه گرفتید.‏ به پیشرفتی  که از آن زمان تا الآن داشتید فکر کنید.‏ برای مثال،‏ آیا با علاقهٔ بیشتری کتاب مقدّس را مطالعه نمی‌کنید؟‏ آیا دعاهایتان به یَهُوَه پرمفهوم‌تر نشده؟‏ (‏مز ۱۴۱:‏۲‏)‏ آیا صحبت کردن با دیگران و استفاده از ابزارهایمان در موعظه،‏ برایتان راحت‌تر نشده؟‏ آیا با کمک یَهُوَه،‏ همسر یا پدر و مادر بهتری نشده‌اید؟‏ مطمئناً از پیشرفت در این زمینه‌ها شاد هستید.‏

۴.‏ در این مقاله چه موضوعاتی بررسی می‌شود؟‏

^۴ ما می‌توانیم به دیگران کمک کنیم که از پیشرفت روحانی‌شان شاد باشند و خودشان را با دیگران مقایسه نکنند.‏ در این مقاله می‌بینیم که والدین چطور می‌توانند به فرزندانشان کمک کنند،‏ زن و شوهرها چطور می‌توانند به همدیگر کمک کنند و پیران جماعت و ما چطور می‌توانیم به هم‌ایمانانمان کمک کنیم.‏ همین طور اصولی را از کتاب مقدّس بررسی می‌کنیم که کمکمان می‌کند تا متناسب با توانایی و شرایطمان اهدافمان را تعیین کنیم.‏

۵.‏ مطابق اِفِسُسیان ۶:‏۴‏،‏ والدین باید از چه کاری دوری کنند؟‏

^۵ والدین نباید فرزندانشان را با هم مقایسه کنند یا از آن‌ها چیزی بخواهند که از توانشان خارج باشد.‏ این کار می‌تواند فرزندانشان را دلسرد و ناامید کند.‏ ‏(‏اِفِسُسیان ۶:‏۴ خوانده شود.‏)‏ یک خواهر به نام ساچیکو * می‌گوید:‏ «معلّمم انتظار داشت که من بالاترین نمرهٔ کلاس را بگیرم.‏ مادرم هم انتظار داشت که در مدرسه از همه بهتر باشم تا شهادت خوبی برای معلّم و پدرم که شاهد یَهُوَه نیست باشد.‏ او توقع داشت که همهٔ نمره‌هایم ۲۰ باشد.‏ الآن سال‌ها از دوران مدرسه می‌گذرد و با این که با تمام تلاش به یَهُوَه خدمت می‌کنم،‏ بعضی وقت‌ها حس می‌کنم که یَهُوَه از من راضی نیست.‏»‏

۶.‏ والدین از مزمور ۱۳۱:‏۱،‏ ۲ چه یاد می‌گیرند؟‏

^۶ والدین درس خوبی از مزمور ۱۳۱:‏۱،‏ ۲ یاد می‌گیرند.‏ ‏(‏خوانده شود.‏)‏ داوود گفت که ‹خودش را به کارهای بزرگ و اموری که فراتر از حدّ اوست؛‏ مشغول نمی‌سازد.‏› فروتنی داوود باعث شده بود که قانع باشد و آرامشش را حفظ کند.‏ والدین از داوود چه یاد می‌گیرند؟‏ والدین نباید از خودشان و فرزندشان انتظار بیش از حد داشته باشند.‏ آن‌ها باید با فروتنی  نقاط قوّت و ضعف فرزندشان را در نظر بگیرند تا بتوانند به او کمک کنند که اهداف معقولی برای خودش تعیین کند.‏ یک خواهر به نام مارینا می‌گوید:‏ «مادرم هیچ‌وقت مرا با برادرانم یا دیگران مقایسه نمی‌کرد.‏ او به من یاد داد که هر کسی توانایی‌ها و استعدادهای مختلفی دارد و همه در چشم یَهُوَه باارزش هستیم.‏ برای همین سعی می‌کنم هیچ‌وقت خودم را با دیگران مقایسه نکنم.‏»‏

۷-‏۸.‏ یک شوهر مسیحی چطور می‌تواند برای همسرش حرمت قائل شود؟‏

^۷ یک شوهر مسیحی برای همسرش حرمت قائل می‌شود.‏ (‏۱پطر ۳:‏۷‏)‏ او به همسرش توجه می‌کند و به او احترام می‌گذارد.‏ چنین شوهری از همسرش توقع بیش از حد ندارد و هیچ‌وقت او را با زنان دیگر مقایسه نمی‌کند.‏ اگر شوهری این کار را بکند چه تأثیری می‌تواند روی همسرش بگذارد؟‏ نمونهٔ رُزا را در نظر بگیرید.‏ شوهر او شاهد یَهُوَه نیست و مدام او را با زنان دیگر مقایسه می‌کند.‏ حرف‌های او باعث شده که رُزا اعتمادبه‌نَفْسش را از دست بدهد و احساس بی‌ارزشی کند.‏ رُزا می‌گوید:‏ «باید مدام به خودم یادآوری کنم که یَهُوَه برایم ارزش قائل است.‏» اما یک شوهر مسیحی برای همسرش حرمت قائل می‌شود و می‌داند که با این کار هم به همسرش نزدیک‌تر می‌شود،‏ هم به یَهُوَه.‏ *

^۸ شوهری که برای همسرش حرمت قائل می‌شود،‏ او را تحسین می‌کند،‏ به او اطمینان می‌دهد که دوستش دارد و به دیگران نشان می‌دهد که برای او ارزش قائل است.‏ (‏امث ۳۱:‏۲۸‏)‏ نمونهٔ کاترینا که در مقالهٔ قبل به او اشاره شد را در نظر بگیرید.‏ شوهرش به او کمک کرد تا بر احساس بی‌ارزشی‌اش غلبه کند.‏ وقتی کاترینا بچه بود،‏ مادرش مدام تحقیرش می‌کرد و او را با بچه‌های دیگر مقایسه می‌کرد.‏ برای همین،‏ کاترینا حتی بعد از تعمیدش هم هنوز خودش را با دیگران مقایسه می‌کرد.‏ اما شوهرش به او کمک کرد تا دیدگاه درستی نسبت به خودش داشته باشد.‏ کاترینا می‌گوید:‏ «شوهرم دوستم دارد،‏ تحسینم می‌کند و برایم دعا می‌کند.‏ او کمکم می‌کند که بر خصوصیات یَهُوَه تمرکز کنم و افکار منفی را از سرم بیرون بریزم.‏»‏

۹-‏۱۰.‏ پیران جماعت چطور به یک خواهر کمک کردند که خودش را با دیگران مقایسه نکند؟‏

^۹ پیران جماعت چطور می‌توانند به کسانی که خودشان را با دیگران مقایسه می‌کنند کمک کنند؟‏ نمونهٔ خواهری به نام حَنونی را در نظر بگیرید که در بچگی خیلی کم تحسین می‌شد.‏ او می‌گوید:‏ «من خجالتی بودم و فکر می‌کردم که بچه‌های دیگر از من بهترند.‏ از وقتی یادم می‌آید همیشه خودم را با بقیه مقایسه کرده‌ام.‏» حَنونی حتی بعد از تعمیدش هم به این کار ادامه داد؛‏ تا جایی که در جماعت احساس بی‌ارزشی کرد.‏ اما الآن با شادی پیشگامی می‌کند.‏ چه چیز به او کمک کرد که طرز فکرش را تغییر بدهد؟‏

^۱۰ پیران جماعت به حَنونی کمک کردند.‏ آن‌ها به او گفتند که نقش مهمی در جماعت دارد و به خاطر نمونهٔ خوبش تحسینش کردند.‏ حَنونی می‌گوید:‏ «چند بار پیران جماعت از من خواستند که چند خواهر را تشویق کنم.‏ این کار باعث شد حس کنم که جماعت به من نیاز دارد.‏ وقتی آن خواهران را تشویق کردم،‏ پیران جماعت از من قدردانی کردند و اول تِسالونیکیان ۱:‏۲،‏ ۳ را برایم خواندند.‏ آن آیات برایم خیلی  دلگرم‌کننده بود.‏ پیران جماعت کمکم کردند که بفهمم نقش ارزشمندی در جماعت دارم.‏»‏

۱۱.‏ ما چطور می‌توانیم به ‹شکسته‌دلان و کوفته‌شدگانِ در روح› که مزمور ۳۴:‏۱۸ به آن‌ها اشاره می‌کند،‏ کمک کنیم؟‏

^۱۱ مزمور ۳۴:‏۱۸ خوانده شود.‏ یَهُوَه به ‹شکسته‌دلان و کوفته‌شدگانِ در روح› توجه و علاقهٔ خاصّی دارد.‏ علاوه بر پیران جماعت،‏ همهٔ ما می‌توانیم این برادران و خواهران عزیزمان را تشویق کنیم.‏ ما می‌توانیم به آن‌ها توجه و علاقه نشان دهیم.‏ ما باید به آن‌ها نشان دهیم که یَهُوَه چقدر دوستشان دارد.‏ (‏امث ۱۹:‏۱۷‏)‏ همین طور می‌توانیم با نمونهٔ فروتنی خودمان به این برادران و خواهران کمک کنیم.‏ ما نمی‌خواهیم جلب توجه کنیم؛‏ چون ممکن است باعث شویم دیگران به ما حسادت کنند.‏ بلکه می‌خواهیم با حرف‌ها و کارهایمان آن‌ها را تشویق کنیم.‏—‏۱پطر ۴:‏۱۰،‏ ۱۱‏.‏

۱۲.‏ چرا مردم عامی جذب عیسی می‌شدند؟‏ (‏تصویر روی جلد ملاحظه شود.‏)‏

^۱۲ ما می‌توانیم از رفتار عیسی با شاگردانش سرمشق بگیریم.‏ با این که عیسی بزرگ‌ترین انسانی بود که روی زمین زندگی کرد،‏ اما «خویی ملایم و دلی افتاده» داشت.‏ (‏مت ۱۱:‏۲۸-‏۳۰‏)‏ او هیچ‌وقت به هوش بالا و دانشی که داشت نمی‌بالید.‏ او به زبانی ساده و با استفاده از مَثَل به مردم تعلیم می‌داد.‏ (‏لو ۱۰:‏۲۱‏)‏ برخلاف رهبران مذهبی،‏ عیسی به مردم نشان می‌داد که ارزش زیادی در چشم خدا دارند.‏ (‏یو ۶:‏۳۷‏)‏ او برای مردم عامی احترام زیادی قائل بود.‏

۱۳.‏ محبت عیسی چطور در رفتارش با شاگردانش آشکار بود؟‏

^۱۳ محبت عیسی در رفتارش با شاگردانش آشکار بود.‏ او می‌دانست که هر کدام از آن‌ها توانایی‌ها و شرایط متفاوتی دارند.‏ برای همین از آن‌ها انتظار یکسانی نداشت و از تلاش تک‌تک آن‌ها قدردان بود.‏ عیسی با مَثَل قنطارها این طرز فکرش را نشان داد.‏ در این مَثَل،‏ یک ارباب به غلامانش مسئولیتی داد که «متناسب با توانایی‌شان» بود.‏ یکی از غلامان بیشتر سود کرد.‏ اما اربابشان هر دو را تحسین کرد و گفت:‏ «آفرین!‏ ای غلام خوب و امین.‏»—‏مت ۲۵:‏۱۴-‏۲۳‏.‏

۱۴.‏ ما در برخورد با دیگران چطور می‌توانیم از عیسی سرمشق بگیریم؟‏

^۱۴ عیسی محبتش را به ما هم نشان می‌دهد.‏ او می‌داند که توانایی‌ها و شرایط ما یکسان نیست و از تلاش تک‌تک ما قدردان است.‏ ما هم در برخورد با دیگران،‏ می‌خواهیم از عیسی سرمشق بگیریم.‏ هیچ‌وقت نمی‌خواهیم با هم‌ایمانی که نمی‌تواند به اندازهٔ دیگران خدمت کند،‏ طوری رفتار کنیم که احساس بی‌ارزشی کند یا خجالت‌زده شود.‏ بلکه همیشه می‌خواهیم برادران و خواهرانمان را که با تمام توانشان به یَهُوَه خدمت می‌کنند تشویق کنیم.‏

۱۵-‏۱۶.‏ تعیین اهدافی معقول چطور به یک خواهر کمک کرد؟‏

^۱۵ اگر در خدمت به یَهُوَه برای خودمان هدف تعیین کنیم،‏ زندگی‌مان پرمفهوم می‌شود.‏ اما لزوماً نباید اهدافی مشابه اهداف دیگران برای خودمان تعیین کنیم.‏ بلکه می‌خواهیم مطابق توانایی‌ها و شرایط خودمان اهدافمان را تعیین کنیم.‏ چون در غیر این صورت ممکن است دلسرد و ناامید شویم.‏ (‏لو ۱۴:‏۲۸‏)‏ در ادامه نمونهٔ خواهری پیشگام به نام میدُری را بررسی می‌کنیم.‏

^۱۶ پدر میدُری که شاهد یَهُوَه نیست،‏ مدام او را با همکلاسی‌ها و برادران و خواهرانش مقایسه می‌کرد.‏ میدُری می‌گوید:‏ «احساس بی‌ارزشی می‌کردم.‏» اما  وقتی او بزرگ‌تر شد،‏ اعتمادبه‌نَفْسش هم بیشتر شد.‏ او می‌گوید:‏ «هر روز کتاب مقدّس را می‌خواندم.‏ چون به من اطمینان می‌داد که یَهُوَه دوستم دارد.‏» همین طور،‏ او اهداف معقولی برای خود تعیین کرد و در دعا از یَهُوَه کمک خواست تا بتواند به آن اهداف دست یابد.‏ به این شکل،‏ پیشرفت روحانی میدُری باعث شادی او شد.‏

۱۷.‏ ما چطور می‌توانیم ‹طرز فکر خود را همواره تازه کنیم› و این کار چه نتایجی دارد؟‏

^۱۷ افکار و احساسات منفی،‏ یک‌شبه از بین نمی‌رود.‏ برای همین یَهُوَه می‌گوید:‏ «شما باید طرز فکر خود را همواره تازه کنید.‏» (‏افس ۴:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ برای این کار،‏ باید دعا کنید،‏ کلام خدا را بخوانید و بر آن تعمّق کنید.‏ همین طور از یَهُوَه بخواهید کمکتان کند که خودتان را با دیگران مقایسه نکنید.‏ به علاوه،‏ اگر مغرور شدید یا به کسی حسادت کردید،‏ یَهُوَه کمکتان می‌کند که این موضوع را تشخیص دهید و فوراً طرز فکرتان را اصلاح کنید.‏

۱۸.‏ دوم تواریخ ۶:‏۲۹،‏ ۳۰ چطور به ما دلگرمی می‌دهد؟‏

^۱۸ ۲تواریخ ۶:‏۲۹،‏ ۳۰ خوانده شود.‏ یَهُوَه از دل ما باخبر است.‏ همین طور می‌داند که با دنیای شیطان و ناکاملی‌هایمان در جنگیم.‏ وقتی او می‌بیند که برای پیروزی در این جنگ،‏ سخت تلاش می‌کنیم،‏ محبتش به ما بیشتر می‌شود.‏

۱۹.‏ یَهُوَه با چه تشبیهی احساسش را نسبت به ما نشان داده است؟‏

^۱۹ یَهُوَه محبتش به ما را به محبت مادر به نوزادش تشبیه کرده است.‏ (‏اشع ۴۹:‏۱۵‏)‏ مادری به نام رِیچل می‌گوید:‏ «دخترم استیفانی زودتر از زمان تعیین‌شده به دنیا آمد.‏ وقتی اولین بار دیدمش،‏ جثهٔ خیلی کوچک و ضعیفی داشت.‏ طی ماه اول که در بیمارستان  بستری بود،‏ اجازه داشتم که روزی یک بار بغلش کنم.‏ همین کار باعث شد که یک پیوند عاطفی بین ما شکل بگیرد.‏ دخترم الآن شش سالش است و در مقایسه با همسن‌وسالانش جثهٔ کوچک‌تری دارد.‏ من او را خیلی دوست دارم،‏ چون برای زندگی کردن سخت جنگید و وجود او برایم خیلی شادی‌بخش بوده است.‏» یَهُوَه هم وقتی می‌بیند که ما برای خدمت به او با تمام وجودمان می‌جنگیم،‏ از صمیم دل دوستمان دارد؛‏ واقعاً که این موضوع چقدر دلگرم‌کننده است!‏

۲۰.‏ چرا خادمان یَهُوَه شادند؟‏

^۲۰ تک‌تک شما به عنوان عضوی از خانوادهٔ یَهُوَه،‏ برای او ارزشمند و منحصربه‌فرد هستید.‏ یَهُوَه شما را به سمت خودش جذب کرد،‏ چون فروتن و آمادهٔ یادگیری و تغییر بودید؛‏ نه به این دلیل که از دیگران بهتر بودید.‏ (‏مز ۲۵:‏۹‏)‏ مطمئن باشید که وقتی با تمام توان به یَهُوَه خدمت کنید،‏ او از شما خشنود می‌شود.‏ شما با تحمّل سختی‌ها و حفظ وفاداری نشان داده‌اید که «دلی پاک و نیکو» دارید.‏ (‏لو ۸:‏۱۵‏)‏ پس همچنان با تمام توان به یَهُوَه خدمت کنید.‏ به این شکل،‏ همیشه ‹شادی‌تان از اعمال خودتان خواهد بود.‏›‏