Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

padippu katturai 40

unmaiyilēyē manam thirundhuvadhu endraal enna?

unmaiyilēyē manam thirundhuvadhu endraal enna?

‘paavigalai manam thirundhumpadi alaikka vandhirukkirēn.’—lū. 5:32.

paattu 36 nam idhayatthai paadhugaappōm

indha katturaiyil... *

1-2. irandu raajaakkalukkum idaiyē enna vitthiyaasangal irundhana, enna vishayangalai patri indha katturaiyil paarkkappōgirōm?

 romba kaalatthukku munbu vaalndha irandu raajaakkalai patri ippōdhu naam paarkkalaam. oruvar, patthu kōtthira isravēl raajyatthai aatchi seidhavar. innoruvar, irandu kōtthira yūdhaa raajyatthai aatchi seidhavar. ivargal irandu pērum vevvēru kaalatthil vaalndhirundhaalum ivargalukku idaiyē niraiya otrumaigal irundhana. irandu pērumē yegōvaavukku pidikkaadha padumōsamaana vishayangalai seidhaargal. avarukku edhiraaga makkal paavam seivadharku kaaranamaaga irundhaargal. poi dheivangalai kumbittaargal, niraiya pērai kolaiyum seidhaargal. aanaalum, ivargal irandu pērukkum oru vitthiyaasam irundhadhu. oruvar, saagumvarai thirundhaamal mōsamaana vishayangalai seidhukondē irundhaar. innoruvar, manam thirundhinaar. adhanaal, yegōvaa avarai mannitthaar. yaar indha irandu raajaakkal?

2 oruvar peyar aagaab. ivar isravēlai aatchi seidha raajaa. innoruvar peyar manaasē. ivar yūdhaavai aatchi seidha raajaa. indha irandu raajaakkaludaiya vaalkkaiyaiyum oppittu paartthaal, unmaiyilēyē manam thirundhuvadhu endraal enna enbadhai therindhukolvōm. (ap. 17:30; rō. 3:23) naam manam thirundhivittōm ena eppadi kaattalaam enbadhaiyum therindhukolvōm. nammudaiya paavangalai yegōvaa mannikka vēndum endru aasaippaduvadhaal, indha vishayangalai naam therindhukolvadhu romba mukkiyam. adhōdu, manam thirundhuvadhai patri yēsu enna sollikkodutthaar endrum indha katturaiyil paarppōm.

aagaab raajaavin vaalkkaiyilirundhu

3. aagaab raajaa eppadippattavaraaga irundhaar?

3 aagaab, patthu kōtthira isravēl raajyatthin ēlaavadhu raajaavaaga irundhavar. vadakkil irundha sīdhōn naattu raajaavin magalaana yēsabēlai ivar kalyaanam seidhaar. sīdhōn oru panakkaara dhēsamaaga irundhadhu. yēsabēlai kalyaanam seidhadhaal isravēlum panakkaara dhēsamaaga aavadharku vaaippu irundhadhu. aanaal, yegōvaavukkum isravēl dhēsatthukkum irukkira bandham enna aanadhu? adhil periya virisal vilundhadhu! ēnendraal, yēsabēl paagaalai vananginaal. avaludaiya madham aruvaruppaana madhamaaga irundhadhu. andha madhatthil irundhavargal kōvilil vibachaaram panninaargal. kulandhaigalai bali kodutthaargal. isravēl dhēsam muluvadhum andha madham paravuvadharku vali seiyumpadi aagaabai yēsabēl thūndinaal. aval raaniyaaga irundha samayatthil yegōvaavin thīrkkadharisigal bayandhu bayandhu vaalndhaargal. avargalil niraiya pērai aval kolai seidhirundhaal. (1 raa. 18:13) aagaab raajaavum, “yegōvaa verukkira kaariyangalai seidhuvandhaar. avarukku munbirundha raajaakkal ellaaraiyumvida padumōsamaanavaraaga irundhaar.” (1 raa. 16:30) aagaabum yēsabēlum seidha attūliyangalai yegōvaa paartthukkondudhaan irundhaar. aanaalum, irakkatthōdu avargalaiyum thannudaiya makkalaiyum echarippadharkaaga eliyaa thīrkkadharisiyai anuppinaar. aanaal, avar sonnadhaiyellaam aagaabum yēsabēlum kaadhil pōttukkollavē illai.

4. aagaabukku enna dhandanai kodukkappōvadhaaga yegōvaa sonnaar, adhai kēttapōdhu avar eppadi nadandhukondaar?

4 oru kattatthil, aagaabukkum yēsabēlukkum mudivukatta vēndum endru yegōvaa ninaitthaar. adhanaal, avargalukku dhandanai kodukkappōvadhaaga eliyaa thīrkkadharisi mūlam sonnaar. avargaludaiya vamsatthil varugira ellaaraiyum adiyōdu alikkappōvadhaaga sonnaar. adhai kēttadhum aagaab thalaiyil idi vilundha maadhiri irundhadhu! adhanaal, agangaaram pidittha andha raajaa yegōvaavukku munnaal ‘thaalmaiyaaga nadandhukondaar.’—1 raa. 21:19-29.

aagaab raajaa unmaiyilēyē manam thirundhaadhadhaal kadavuludaiya thīrkkadharisiyai siraiyil thallinaar (paaraakkal 5-6) *

5-6. aagaab unmaiyilēyē manam thirundhavillai endru eppadi sollalaam?

5 andha samayatthil, aagaab raajaa thaalmaiyaaga nadandhukondaalum avar unmaiyilēyē manam thirundhavillai. eppadi solgirōm? isravēl dhēsatthilirundhu paagaal vanakkatthai olitthukkatta avar endha muyarchiyum edukkavillai. yegōvaavai vanangumpadi matravargalai ūkkappadutthavum illai. avar unmaiyilēyē manam thirundhavillai enbadhai avar seidha matra vishayangalilirundhum therindhukolgirōm.

6 konja kaalatthukku pinbu, sīriyargalai edhirtthu pōr seiya udhavumpadi yūdhaa raajaavaana yōsabaatthai aagaab raajaa kūppittaar, avarum vandhaar. aanaal, pōrukku pōvadharku munbu enna seiya vēndumena yegōvaavin thīrkkadharisiyidam kētkalaam endru yōsabaath sonnaar. aanaal, aagaabukku andha yōsanai avvalavaaga pidikkavillai. adhanaal, “innum oruvan irukkiraan. avan mūlamaagavum yegōvaavidam visaarikkalaam. aanaal, avanai enakku sutthamaaga pidikkaadhu. ēnendraal, idhuvarai avan ennai patri nalla vishayatthai thīrkkadharisanamaaga sonnadhē kidaiyaadhu, ketta vishayathaitthaan solvaan” endru aagaab sonnaar. irundhaalum, aagaabum yōsabaatthum migaayaa thīrkkadharisiyidam visaaritthaargal. aagaab sonnadhupōl migaayaavum ketta seidhiyaitthaan sonnaar. ippōdhu, aagaab enna seidhirukka vēndum? yegōvaavidam mannippu kēttirukka vēndum. appadi seivadharku badhilaaga, andha thīrkkadharisiyai aagaab siraiyil thallinaar. (1 raa. 22:7-9, 23, 27) avarai siraiyil pōttadhaal avar sonnadhu nadakkaamal pōivittadhaa? illai. avar sonnadhu appadiyē nadandhadhu. andha pōril aagaab setthuppōnaar.—1 raa. 22:34-38.

7. aagaab irandha pinbu avarai patri yegōvaa enna sonnaar?

7 aagaab irandha pinbu, avarai patri yegōvaa enna ninaitthaar enbadhai yōsabaatthidam sonnaar. yōsabaath raajaa pōr mudindhu batthiramaaga vīttukku vandha pinbu, yegōvaa thannudaiya thīrkkadharisi yegūvai anuppi, aagaabōdu kūttu sērndhadharkaaga avarai kanditthaar. “mōsamaana aatkalukku nīngal udhavi seidhadhu sariyaa? yegōvaavai verukkira aatkalmīdhu anbu kaattiyadhu sariyaa?” endru yegū avaridam kēttaar. (2 naa. 19:1, 2) konjam yōsitthu paarungal: aagaab unmaiyilēyē manam thirundhiyirundhaal yegōvaavin thīrkkadharisi ippadi solliyiruppaaraa? oru samayatthil thaan seidhadhai ninaitthu aagaab varutthappattirundhaalum unmaiyilēyē avar manam thirundhavillai enbadhu idhilirundhu therigiradhu.

8. aagaabin vishayatthilirundhu manam thirundhuvadhai patri enna katrukkolgirōm?

8 aagaabin vaalkkaiyilirundhu naam enna katrukkolgirōm? avar kudumbatthil irukkiravargal ellaarum dhandikkappaduvaargal endru eliyaa thīrkkadharisi mūlam yegōvaa sonnapōdhu, aagaab manatthaalmaiyaaga nadandhukondadhu unmaidhaan. adhu paaraatta vēndiya vishayam. aanaal, adharku pinbu avar nadandhukondadhai vaitthu paarkkumpōdhu avar unmaiyilēyē manam thirundhavillai enbadhu thelivaaga therigiradhu. appadiyendraal, unmaiyilēyē manam thirundhuvadhu endraal enna? seidha thavarai ninaitthu appōdhaikku varutthappaduvadhai mattum idhu artthappadutthuvadhu kidaiyaadhu. innum niraiya vishayangalai seiya vēndum. idhai patri nandraaga purindhukolvadharku innoruvarai patri ippōdhu paarkkalaam.

manaasē raajaavin vaalkkaiyilirundhu katrukkollum paadangal

9. manaasē eppadippatta raajaavaaga irundhaar?

9 kittatthatta 200 varushangalukku pinbu yūdhaavai oru raajaa aatchi seidhaar. avardhaan manaasē. avar aagaabaivida padumōsamaana kaariyangalai seidhirukkalaam! “yegōvaa verukkira kaariyangalai kanakkuvalakkillaamal seidhu, avarai punpadutthinaar” endru baibil solgiradhu. (2 naa. 33:1-9) manaasē, poi dheivangalukku balipīdangalai kattinaar. adhumattumalla, karuvala dheivatthin adaiyaalamaaga irundha pūjai kambangalai yegōvaavin aalayatthukku ullēyē konduvandhu vaitthaar! adhōdu, maayamandhira palakkangalil īdupattaar, kurisonnaar, pillisūniyam seidhaar. “ēraalamaana appaavi makkalai kondru kuvitthaar.” poi dheivangalukkaaga “sondha maganaiyē neruppil bali kodutthaar.”—2 raa. 21:6, 7, 10, 11, 16.

10. manaasēyai yegōvaa eppadi kanditthaar, manaasē eppadi nadandhukondaar?

10 yegōvaa thannudaiya thīrkkadharisigal mūlamaaga koduttha echarippugalaiyellaam aagaabai pōlavē manaasēyum kaadhil pōttukkollavē illai. kadaisiyil, yūdhaavukku “edhiraaga asīriya raajaavin padai thalaivargalai yegōvaa anuppinaar. avargal manaasēyai piditthu kokkigal maatti, irandu sembu vilangugal pōttu baabilōnukku kondupōnaargal.” baabilōnil kaidhiyaaga irundha samayatthil, thaan seidha thavarai patriyellaam manaasē yōsitthu paartthadhaaga therigiradhu. adhanaal, “thannudaiya munnōrgalin kadavul munnaal migavum thaalmaiyōdu nadandhukondaar. adhumattumalla, “karunai kaatta solli yegōvaa dhēvanidam kenjinaar.” “kadavulidam jebam seidhukondē irundhaar.” andha mōsamaana raajaa, konjam konjamaaga manam thirundha aarambitthaar. yegōvaavai ‘thannudaiya kadavulaaga’ paarkka aarambitthaar, vidaamal avaridam jebam seidhaar.—2 naa. 33:10-13.

manaasē raajaa unmaiyilēyē manam thirundhiyadhaal, poi valipaattai olitthukkatta muyarchiyedutthaar (paaraa 11) *

11. manaasē unmaiyilēyē manam thirundhinaar endru 2 naalaagamam 33:15, 16 eppadi kaattugiradhu?

11 konja kaalatthil manaasēyin jebatthukku yegōvaa badhil kodutthaar. manam thirundha vēndum endru avar aasaippaduvadhai yegōvaa paartthaar. manaasē urukkamaaga seidha jebangalai yegōvaa kēttu, avarai marubadiyum simmaasanatthil utkaara vaitthaar. manaasē endhalavukku manam thirundhiyirundhaar enbadhai avarudaiya seyalgalilirundhu therindhukolgirōm. avar aagaabai pōl illaamal, yegōvaavukku pidittha maadhiri vaala aarambitthaar. poi vanakkatthai olitthukkatta thannaal mudindha ellaa muyarchigalaiyum edutthaar. yegōvaavai vananguvadharku makkalai ūkkappadutthinaar. (2 naalaagamam 33:15, 16-ai vaasiyungal.) aanaal, ivatraiyellaam seiya avarukku dhairiyamum visuvaasamum thēvaippattana. ēnendraal, itthanai varushangalaaga avarudaiya kudumbatthaarum mukkiya pramugargalum avarudaiya makkalum avarai pōlavē mōsamaana vishayangalai seivadharku avar kaaranamaaga irundhaar. aanaal, munbu seidhirundha mōsamaana vishayangalaiyellaam maatra avarudaiya vayadhaana kaalatthil muyarchiyedutthaar. andha samayatthil chinna paiyanaaga irundha avarudaiya pēran yōsiyaa edhirkaalatthil oru nalla raajaavaaga aavadharku ivar oru kaaranamaaga irundhirukkalaam.—2 raa. 22:1, 2.

12. manam thirundhuvadhai patri manaasēyin vaalkkaiyilirundhu enna katrukkollalaam?

12 manaasēyin vaalkkaiyilirundhu enna katrukkolgirōm? avar thannaiyē thaaltthinaar. aanaal, adhōdu nirutthikkollavillai. karunai kaatta solli yegōvaavidam kenjinaar. thannudaiya vaalkkaiyaiyē maatrikkondaar. adhuvarai seidhirundha ellaa thavarugalaiyum sariseivadharkaaga kadinamaaga muyarchiyedutthaar. yegōvaavai unmaiyaaga vananginaar. matravargalum yegōvaavai vananguvadharku pakkabalamaaga irundhaar. indraikku padumōsamaana paavatthai seidhavargalukkum manaasēyin udhaaranam nambikkaiyai kodukkiradhu. ‘yegōvaa nallavar, mannikka thayaaraaga iruppavar’ enbadhai manaasēyin vaalkkai kaattugiradhu. (sang. 86:5) unmaiyaagavē manam thirundhugiravargalukku nichayam mannippu kidaikkum.

13. unmaiyilēyē manam thirundhuvadhu endraal enna enbadhai purindhukolla ōr udhaaranatthai sollungal.

13 thaan seidha paavangalai ninaitthu manaasē verumanē varutthappattadhōdu nirutthikkollavillai. innum niraiya vishayangalai seidhaar. unmaiyaagavē manam thirundhuvadhu endraal enna endru avarudaiya vaalkkaiyilirundhu therindhukolgirōm. idhai innum nandraaga purindhukolvadharku ippadi yōsitthuppaarungal: kēk vaanga nīngal kadaikku pōgirīrgal. kadaikkaarar kēkkukku badhilaaga ungal kaiyil oru muttaiyai kodutthuvittu, ‘kēk seiradhukku idhudhaan mukkiyamaana porul’ endru solgiraar. nīngal adhai sandhōshamaaga vaangikkondu vandhuviduvīrgalaa? illai! adhēpōl, paavam seidhavargalai manam thirundhumpadi yegōvaa solgiraar. aanaal, paavam seidhavar, thaan seidha paavatthai ninaitthu verumanē varutthappadugiraar, avvalavudhaan. idhu, kēkkukku badhilaaga verum muttaiyai koduppadhupōl irukkiradhu. appadiyendraal, unmaiyilēyē manam thirundhuvadharku vēru ennavellaam seiya vēndum? adhai patri yēsu sonna ūdhaari maganudaiya udhaaranatthilirundhu therindhukollalaam.

oruvar unmaiyilēyē manam thirundhivittaar enbadhai eppadi kandupidippadhu?

ūdhaari maganukku butthi vandhadhum romba dhūram payanam seidhu thannudaiya appaa vīttukku vandhaan (paaraakkal 14-15) *

14. ūdhaari magan manam thirundha aarambitthaan endru eppadi sollalaam?

14 ūdhaari maganai patri yēsu oru kadhai sonnaar. adhu lūkkaa 15:11-32-il irukkiradhu. oru appaavukku irandu magangal irundhaargal. ilaiya magan appaavukku adangaamal vīttaivittu “dhūra dhēsatthukku” pōi manampōna pōkkil vaalndhaan. oru kattatthil, avanukku bayangara kashtangal vara aarambitthana. thaan seidhadhu evvalavu mōsamaana thavaru endru appōdhudhaan yōsitthaan. appaavin vīttilēyē irundhirundhaal evvalavu nandraaga irundhirukkum enbadhu avanukku purindhadhu. yēsu sonnadhupōl, ‘avanukku butthi vandhadhu.’ thirumbavum vīttukku pōi appaavidam mannippu kētka vēndum endru mudivedutthaan. thaan seidhadhu evvalavu mōsamaana thavaru endru avan oru kattatthil yōsitthadhu nalladhudhaan. aanaal, adhu mattumē pōdhumaa? illai. avan adhai seyalil kaatta vēndiyirundhadhu.

15. unmaiyilēyē manam thirundhiyadhai ūdhaari magan eppadi seyalil kaattinaan?

15 andha ūdhaari magan, romba dhūram payanam seidhu thannudaiya appaavin vīttukku pōnaan. angē pōi, “appaa, kadavulukkum ungalukkum virōdhamaaga paavam seidhuvittēn. ungal magan endru solvadharkkukūda ini enakku arugadhaiyillai” endru sonnaan. (lū. 15:21) thaan seidha thavarai manadhaara otthukkondaan. ippadi, appaavidamum yegōvaavidamum irukkira bandhatthai sariseiya vēndum endru ninaitthaan. thaan munbu seidhadhellaam thannudaiya appaavin manadhai evvalavu kaayappadutthiyirukkum enbadhai purindhukondaan. appaavin piriyatthai marubadiyum sambaadhippadharkaaga avarudaiya vēlaikkaarargalil oruvaraaga iruppadharkkukūda avan thayaaraaga irundhaan. (lū. 15:19) yēsu sonna indha kadhaiyilirundhu mūppargal mukkiyamaana vishayatthai katrukkollalaam. adhaavadhu, paavam seidha oru sagōdharanō sagōdhariyō unmaiyilēyē manam thirundhivittaaraa enbadhai kandupidippadhu eppadi endru therindhukollalaam.

16. oruvar unmaiyilēyē manam thirundhiyirukkiraaraa enbadhai kandupidippadhu mūppargalukku ēn avvalavu sulabam illai?

16 padumōsamaana paavatthai seidha oru sagōdharanō sagōdhariyō unmaiyilēyē manam thirundhiyirukkiraaraa endru therindhukolvadhu mūppargalukku avvalavu sulabam kidaiyaadhu. ēnendraal, matravargaludaiya idhayatthil enna irukkiradhu endru mūppargalaal paarkka mudiyaadhu. adhanaal, seidha paavatthai patri andha nabar unmaiyilēyē enna ninaikkiraar endru therindhukolvadharku avaridam ēdhaavadhu atthaatchi therigiradhaa endru avargal paarkka vēndiyirukkum. sila samayatthil, oru sagōdharanō sagōdhariyō thunichalaaga sila mōsamaana paavangalai seidhuvidalaam. avar seidha paavam avvalavu mōsamaaga iruppadhaal, avarudan pēsugira mūppargalukku avar unmaiyilēyē manam thirundhivittaar enbadhai ētrukkolla mudiyaamal irukkalaam.

17. (a) oruvar varutthappaduvadhai mattum vaitthu avar manam thirundhivittaar endru solla mudiyumaa? udhaaranatthōdu vilakkungal. (b) unmaiyilēyē manam thirundhiya oruvar ennenna seivaar endru 2 korindhiyar 7:11 solgiradhu?

17 indha sūlnilaiyai yōsitthuppaarungal: oru sagōdharar pala varushangalaaga thannudaiya manaivikku dhrōgam seidhukondirukkiraar. andha paavatthai otthukkondu manam thirundhuvadharku badhilaaga, manaiviyidamirundhum nanbargalidamirundhum mūppargalidamirundhum adhai maraitthuvidugiraar. orunaal avar seidha thavaru vettavelichamaagiradhu. avar seidha thavarukku atthaatchigal iruppadhaaga mūppargal avaridam solgiraargal. appōdhu, thaan seidhadhu periya thappudhaan endrum adharkaaga romba varutthappaduvadhaagavum avar solgiraar. idhai vaitthu avar unmaiyilēyē manam thirundhivittaar endru solla mudiyumaa? indha sūlnilaiyil, avar varutthappadugiraar enbadharkaaga avar manam thirundhivittaar endra mudivukku mūppargalaal vara mudiyaadhu. ēnendraal, ēdhō oru dhadavai balavīnatthaal avar indha paavatthai seiyavillai. pala varushangalaaga indha paavatthai seidhukondirukkiraar. adhumattumalla, avaraagavē vandhu indha paavatthai otthukkollavillai, mūppargal kēttadhaaldhaan otthukkondaar. adhanaal, paavam seidhavar thannudaiya yōsanaigalilum unarvugalilum nadatthaiyilum unmaiyilēyē maatratthai kaatta vēndum. (2 korindhiyar 7:11-ai vaasiyungal.) ivatraiyellaam seivadharku avarukku konja kaalam edukkum. adhuvarai avarai sabainīkkam seiya vēndiyirukkum.—1 ko. 5:11-13; 6:9, 10.

18. sabainīkkam seiyappatta oruvar unmaiyilēyē manam thirundhiyiruppadhai eppadi kaattalaam, adhanaal enna nanmai?

18 sabainīkkam seiyappatta oruvar unmaiyilēyē manam thirundhiyirundhaal, thavaraamal kūttangalukku varuvaar. mūppargal koduttha aalōsanaiyinpadi eppōdhum jebam seivaar, thavaraamal baibilai padippaar. paavam seivadharku ennenna sūlnilaigal kaaranamaaga irundhanavō avatraiyellaam thavirppaar. yegōvaavōdu irukkira bandhatthai sariseivadharku thannaal mudindha ellaavatraiyum seidhaal yegōvaa thannai mannippaar endrum, sabaiyil marubadiyum oruvaraaga aavadharku mūppargal udhavi seivaargal endrum avar nambalaam. sabainīkkam seiyappatta ovvoruvarudaiya vishayamum vitthiyaasamaanadhu. adhanaal, oruvarai sabaiyil thirumbavum sērtthukkolvadharku munbu, mūppargal nandraaga yōsitthuppaartthu gavanamaaga mudiveduppaargal. adhē samayatthil, avaridam alavukku adhigamaaga edhirpaartthu avarai sabaiyil sērkkaamalum irukka maattaargal.

19. unmaiyilēyē manam thirundhiya oruvar ennavellaam seivaar? (esēkkiyēl 33:14-16)

19 unmaiyilēyē manam thirundhuvadhu endraal, seidha paavatthai ninaitthu verumanē varutthappaduvadhu mattumalla endru idhuvarai paartthōm. paavam seidhavar, thaan yōsikkira vidhatthilum unargira vidhatthilum unmaiyilēyē maatrangal seiya vēndum. manam thirundhiyiruppadhai seyalil kaatta vēndum. adharku, thavaraana valiyil pōvadhai vittuvittu yegōvaavin valiyil nadakka vēndum. (esēkkiyēl 33:14-16-ai vaasiyungal.) ellaavatraiyumvida, yegōvaavōdu irukkira bandhatthil ērpatta virisalai sariseiya vēndum enbadhudhaan avarudaiya aasaiyaaga irukka vēndum.

paavam seidhavargal manam thirundha udhavungal

20-21. padumōsamaana paavatthai seidha oruvarukku naam eppadi udhavalaam?

20 ‘paavigalai manam thirundhumpadi alaikka vandhirukkirēn’ endru yēsu sonnaar. (lū. 5:32) yēsu seidha ūliyatthil oru mukkiyamaana amsamaaga adhu irundhadhu. yēsuvukku irundha adhē aasai namakkum irukka vēndum. idhai konjam yōsitthuppaarungal: ungal nerungiya nanbar oruvar padumōsamaana paavatthai seidhuvittadhu ungalukku theriya varugiradhu. ippōdhu, nīngal enna seiya vēndum?

21 ungal nanbar seidha paavatthai mūdimaraikka ninaitthaal, nīngal avarukku nalladhu seiyavillai, kettadhudhaan seigirīrgal. unmaiyai solla vēndumendraal, avar seidha paavatthai ungalaal maraikka mudiyaadhu. ēnendraal, yegōvaa adhai paartthukkondirukkiraar. (nīdhi. 5:21, 22; 28:13) mūppargalidam udhavi kētkumpadi ungal nanbaridam nīngal sollalaam. oruvēlai, avargalidam pōi avar sollaavittaal, nīngalē pōi sollungal. appadi seidhaaldhaan ungal nanbarukku nīngal unmaiyilēyē udhavi seigirīrgal endru arttham. nīngalum sollaavittaal, mūppargaludaiya udhaviyai ētrukkondu manam thirundhuvadharku avarukku vaaippu kidaikkaamal pōividum. yegōvaavōdu irukkira natpaiyum avar ilandhuviduvaar.

22. aduttha katturaiyil edhai patri paarkkappōgirōm?

22 oruvar padumōsamaana paavatthai romba kaalatthukku seidhukondirukkiraar endru vaitthukkolvōm. mūppargal avarai sabainīkkam seigiraargal. appadiyendraal, mūppargal irakkamillaamal nadandhukondaargal endru artthamaa? idhai patri aduttha katturaiyil paarkkalaam. adhōdu, paavam seidhavargalai yegōvaa eppadi karunaiyōdu kanditthu thirutthugiraar enbadhai patriyum, naam eppadi avarai pōl nadandhukollalaam enbadhai patriyum paarkkalaam.

paattu 103 mēippargal—kadavul thandha parisu

^ Pārā. 5 unmaiyilēyē manam thirundhuvadhu endraal verumanē, ‘naan thappu senjuttēn, ennai mannichidunga’ endru solvadhu kidaiyaadhu. aagaab raajaa, manaasē raajaa, yēsuvin uvamaiyil varum ūdhaari magan aagiyavargaludaiya udhaaranangalilirundhu unmaiyilēyē manam thirundhuvadhu endraal enna enbadhai paarkkalaam. mōsamaana paavatthai seidha oru sagōdharanō sagōdhariyō unmaiyilēyē manam thirundhivittaaraa enbadhai purindhukolla mūppargal evatraiyellaam yōsitthuppaarkka vēndum enbadhaiyum paarkkalaam.

^ Pārā. 60 padavilakkam: migaayaa thīrkkadharisiyai siraiyil thallumpadi aagaab raajaa thannudaiya kaavalargalidam bayangara kōbamaaga solgiraar.

^ Pārā. 62 padavilakkam: aalayatthil thaan vaitthirundha silaigalaiyellaam alikka solli, manaasē raajaa kattalai kodukkiraar.

^ Pārā. 64 padavilakkam: romba dhūram payanam seidhu kalaitthuppōi vandhirukkira ūdhaari maganukku, dhūratthil thannudaiya vīttai paartthadhum nimmadhiyaaga irukkiradhu.