Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μετάβαση στον πίνακα περιεχομένων

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Βρήκα Κάτι Καλύτερο από την Ιατρική

Βρήκα Κάτι Καλύτερο από την Ιατρική

«ΑΥΤΑ που μου λέτε τα ονειρευόμουν από παιδί!» Είπα με ενθουσιασμό αυτά τα λόγια σε δύο καινούριους ασθενείς το 1971. Μόλις είχα ανοίξει το πρώτο μου ιατρείο ως καινούριος γιατρός. Ποιοι ήταν εκείνοι οι ασθενείς, και ποιο ήταν το όνειρό μου; Επιτρέψτε μου να σας πω πώς εκείνη η συζήτηση άλλαξε τις προτεραιότητές μου στη ζωή και γιατί πιστεύω ότι το παιδικό μου όνειρο σύντομα θα γίνει πραγματικότητα.

Γεννήθηκα στη Γαλλία το 1941, σε μια απλή οικογένεια που ζούσε στο Παρίσι. Απολάμβανα τη μάθηση, οπότε φαντάζεστε την απογοήτευσή μου όταν, στα 10 μου χρόνια, προσβλήθηκα από φυματίωση και αναγκάστηκα να σταματήσω το σχολείο! Οι γιατροί σύστησαν να μένω στο κρεβάτι για να μην κουράζω τους πνεύμονές μου. Ως αποτέλεσμα, επί αρκετούς μήνες περνούσα τον χρόνο μου διαβάζοντας ένα λεξικό και ακούγοντας εκπομπές του Πανεπιστημίου του Παρισιού στο Ράδιο Σορβόνη. Όταν ο γιατρός μου είπε τελικά ότι είχα θεραπευτεί και μπορούσα να ξαναπάω στο σχολείο, πέταξα από τη χαρά μου. Σκεφτόμουν: “Αυτό που κάνουν οι γιατροί είναι θαυμάσιο!” Από τότε και έπειτα, το όνειρό μου ήταν να θεραπεύω τους ανθρώπους από τις αρρώστιες τους. Όποτε ο πατέρας μου με ρωτούσε τι θα ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω, η απάντησή μου ήταν πάντα η ίδια: «Θέλω να γίνω γιατρός». Να πώς η ιατρική έγινε η πρώτη μου αγάπη.

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΜΕ ΦΕΡΝΕΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ

Ως οικογένεια, ήμασταν κατ’ όνομα Καθολικοί. Αλλά η ιδέα περί Θεού ήταν αόριστη στο μυαλό μου, και είχα πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Μόνο όταν άρχισα να σπουδάζω ιατρική στο πανεπιστήμιο πείστηκα ότι η ζωή δημιουργήθηκε.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που παρατήρησα κύτταρα τουλίπας στο μικροσκόπιο. Εντυπωσιάστηκα βλέποντας πώς αντιδρούσαν τα συστατικά του κυττάρου στη θερμότητα και στο κρύο. Είδα επίσης το κυτταρόπλασμα (μια ουσία μέσα στο κύτταρο) να συστέλλεται όταν εκτίθεται στο αλάτι και να διαστέλλεται όταν τοποθετείται σε καθαρό νερό. Χάρη σε αυτές και σε αμέτρητες άλλες αντιδράσεις, οι οργανισμοί καταφέρνουν να προσαρμόζονται στο μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Παρατηρώντας την απίστευτη πολυπλοκότητα κάθε κυττάρου, καταλάβαινα ότι η ζωή δεν εμφανίστηκε τυχαία.

Στο δεύτερο έτος των ιατρικών μου σπουδών, είδα ακόμα περισσότερες αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού. Στο μάθημα της ανατομίας, μελετήσαμε τον πήχη του ανθρώπινου χεριού και το πώς η δομή του μας επιτρέπει να λυγίζουμε και να ισιώνουμε τα δάχτυλά μας. Η σχετική θέση των μυών, των συνδέσμων και των τενόντων αποτελεί θαύμα της μηχανικής. Για παράδειγμα, έμαθα ότι οι τένοντες που συνδέουν έναν από τους μυς του πήχεως με το δεύτερο οστό του δαχτύλου χωρίζονται στα δύο, σχηματίζοντας γέφυρες κάτω από τις οποίες μπαίνουν συρταρωτά οι τένοντες που φτάνουν στα ακροδάχτυλα και έτσι κρατιούνται στη θέση τους. Επίσης, ισχυροί ιστοί κρατούν τους τένοντες κοντά στα οστά των δαχτύλων. Χωρίς αυτούς τους μηχανισμούς, οι τένοντες του χεριού θα εξείχαν σαν τεντωμένες χορδές. Έβλεπα καθαρά ότι ο σχεδιασμός του ανθρώπινου σώματος φανέρωνε μεγάλη ευφυΐα.

Ο θαυμασμός μου για τον Σχεδιαστή της ζωής αυξήθηκε όταν μελέτησα τη διαδικασία του τοκετού. Έμαθα ότι, πριν από τον τοκετό, ένα υγιές έμβρυο λαβαίνει οξυγόνο από τη μητέρα του μέσω του ομφάλιου λώρου. Ως εκ τούτου, οι κυψελίδες, που είναι σαν μικρά μπαλονάκια στο εσωτερικό των πνευμόνων, δεν έχουν φουσκώσει ακόμα. Καθώς πλησιάζει η ώρα του τοκετού, το εσωτερικό των κυψελίδων καλύπτεται με τη λεγόμενη επιφανειοδραστική ουσία. Κατόπιν, μετά τον τοκετό, η πρώτη ανάσα του νεογέννητου συνοδεύεται από μια καταπληκτική σειρά γεγονότων. Μια τρύπα στην καρδιά του μωρού κλείνει, με αποτέλεσμα το αίμα να κατευθυνθεί προς τους πνεύμονες. Σε εκείνη την καθοριστική στιγμή, η επιφανειοδραστική ουσία εμποδίζει τις επιφάνειες των κυψελίδων να κολλήσουν μεταξύ τους καθώς γεμίζουν γρήγορα με αέρα. Στη στιγμή, το μωρό είναι ικανό να αναπνέει μόνο του.

Ήθελα να γνωρίσω Εκείνον που δημιούργησε τέτοια θαυμαστά πράγματα, γι’ αυτό άρχισα να διαβάζω εντατικά την Αγία Γραφή. Με εντυπωσίασαν οι νόμοι περί υγιεινής οι οποίοι περιλαμβάνονταν στη διαθήκη που σύναψε ο Θεός με το έθνος του Ισραήλ πριν από 3.000 και πλέον χρόνια. Ο Θεός πρόσταξε τους Ισραηλίτες να θάβουν τα περιττώματά τους, να πλένονται τακτικά με νερό και να βάζουν σε καραντίνα οποιονδήποτε παρουσίαζε συμπτώματα μολυσματικής ασθένειας. (Λευιτ. 13:50· 15:11· Δευτ. 23:13) Η Γραφή φανερώνει κατανόηση του πώς μεταδίδονται οι ασθένειες, κατανόηση που οι επιστήμονες απέκτησαν μόνο τους πρόσφατους αιώνες. Αναγνώρισα επίσης ότι οι νόμοι περί σεξουαλικής υγιεινής που περιέχονται στο βιβλίο του Λευιτικού συνέβαλλαν στη γενική υγεία του έθνους. (Λευιτ. 12:1-6· 15:16-24) Συμπέρανα ότι ο Δημιουργός έδωσε αυτούς τους νόμους στους Ισραηλίτες για το καλό τους και ότι ευλογούσε εκείνους που υπάκουαν στις εντολές του. Πείστηκα ότι τη συγγραφή της Αγίας Γραφής την ενέπνευσε ο Θεός​—ένας Θεός του οποίου το όνομα δεν γνώριζα ακόμα τότε.

ΠΩΣ ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΗ ΣΥΖΥΓΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΒΡΗΚΑ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

Η Λιντί και εγώ την ημέρα του γάμου μας, 3 Απριλίου 1965

Ενώ ακόμα σπούδαζα ιατρική στο πανεπιστήμιο, γνώρισα μια κοπέλα, τη Λιντί, και την ερωτεύτηκα. Παντρευτήκαμε το 1965, όταν βρισκόμουν στα μισά των σπουδών μου. Το 1971, είχαμε ήδη αποκτήσει τα τρία από τα έξι παιδιά μας. Η Λιντί αποτελεί υπέροχο στήριγμα για εμένα, τόσο στην εργασία μου ως γιατρού όσο και στην οικογένειά μας.

Εργάστηκα τρία χρόνια σε νοσοκομείο και έπειτα άνοιξα δικό μου ιατρείο. Λίγο καιρό αργότερα, ένα αντρόγυνο, οι δύο καινούριοι ασθενείς που ανέφερα στην αρχή, ήρθε για κάποια θεραπεία. Όταν ετοιμαζόμουν να γράψω συνταγή για τον σύζυγο, η γυναίκα του μου είπε: «Γιατρέ, σας παρακαλούμε τα φάρμακα να μην περιέχουν αίμα». Έκπληκτος, ρώτησα: «Α, ναι; Γιατί;» Μου απάντησε: «Είμαστε Μάρτυρες του Ιεχωβά». Δεν είχα ακούσει ποτέ για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ούτε για τη στάση τους στο ζήτημα του αίματος. Η κυρία έβγαλε τη Γραφή της και μου έδειξε τη βάση για την απόφασή τους να μη δέχονται αίμα. (Πράξ. 15:28, 29) Έπειτα, μαζί με τον σύζυγό της μου έδειξαν τι θα επιτελέσει η Βασιλεία του Θεού. Θα εξαλείψει τα βάσανα, τις αρρώστιες και τον θάνατο. (Αποκ. 21:3, 4) «Αυτά που μου λέτε τα ονειρευόμουν από παιδί!» είπα με ενθουσιασμό. «Έγινα γιατρός για να ανακουφίζω τους ανθρώπους που υποφέρουν». Είχα ενθουσιαστεί τόσο πολύ ώστε συζητούσαμε επί μιάμιση ώρα. Όταν το αντρόγυνο έφυγε, μέσα μου δεν ήμουν πια Καθολικός και είχα μάθει ότι ο Δημιουργός που τόσο θαύμαζα είχε όνομα: Ιεχωβά!

Συνάντησα το αντρόγυνο των Μαρτύρων τρεις φορές στο ιατρείο μου, και κάθε φορά συζητούσαμε πάνω από μία ώρα. Τους προσκάλεσα στο σπίτι μου για να έχουμε περισσότερο χρόνο να συζητήσουμε για τη Γραφή. Αν και η Λιντί δέχτηκε να συμμετέχει στη Γραφική μελέτη, δεν παραδεχόταν ότι κάποιες από τις Καθολικές δοξασίες που είχαμε διδαχτεί ήταν εσφαλμένες. Γι’ αυτό, προσκάλεσα στο σπίτι μας έναν ιερέα. Συζητήσαμε για τις διδασκαλίες της εκκλησίας μέχρι αργά τη νύχτα, χρησιμοποιώντας μόνο τη Γραφή. Εκείνη η συζήτηση έπεισε τη Λιντί ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δίδασκαν την αλήθεια. Έπειτα από αυτό, η αγάπη μας για τον Ιεχωβά Θεό μεγάλωσε μέχρι που και οι δύο βαφτιστήκαμε το 1974.

ΒΑΛΑΜΕ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ

Τα όσα έμαθα σχετικά με τον σκοπό του Θεού για την ανθρωπότητα επηρέασαν βαθιά τις προτεραιότητές μου. Για τη Λιντί και για εμένα, η υπηρεσία του Ιεχωβά έγινε το επίκεντρο της ζωής μας. Ήμασταν αποφασισμένοι να αναθρέψουμε τα παιδιά μας σύμφωνα με τους κανόνες της Αγίας Γραφής. Φροντίσαμε ώστε η αγάπη για τον Θεό και η αγάπη για τον πλησίον να αποτελούν την ενοποιητική δύναμη στην οικογένειά μας.​—Ματθ. 22:37-39.

Με τη Λιντί συχνά γελάμε όταν θυμόμαστε πώς αντιλαμβάνονταν τα παιδιά μας ότι ως γονείς ήμασταν ενωμένοι. Ήξεραν ότι η εντολή του Ιησού «το “Ναι” σας ας σημαίνει ναι, το “Όχι” σας, όχι» αποτελούσε τον κανόνα στο σπίτι μας. (Ματθ. 5:37) Για παράδειγμα, όταν μία από τις κόρες μας ήταν 17 χρονών, η Λιντί δεν της επέτρεψε να βγει με μια παρέα νεαρών ατόμων. Μια κοπέλα από την παρέα είπε στην κόρη μας: «Αν δεν σε αφήνει η μητέρα σου, ρώτα τον πατέρα σου!» Αλλά η κόρη μας απάντησε: «Άδικος κόπος. Οι δυο τους πάντα συμφωνούν». Ναι, τα έξι παιδιά μας έβλεπαν ότι ήμασταν ενωμένοι ως προς την εφαρμογή των Βιβλικών αρχών. Είμαστε ευγνώμονες στον Ιεχωβά για το ότι σήμερα πολλοί συγγενείς μας είναι υπηρέτες του Ιεχωβά.

Αν και η αλήθεια είχε αλλάξει τις προτεραιότητές μου, ήθελα να χρησιμοποιήσω την αγάπη μου για την ιατρική προς όφελος του λαού του Θεού. Γι’ αυτό, προσφέρθηκα εθελοντικά να υπηρετώ ως γιατρός στον οίκο Μπέθελ στο Παρίσι και αργότερα στον καινούριο οίκο Μπέθελ στο Λουβιέ. Υπηρετώ ως εξωτερικός συνεργάτης του Μπέθελ εδώ και 50 χρόνια περίπου. Σε αυτό το διάστημα, έχω αποκτήσει πολύ αγαπητούς φίλους στην οικογένεια Μπέθελ, μερικοί εκ των οποίων έχουν πια περάσει τα 90. Είχα επίσης μια ευχάριστη έκπληξη κάποια μέρα όταν γνώρισα έναν καινούριο Μπεθελίτη. Έμαθα ότι εγώ ήμουν ο γιατρός που τον είχε βοηθήσει να έρθει στον κόσμο, όταν είχα ξεγεννήσει τη μητέρα του πριν από 20 περίπου χρόνια!

ΕΧΩ ΔΕΙ ΠΟΣΟ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ Ο ΙΕΧΩΒΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ

Στο διάβα των ετών, η αγάπη μου για τον Ιεχωβά έχει αυξηθεί, καθώς έχω δει πώς καθοδηγεί και προστατεύει τον λαό του μέσω της οργάνωσής του. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, το Κυβερνών Σώμα θέσπισε ένα πρόγραμμα στις Ηνωμένες Πολιτείες με στόχο την εδραίωση καλύτερης επικοινωνίας ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά και στην ιατρική κοινότητα.

Έπειτα, το 1988, το Κυβερνών Σώμα ίδρυσε ένα νέο τμήμα στο Μπέθελ, τις Υπηρεσίες Πληροφοριών για Νοσοκομεία. Αρχικά, αυτό το τμήμα επέβλεπε τις Επιτροπές Προσέγγισης Νοσοκομείων που είχαν δημιουργηθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες για να βοηθούν τους Μάρτυρες ασθενείς να βρίσκουν κατάλληλη ιατρική περίθαλψη. Όταν αυτή η διευθέτηση επεκτάθηκε σε όλο τον κόσμο, δημιουργήθηκαν Επιτροπές Προσέγγισης Νοσοκομείων και στη Γαλλία. Μένω έκθαμβος βλέποντας πώς η οργάνωση του Ιεχωβά στηρίζει στοργικά τους άρρωστους αδελφούς και αδελφές όταν το έχουν ανάγκη!

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Εξακολουθούμε να κηρύττουμε με χαρά τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού

Η ιατρική ήταν η πρώτη μου αγάπη. Αλλά καθώς ανέλυα τις προτεραιότητές μου, συνειδητοποίησα ότι η σημαντικότερη θεραπεία είναι πνευματικής φύσης: το να βοηθάμε ανθρώπους να συμφιλιωθούν με την Πηγή της ζωής, τον Ιεχωβά Θεό. Όταν βγήκα στη σύνταξη, η Λιντί και εγώ αρχίσαμε να δαπανούμε πολλές ώρες κάθε μήνα κηρύττοντας τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού ως τακτικοί σκαπανείς. Εξακολουθούμε να συμμετέχουμε σε αυτό το ζωοσωτήριο έργο όσο μπορούμε περισσότερο.

Με τη Λιντί, 2021

Συνεχίζω να κάνω ό,τι μπορώ για να παρέχω προσωρινή ανακούφιση στους αρρώστους. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι ακόμα και ο καλύτερος γιατρός δεν είναι σε θέση να θεραπεύσει όλες τις αρρώστιες ή να εμποδίσει τον θάνατο. Γι’ αυτό, αποβλέπω στον καιρό κατά τον οποίο ο πόνος, οι αρρώστιες και ο θάνατος δεν θα υπάρχουν πια. Σε αυτόν τον νέο κόσμο που πλησιάζει γοργά, θα έχω μπροστά μου την αιωνιότητα για να μάθω περισσότερα σχετικά με τη δημιουργία του Θεού, μεταξύ άλλων και για τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο σχεδίασε το ανθρώπινο σώμα. Μέχρι στιγμής, το παιδικό μου όνειρο έχει εκπληρωθεί μόνο εν μέρει. Είμαι βέβαιος ότι τα καλύτερα είναι μπροστά μας!