អត្ថបទសិក្សា ៧
«[ចូរ]ស្ដាប់ពាក្យពេចន៍របស់អ្នកដែលមានប្រាជ្ញា»
«ចូរផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ពាក្យពេចន៍របស់អ្នកដែលមានប្រាជ្ញា»។—សុភ. ២២:១៧
ចម្រៀងលេខ១២៣ ចុះចូលដោយស្មោះក្រោមការរៀបចំរបស់ព្រះ
សេចក្ដីសង្ខេប *
១. តើមានមូលហេតុអ្វីខ្លះដែលយើងទទួលយោបល់ ហើយហេតុអ្វីយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការយោបល់?
ម្ដងម្កាល យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការយោបល់។ ក្នុងករណីខ្លះ យើងប្រហែលជាសុំយោបល់ពីបុគ្គលដែលយើងគោរព។ ក្នុងករណីផ្សេងទៀត បងប្អូនដែលបារម្ភអំពីយើងប្រហែលជាប្រាប់យើងថា យើងហៀបនឹង«ដើរផ្លូវខុស» ពោលគឺធ្វើអ្វីណាមួយដែលនាំឲ្យយើងស្ដាយក្រោយ។ (កាឡ. ៦:១) ក្នុងករណីមួយទៀត យើងប្រហែលជាទទួលយោបល់ពេលបុគ្គលណាម្នាក់កែតម្រង់យើងក្រោយពីយើងបានធ្វើខុសធ្ងន់ធ្ងរ។ មិនថាយើងទទួលយោបល់ដោយសារមូលហេតុអ្វីក៏ដោយ យើងគួរស្ដាប់យោបល់នោះ។ ការធ្វើដូច្នេះនាំឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍ ហើយអាចសង្គ្រោះជីវិតយើង!—សុភ. ៦:២៣
២. យោងទៅតាមសុភាសិត ១២:១៥ និងកំណត់សម្គាល់ ហេតុអ្វីយើងគួរស្ដាប់យោបល់?
២ បទគម្ពីរដែលជាប្រធានសម្រាប់អត្ថបទនេះលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យ«ស្ដាប់ពាក្យពេចន៍របស់អ្នកដែលមានប្រាជ្ញា»។ (សុភ. ២២:១៧) គ្មានមនុស្សណាដឹងសព្វគ្រប់ទេ គឺតែងតែមានបុគ្គលដែលមានចំណេះឬបទពិសោធន៍ច្រើនជាងយើង។ (សូមអាន សុភាសិត ១២:១៥ និងកំណត់សម្គាល់) ដូច្នេះ ការស្ដាប់យោបល់បង្ហាញថាយើងមានចិត្តរាបទាប។ នេះបញ្ជាក់ថាយើងទទួលស្គាល់ថាការយល់ដឹងរបស់យើងមានកម្រិត ហើយថាយើងត្រូវការជំនួយដើម្បីសម្រេចគោលដៅរបស់យើង។ ស្ដេចសាឡូម៉ូនដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាបានសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «បើមានការប្រឹក្សាច្រើន[ឬ«មានមនុស្សច្រើនឲ្យយោបល់» កំ.ស.] នោះគម្រោងនឹងបានជោគជ័យវិញ»។—សុភ. ១៥:២២
តើអ្នកពិបាកទទួលយកយោបល់មួយណាជាងគេ? (សូមមើលវគ្គ៣-៤)
៣. តើយោបល់មានប្រភេទណាខ្លះ? សូមពន្យល់។
៣ យោបល់មានពីរប្រភេទគឺចំៗ និងមិនចំៗ។ តើយោបល់មិនចំៗជាអ្វី? យើងប្រហែលជាអានអ្វីណាមួយក្នុងគម្ពីរ ឬក្នុងសៀវភៅរបស់យើងដែលធ្វើឲ្យយើងផ្អាកនិងគិតអំពីអ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើ ហើយក្រោយមកអ្វីដែលយើងអាននោះជំរុញចិត្តយើងឲ្យកែប្រែរបៀបគិតគូរ និងការប្រព្រឹត្តរបស់យើង។ (ហេ. ៤:១២) យើងអាចហៅនេះថាយោបល់មិនចំៗ។ ចុះយ៉ាងណាយោបល់ចំៗវិញ? តើនេះគឺជាអ្វី? ប្រហែលជាអ្នកចាស់ទុំឬបងប្អូនឯទៀតដែលមានបទពិសោធន៍ ប្រាប់យើងអំពីអ្វីដែលយើងត្រូវកែប្រែ។ យើងហៅនេះថាយោបល់ចំៗ។ បើបុគ្គលណាម្នាក់ស្រឡាញ់យើងយ៉ាងខ្លាំង រហូតដល់គាត់ឲ្យយោបល់ពីគម្ពីរដល់យើង យើងគួរបង្ហាញការដឹងគុណដោយស្ដាប់យោបល់របស់គាត់និងព្យាយាមធ្វើតាម។
៤. យោងទៅតាមអ្នកទូន្មាន ៧:៩ តើយើងមិនគួរធ្វើអ្វីពេលអ្នកឯទៀតឲ្យយោបល់យើង?
៤ ជាពិសេស យើងប្រហែលជាពិបាកស្ដាប់និងធ្វើតាមយោបល់ចំៗ។ យើងប្រហែលជាថែមទាំងទើសចិត្តទៀតផង។ ហេតុអ្វី? ទោះជាយើងទទួលស្គាល់ថាយើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះក្ដី យើងប្រហែលជាពិបាកទទួលយោបល់ពេលបុគ្គលណាម្នាក់ប្រាប់យើងយ៉ាងជាក់លាក់អំពីកំហុសរបស់យើង។ (សូមអាន អ្នកទូន្មាន ៧:៩) យើងប្រហែលជាខំដោះសា ហើយសង្ស័យទៅលើបំណងចិត្តរបស់អ្នកឲ្យយោបល់នោះ ឬទើសចិត្តចំពោះរបៀបដែលគាត់ឲ្យយោបល់។ យើងប្រហែលជាថែមទាំងរិះគន់អ្នកឲ្យយោបល់នោះដោយវែកញែកថា ‹ម៉េចបានគាត់ឲ្យយោបល់ខ្ញុំ? គាត់មិនគ្រាន់បើជាងខ្ញុំណាស់ណាទេ!›។ ម្យ៉ាងទៀត បើយើងមិនចូលចិត្តយោបល់នោះ យើងប្រហែលជាមិនអើពើ ឬយើងសុំយោបល់ពីបុគ្គលផ្សេងទៀតដោយសង្ឃឹមថា គាត់នឹងប្រាប់យោបល់ដែលត្រូវចិត្តយើង។
៥. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?
៥ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាគំរូក្នុងគម្ពីរស្ដីអំពីពួកអ្នកដែលបដិសេធយោបល់ និងពួកអ្នកដែលព្រមទទួលយោបល់។ យើងក៏នឹងពិចារណាអំពីអ្វីដែលនឹងជួយយើងឲ្យព្រមទទួលយោបល់ និងអំពីប្រយោជន៍ដែលយើងទទួលពីការធ្វើដូច្នេះ។
ពួកគេបានបដិសេធយោបល់
៦. តើយើងរៀនអ្វីពីប្រតិកម្មរបស់ស្ដេចរេហូបោមចំពោះយោបល់ដែលគាត់បានទទួល?
៦ សូមគិតអំពីគំរូរបស់រេហូបោម។ ពេលគាត់បានទៅជាស្ដេចនៃស្រុកអ៊ីស្រាអែល ប្រជារាស្ត្ររបស់គាត់បានមកជួបគាត់ដើម្បីមានសំណូមពរមួយ។ ពួកគេបានសុំគាត់ឲ្យសម្រាលបន្ទុកដែលសាឡូម៉ូនជាឪពុករបស់គាត់បានដាក់លើពួកគេ។ គួរឲ្យសរសើរមែន រេហូបោមបានសុំយោបល់ពីពួកបុរសចាស់ទុំនៃស្រុកអ៊ីស្រាអែលអំពីរបៀបដែលគាត់គួរតបឆ្លើយនឹងបណ្ដាជនទាំងនោះ។ ពួកបុរសចាស់ទុំទាំងនោះបានឲ្យយោបល់ស្ដេចថា បើគាត់ធ្វើតាមសំណូមពររបស់បណ្ដាជន ពួកគេនឹងបម្រើគាត់រហូតតទៅ។ (១បស. ១២:៣-៧) តាមមើលទៅ រេហូបោមមិនពេញចិត្តនឹងយោបល់នោះទេ ហេតុនេះគាត់បានសួរពួកបុរសដែលបានធំឡើងជាមួយគាត់។ ពួកបុរសទាំងនោះទំនងជាមានអាយុ៤០ឆ្នាំជាង ដូច្នេះពួកគេច្បាស់ជាមានបទពិសោធន៍ច្រើនគួរសមក្នុងជីវិត។ (២ប្រ. ១២:១៣) ប៉ុន្តែនៅពេលនោះ ពួកគេបានឲ្យយោបល់មិនល្អដល់រេហូបោម។ ពួកគេបាននិយាយថា គាត់គួរតែបន្ថែមបន្ទុកទៅលើបណ្ដាជន។ (១បស. ១២:៨-១១) រេហូបោមបានទទួលយោបល់ពីរខុសៗគ្នា។ ជាជាងអធិដ្ឋានសួរព្រះយេហូវ៉ាថាតើគាត់គួរធ្វើតាមយោបល់មួយណា គាត់បានសម្រេចចិត្តទទួលយោបល់ដែលគាត់ចូលចិត្ត ហើយធ្វើតាមយោបល់របស់ពួកបុរសវ័យក្មេងជាង។ ជាលទ្ធផល រេហូបោមនិងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជួបអន្តរាយ។ ក្នុងករណីរបស់យើង យោបល់ដែលយើងទទួលប្រហែលជាមិនតែងតែជាអ្វីដែលយើងចង់ស្ដាប់ទេ។ ប៉ុន្តែ បើយោបល់នោះមានមូលដ្ឋានលើបណ្ដាំរបស់ព្រះ យើងគួរព្រមទទួលយក។
៧. តើគំរូរបស់ស្ដេចអូសៀសបង្រៀនយើងយ៉ាងណា?
៧ស្ដេចអូសៀសបានបដិសេធយោបល់។ គាត់បានចូលកន្លែងមួយនៅវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលមានតែពួកសង្ឃប៉ុណ្ណោះមានសិទ្ធិចូល ហើយគាត់បម្រុងនឹងដុតគ្រឿងក្រអូបជូនព្រះ។ ពួកសង្ឃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបាននិយាយទៅកាន់គាត់ថា៖ «ស្ដេចអូសៀស គឺមិនត្រឹមត្រូវទេដែលលោកដុតគ្រឿងក្រអូបជូនព្រះយេហូវ៉ា! នេះជាភារកិច្ចរបស់ពួកសង្ឃ»។ តើអូសៀសមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? បើពេលនោះគាត់ព្រមទទួលយោបល់ដោយចិត្តរាបទាប ហើយចាកចេញពីវិហារភ្លាមៗ ព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជាអភ័យទោសឲ្យគាត់។ តែផ្ទុយទៅវិញ «អូសៀសបានផ្ទុះកំហឹង»។ ហេតុអ្វីគាត់បដិសេធយោបល់នោះ? គាត់ទំនងជាគិតថាដោយសារគាត់ជាស្ដេច គាត់មានសិទ្ធិធ្វើអ្វីដែលគាត់ចង់ធ្វើ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានគិតដូច្នេះទេ។ ដោយសារអូសៀសបានធ្វើអ្វីដែលលើសពីសិទ្ធិរបស់ខ្លួន គាត់បានកើតរោគឃ្លង់ ហើយមានជំងឺនោះ«រហូតដល់ថ្ងៃស្លាប់»។ (២ប្រ. ២៦:១៦-២១) គំរូរបស់អូសៀសបង្រៀនយើងថា មិនថាយើងជាអ្នកណាក៏ដោយ បើយើងបដិសេធយោបល់ដែលមានមូលដ្ឋានពីគម្ពីរ យើងនឹងបាត់បង់ការពេញចិត្តពីព្រះយេហូវ៉ា។
ពួកគេព្រមទទួលយោបល់
៨. តើយ៉ូបមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាចំពោះយោបល់ដែលគាត់បានទទួល?
៨ ខុសពីគំរូដែលទុកជាការព្រមានដែលទើបតែបានត្រូវពិចារណា គម្ពីរផ្ដល់គំរូល្អអំពីពួកអ្នកដែលបានទទួលពរ ដោយសារពួកគេព្រមទទួលយោបល់។ សូមគិតអំពីយ៉ូប។ ទោះជាគាត់ជាបុគ្គលដែលកោតខ្លាចព្រះក្ដី គាត់មិនមែនជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះទេ។ ពេលគាត់រងសម្ពាធយ៉ាងខ្លាំង គាត់បានបញ្ចេញទស្សនៈខ្លះដែលមិនត្រឹមត្រូវ។ ជាលទ្ធផល គាត់បានទទួលយោបល់ចំៗពីអេលីហ៊ូ និងពីព្រះយេហូវ៉ា។ តើយ៉ូបមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? គាត់បានទទួលយោបល់នោះដោយចិត្តរាបទាប ហើយបានពោលថា៖ «ខ្ញុំបាននិយាយដោយគ្មានការយល់ដឹង . . . ខ្ញុំសុំដកពាក្យសម្ដីរបស់ខ្ញុំមកវិញ ហើយខ្ញុំអង្គុយក្នុងធូលីនិងផេះ ដើម្បីបង្ហាញថាខ្ញុំប្រែចិត្ត»។ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរយ៉ូប ដោយសារគាត់មានចិត្តរាបទាប។—យ៉ូប ៤២:៣-៦, ១២-១៧
៩. តើម៉ូសេបានទុកគំរូល្អអ្វីស្ដីអំពីការព្រមទទួលយោបល់?
៩ម៉ូសេជាគំរូល្អស្ដីអំពីបុគ្គលដែលបានព្រមទទួលការកែតម្រង់ ក្រោយពីគាត់បានធ្វើខុសធ្ងន់ធ្ងរ។ នៅពេលមួយគាត់បានផ្ទុះកំហឹង ហើយមិនបានលើកកិត្តិយសព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ដោយហេតុនេះ ម៉ូសេមិនបានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យចូលក្នុងស្រុកដែលព្រះបានសន្យាឡើយ។ (ជប. ២០:១-១៣) ពេលម៉ូសេបានបង្ហាញការខកចិត្តចំពោះការសម្រេចចិត្តនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់គាត់ថា៖ «កុំលើករឿងនេះមកនិយាយទៀត»។ (បច. ៣:២៣-២៧) ម៉ូសេមិនបានខឹងទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ព្រមទទួលការសម្រេចចិត្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានបន្តប្រើគាត់ឲ្យដឹកនាំជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ (បច. ៤:១) ទាំងយ៉ូបទាំងម៉ូសេបានព្រមទទួលយោបល់។ ពួកគាត់ជាគំរូល្អសម្រាប់យើងមែន! យ៉ូបបានកែប្រែទស្សនៈរបស់គាត់ ហើយគាត់មិនដោះសាទេ។ ម៉ូសេបានបង្ហាញថាគាត់ព្រមទទួលយោបល់ពីព្រះយេហូវ៉ា ដោយរក្សាភាពស្មោះត្រង់ ទោះជាគាត់បានបាត់បង់ឯកសិទ្ធិដែលមានតម្លៃចំពោះគាត់ក្ដី។
១០. (ក) តើសុភាសិត ៤:១០-១៣ បង្រៀនអ្វីអំពីប្រយោជន៍ពីការទទួលយកយោបល់? (ខ) តើបងប្អូនខ្លះមានទស្សនៈបែបណាចំពោះយោបល់ដែលពួកគាត់បានទទួល?
១០ ពេលយើងធ្វើតាមគំរូរបស់បុរសស្មោះត្រង់ ដូចជាយ៉ូបនិងម៉ូសេជាដើម យើងទទួលប្រយោជន៍។ (សូមអាន សុភាសិត ៤:១០-១៣) បងប្អូនជាច្រើនបានធ្វើដូច្នេះ ហើយឃើញថានេះគឺមានប្រយោជន៍មែន។ បងប្រុសអេម៉ាញូអែល *ដែលរស់នៅប្រទេសកុងហ្គោបាននិយាយអំពីការព្រមានដែលគាត់បានទទួលថា៖ «ពេលបងប្អូនប្រុសដែលមានភាពវ័យចាស់នៅក្នុងក្រុមជំនុំឃើញខ្ញុំហៀបនឹងបង្ខូចចំណងមិត្តភាពជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ពួកគាត់បានមកជួយដាស់តឿនខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានធ្វើតាមយោបល់ពីពួកគាត់ ហើយនោះបានជួយខ្ញុំឲ្យជៀសចេញពីបញ្ហាជាច្រើន»។ បងស្រីមេហ្គិនដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយនៅប្រទេសកាណាដាបាននិយាយអំពីយោបល់ថា៖ «យោបល់ដែលខ្ញុំបានទទួលមិនតែងតែជាអ្វីដែលខ្ញុំចង់ស្ដាប់ទេ ប៉ុន្តែវាជាអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវការ»។ មួយវិញទៀត បងប្រុសម៉ាកូដែលរស់នៅប្រទេសក្រូអាស៊ីនិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានបាត់បង់ឯកសិទ្ធិមួយ ប៉ុន្តែពេលគិតអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថាយោបល់នោះបានជួយខ្ញុំឲ្យមានចំណងមិត្តភាពល្អឡើងវិញជាមួយព្រះយេហូវ៉ា»។
១១. តើបងខាល ខ្លាញបាននិយាយយ៉ាងណាអំពីការទទួលយោបល់?
១១ មានគំរូមួយទៀតស្ដីអំពីបុគ្គលដែលទទួលប្រយោជន៍ពីការព្រមទទួលយោបល់ឬឱវាទ គឺបងប្រុសខាល ខ្លាញ ដែលបានបម្រើជាសមាជិកគណៈអភិបាល។ នៅក្នុងជីវប្រវត្តិរបស់គាត់ បងខាល ខ្លាញបានរៀបរាប់អំពីពេលមួយដែលគាត់បានទទួលឱវាទយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ពីបងប្រុសចូសេហ្វ រ៉ូធើហ្វឺតដែលជិតស្និទ្ធនឹងគាត់។ បងខាលបានសារភាពថា ដំបូងគាត់ឈឺចិត្ត។ គាត់បាននិយាយថា៖ «នៅពេលក្រោយមក ពេលបងរ៉ូធើហ្វឺតបានឃើញខ្ញុំ គាត់និយាយមកកាន់ខ្ញុំដោយក្ដីរីករាយថា៖ ‹សួស្ដីខាល!›។ ប៉ុន្តែដោយសារខ្ញុំនៅតែឈឺចិត្តនឹងគាត់ ខ្ញុំបានតបទៅវិញដោយសោះកក្រោះ។ គាត់បានព្រមានថា៖ ‹ខាល សូមប្រយ័ត្ន! មេកំណាចចង់ចាប់ប្អូន!›។ ខ្ញុំបានតបទៅវិញដោយអៀនខ្មាសថា៖ ‹អ្ហូ អត់អីទេ បងរ៉ូធើហ្វឺត›។ គាត់ដឹងថាខ្ញុំឈឺចិត្តនឹងគាត់ ដូច្នេះហើយគាត់បានព្រមានខ្ញុំម្ដងទៀតថា៖ ‹ខ្ញុំយល់ តែសូមប្រយ័ត្ន មេកំណាចចង់ចាប់ប្អូន›។ គាត់បាននិយាយត្រូវ! ពេលយើងនៅតែខឹងនឹងបងប្អូនណាម្នាក់ ជាពិសេសដោយសារគាត់និយាយអ្វីដែលគាត់មានសិទ្ធិនិយាយ . . . មេកំណាចងាយចាប់យើងឲ្យចូលអន្ទាក់របស់វា»។ (អេភ. ៤:២៥-២៧) បងខាល ខ្លាញបានព្រមទទួលឱវាទពីបងរ៉ូធើហ្វឺត ហើយពួកគាត់នៅតែជាមិត្តជិតស្និទ្ធនឹងគ្នា។
តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យទទួលយកយោបល់?
១២. តើតាមរបៀបណាចិត្តរាបទាបអាចជួយយើងឲ្យទទួលយកយោបល់? (ចម្រៀងសរសើរព្រះ ១៤១:៥)
១២ តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យទទួលយកយោបល់? យើងត្រូវការចិត្តរាបទាប ហើយចាំថាយើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ដូច្នេះជួនកាលយើងអាចប្រព្រឹត្តដោយល្ងង់ខ្លៅ។ ដូចយើងបានពិចារណានៅខាងលើ យ៉ូបធ្លាប់មានទស្សនៈមិនត្រូវ ប៉ុន្តែក្រោយមក គាត់បានកែប្រែទស្សនៈរបស់គាត់ ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរគាត់។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះយ៉ូបមានចិត្តរាបទាប។ គាត់បានធ្វើតាមយោបល់ដែលអេលីហ៊ូបានឲ្យគាត់ ទោះជាអេលីហ៊ូក្មេងជាងគាត់ឆ្ងាយណាស់ក៏ដោយ។ (យ៉ូប ៣២:៦, ៧) ចិត្តរាបទាបក៏ជួយយើងឲ្យធ្វើតាមយោបល់ ទោះជាយើងគិតថាយោបល់នោះមិនសមនឹងយើង ឬអ្នកដែលឲ្យយោបល់នោះគឺក្មេងជាងយើងក្ដី។ អ្នកចាស់ទុំម្នាក់នៅប្រទេសកាណាដានិយាយថា៖ «យើងមិនអាចឃើញខ្លួនឯងដូចដែលអ្នកឯទៀតឃើញយើងទេ ដូច្នេះតើយើងអាចរីកចម្រើនយ៉ាងដូចម្ដេចបាន បើគ្មានអ្នកណាឲ្យយោបល់យើង?»។ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវបង្កើនផលដែលបង្កើតដោយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ ហើយខំព្យាយាមទៅជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយនិងអ្នកបង្រៀនដំណឹងល្អកាន់តែល្អប្រសើរ។—សូមអាន ចម្រៀងសរសើរព្រះ ១៤១:៥
១៣. តើយើងគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះយោបល់ដែលយើងទទួល?
១៣ចូរចាត់ទុកយោបល់ជារបៀបមួយដែលព្រះបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោក។ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត។ (សុភ. ៤:២០-២២) ពេលលោកឲ្យដំបូន្មានដល់យើងតាមរយៈបណ្ដាំរបស់លោក សៀវភៅផ្សេងៗដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ ឬបងប្អូនរួមជំនឿដែលមានភាពចាស់ទុំ លោកកំពុងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះយើង។ ហេប្រឺ ១២:៩, ១០ចែងថា៖ «ព្រះប្រៀនប្រដៅយើងជាប្រយោជន៍ដល់យើង»។
១៤. តើយើងគួរផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វី ពេលយើងទទួលយោបល់?
១៤ចូរផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើយោបល់ មិនមែនទៅលើរបៀបដែលយើងបានទទួលយោបល់នោះទេ។ ជួនកាល យើងប្រហែលជាគិតថារបៀបដែលអ្នកឯទៀតឲ្យយោបល់គឺមិនល្អទេ។ តាមពិត អ្នកដែលឲ្យយោបល់គួរព្យាយាមធ្វើឲ្យយោបល់របស់គាត់ស្រួលទទួលយក។ * (កាឡ. ៦:១) ប៉ុន្តែ បើយើងជាអ្នកដែលទទួលយោបល់ យើងគួរផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើមេរៀន ទោះជាយើងគិតថាអ្នកដែលឲ្យយោបល់នោះគួរតែឲ្យតាមរបៀបល្អជាងនេះក៏ដោយ។ យើងអាចសួរខ្លួនឯងថា ‹ទោះជាខ្ញុំមិនចូលចិត្តរបៀបដែលអ្នកនោះឲ្យយោបល់ខ្ញុំក្ដី តើមានមេរៀនដែលខ្ញុំអាចរៀនពីយោបល់នោះទេ? តើខ្ញុំអាចបំភ្លេចកំហុសរបស់អ្នកដែលឲ្យយោបល់នោះ ហើយរៀនមេរៀនពីយោបល់គាត់ឬទេ?›។ ពេលយើងព្យាយាមរកវិធីដើម្បីទទួលប្រយោជន៍ពីយោបល់ដែលយើងបានទទួល នោះបង្ហាញថាយើងមានប្រាជ្ញា។—សុភ. ១៥:៣១
ចូរសុំយោបល់ ហើយទទួលប្រយោជន៍
១៥. ហេតុអ្វីយើងគួរសុំយោបល់ពីអ្នកឯទៀត?
១៥ គម្ពីរលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យសុំយោបល់។ សុភាសិត ១៣:១០ ចែងថា៖ «អស់អ្នកដែលមានប្រាជ្ញារមែងស្វែងរកដំបូន្មាន»។ នេះជាការពិតមែន! ពួកអ្នកដែលសុំយោបល់ជាជាងរង់ចាំបុគ្គលណាម្នាក់ឲ្យយោបល់ពួកគេ ច្រើនតែនឹងធ្វើការសម្រេចចិត្តឈ្លាសវៃជាងពួកអ្នកដែលមិនស្វែងរកដំបូន្មានឬយោបល់។ ដូច្នេះ ចូរទៅសុំយោបល់។
ហេតុអ្វីប្អូនស្រីវ័យក្មេងសុំយោបល់ពីបងស្រីដែលមានភាពចាស់ទុំ? (សូមមើលវគ្គ១៦)
១៦. តើយើងអាចសុំយោបល់ក្នុងស្ថានភាពអ្វីខ្លះ?
១៦ តើយើងអាចសុំយោបល់ពីបងប្អូនរួមជំនឿនៅពេលណា? សូមគិតអំពីស្ថានភាពមួយចំនួន។ (១) បងស្រីម្នាក់សុំអ្នកផ្សាយដែលមានបទពិសោធន៍ឲ្យចូលរួមការសិក្សាជាមួយគាត់ ហើយក្រោយមកសុំយោបល់អំពីរបៀបធ្វើឲ្យការបង្រៀនគម្ពីររបស់គាត់កាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព។ (២) បងស្រីនៅលីវម្នាក់ សុំយោបល់ពីបងស្រីដែលមានភាពចាស់ទុំអំពីខោដែលគាត់ចង់ទិញ។ (៣) បងប្រុសម្នាក់ដែលថ្លែងសុន្ទរកថាសាធារណៈជាលើកដំបូង សុំបងប្រុសដែលមានបទពិសោធន៍ក្នុងការថ្លែងសុន្ទរកថាឲ្យស្ដាប់សុន្ទរកថារបស់គាត់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ ហើយឲ្យប្រាប់យោបល់អំពីរបៀបដែលគាត់អាចរីកចម្រើន។ សូម្បីតែអ្នកថ្លែងដែលមានបទពិសោធន៍ច្រើនឆ្នាំ ក៏អាចសុំយោបល់ពីអ្នកថ្លែងឯទៀតដែលមានបទពិសោធន៍ ហើយធ្វើតាមយោបល់នោះ។
១៧. តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលប្រយោជន៍ពីយោបល់?
១៧ មិនយូរមិនឆាប់ យើងទាំងអស់គ្នានឹងទទួលយោបល់ចំៗឬមិនចំៗ។ ពេលនេះកើតឡើង សូមចាំមេរៀនដែលយើងទើបតែបានពិចារណា។ ចូររក្សាចិត្តរាបទាប។ ចូរផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើយោបល់ មិនមែនទៅលើរបៀបដែលអ្នកឯទៀតឲ្យយោបល់នោះទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ចូរធ្វើតាមយោបល់ដែលអ្នកទទួល។ គ្មានយើងណាម្នាក់កើតមកមានប្រាជ្ញាឡើយ។ ប៉ុន្តែ ពេលយើង«ស្ដាប់ពាក្យទូន្មាន ហើយទទួលយកការប្រៀនប្រដៅ» បណ្ដាំរបស់ព្រះសន្យាថាយើងនឹង«មានប្រាជ្ញា»។—សុភ. ១៩:២០
ចម្រៀងលេខ១២៤ ចូរមានភក្ដីភាពជានិច្ច
^ វគ្គ 5 រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាទទួលស្គាល់ថា ការស្ដាប់និងធ្វើតាមយោបល់ពីគម្ពីរគឺមានប្រយោជន៍។ ប៉ុន្តែមិនតែងតែស្រួលឲ្យទទួលយោបល់ឡើយ។ ហេតុអ្វី? តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យទទួលប្រយោជន៍ពីយោបល់ដែលយើងទទួល?
^ វគ្គ 10 ឈ្មោះខ្លះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
^ វគ្គ 14 ក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងពិចារណាអំពីរបៀបផ្ដល់យោបល់ដែលមិនធ្វើឲ្យទើសចិត្ត។
