Ulbi sakanka nani ra tâwaia

Ulbi sakanka lalka nani ra tâwaia

STADIKA 8

¿Man smalkanka nani yabisma ba upla kupia lilia daukisa ki?

¿Man smalkanka nani yabisma ba upla kupia lilia daukisa ki?

“Batana laya kîa yamni ba wal wan kupia lilia daukisa, baku sa wan uplika tawa muni wan smalki ba wan sulka lilia daukisa” (S.L. 27:9).

LAWANA 102 Swapni nani ra tâ baiki kap

AVANCE a

1, 2. ¿Kangrigisan almukka kum ba upla ra smalkanka yabaia dukiara dîa lan takan?

 HACE muchos años, dos ancianos visitaron a una hermana que llevaba un tiempo sin ir a las reuniones. Uno de ellos le leyó varios textos de la Biblia sobre la asistencia a las reuniones. Él pensó que la visita había animado a la hermana, pero cuando ya se iban ella les dijo: “Ustedes no tienen ni idea de lo que estoy pasando”. Los hermanos le habían dado consejos sin preguntarle qué problemas tenía. Así que la hermana no sintió que la hubieran ayudado.

2 El anciano que le leyó los textos recuerda lo que pasó: “En ese momento, pensé que estaba siendo irrespetuosa. Pero cuando lo pensé mejor me di cuenta de que, en vez de haberle mostrado todos los textos apropiados, hubiera sido mejor haberle hecho preguntas apropiadas como ‘¿qué tal estás?’, ‘¿cómo te sientes?’, ‘¿cómo puedo ayudarte?’”. Este anciano aprendió una lección muy importante, y ahora es un pastor que ayuda a los demás con empatía.

3. ¿Kangrigisan bilara ya nani upla ra smalkanka yabaia sip sa?

 3 Los ancianos, que son pastores, tienen la responsabilidad de dar consejos a quienes los necesiten. Pero hay ocasiones en las que otros hermanos de la congregación quizás tengan que dar consejos. Por ejemplo, puede que alguien tenga que aconsejar con la Biblia a un amigo (Sal. 141:5; Prov. 25:12). O es posible que una hermana de más edad tenga que aconsejar a una hermana más joven sobre asuntos como los que se mencionan en Tito 2:3-5. Y, por supuesto, los padres a menudo tienen que aconsejar y corregir a sus hijos. Así que, aunque este artículo se ha preparado para los ancianos, a todos nos hace bien repasar cómo dar consejos prácticos y animadores, que son los que “alegran el corazón” (Prov. 27:9).

4. ¿Naha stadika ra ani makabi walanka nani laki kaikbia?

4 En este artículo, contestaremos cuatro preguntas que tienen que ver con dar consejo: ¿cuál es la motivación correcta?, ¿de verdad es necesario?, ¿quién debería darlo? y ¿cómo podemos dar consejos que tengan un buen efecto?

¿RAIT PALI SMALKANKA YABAIA NIT SA KI?

5. ¿Dîa muni wiaia sip sa latwan lâka wal smalkanka yabisa taim uplika ba alki briaia isi sa? (1 Korint 13:4, 7).

5 Los ancianos aman a sus hermanos. Y a veces demuestran ese amor aconsejando a alguien que va por mal camino (Gál. 6:1). Ahora bien, cuando un anciano va a aconsejar a alguien, debería pensar en algunos aspectos del amor que mencionó el apóstol Pablo: “El amor es paciente y bondadoso. […] Todo lo soporta, todo lo cree, todo lo espera, todo lo aguanta” (lea 1 Corintios 13:4, 7). Meditar en estos versículos ayudará al anciano a ver si su motivación es el amor y a dar el consejo con la actitud correcta. Es más probable que una persona acepte el consejo si siente que quien se lo da se preocupa por ella (Rom. 12:10).

6. ¿Pal smalkanka yaban tnatka ra yawan nahki tnata luki daukaia sip sa?

6 El apóstol Pablo es un buen ejemplo para los ancianos. Por ejemplo, él no dudó en aconsejar a los hermanos de Tesalónica cuando fue necesario. Pero en sus cartas primero los felicitó por su obra fiel, por su labor motivada por el amor y por su aguante. También pensó en sus circunstancias y les dijo que sabía que estaban soportando dificultades y persecución (1 Tes. 1:3; 2 Tes. 1:4). Y hasta les dijo que eran un ejemplo para otros cristianos (1 Tes. 1:8, 9). ¡Qué felices debieron sentirse al recibir tanto ánimo! No les cabía ninguna duda de que Pablo los quería mucho. Por eso, los consejos que les dio en sus dos cartas tuvieron un buen efecto (1 Tes. 4:1, 3-5, 11; 2 Tes. 3:11, 12).

7. ¿Upla kum nahki sip sa smalkanka brin taim saura ansa munaia?

7 Si damos consejos con la actitud incorrecta, puede pasar lo que dijo un anciano de experiencia: “Hay quien reacciona mal cuando se le da un consejo no porque el consejo esté mal, sino porque no se le da con cariño”. ¿Cuál es la lección? Que es más fácil aceptar los consejos cuando los motiva el amor, no el enojo.

¿RAIT PALI SMALKANKA YABAIA NIT SA KI?

8. ¿Kangrigisan almukka kum ba upla kum ra smalkanka yabras kainara dîa silp makabi walaia sa?

8 Los ancianos no deberían precipitarse al dar consejos. Antes de aconsejar a alguien, un anciano debería preguntarse: “¿De verdad es necesario que le diga algo? ¿Estoy seguro de que está haciendo algo malo? ¿Está pasando por alto algo que dice la Biblia, o simplemente está haciendo algo que yo no haría?”. Un anciano sabio no “se precipita al hablar” (Prov. 29:20). Si tiene dudas, puede hablar del tema con otro anciano a fin de ver si hay alguna razón bíblica para dar el consejo (2 Tim. 3:16, 17).

9. Kangrigisan almukka nani ba kwala dimra bara ridi daukaia tnatka dukiara smalkisa taim, ¿nahki Pal daukanka nina blikaia sip sa? (1 Timoti 2:9, 10).

9 Veamos un ejemplo. Supongamos que a un anciano le preocupa la manera de vestirse o arreglarse de un hermano. Podría preguntarse: “¿Hay razones bíblicas para decirle algo?”. Como no quiere dejarse llevar por su propio criterio, podría pedirle su opinión a otro anciano o a otro hermano maduro. Juntos podrían analizar lo que dijo Pablo sobre la ropa y el arreglo personal (lea 1 Timoteo 2:9, 10). Pablo no dio una lista de normas sobre lo que se puede hacer y lo que no. Más bien, habló de principios que nos guían para vestirnos de manera apropiada, con modestia y buen juicio. Él sabía que los cristianos pueden elegir cómo vestirse y arreglarse, siempre y cuando no vayan en contra de lo que dice la Biblia. Al decidir si van a aconsejar a alguien, los ancianos deberían analizar si la persona demuestra modestia y buen juicio.

10. ¿Upla bani wahbi sakanka nani dukiara dîa wan kupia krauki kaia sa?

10 Debemos recordar que dos hermanos maduros pueden tomar decisiones diferentes sobre cierto asunto. Pero eso no significa que una esté bien y la otra esté mal. Así que no impongamos a los demás nuestra opinión sobre lo que está bien y lo que está mal (Rom. 14:10).

¿YA SMALKANKA YABAIA SA?

11, 12. Smalkanka kum yabaia nit sa kaka, ¿kangrigisan almukka kum diaura lukaia nit sa, bara dîa muni?

11 Si está claro que es necesario aconsejar a alguien, la siguiente pregunta es quién debería hacerlo. Por ejemplo, antes de aconsejar a una hermana casada o a un menor de edad, un anciano debería hablar del asunto con el cabeza de familia. Puede que este prefiera dar el consejo él mismo o estar presente cuando el anciano lo haga. b O, si se trata de una hermana joven, quizás sea más conveniente que la aconseje una hermana de más edad, como se mencionó en el  párrafo 3.

12 Hay otra pregunta que un anciano debería hacerse: “¿Soy yo el más indicado para dar el consejo, o será mejor que lo haga otro?”. Por ejemplo, una persona con baja autoestima quizás reaccione mejor al consejo si se lo da un anciano que haya tenido sentimientos parecidos, pues la tratará con más empatía. Eso sí, todos los ancianos tienen la responsabilidad de animar a los hermanos a hacer los cambios necesarios para actuar de acuerdo con lo que dice la Biblia. Si alguien necesita corrección, lo más importante es que la reciba.

¿UPLA RA YAMNI MUNAIA DUKIARA WAN SMALKANKA NANI BA NAHKI YABAIA SIP SA?

¿Por qué deben ser los ancianos “rápidos para escuchar”? (Vea los párrafos 13 y 14).

13, 14. ¿Dîa muni kangrigisan almukka nani ba walaia dukiara ridi kaia sa?

13 Sepa escuchar. Cuando un anciano esté preparándose para dar un consejo, debería preguntarse: “¿De verdad conozco las circunstancias del hermano? ¿Sé por lo que está pasando? ¿Se estará enfrentando a problemas que desconozco? ¿Qué es lo que más necesita ahora?”.

14 El principio de Santiago 1:19 les aplica a los que dan consejos. Santiago escribió: “Todos deben ser rápidos para escuchar, pero lentos para hablar y lentos para la ira”. Un anciano no debería dar por sentado que conoce todas las circunstancias del hermano al que va a aconsejar. Proverbios 18:13 nos recuerda: “Responder a un asunto antes de oír los hechos es tonto y humillante”. Lo mejor es preguntarle directamente a la persona, y para ello hay que escuchar antes de hablar. Eso fue lo que aprendió el anciano que mencionamos al principio del artículo. Se dio cuenta de que, en vez de empezar la visita con la información que llevaba preparada, debió haberle hecho a la hermana preguntas como “¿qué tal estás?”, “¿cómo te sientes?”, “¿cómo puedo ayudarte?”. Si los ancianos se preocupan por conocer la situación de los hermanos, es más probable que los ayuden y los animen.

15. ¿Sins Lâka 27:23 smalkanka ba kangrigisan almukka nani ba nahki alki daukaia sip sa?

15 Conozca bien el rebaño. Como vimos al principio, para obtener buenos resultados al aconsejar a alguien, no basta con leer unos cuantos textos y dar algunas sugerencias. Los hermanos necesitan sentir que nos preocupamos por ellos, que los comprendemos y que queremos ayudarlos (lea Proverbios 27:23). Los ancianos deben esforzarse por ser buenos amigos de los hermanos y las hermanas.

¿Qué deben hacer los ancianos para que les sea más fácil dar un consejo? (Vea el párrafo 16).

16. ¿Kangrigisan almukka nani ba ai smalkanka nani upla ra yamni munbia dukiara dîa daukaia nit sa?

16 Los ancianos deben evitar dar la impresión de que solo hablan con los hermanos cuando tienen que llamarles la atención por algo. En vez de eso, deben tener la costumbre de conversar con ellos y de interesarse por ellos cuando pasan por dificultades. Un anciano de experiencia dice que, si hacen eso, llegarán a ser buenos amigos de los hermanos. Y añade: “Entonces, cuando surja la necesidad de dar un consejo, será mucho más fácil hacerlo”. Y, a su vez, al que recibe el consejo le será mucho más fácil aceptarlo.

¿Por qué deben los ancianos dar consejos con paciencia y cariño? (Vea el párrafo 17).

17. ¿Ani piua ra kangrigisan almukka nani wihka bîla kaikan lâka bara latwan lâka marikaia nit sa?

17 Muestre paciencia y cariño. Es especialmente importante mostrar paciencia y cariño cuando alguien rechaza al principio un consejo basado en la Biblia o tarda en ponerlo en práctica. Los ancianos no deberían molestarse si ocurre eso. Deben seguir el ejemplo de Jesús, de quien se dijo en cierta profecía: “No romperá la caña que está quebrada ni apagará la mecha que apenas arde” (Mat. 12:20). Por eso, el anciano puede pedirle a Jehová en sus oraciones personales que ayude a la persona a ver por qué necesita el consejo y a ponerlo en práctica. Puede que ella necesite tiempo para pensar en lo que se le dijo. Si el anciano es paciente y cariñoso, la persona se centrará en el consejo y no en cómo se le dio. Por supuesto, el consejo siempre debe estar basado en la Palabra de Dios.

18. a) ¿Smalkanka kum yabaisa taim yawan dîa wan kupia kraukaia sa? b) Lilkika bara bakska ra mariki ba baku, ¿aisa yapti nani ba dîa laki kaikaia nit sa ai luhpia nani ra smalkaia dukiara?

18 Aprenda de sus errores. Como todos nos equivocamos, no podremos aplicar a la perfección las sugerencias de este artículo (Sant. 3:2). Vamos a cometer errores, pero debemos esforzarnos por aprender de ellos. Si los hermanos ven que los amamos, se les hará más fácil perdonarnos si hacemos o decimos algo que los ofende. (Vea también el recuadro “ Un mensaje para los padres”).

¿DÎA LAN TAKAN?

19. ¿Wan muihni lakri nani kupia nahki lilia daukaia sip sa?

19 Como hemos visto, no es fácil dar consejos efectivos. Todos somos imperfectos, tanto los que dan consejos como los que los reciben. Por eso, recordemos los principios que hemos analizado en este artículo. Cuando aconsejemos a alguien, hagámoslo con la motivación correcta. Además, asegurémonos de que el consejo de verdad es necesario y de quién es la persona indicada para darlo. Hagamos preguntas y escuchemos con atención para saber cuáles son las circunstancias de la persona. Esforcémonos por ponernos en su lugar. Tratemos a los hermanos con cariño y seamos buenos amigos de ellos. No olvidemos nuestro objetivo: dar consejos que tengan un buen efecto y que alegren el corazón (Prov. 27:9).

LAWANA 103 Nuestros pastores son un regalo de Dios

a No siempre es fácil aconsejar a alguien. ¿Qué podemos hacer para que nuestras palabras animen y ayuden a la persona? Este artículo ayudará en particular a los ancianos a dar consejos que lleguen al corazón de quienes los escuchan.

b Vea el artículo “El principio de autoridad en la congregación”, de La Atalaya de febrero de 2021.