۱.‏ در اصل چه چیز شخصیت ما را شکل می‌دهد؟‏

 چه تنها چند روز از تعمیدمان می‌گذرد،‏ چه چندین سال،‏ همه می‌خواهیم شخصیتمان را آن طور شکل دهیم که یَهُوَه دوست دارد.‏ پس باید افکارمان را کنترل کنیم.‏ چرا؟‏ چون بیش از هر چیز افکارمان است که شخصیتمان را شکل می‌دهد.‏ اگر مرتب فکر و ذکرمان این باشد که چه چیز خوشایند و بابِ طبعِ نَفْسانی‌مان است،‏ سخنان و اعمالمان هم بد و ناپاک خواهد بود.‏ (‏افس ۴:‏۱۷-‏۱۹‏)‏ اما اگر ذهنمان را با افکار خوب پر کنیم،‏ با آنچه یَهُوَه دوست دارد،‏ سخنان و اعمالمان هم آن گونه خواهد بود که یَهُوَه دوست دارد.‏—‏غلا ۵:‏۱۶‏.‏

۲.‏ در این مقاله به چه نکات مهمی می‌پردازیم؟‏

^۲ همان طور که در مقالهٔ قبل اشاره شد،‏ نمی‌توانیم کاری کنیم که هیچ گاه فکر بد به ذهنمان خطور نکند.‏ اما همیشه می‌توانیم کاری کنیم که مطابق با آن عمل نکنیم.‏ قدم اول و مهم‌ترین قدم برای از تن بیرون آوردن شخصیت کهنه،‏ پیش از تعمید آغاز می‌شود؛‏ یعنی ترک سخنان و اعمالی که یَهُوَه از آن متنفر است.‏ اما برای این که پدر آسمانی‌مان از ما کاملاً خشنود باشد،‏ باید از این فرمان نیز اطاعت کنیم:‏ «شخصیت نو را در بر کنید.‏» (‏کول ۳:‏۱۰‏)‏ پس بسیار مهم است که بدانیم:‏ «شخصیت نو» چیست؟‏ چطور می‌توان شخصیت نو را به تن کرد و چگونه می‌توان آن را حفظ کرد؟‏ در این مقاله این سؤالات پاسخ داده می‌شود.‏

۳.‏ «شخصیت نو» چیست و چطور می‌توان آن را به تن کرد؟‏ (‏غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏

^۳ «شخصیت نو» بازتاب شخصیت یَهُوَه است و کسی که شخصیت نو را به تن کرده در طرز فکر و اعمالش یَهُوَه را سرمشق قرار می‌دهد.‏ چطور  می‌توان شخصیت نو را به تن کرد؟‏ با نشان دادن خصوصیات ثمرهٔ روح و این که اجازه دهیم افکار،‏ احساسات و اعمالمان تحت تأثیر روح مقدّس خدا باشد.‏ ‏(‏غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳ خوانده شود.‏)‏ کسی که شخصیت نو را به تن کرده یَهُوَه و پرستندگانش را دوست دارد.‏ (‏مت ۲۲:‏۳۶-‏۳۹‏)‏ حتی در زمان سختی شادی‌اش را حفظ می‌کند.‏ (‏یعقو ۱:‏۲-‏۴‏)‏ صلح‌جوست.‏ (‏مت ۵:‏۹‏)‏ در رفتار با دیگران صبور و مهربان است.‏ (‏کول ۳:‏۱۳‏)‏ دوستدار خوبی و نیکویی و درستکار است.‏ (‏لو ۶:‏۳۵‏)‏ اعمال و تصمیماتش نشان می‌دهد که به یَهُوَه خدا ایمانی قوی دارد.‏ (‏یعقو ۲:‏۱۸‏)‏ حتی وقتی دیگران می‌خواهند او را تحریک و عصبانی کنند یا با او مشاجره کنند،‏ از خود ملایمت نشان می‌دهد و همیشه خویشتندار است.‏—‏۱قر ۹:‏۲۵،‏ ۲۷؛‏ تیت ۳:‏۲‏.‏

۴.‏ آیا می‌توان خصوصیات شخصیت نو را که در غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳ آمده،‏ جدا از هم در خود پرورش داد؟‏ توضیح دهید.‏

^۴ برای به تن کردن شخصیت نو باید تمامی خصوصیاتی که در غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳ و دیگر بخش‌های کتاب مقدّس آمده،‏ در خود به وجود آوریم.‏ * این خصوصیات همچون تکه‌های مختلفِ یک دست لباس نیست که جداجدا به تن کنیم.‏ این خصوصیات به هم مرتبطند.‏ مثلاً اگر به همنوع خود واقعاً محبت داشته باشیم،‏ با آن‌ها بردبار و مهربان هم خواهیم بود.‏ همین طور نیکوییِ واقعی،‏ ملایمت و خویشتنداری را هم در بر دارد.‏

۵.‏ داشتن «طرز فکر مسیح» به چه معناست؟‏ چرا مطالعه و تأمّل بر زندگیِ او ضروری است؟‏ (‏۱قُرِنتیان ۲:‏۱۶‏)‏

^۵ اول قُرِنتیان ۲:‏۱۶ خوانده شود.‏ برای به تن کردن شخصیت نو باید «طرز فکر مسیح» را داشت.‏ پس باید از افکار عیسی مسیح آگاه شد و مثل او فکر کرد.‏ او ثمرهٔ روح را به صورت کامل و بی‌نقص نشان می‌دهد و مثل آیینه‌ای بی‌نقص خصوصیات یَهُوَه را از خود منعکس می‌کند.‏ (‏عبر ۱:‏۳‏)‏ هر چه افکار و دیدگاهمان به افکار عیسی نزدیک‌تر شود،‏ بهتر مثل او عمل می‌کنیم و بهتر شخصیت او را منعکس می‌کنیم.‏—‏فیلیپ ۲:‏۵‏.‏

۶.‏ در تلاشمان برای پرورش شخصیت نو چه نکاتی را نباید فراموش کنیم؟‏

^۶ شاید با خود فکر کنید،‏ ‹آیا واقعاً من می‌توانم طرز فکر عیسی را داشته باشم؟‏ عیسی کامل بود،‏ چطور  می‌توانم مثل او باشم؟‏› اگر چنین احساسی دارید،‏ این نکات مهم را فراموش نکنید.‏ اول این که شما به گونه‌ای آفریده شده‌اید که مثل یَهُوَه و عیسی باشید.‏ پس می‌توانید خصوصیات آن‌ها را سرمشق قرار دهید و تا حدّی در آن موفق شوید.‏ انتخاب با شماست.‏ (‏پیدا ۱:‏۲۶‏)‏ دوم این که می‌توانید از قوی‌ترین نیروی عالَم،‏ از روح مقدّس خدا،‏ برخوردار شوید.‏ با کمک این نیرو می‌توانید کارهایی بکنید که به تنهایی برایتان غیرممکن است.‏ سوم این که پدر پرمهر آسمانی‌مان انتظار ندارد که ثمرهٔ روح را کامل و بی‌نقص از خود نشان دهید.‏ در واقع برای این کار به آن گروه که بر زمین زندگی خواهند کرد،‏ ۱۰۰۰ سال فرصت می‌دهد.‏ (‏مکا ۲۰:‏۱-‏۳‏)‏ آنچه اکنون از شما انتظار دارد این است که تمام تلاشتان را بکنید و از او کمک بخواهید.‏

۷.‏ در اینجا به چه موضوعاتی می‌پردازیم؟‏

^۷ چطور می‌توانیم عیسی را سرمشق قرار دهیم؟‏ در اینجا،‏ مختصر به چهار خصوصیتِ ثمرهٔ روح مقدّس می‌پردازیم و می‌بینیم که عیسی چگونه آن را نشان داد.‏ در این بین برای ارزیابی خود به چند سؤال پاسخ می‌دهیم.‏ از این طریق می‌توانیم خود را محک زنیم که تا چه حد در پرورش شخصیت نو پیشرفت کرده‌ایم.‏

۸.‏ عیسی چگونه محبتش را نشان داد؟‏

^۸ محبت و عشق عمیق عیسی به یَهُوَه او را بر آن داشت که هم برای یَهُوَه و هم برای ما ازخودگذشتگی کند.‏ (‏یو ۱۴:‏۳۱؛‏ ۱۵:‏۱۳‏)‏ او با شیوهٔ زندگی‌اش بر زمین،‏ محبتِ عمیقش به ما انسان‌ها را ثابت کرد.‏ عیسی همیشه و هر روز،‏ حتی وقتی با او مخالفت و دشمنی می‌شد،‏ با مردم مهربان و دلسوز بود.‏ عیسی بیش از هر چیز با تعلیم در مورد پادشاهی خدا محبتش را به مردم نشان می‌داد.‏ (‏لو ۴:‏۴۳،‏ ۴۴‏)‏ او با رنجی که کشید و مرگ جانگدازش فداکاری و محبتش را به یَهُوَه خدا و ما انسان‌ها ثابت کرد.‏ از این طریق راه زندگی ابدی را نیز پیش پایمان گذاشت.‏

۹.‏ چطور می‌توانیم مثل عیسی محبت کنیم؟‏

^۹ ما از روی محبتمان به یَهُوَه خدا،‏ خود را به او وقف می‌کنیم و تعمید می‌گیریم.‏ حال می‌توانیم همچون عیسی با رفتارمان با دیگران،‏ محبتمان را به پدر آسمانی‌مان ثابت کنیم.‏ یوحنای رسول نوشت:‏ «هر که برادر خود را که دیده است دوست نداشته باشد،‏ نمی‌تواند خدایی را که ندیده است دوست داشته باشد.‏» (‏۱یو ۴:‏۲۰‏)‏ از خود بپرسید:‏ ‹آیا محبتی عمیق به دیگران دارم؟‏ آیا در برخورد با دیگران دلسوزی نشان می‌دهم،‏ حتی اگر با من بدرفتاری شود؟‏ آیا محبت باعث می‌شود که برای آشنا کردن دیگران با یَهُوَه از وقت و دارایی خود بگذرم؟‏ آیا حاضرم همچنان به این کار ادامه دهم،‏ حتی اگر ارزشی برای زحماتم قائل نیستند یا با من مخالفت می‌کنند؟‏ آیا می‌توانم وقت بیشتری را صرف فعالیت شاگردسازی کنم؟‏›—‏افس ۵:‏۱۵،‏ ۱۶‏.‏

۱۰.‏ چرا می‌توان گفت عیسی صلحجو بود؟‏

^۱۰ عیسی صلحجو بود.‏ با او بدرفتاری می‌شد اما بدی را با بدی جواب نمی‌داد،‏ بلکه حتی پیشقدم می‌شد تا صلح را برقرار کند و دیگران را هم به این کار تشویق می‌کرد.‏ مثلاً به پیروانش تعلیم داد که یَهُوَه پرستش آن‌ها را در صورتی می‌پذیرد که با برادرانشان در صلح باشند.‏ (‏مت ۵:‏۹،‏ ۲۳،‏ ۲۴‏)‏ رسولانش بر سر این که کدام یک در میانشان بزرگ‌تر است با هم بحث می‌کردند و عیسی برای حل این اختلاف مرتب کمکشان می‌کرد.‏—‏لو ۹:‏۴۶-‏۴۸؛‏ ۲۲:‏۲۴-‏۲۷‏.‏

۱۱.‏ چگونه می‌توانم صلحجو باشم؟‏

^۱۱ صلحجو بودن تنها به معنی دوری از بروز اختلاف نیست.‏ بلکه باید هم خود در برقراری صلح با دیگران بکوشیم و هم برادران و خواهرانمان را ترغیب کنیم  که اختلافاتشان را حل کنند.‏ (‏فیلیپ ۴:‏۲،‏ ۳؛‏ یعقو ۳:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ بجاست از خود بپرسیم:‏ ‹برای ایجاد صلح با دیگران تا چه حد حاضرم ازخودگذشتگی کنم؟‏ اگر برادر یا خواهری ناراحتم کند،‏ از او کینه به دل می‌گیرم؟‏ برای ایجاد صلح منتظر می‌مانم دیگری پیشقدم شود،‏ یا حتی اگر او مسبب اختلاف باشد،‏ من برای صلح پا پیش می‌گذارم؟‏ در موقعیت‌های مناسب آیا دیگران را به حل اختلافاتشان و ایجاد صلح تشویق می‌کنم؟‏›‏

۱۲.‏ عیسی چگونه مهربانی نشان داد؟‏

^۱۲ عیسی با دیگران مهربان بود.‏ (‏مت ۱۱:‏۲۸-‏۳۰‏)‏ او حتی در موقعیت‌های دشوار ملایم و معقول بود.‏ مثلاً وقتی زنی فینیقی از او تمنا کرد که دخترش را شفا دهد.‏ عیسی اول تقاضایش را رد کرد،‏ اما وقتی آن زن ایمانی قوی نشان داد دخترش را شفا داد.‏ (‏مت ۱۵:‏۲۲-‏۲۸‏)‏ عیسی واقعاً مهربان بود،‏ نه به این معنی که بیش از حد احساساتی باشد.‏ پندهای مشخصی که به عزیزانش می‌داد نشانهٔ مهربانی‌اش بود.‏ مثلاً وقتی پِطرُس سعی کرد او را از انجام خواست یَهُوَه منصرف کند،‏ عیسی در مقابلِ دیگر رسولان او را اصلاح کرد.‏ (‏مر ۸:‏۳۲،‏ ۳۳‏)‏ البته این کار عیسی برای تحقیر پِطرُس نبود،‏ عیسی می‌خواست به او آموزش دهد،‏ همین طور به دیگر شاگردانش هشدار دهد که حدومرزشان را بشناسند.‏ بی‌تردید پِطرُس شرمگین شد،‏ اما در نهایت از این تأدیب فایده برد.‏

۱۳.‏ چطور می‌توانیم مهربانی واقعی نشان دهیم؟‏

^۱۳ گاه مهربانی واقعی به کسی که دوستش داریم،‏ این است که به او پند بدهیم.‏ در این کار عیسی را سرمشق قرار دهید و اطمینان یابید که پندتان مطابق اصول کتاب مقدّس است.‏ ملایم باشید.‏ او را باور داشته باشید که واقعاً می‌خواهد آنچه درست است انجام دهد.‏ اطمینان داشته باشید کسی که یَهُوَه و شما را دوست دارد به پند پرمهرتان واکنش مثبت نشان می‌دهد.‏ از خود بپرسید:‏ ‹آیا این شهامت را دارم که به کسی که دوستش دارم و خطایی می‌کند،‏ تذکر دهم؟‏ آیا اگر پندی لازم است آن را با مهربانی می‌گویم یا تندوتیز صحبت می‌کنم؟‏ انگیزه‌ام از پند دادن چیست؟‏ آیا از سر دلخوری و ناراحتی پند می‌دهم یا واقعاً برای کمک به او؟‏›‏

۱۴.‏ عیسی چطور نشان می‌دهد نیکویی واقعی چیست؟‏

^۱۴ عیسی می‌داند چه کاری نیکویی است،‏ اما نیکویی عیسی به این محدود نمی‌شود،‏ به آن عمل می‌کند.‏ در عین حال چون یَهُوَه را دوست دارد،‏ اعمال او همیشه با دلیل و انگیزهٔ درست است.‏ در واقع نیکویی بدون عمل معنا ندارد.‏ آدمِ نیکوکار همیشه در پی راه‌هایی برای کمک به دیگران و محبت به آن‌هاست.‏ دانستن این که چه کارهایی نیکوکاری محسوب می‌شود کافی نیست.‏ باید با انگیزهٔ درست،‏ در عمل به دیگران نیکویی کنیم.‏ شاید بپرسید:‏ ‹مگر ممکن است با انگیزهٔ نادرست هم نیکویی کرد؟‏› بله ممکن است.‏ برای مثال،‏ عیسی گفت برخی به فقیران صدقه می‌دهند و می‌خواهند دیگران از آن با خبر شوند.‏ چنین اعمالی،‏ هر چند به نظر نیکویی است،‏ اما ارزش چندانی برای یَهُوَه خدا ندارد.‏—‏مت ۶:‏۱-‏۴‏.‏

۱۵.‏ چگونه می‌توانیم واقعاً نیکو باشیم؟‏

^۱۵ شخص نیکو واقعاً کسی است که آنچه درست است را بدون انگیزهٔ خودخواهانه انجام می‌دهد.‏ بجاست از خود بپرسیم:‏ ‹آیا فقط می‌دانم چه کاری درست است یا آن را انجام هم می‌دهم؟‏ انگیزه‌ام از نیکویی کردن چیست؟‏›‏

۱۶.‏ هر روز چه باید بکنیم و چرا؟‏

^۱۶ نباید تصوّر کرد که بعد از تعمید،‏ شخصیت نو را به تن کرده‌ایم و دیگر نیازی به توجه به آن نیست.‏  باید این لباس زیبا را حفظ کرد و به آن رسیدگی کرد.‏ یک راه این است که هر روز ثمرهٔ روح خدا را از خود نشان دهیم.‏ چرا؟‏ چون هر چه بیشتر در این راه تلاش کنیم،‏ روح مقدّس یَهُوَه در ما فعالتر می‌شود.‏ یَهُوَه خدا،‏ خدای عمل است و روح او نیروی فعال و عمل‌کنندهٔ او.‏ (‏پیدا ۱:‏۲‏)‏ در واقع هر جنبه از ثمرهٔ روح خدا می‌تواند و باید ما را به عمل برانگیزد.‏ در کتاب مقدّس آمده:‏ ‹ایمان بدون عمل مرده است.‏› (‏یعقو ۲:‏۲۶‏)‏ می‌توان گفت هر خصوصیتِ ثمرهٔ روح ‹بدون عمل مرده است.‏› هر بار که ثمرهٔ روح خدا را از خود نشان دهیم،‏ نشانهٔ این است که روح خدا در ما فعال است.‏

۱۷.‏ اگر گاه آن گونه که باید ثمرهٔ روح را نشان نمی‌دهیم،‏ چه باید کنیم؟‏

^۱۷ حتی مسیحیانی که چندین سال است تعمید گرفته‌اند،‏ گاه آن گونه که باید ثمرهٔ روح خدا را از خود نشان نمی‌دهند.‏ مهم این است که دست از تلاش نکشیم.‏ به این مثال توجه کنید.‏ اگر لباس باارزشی که خیلی دوست دارید،‏ بشکافد آیا فوراً آن را دور می‌اندازید؟‏ قاعدتاً نه،‏ آن را با دقت می‌دوزید و بعد از آن بیشتر مراقب خواهید بود.‏ مشابهاً،‏ اگر گاه نسبت به کسی آن گونه که باید مهربانی،‏ بردباری یا محبت نشان نداده‌اید،‏ دلسرد نشوید.‏ عذرخواهی‌ای قلبی می‌تواند رابطهٔ شما را با او ترمیم کند.‏ همین طور مصمم باشید که پس از آن بهتر عمل کنید.‏

۱۸.‏ در تن کردن و حفظ شخصیت نو چه اطمینانی می‌توان داشت؟‏

^۱۸ به‌راستی از نمونهٔ عیسی بسیار قدردانیم.‏ هر چه بیشتر طرز فکر و افکار عیسی را سرمشق قرار دهیم،‏ راحت‌تر مثل او عمل خواهیم کرد.‏ در عین حال هر چه بیشتر مثل عیسی عمل کنیم،‏ شخصیت نو را بهتر در خود پرورش می‌دهیم.‏ در این مقاله،‏ تنها به چهار خصوصیت از ثمرهٔ روح پرداختیم.‏ بجاست خصوصیات دیگر ثمرهٔ روح را مرور کنید و ببینید چطور می‌توانید آن‌ها را در خود پرورش دهید.‏ برای دسترسی به مقالاتی در این‌باره می‌توانید به فهرستِ راهنمای تحقیق برای شاهدان یَهُوَه تحت عنوان «زندگی مسیحی» و پس از آن «‏ثمرهٔ روح مقدّس خدا‏» مراجعه کنید.‏ اگر در به تن کردن شخصیت نو و حفظ آن تلاشتان را بکنید،‏ مطمئن باشید یَهُوَه کمکتان می‌کند.‏ بدون‌تردید حرکت شما برکت یَهُوَه را همراه خواهد داشت.‏