۱-‏۲.‏ الف)‏ چرا اعتماد مردم از کسانی که اختیاراتی در جامعه دارند،‏ سلب شده است؟‏ ب)‏ در این مقاله چه موقعیت‌هایی بررسی می‌شود که اعتمادمان به یَهُوَه محک زده می‌شود؟‏

 بسیاری از مردم به کسانی که اقتدار و اختیاراتی در جامعه دارند،‏ اعتماد ندارند.‏ چون دیده‌اند که چطور افرادی که بر سر قدرتند بین مردم تبعیض قائل می‌شوند؛‏ جانب ثروتمندان و افراد با نفوذ را می‌گیرند و حق فقیران را پایمال می‌کنند.‏ کتاب مقدّس گفته است:‏ «انسان بر همنوعِ خود به زیان او حکم می‌رانَد.‏» (‏جا ۸:‏۹‏)‏ امروزه حتی مردم اعتمادشان را به خدا نیز از دست داده‌اند،‏ دلیل آن هم ریاکاری روحانیون است.‏ پس ایجاد اعتماد به یَهُوَه و سازمان او برای کسانی که مطالعهٔ کتاب مقدّس را شروع می‌کنند دشوار است و نیاز به کمک دارند.‏

^۲ در واقع همهٔ ما،‏ حتی اگر سال‌هاست یَهُوَه را خدمت می‌کنیم،‏ باید در هر شرایطی اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه همیشه به بهترین شیوه عمل می‌کند.‏ چون برای تک‌تک ما موقعیت‌هایی پیش می‌آید که اعتمادمان به یَهُوَه و سازمانش محک زده می‌شود.‏ در این مقاله سه موقعیت بررسی می‌شود:‏ ۱)‏ هنگام خواندن برخی گزارش‌های کتاب مقدّس ۲)‏ عمل کردن به برخی راهنمایی‌های سازمان یَهُوَه ۳)‏ روبرو شدن با مشکلاتی خاص در آینده.‏

۳.‏ حین خواندن برخی گزارش‌های کتاب مقدّس ممکن است چه چیز برایمان سؤال‌برانگیز باشد؟‏

 ^۳ حین خواندن کتاب مقدّس گاه با مطالبی روبرو می‌شویم که شاید  قضاوت و تصمیم یَهُوَه برایمان سؤال‌برانگیز باشد.‏ مثلاً،‏ یَهُوَه خواست مردی که در روز سَبَّت هیزم جمع کرده بود،‏ کشته شود.‏ اما داوود را که مرتکب زنا و قتل شد،‏ بخشید.‏ (‏اعد ۱۵:‏۳۲،‏ ۳۵؛‏ ۲سمو ۱۲:‏۹،‏ ۱۳‏)‏ شاید بپرسیم،‏ چرا یَهُوَه چنین تصمیمی گرفت؟‏ چرا یکی باید برای گناهی کوچک کشته می‌شد و دیگری با این که گناهی سنگین مرتکب شده بود،‏ بخشیده شد؟‏ سه نکته را باید همیشه مد نظر داشته باشیم.‏

۴.‏ پیدایش ۱۸:‏۲۰،‏ ۲۱ و تَثنیه ۱۰:‏۱۷ چطور به ما اطمینان می‌دهد که قضاوت یَهُوَه همیشه عادلانه است؟‏

^۴ کتاب مقدّس همیشه به تمام جزئیات اشاره نمی‌کند.‏ در مورد داوود در کتاب مقدّس آمده که از صمیم دل پشیمان شد و توبه کرد.‏ (‏مز ۵۱:‏۲-‏۴‏)‏ اما در مورد مردی که قانون سَبَّت را شکست اطلاعاتی داده نشده.‏ آیا از کرده‌اش پشیمان بود؟‏ آیا معیارهای یَهُوَه را در کل رعایت می‌کرد و هشدارهایش را جدّی می‌گرفت؟‏ نمی‌دانیم.‏ اما یَهُوَه خدا همیشه با دانستن تمامی اطلاعات و در نظر گرفتن تمامی جوانب قضاوت می‌کند.‏ پس قضاوتش همیشه عادلانه است.‏ (‏تث ۳۲:‏۴‏)‏ ما انسان‌ها گاه تحت تأثیر حرف‌ها،‏ شایعات و پیشداوری‌ها قضاوت می‌کنیم،‏ اما قضاوت یَهُوَه بر مبنای حقایق محض است.‏ ‏(‏پیدایش ۱۸:‏۲۰،‏ ۲۱‏؛‏ * تَثنیه ۱۰:‏۱۷ خوانده شود.‏)‏ اعتماد ما به یَهُوَه با شناخت بیشتر خصوصیات و شخصیت او تقویت می‌شود.‏ در نتیجه اگر در گزارشی از کتاب مقدّس به دلیلی شیوهٔ عمل یَهُوَه را درک نکنیم،‏ شناختمان از شخصیت او دلیل اعتمادمان به اوست و شک نداریم که یَهُوَه خدا همیشه عادلانه عمل می‌کند.‏—‏مز ۱۴۵:‏۱۷‏.‏

۵.‏ ناکاملی چه تأثیری بر عدالت‌خواهی ما دارد؟‏ (‏کادر «‏ ناکاملی دید ما را به عدالت تار کرده است‏» ملاحظه شود.‏)‏

^۵ عدالت‌خواهی ما تحت تأثیر ناکاملی‌مان است.‏ یَهُوَه خدا انسان را شبیه خود آفریده،‏ به این خاطر ما انصاف و عدالت را دوست داریم.‏ (‏پیدا ۱:‏۲۶‏)‏ در عین حال،‏ ما انسان‌ها ناکاملیم و حتی وقتی فکر  می‌کنیم تمامی جوانب موضوعی را در نظر گرفته‌ایم،‏ باز هم ممکن است در قضاوت خطا کنیم.‏ نمونهٔ آن قضاوت یونس پیامبر در مورد مردم نِینَواست.‏ زمانی که یَهُوَه خدا مردم نِینَوا را بخشید،‏ یونس از این تصمیم یَهُوَه راضی نبود و ناراحت شد.‏ (‏یون ۳:‏۱۰–‏۴:‏۱‏)‏ اما تصمیم یَهُوَه باعث نجات بیش از ۱۲۰٬۰۰۰ نفر از مردم توبه‌کار نِینَوا شد.‏ واضح است که یونس بود که مردم نِینَوا را ناعادلانه قضاوت کرده بود و باید طرز فکرش را عوض می‌کرد،‏ نه یَهُوَه.‏

۶.‏ آیا واقعاً یَهُوَه باید تصمیماتش را برای ما توضیح دهد؟‏

^۶ یَهُوَه نباید لزوماً تصمیماتش را برای ما توضیح دهد.‏ درست است که در گذشته یَهُوَه به خادمانش اجازه داده نظرشان را در مورد تصمیمات او بگویند.‏ (‏پیدا ۱۸:‏۲۵؛‏ یون ۴:‏۲،‏ ۳‏)‏ گاه توضیحاتی نیز به آنان داده است.‏ (‏یون ۴:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ اما مسلّم است که یَهُوَه خدای قادر مطلق موظف نیست دلایل تصمیماتش را برای ما توضیح دهد.‏ او در مقام آفریدگار ما،‏ نیازی به مشورت یا تأیید ما ندارد.‏—‏اشع ۴۰:‏۱۳،‏ ۱۴؛‏ ۵۵:‏۹‏.‏

۷.‏ ممکن است با چه مشکلی روبرو شویم،‏ و چرا؟‏

^۷ شک نداریم که یَهُوَه خدا همیشه درست و عادلانه عمل می‌کند.‏ اما شاید گاه اعتماد به افرادی که او منصوب کرده برایمان دشوار باشد.‏ شاید مواردی پیش آید که با خود فکر کنیم،‏ ‹آیا تصمیمشان مطابق خواست یَهُوَه است؟‏› در  بند ۳ به این دو ماجرا اشاره شد؛‏ ماجرای مردی که در زمان موسی قانون سَبَّت را می‌شکند و به مرگ محکوم می‌شود و ماجرای داوود پادشاه که با زنی زنا می‌کند و اوریای حیتّی،‏ شوهر آن زن را به قتل می‌رساند.‏ حال،‏ یکی از خویشاوند نزدیک مردی که قانون سَبَّت را شکست مجسم کنید که با خود می‌گوید:‏ ‹شاید اصلاً موسی برای قضاوت از یَهُوَه راهنمایی نخواسته و حکم مرگ صادر کرده.‏› یا در ماجرای داوود،‏ دوست نزدیک اوریا را مجسم کنید که با خود می‌گوید،‏ ‹داوود از مقامش به عنوان پادشاه سوءاستفاده کرده تا کشته نشود.‏› اعتماد این افراد به شیوهٔ عمل یَهُوَه تا چه حد است؟‏ واقعیت این است که نمی‌توانیم بگوییم به یَهُوَه اعتماد داریم،‏ اما به کسانی که او منصوب کرده و به آنان اعتماد دارد،‏ اعتماد نداشته باشیم.‏

۸.‏ مطابق اعمال ۱۶:‏۴،‏ ۵ چه تشابهی بین رسیدگی به جماعات در قرن اول و امروزه وجود دارد؟‏

^۸ امروزه یَهُوَه قومش را از طریق «غلام امین و دانا» هدایت می‌کند.‏ (‏مت ۲۴:‏۴۵‏)‏ همان طور که در قرن اول هیئت اداره‌کننده راهنمایی لازم را به جماعات می‌داد،‏ امروزه غلام امین و دانا راهنمایی‌های لازم را به پیران جماعت می‌دهد و پیران آن‌ها را در جماعت به اجرا می‌گذارند.‏ ‏(‏اعمال ۱۶:‏۴،‏ ۵ خوانده شود.‏)‏ ما با عمل کردن به این راهنمایی‌ها نشان می‌دهیم که به شیوهٔ عمل یَهُوَه برای راهنمایی قومش اطمینان داریم.‏

۹.‏ عمل به تصمیم پیران ممکن است چه وقت دشوار باشد و چرا؟‏

^۹ شاید گاه پذیرش و عمل به تصمیمات پیران برایمان آسان نباشد.‏ برای مثال،‏ در سال‌های اخیر برای استفادهٔ بهتر از فضای سالن‌های جماعت از برخی مبشّران خواسته شده به جماعت دیگر بروند.‏ به دلایل مختلف ممکن است این تغییر آسان نباشد،‏ شاید باید دوستان یا خویشاوندانمان را در یک جماعت ترک کنیم و به جماعتی دیگر برویم.‏ آیا این تصمیم را پیران از طریق الهام الٰهی گرفته‌اند؟‏ خیر.‏ به همین دلیل ممکن است عمل کردن به این تصمیم برایمان آسان نباشد.‏ اما نباید فراموش کنیم که یَهُوَه وظیفهٔ گرفتن  چنین تصمیماتی را به پیران سپرده است.‏ یَهُوَه به پیران مسیحی اعتماد کرده است،‏ پس ما هم باید به آن‌ها اعتماد کنیم.‏ *

۱۰.‏ طبق عبرانیان ۱۳:‏۱۷ چرا باید از تصمیمات پیران جماعت پشتیبانی کنیم؟‏

^۱۰ چرا پذیرش و عمل به تصمیمات پیران حتی اگر برایمان دشوار باشد،‏ مهم است؟‏ چون به این ترتیب اتحاد قوم خدا حفظ می‌شود.‏ (‏افس ۴:‏۲،‏ ۳‏)‏ اگر تمام اعضای جماعت با تواضع به تصمیمات هیئت پیران عمل کنند،‏ کل جماعت فایده می‌برد.‏ ‏(‏عبرانیان ۱۳:‏۱۷ خوانده شود.‏)‏ مهم‌تر از همه نباید فراموش کنیم که یَهُوَه مراقبت از اعضای جماعت را به پیران سپرده و حمایت از تصمیمات آن‌ها نشانهٔ اعتمادمان به یَهُوَه است.‏—‏اعما ۲۰:‏۲۸‏.‏

۱۱.‏ برای حفظ و تقویت اعتمادمان به راهنمایی‌های پیران،‏ چه می‌توانیم بکنیم؟‏

^۱۱ برای حفظ و تقویت اعتمادمان به راهنمایی‌های پیران،‏ بجاست این نکات را به خودمان یادآور شویم:‏ اول این که آن‌ها پیش از هر تصمیمی برای دریافت روح مقدّس خدا دعا می‌کنند.‏ همین طور پایهٔ تصمیم‌گیری آن‌ها اصول مربوطه در کتاب مقدّس و راهنمایی‌های غلام امین و داناست.‏ در عین حال،‏ به خوبی آگاهند که یَهُوَه خدا وظیفهٔ مراقبت از جماعت را به آن‌ها سپرده است و در مقابل او جوابگو هستند،‏ پس برای خشنودی یَهُوَه می‌خواهند این وظیفه را به بهترین نحو انجام دهند.‏ (‏۱پطر ۵:‏۲،‏ ۳‏)‏ کمی به این فکر کنید؛‏ در دنیای امروز که مذهب،‏ سیاست و اختلافات قومی و نژادی مردم را چند پاره کرده،‏ در سرتاسر زمین قوم خدا در پرستش خدای حقیقی متحدند.‏ این خود دلیل بارزی است که برکت یَهُوَه در پس سازمان اوست.‏

۱۲.‏ برای تشخیص این که توبهٔ شخصی واقعی است،‏ پیران باید چه نکاتی را در نظر گیرند؟‏

^۱۲ یَهُوَه این مسئولیت سنگین را نیز به پیران جماعت داده که جماعت را پاک نگاه دارند.‏ اگر یکی از اعضای جماعت گناهی جدّی مرتکب شود،‏ یَهُوَه می‌خواهد که پیران وارد عمل شوند.‏ اگر شخص توبه کرده است،‏ پیران باید تشخیص دهند که توبهٔ او واقعی است یا نه.‏ آیا واقعاً از آن عمل گناه‌آلود انزجار و تنفر دارد؟‏ آیا مصمم است که آن را دیگر تکرار نکند؟‏ اگر معاشرانی او را به خطا کشیده‌اند،‏ آیا رابطه‌اش را با آن‌ها قطع کرده است؟‏ پیران جماعت به همراه دعا و با کمک آیات این موارد را بررسی می‌کنند.‏ سپس تصمیم می‌گیرند که خطاکار در جماعت بماند یا اخراج شود.‏—‏۱قر ۵:‏۱۱-‏۱۳‏.‏

۱۳.‏ اخراج یکی از خویشاوندان یا دوستانمان ممکن است،‏ چه تأثیری بر ما بگذارد؟‏

^۱۳ یکی از مواردی که می‌تواند اعتماد ما را به پیران محک زند،‏ چیست؟‏ فرض کنید پیران فردی گناهکار را از جماعت اخراج کنند.‏ شاید اگر ما رابطهٔ نزدیک یا نسبتی با شخص گناهکار نداشته باشیم،‏ پذیرش تصمیم پیران برایمان راحت باشد.‏ اما اگر رابطهٔ نزدیکی با او داشته باشیم،‏ چطور؟‏ شاید فکر کنیم،‏ ‹آیا پیران همهٔ جوانب را در نظر گرفته‌اند؟‏ آیا قضاوتشان مطابق خواست خداست؟‏› در چنین موقعیتی چطور می‌توانیم طرز فکری درست داشته باشیم؟‏

۱۴.‏ اگر یکی از خویشاوندان یا دوستان نزدیک ما اخراج شود،‏ تأمّل بر چه نکاتی به ما کمک می‌کند؟‏

^۱۴ نباید فراموش کنیم که یَهُوَه است که می‌خواهد  جماعتش پاک بماند.‏ این کار به نفع جماعت است و حتی شخص گناهکار هم می‌تواند از آن فایده برد.‏ فکرش را بکنید ماندن گناهکار در جماعت چه آسیبی به آن می‌رساند،‏ می‌تواند جماعت را به فساد بکشد.‏ (‏غلا ۵:‏۹‏)‏ همین طور اگر گناهکار اخراج نشود،‏ ممکن است هیچ وقت متوجه جدّیت گناهش نشود.‏ نباید فراموش کنیم که او تنها در صورتی می‌تواند رابطه‌اش را با یَهُوَه برقرار کند که رویه و طرز فکرش را تغییر دهد.‏ (‏جا ۸:‏۱۱‏)‏ پیران به خوبی آگاهند که تصمیم‌گیری در مورد اخراج یک نفر مسئولیت سنگینی است که یَهُوَه به آن‌ها سپرده.‏ پس آن را جدّی می‌گیرند.‏ در واقع همچون داوران در دوران باستان می‌دانند که ‹نه برای انسان،‏ بلکه برای خداوند داوری می‌کنند.‏›—‏۲توا ۱۹:‏۶،‏ ۷‏.‏

۱۵.‏ چرا امروزه به‌خصوص اعتماد به شیوهٔ عمل یَهُوَه اهمیت دارد؟‏

^۱۵ اگر کاملاً به شیوهٔ عمل یَهُوَه اعتماد نکنیم ضرر می‌بینیم.‏ چرا؟‏ چون ممکن است طی مصیبت عظیم راهنمایی‌های برادران مسئول به نظرمان غیر منطقی یا سخت آید.‏ همهٔ ما می‌دانیم که در آن زمان یَهُوَه برای راهنمایی ما از آسمان با ما صحبت نمی‌کند،‏ بلکه قاعدتاً از طریق این برادران به ما کمک می‌کند.‏ آن زمان دیگر وقت دودلی و تردید نیست که با خود فکر کنیم،‏ ‹آیا این راهنمایی واقعاً از طرف یَهُوَه است یا نظرِ شخصیِ برادران است؟‏› در آن دوران حساسِ تاریخ چطور عمل می‌کنیم؟‏ اگر امروز به راهنمایی‌های برادران مسئول اعتماد کنیم و با تواضع به آن عمل کنیم،‏ به احتمال قوی در دوران مصیبت عظیم هم چنین خواهیم کرد.‏—‏لو ۱۶:‏۱۰‏.‏

۱۶.‏ چگونه اعتماد ما به داوری یَهُوَه در آیندهٔ نزدیک محک زده می‌شود؟‏

^۱۶ حال به پایان مصیبت عظیم و داوری نهایی فکر کنید.‏ در حال حاضر بسیاری،‏ از جمله عزیزانمان،‏ یَهُوَه را نمی‌پرستند،‏ اما هنوز امید داریم که به یَهُوَه روی آورند.‏ یَهُوَه خدا وظیفهٔ داوری نهایی در حارمَگِدّون را به عیسی سپرده است.‏ (‏مت ۲۵:‏۳۱-‏۳۳؛‏ ۲تسا ۱:‏۷-‏۹‏)‏ پس نجات انسان‌ها به عقیده و نظر ما بستگی ندارد.‏ (‏مت ۲۵:‏۳۴،‏ ۴۱،‏ ۴۶‏)‏ واقعاً عکس‌العمل ما در آن روز چطور خواهد بود؟‏ آیا می‌توانیم به داوری یَهُوَه اعتماد کنیم یا باعث لغزش ما می‌شود؟‏ واضح است برای این که در آینده بتوانیم بی‌چون‌چرا به شیوهٔ عمل یَهُوَه اعتماد کنیم،‏ باید امروز آن را در خود تقویت کنیم.‏

۱۷.‏ داوری یَهُوَه در آینده چه برکاتی برایمان به همراه دارد؟‏

^۱۷ نتیجهٔ اعتماد به داوری یَهُوَه در آن زمان چه خواهد بود؟‏ پرستش کاذب برچیده می‌شود.‏ دنیای  تجارت،‏ در کنار حکومت‌ها و سیاست‌هایی که در طول تاریخ باعث درد و رنج و ظلم و جنایتِ بسیار بوده‌اند،‏ از صحنهٔ روزگار محو می‌شود.‏ ضعف،‏ بیماری و پیری از میان می‌رود،‏ دیگر طعم تلخ مرگ عزیزانمان را نخواهیم چشید.‏ شیطان و دیوها برای هزار سال حبس می‌شوند و نتایج اسفبار سرکشی آن‌ها از میان خواهد رفت.‏ (‏مکا ۲۰:‏۲،‏ ۳‏)‏ آن زمان چقدر خوشحال خواهیم بود که به شیوهٔ عمل یَهُوَه اعتماد کرده‌ایم.‏

۱۸.‏ از آنچه بر اسرائیلیان گذشت و در اعداد ۱۱:‏۴-‏۶ و ۲۱:‏۵ آمده،‏ چه درسی می‌گیریم؟‏

^۱۸ حال به جنبه‌های دیگری از زندگی در دنیای جدید فکر کنید.‏ حتی در آن زمان نیز ممکن است شرایطی پیش آید که اعتماد ما به شیوهٔ عمل یَهُوَه محک زده شود.‏ مثالی این موضوع را روشن می‌کند،‏ زمانی که اسرائیلیان از بردگی و زندگی نکبتبار در مصر آزاد شدند،‏ چه کردند؟‏ برخی از این که مثل قبل خوراک نداشتند،‏ شکایت کردند و تدارک یَهُوَه برای مَنّا را خوار شمردند.‏ ‏(‏اعداد ۱۱:‏۴-‏۶؛‏ ۲۱:‏۵ خوانده شود.‏)‏ ما پس از پایان مصیبت عظیم چه روحیه‌ای خواهیم داشت؟‏ قاعدتاً برای این که زمین از تأثیرات ویرانگر نظام حاضر پاک شود و به مرور به بهشت تبدیل شود کار فراوان لازم است و شاید در ابتدا برایمان سختی‌هایی به همراه داشته باشد.‏ ما چه می‌کنیم؟‏ آیا مثل اسرائیلیان شکایت و اعتراض می‌کنیم؟‏ یک چیز مسلّم است،‏ هر چه امروزه بیشتر قدر تدارکات یَهُوَه را بدانیم و برای آن ارزش قائل باشیم،‏ در آن زمان نیز بیشتر قدر برکات و تدارکات یَهُوَه را خواهیم دانست.‏

۱۹.‏ نکات اصلی این مقاله چیست؟‏

^۱۹ شیوهٔ عمل یَهُوَه همیشه درست است.‏ باید به این حقیقت اعتماد داشته باشیم.‏ همین طور باید به کسانی اعتماد داشته باشیم که یَهُوَه وظیفهٔ راهنمایی ما را به آن‌ها سپرده.‏ هیچ وقت این گفتهٔ یَهُوَه را که اِشَعْیای پیامبر نوشت،‏ فراموش نکنید:‏ «نیروی شما در آرامی و توکل» به یَهُوَه خداست.‏—‏اشع ۳۰:‏۱۵‏.‏