ບົດຄວາມສຶກສາທີ 13
ການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າມີຄວາມສຸກຫຼາຍຂຶ້ນ
“ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ ພະອົງສົມຄວນໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງສັນລະເສີນ ຄວາມນັບຖື ແລະລິດເດດ.”—ພນມ. 4:11
ເພງ 31 ເດີນກັບພະເຈົ້າ
ໃຈຄວາມສຳຄັນ *
1-2. ພະເຢໂຫວາຈະຍອມຮັບການນະມັດສະການແບບໃດ?
ເມື່ອເວົ້າເຖິງ “ການນະມັດສະການ” ເຈົ້າຄິດເຖິງຫຍັງ? ເຈົ້າອາດຈະນຶກພາບເຖິງພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາທີ່ກຳລັງຄູ້ເຂົ່າລົງອະທິດຖານແລະລະບາຍຄວາມຮູ້ສຶກກັບພະເຢໂຫວາ. ຫຼືເຈົ້າອາດຈະຄິດເຖິງຄອບຄົວໜຶ່ງທີ່ກຳລັງສຶກສາຄຳພີໄບເບິນນຳກັນຢ່າງມີຄວາມສຸກ.
2 ທັງສອງພາບນີ້ລ້ວນແລ້ວແຕ່ ເປັນການນະມັດສະການ. ແຕ່ພະເຢໂຫວາຈະຍອມຮັບການນະມັດສະການຂອງເຂົາເຈົ້າບໍ? ເພິ່ນຈະຍອມຮັບແທ້ ຖ້າເຂົາເຈົ້າສະແດງຄວາມຮັກແລະນັບຖືເພິ່ນແລະເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ເພິ່ນຕ້ອງການ. ເຮົາຮັກພະເຢໂຫວາຫຼາຍ ແລະຮູ້ວ່າເພິ່ນສົມຄວນໄດ້ຮັບການນະມັດສະການຈາກເຮົາ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງຢາກເຮັດດີທີ່ສຸດເພື່ອນະມັດສະການເພິ່ນ.
3. ເຮົາຈະຮຽນຫຍັງໃນບົດຄວາມນີ້?
3 ໃນບົດຄວາມນີ້ເຮົາຈະໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າ ໃນສະໄໝກ່ອນພະເຢໂຫວາຍອມຮັບການນະມັດສະການແບບໃດ ແລະເບິ່ງວ່າມີ 8 ຢ່າງຫຍັງແດ່ທີ່ເຮົາເຮັດໄດ້ເພື່ອຈະນະມັດສະການເພິ່ນໃນທຸກມື້ນີ້. ຕອນທີ່ຮຽນເລື່ອງນີ້ ໃຫ້ເຮົາຄິດເຖິງວິທີທີ່ເຮົາຈະປັບປຸງການນະມັດສະການຂອງເຮົາ ແລະຄິດວ່າເປັນຫຍັງການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຈຶ່ງຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກຫຼາຍຂຶ້ນ.
ການນະມັດສະການທີ່ພະເຢໂຫວາຍອມຮັບໃນສະໄໝກ່ອນ
4. ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ໃນສະໄໝກ່ອນຄລິດສະຕຽນໄດ້ສະແດງຄວາມຮັກແລະນັບຖືພະເຢໂຫວາແນວໃດ?
4 ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ໃນສະໄໝກ່ອນຄລິດສະຕຽນ ເຊັ່ນ: ອາເບນ ໂນອາ ອັບຣາຮາມ ແລະໂຢບໄດ້ສະແດງຄວາມຮັກແລະນັບຖືພະເຢໂຫວາໂດຍສະແດງຄວາມເຊື່ອ ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ ແລະເຊື່ອຟັງເພິ່ນ. ຄຳພີໄບເບິນບໍ່ໄດ້ບອກລາຍລະອຽດກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດເພື່ອນະມັດສະການພະເຢໂຫວາ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຮັດດີທີ່ສຸດເພື່ອຈະໃຫ້ກຽດພະເຢໂຫວາ ແລະເພິ່ນກໍຍອມຮັບການນະມັດສະການຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຕໍ່ມາ ພະເຢໂຫວາໄດ້ໃຫ້ກົດໝາຍກັບລູກຫຼານຂອງອັບຣາຮາມຜ່ານທາງໂມເຊ ເຊິ່ງກົດໝາຍເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ບອກເຖິງວິທີທີ່ຈະນະມັດສະການພະເຢໂຫວາໃນແບບທີ່ເພິ່ນຍອມຮັບ.
5. ຫຼັງຈາກທີ່ພະເຢຊູຕາຍແລະຄືນມາຈາກຕາຍ ໄດ້ມີການປ່ຽນແປງຫຍັງ?
5 ຫຼັງຈາກທີ່ພະເຢຊູຕາຍແລະຄືນມາຈາກຕາຍ ພະເຢໂຫວາກໍບໍ່ໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເພິ່ນເຮັດຕາມກົດໝາຍຂອງໂມເຊອີກຕໍ່ໄປ. (ຣມ. 10:4) ຄລິດສະຕຽນຕ້ອງເຮັດຕາມ “ກົດໝາຍໃໝ່” ເຊິ່ງກໍຄືກົດໝາຍຂອງພະຄລິດ. (ຄລຕ. 6:2) ເຂົາເຈົ້າຈະເຮັດຕາມ “ກົດໝາຍ” ນີ້ໂດຍຮຽນແບບພະເຢຊູແລະເຮັດຕາມຄຳສອນຂອງເພິ່ນ ບໍ່ແມ່ນຈະເລົ່າກົດໝາຍຫຼາຍຂໍ້ເພື່ອໃຫ້ຈື່ວ່າສິ່ງໃດຄວນເຮັດຫຼືສິ່ງໃດບໍ່ຄວນເຮັດ. ຄລິດສະຕຽນໃນທຸກມື້ນີ້ກໍເຮັດແບບນັ້ນຄືກັນ ເຂົາເຈົ້າພະຍາຍາມຮຽນແບບພະເຢຊູໃຫ້ດີທີ່ສຸດເພື່ອຈະເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາພໍໃຈ ແລະເຮັດໃຫ້ຕົວເອງ “ສົດຊື່ນ.”—ມທ. 11:29
6. ເຮົາຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດແນວໃດຈາກບົດຄວາມນີ້?
6 ເມື່ອເຮົາຮຽນ 8 ຢ່າງທີ່ເຮົາຕ້ອງເຮັດໃນການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາ ຂໍໃຫ້ເຮົາຖາມຕົວເອງວ່າ: ‘ຂ້ອຍໄດ້ເຮັດແນວໃດໃນເລື່ອງນີ້? ຂ້ອຍຈະປັບປຸງວິທີທີ່ຂ້ອຍນະມັດສະການພະເຢໂຫວາໃຫ້ດີຂຶ້ນໄດ້ບໍ?’ ເຈົ້າຄືຊິດີໃຈເມື່ອເຫັນວ່າຕົວເອງໄດ້ປັບປຸງບາງຢ່າງແລ້ວ ແຕ່ເຈົ້າຄວນຈະອະທິດຖານຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ເຫັນສິ່ງທີ່ຄວນຈະປັບປຸງໃຫ້ດີຂຶ້ນອີກ.
ເຮົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາໂດຍເຮັດຫຍັງແດ່?
7. ພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກແນວໃດຕໍ່ຄຳອະທິດຖານຂອງເຮົາທີ່ມາຈາກໃຈ?
7 ເຮົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາໂດຍອະທິດຖານ. ຄຳພີໄບເບິນໄດ້ສົມທຽບຄຳອະທິດຖານເປັນຄືກັບເຄື່ອງຫອມທີ່ກຽມມາຢ່າງດີ ເຊິ່ງຈະຖວາຍຢູ່ເຕັ້ນສັກສິດແລະຕໍ່ມາກໍຢູ່ໃນວິຫານ. (ເພງ. 141:2) ພະເຢໂຫວາພໍໃຈເຄື່ອງຫອມທີ່ມີກິ່ນຫອມ. ຄ້າຍກັນ ພະເຢໂຫວາກໍ “ພໍໃຈ” ຄຳອະທິດຖານຂອງເຮົາທີ່ອອກມາຈາກໃຈ ເຖິງວ່າເຮົາຈະບໍ່ໄດ້ໃຊ້ຄຳເວົ້າທີ່ພິເສດກໍຕາມ. (ສຸພາ. 15:8; ບັນຍັດ. 33:10) ເຮົາມີເຫດຜົນທີ່ຈະເຊື່ອວ່າ ພະເຢໂຫວາຢາກໄດ້ຍິນຄຳອະທິດຖານຂອງເຮົາທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມຮັກແລະຮູ້ຄຸນຄ່າຕໍ່ເພິ່ນ. ເພິ່ນຢາກໃຫ້ເຮົາລະບາຍຄວາມອຸກໃຈແລະຄວາມຕ້ອງການຂອງເຮົາໃຫ້ເພິ່ນຮູ້. ດັ່ງນັ້ນ ກ່ອນທີ່ເຮົາຈະອະທິດຖານ ເຮົາຄວນຈະຄິດກ່ອນວ່າເຮົາຈະເວົ້າຫຍັງ ເພາະຖ້າເຮັດແບບນີ້ເຮົາກໍຈະໄດ້ຖວາຍ “ເຄື່ອງຫອມ” ທີ່ດີທີ່ສຸດໃຫ້ກັບພະເຢໂຫວາ.
8. ເຮົາຍົກຍ້ອງສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາໂດຍເຮັດຫຍັງ?
8 ເຮົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາໂດຍຍົກຍ້ອງສັນລະເສີນເພິ່ນ. (ເພງ. 34:1) ເຮົາຍົກຍ້ອງສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາໂດຍເວົ້າເຖິງຄຸນລັກສະນະແລະສິ່ງທີ່ເພິ່ນສ້າງໃຫ້ຄົນອື່ນຟັງ. ແຕ່ເພື່ອເຮົາຈະເຮັດແບບນັ້ນອອກມາຈາກໃຈໄດ້ ເຮົາກໍຕ້ອງໃຊ້ເວລາຄິດຕຶກຕອງເຖິງສິ່ງດີໆທີ່ເພິ່ນເຮັດເພື່ອເຮົາ ເພາະການເຮັດແບບນີ້ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຫຼາຍຢ່າງທີ່ຈະເວົ້າເພື່ອຍົກຍ້ອງສັນລະເສີນເພິ່ນ. ແລະການປະກາດກໍເປັນສິ່ງໜຶ່ງທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາໄດ້ “ສັນລະເສີນພະເຈົ້າເປັນຄຳເວົ້າທີ່ອອກຈາກປາກພວກເຮົາ.” (ຮຣ. 13:15) ກ່ອນອະທິດຖານເຖິງພະເຢໂຫວາ ເຮົາຄວນຄິດກ່ອນວ່າຈະເວົ້າຫຍັງ. ຄ້າຍຄືກັນ ກ່ອນທີ່ເຮົາຈະປະກາດ ເຮົາກໍຕ້ອງຄິດດີໆວ່າຈະເວົ້າຫຍັງແດ່ເພື່ອເຮົາຈະໃຫ້ຄຳ “ສັນລະເສີນ” ທີ່ດີທີ່ສຸດກັບພະເຢໂຫວາ. ການເຮັດແບບນີ້ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ປະກາດກັບຄົນອື່ນດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈ.
9. ຜູ້ຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາໄດ້ຮັບປະໂຫຍດແນວໃດເມື່ອເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມ? ຂໍໃຫ້ເລົ່າປະສົບການສ່ວນຕົວ.
9 ເຮົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາໂດຍເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມ. ພະເຢໂຫວາສັ່ງຊາວອິດສະຣາເອນວ່າ: “ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນໃນພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງໄປຫາພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າປີລະ 3 ຄັ້ງໃນບ່ອນທີ່ພະອົງເລືອກໄວ້.” (ບັນຍັດ. 16:16, ລ.ມ.) ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງປະເຮືອນຊານແລະໄຮ່ນາເພື່ອຈະໄປເຂົ້າຮ່ວມເທດສະການປະຈຳປີໄດ້. ແຕ່ພະເຢໂຫວາສັນຍາວ່າຈະ “ບໍ່ມີໃຜຢາກໄດ້ດິນແດນຂອງເຈົ້າຕອນທີ່ເຈົ້າໄປຫາພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ.” (ອົບ. 34:24, ລ.ມ.) ຊາວອິດສະຣາເອນຕ້ອງໄວ້ໃຈພະເຢໂຫວາຫຼາຍແທ້ໆເພື່ອຈະເຮັດແບບນັ້ນ. ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຫຼາຍຢ່າງ ເຊັ່ນ: ເຂົາເຈົ້າຈະໄດ້ເຂົ້າໃຈກົດໝາຍຂອງພະເຈົ້າຫຼາຍຂຶ້ນ ຄິດຕຶກຕອງເຖິງສິ່ງດີໆທີ່ພະເຈົ້າໃຫ້ ແລະໄດ້ກຳລັງໃຈທີ່ໄດ້ຄົບຫາກັບພີ່ນ້ອງຮ່ວມຄວາມເຊື່ອ. (ບັນຍັດ. 16:15) ໃນທຸກມື້ນີ້ເຮົາກໍໄດ້ຮັບປະໂຫຍດແບບນັ້ນຄືກັນ. ລອງຄິດເບິ່ງວ່າ ພະເຢໂຫວາຈະດີໃຈຫຼາຍສ່ຳໃດທີ່ເຮົາໄດ້ກຽມຄວາມຄິດເຫັນຢ່າງດີແລະມີສ່ວນຮ່ວມໃນການປະຊຸມ.
10. ເປັນຫຍັງການຮ້ອງເພງຈຶ່ງເປັນສ່ວນສຳຄັນໃນການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາ?
10 ເຮົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາໂດຍຮ້ອງເພງສັນລະເສີນເພິ່ນ. (ເພງ. 28:7) ຊາວອິດສະຣາເອນຖືວ່າການຮ້ອງເພງເປັນສ່ວນສຳຄັນໃນການນະມັດສະການພະເຈົ້າ. ກະສັດດາວິດໄດ້ມອບໝາຍໃຫ້ຄົນເລວີ 288 ຄົນເປັນນັກຮ້ອງປະຈຳວິຫານ. (1 ຂ່າວ. 25:1, 6-8) ໃນທຸກມື້ນີ້ ເຮົາກໍສາມາດສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ພະເຢໂຫວາໂດຍການຮ້ອງເພງສັນລະເສີນເພິ່ນ. ແຕ່ເພື່ອຈະສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາໄດ້ ເຮົາບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເປັນຜູ້ທີ່ຮ້ອງເພງເກັ່ງຫຼືຮ້ອງມ່ວນ. ຍ້ອນຫຍັງ? ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງເລື່ອງນີ້ ເຖິງວ່າເຮົາຈະເວົ້າ “ຜິດພາດຢູ່ເລື້ອຍໆ” ແຕ່ເຮົາກໍຍັງເວົ້າເມື່ອເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມແລະອອກໄປປະກາດ. (ຢກບ. 3:2) ຄ້າຍຄືກັນ ເຖິງວ່າເຮົາຈະຮ້ອງເພງບໍ່ເກັ່ງຫຼືຮ້ອງບໍ່ມ່ວນ ແຕ່ເຮົາກໍບໍ່ຄວນຍອມໃຫ້ສິ່ງນັ້ນມາເຮັດໃຫ້ເຮົາບໍ່ຢາກຮ້ອງເພງສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາ.
11. ຕາມຄຳເພງ 48:13 ເປັນຫຍັງເຮົາຄວນຈັດເວລາທີ່ຈະນະມັດສະການປະຈຳຄອບຄົວ?
11 ເຮົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາໂດຍສຶກສາຄຳພີໄບເບິນແລະສອນລູກໃຫ້ຮູ້ຈັກພະເຢໂຫວາ. ໃນວັນຊະບາໂຕຊາວອິດສະຣາເອນຈະບໍ່ໄດ້ເຮັດວຽກ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຈະເຮັດສິ່ງທີ່ເສີມຄວາມເຊື່ອເພື່ອຈະໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນ. (ອົບ. 31:16, 17) ເຂົາເຈົ້າຈະໃຊ້ເວລານັ້ນເພື່ອສອນລູກໃຫ້ຮູ້ຈັກພະເຢໂຫວາແລະສິ່ງດີໆທີ່ເພິ່ນເຮັດ. ໃນທຸກມື້ນີ້ເຮົາກໍຕ້ອງເຮັດແບບນັ້ນຄືກັນໂດຍຈັດເວລາທີ່ຈະອ່ານແລະສຶກສາຄຳພີໄບເບິນເພື່ອໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນ ເພາະນີ້ເປັນສ່ວນໜຶ່ງໃນການນະມັດສະການເພິ່ນ. (ເພງ. 73:28) ແລະຖ້າເຮົາຈັດການນະມັດສະການປະຈຳຄອບຄົວ ເຮົາກໍຈະຊ່ວຍຄົນລຸ້ນໃໝ່ເຊິ່ງກໍຄືລູກຂອງເຮົາໃຫ້ສະໜິດກັບພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນ.—ອ່ານຄຳເພງ 48:13
12. ພະເຢໂຫວາຖືວ່າການສ້າງເຕັ້ນສັກສິດແລະເຄື່ອງຂອງທີ່ໃຊ້ໃນເຕັ້ນເປັນວຽກແບບໃດ ແລະເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກເລື່ອງນີ້?
12 ເຮົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາໂດຍສ້າງແລະບຳລຸງຮັກສາຫໍປະຊຸມ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ ການສ້າງເຕັ້ນສັກສິດແລະເຄື່ອງຂອງທີ່ໃຊ້ໃນເຕັ້ນເປັນວຽກທີ່ “ສັກສິດ.” (ອົບ. 36:1, 4, ລ.ມ.) ໃນທຸກມື້ນີ້ ພະເຢໂຫວາກໍຍັງເບິ່ງວ່າການເຮັດວຽກສ້າງຫໍປະຊຸມແລະຕຶກອາຄານອື່ນໆຂອງອົງການເປັນວຽກທີ່ສັກສິດເພາະນັ້ນເປັນສ່ວນໜຶ່ງໃນການນະມັດສະການເພິ່ນ. ພີ່ນ້ອງບາງຄົນໄດ້ໃຊ້ເວລາຫຼາຍໃນການເຮັດວຽກນີ້. ເຮົາຮູ້ສຶກເຫັນຄ່າສິ່ງທີ່ພີ່ນ້ອງເຫຼົ່ານັ້ນເຮັດແທ້ໆ! ພີ່ນ້ອງທີ່ຊ່ວຍໃນວຽກກໍ່ສ້າງຫໍປະຊຸມຍັງມີສ່ວນຮ່ວມໃນວຽກປະກາດນຳ ແລະບາງຄົນເຖິງຂັ້ນຢາກເປັນໄພໂອເນຍ. ດັ່ງນັ້ນ ເພື່ອສະໜັບສະໜູນວຽກກໍ່ສ້າງ ຜູ້ດູແລບໍ່ຄວນຊັກຊ້າໃນການແຕ່ງຕັ້ງເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເປັນໄພໂອເນຍຖ້າເຫັນວ່າເຂົາເຈົ້າມີຄຸນສົມບັດ. ບໍ່ວ່າເຮົາຈະມີທັກສະໃນການເຮັດວຽກກໍ່ສ້າງຫຼືບໍ່ ເຮົາທຸກຄົນກໍສາມາດມີສ່ວນຮ່ວມໃນການຮັກສາຫໍປະຊຸມໃຫ້ສະອາດຢູ່ສະເໝີ.
13. ເຮົາຄວນເບິ່ງວ່າການບໍລິຈາກເພື່ອວຽກການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າເປັນແນວໃດ?
13 ເຮົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາໂດຍການບໍລິຈາກເພື່ອວຽກການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ. ຕອນທີ່ຊາວອິດສະຣາເອນມາຮ່ວມເທດສະການ ພະເຢໂຫວາຄາດໝາຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເອົາຂອງຂວັນຕາມທີ່ເຂົາເຈົ້າໃຫ້ໄດ້ມາໃຫ້ເພິ່ນ. (ບັນຍັດ. 16:16) ການເຮັດແບບນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຂົາເຈົ້າຮູ້ຄຸນຄ່າຕໍ່ສິ່ງທີ່ເສີມຄວາມເຊື່ອທີ່ພະເຢໂຫວາໄດ້ຈັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ. ແລ້ວເຮົາເດ ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົາເຫັນຄ່າຕໍ່ສິ່ງຕ່າງໆທີ່ພະເຢໂຫວາຈັດໃຫ້? ສິ່ງໜຶ່ງທີ່ເຮົາເຮັດໄດ້ກໍຄື ບໍລິຈາກເງິນເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອປະຊາຄົມທ້ອງຖິ່ນແລະວຽກງານທົ່ວໂລກຕາມຄວາມສາມາດທີ່ເຮົາໃຫ້ໄດ້. ອັກຄະສາວົກໂປໂລໄດ້ເວົ້າກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ວ່າ: “ຖ້າຜູ້ໃດມີໃຈພ້ອມຢູ່ແລ້ວແລະໃຫ້ເທົ່າທີ່ລາວຈະໃຫ້ໄດ້ ພະເຈົ້າກໍພໍໃຈ ພະອົງບໍ່ຄາດໝາຍເກີນກວ່າທີ່ລາວຈະໃຫ້ໄດ້.” (2 ກຣ. 8:4, 12) ພະເຢໂຫວາຈະດີໃຈຫຼາຍຖ້າເຮົາເຮັດແບບນີ້ເຖິງວ່າເຮົາຈະໃຫ້ໜ້ອຍກໍຕາມ.—ມຣກ. 12:42-44; 2 ກຣ. 9:7
14. ຕາມສຸພາສິດ 19:17 ພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກແນວໃດເມື່ອເຮົາຊ່ວຍເຫຼືອພີ່ນ້ອງທີ່ລຳບາກ?
14 ເຮົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາໂດຍຊ່ວຍເຫຼືອພີ່ນ້ອງທີ່ລຳບາກ. ພະເຢໂຫວາສັນຍາວ່າ ເພິ່ນຈະຕອບແທນຊາວອິດສະຣາເອນທີ່ຊ່ວຍເຫຼືອຄົນທຸກຍາກ. (ບັນຍັດ. 15:7, 10) ດັ່ງນັ້ນ ທຸກເທື່ອທີ່ເຮົາຊ່ວຍເຫຼືອພີ່ນ້ອງທີ່ລຳບາກ ພະເຢໂຫວາກໍຖືວ່າ ເປັນການເຮັດດີຕໍ່ເພິ່ນ. (ອ່ານສຸພາສິດ 19:17) ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເມື່ອພີ່ນ້ອງຈາກເມືອງຟີລິບປອຍສົ່ງສິ່ງຂອງມາໃຫ້ອັກຄະສາວົກໂປໂລຕອນທີ່ລາວຢູ່ໃນຄຸກ ໂປໂລກໍເບິ່ງວ່າສິ່ງຂອງນັ້ນ “ເປັນຄືກັບເຄື່ອງບູຊາທີ່ພະເຈົ້າຍອມຮັບ . . . ທີ່ເຮັດໃຫ້ພະອົງພໍໃຈ.” (ຟລປ. 4:18) ໃຫ້ເຮົາຄິດເຖິງພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມແລະຖາມຕົວເອງວ່າ: ‘ມີໃຜບໍທີ່ຕ້ອງການຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອ?’ ເພາະພະເຢໂຫວາຈະພໍໃຈຫຼາຍຖ້າເຮົາໃຊ້ເວລາ ກຳລັງ ຄວາມສາມາດແລະສິ່ງຂອງທີ່ເຮົາມີເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອພີ່ນ້ອງທີ່ລຳບາກ ແລະເພິ່ນກໍຖືວ່າການເຮັດແບບນີ້ເປັນສ່ວນໜຶ່ງໃນການນະມັດສະການເພິ່ນ.—ຢກບ. 1:27
ການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກ
15. ເຖິງວ່າການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຈະໃຊ້ເວລາແລະຄວາມພະຍາຍາມ ແຕ່ເປັນຫຍັງເຮົາບໍ່ໄດ້ເບິ່ງວ່າມັນເປັນພາລະ?
15 ເຮົາບໍ່ໄດ້ຖືວ່າການໃຊ້ເວລາແລະຄວາມພະຍາຍາມເພື່ອນະມັດສະການພະເຢໂຫວາເປັນພາລະ. (1 ຢຮ. 5:3) ຍ້ອນຫຍັງ? ຍ້ອນເຮົາຮັກພະເຢໂຫວາ. ລອງນຶກພາບວ່າ ເດັກນ້ອຍຄົນໜຶ່ງຢາກເອົາຂອງຂວັນໃຫ້ພໍ່ ລາວກໍເລີຍໃຊ້ເວລາບັກດົນໆເພື່ອຈະແຕ້ມຮູບໃຫ້ພໍ່. ແຕ່ລາວບໍ່ໄດ້ຄິດວ່າມັນເສຍເວລາທີ່ເຮັດແບບນັ້ນ ຍ້ອນວ່າລາວຮັກພໍ່ແລະມີຄວາມສຸກທີ່ໄດ້ເອົາຂອງຂວັນໃຫ້ພໍ່. ຄ້າຍຄືກັນ ຖ້າເຮົາຮັກພະເຢໂຫວາ ເຮົາກໍຈະມີຄວາມສຸກທີ່ໄດ້ໃຊ້ເວລາແລະຄວາມພະຍາຍາມຂອງເຮົາເພື່ອ ນະມັດສະການເພິ່ນ.
16. ຕາມເຮັບເຣີ 6:10 ພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກແນວໃດຕໍ່ຄວາມພະຍາຍາມຂອງເຮົາທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ເພິ່ນພໍໃຈ?
16 ພໍ່ແມ່ທີ່ຮັກລູກຈະບໍ່ໄດ້ຄາດໝາຍໃຫ້ລູກແຕ່ລະຄົນເອົາຂອງຂວັນແບບດຽວກັນມາໃຫ້ ເພາະເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າລູກມີຄວາມສາມາດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ຄ້າຍຄືກັນ ພະເຢໂຫວາກໍຮູ້ວ່າເຮົາແຕ່ລະຄົນມີສະພາບການບໍ່ຄືກັນ. ບາງເທື່ອເຮົາອາດຈະຮັບໃຊ້ເພິ່ນຫຼາຍກວ່າຄົນອື່ນ ຫຼືເຮົາອາດຈະເຮັດໄດ້ບໍ່ຫຼາຍເທົ່າຄົນອື່ນຍ້ອນອາຍຸ ຍ້ອນມີບັນຫາສຸຂະພາບ ຫຼືຍ້ອນມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບໃນຄອບຄົວ. ແຕ່ຂໍໃຫ້ເຮົາຢ່າຟ້າວທໍ້ໃຈ. (ຄລຕ. 6:4) ພະເຢໂຫວາຈະບໍ່ລືມສິ່ງທີ່ເຮົາ ເຮັດ ແລະຖ້າເຮົາເຮັດສຸດຄວາມສາມາດແລະເຮັດດ້ວຍແຮງກະຕຸ້ນທີ່ຖືກຕ້ອງ ເພິ່ນກໍຈະພໍໃຈເຮົາ. (ອ່ານເຮັບເຣີ 6:10) ເພິ່ນເຫັນຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ເຮົາມີແລະຢາກໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກກັບສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດໄດ້ເພື່ອນະມັດສະການເພິ່ນ.
17. (ກ) ເຮົາຈະເຮັດແນວໃດຖ້າເຮົາຮູ້ສຶກວ່າມີບາງຢ່າງທີ່ເຮັດໄດ້ຍາກໃນການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາ? (ຂ) ການນະມັດສະການແຕ່ລະຢ່າງທີ່ເຈົ້າເຫັນໃນຂອບ “ ເຈົ້າຈະມີຄວາມສຸກຫຼາຍຂຶ້ນ” ຊ່ວຍເຈົ້າແນວໃດໃຫ້ມີຄວາມສຸກ?
17 ເຮົາຈະເຮັດແນວໃດຖ້າເຮົາຮູ້ສຶກວ່າມີບາງຢ່າງທີ່ເຮັດໄດ້ຍາກໃນການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາ ເຊັ່ນ: ການສຶກສາສ່ວນຕົວຫຼືການປະກາດ. ຖ້າເຮົາເຮັດສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ເລື້ອຍໆ ເຮົາກໍຈະມີຄວາມສຸກແລະເຫັນປະໂຫຍດຂອງການເຮັດແບບນັ້ນ. ເຮົາອາດຈະສົມທຽບການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາເປັນຄືກັບການອອກກຳລັງກາຍຫຼືຫຼິ້ນດົນຕີ. ຖ້າດົນໆເຮົາຫຼິ້ນເທື່ອໜຶ່ງ ເຮົາກໍຄືຊິຫຼິ້ນບໍ່ເກັ່ງ. ແຕ່ຖ້າເຮົາຫຼິ້ນທຸກມື້ໂດຍເລີ່ມຈາກການໃຊ້ເວລາເທື່ອລະໜ້ອຍແລະເຮັດເລື້ອຍໆ ເຮົາກໍຈະເຫັນຜົນດີຈາກການເຮັດແບບນັ້ນ ແລ້ວເຮົາກໍຈະມ່ວນແລະຢາກຫຼິ້ນມັນທຸກມື້. ເຈົ້າຈະເຮັດແບບນີ້ຄືກັນໄດ້ບໍໃນການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາ?
18. ສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດທີ່ເຮົາເຮັດໄດ້ແມ່ນຫຍັງ ແລະຖ້າເຮັດແບບນັ້ນເຮົາຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດແນວໃດ?
18 ສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດທີ່ເຮົາສາມາດເຮັດໄດ້ແມ່ນ ການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາສຸດຫົວໃຈ. ເມື່ອເຮັດແບບນັ້ນ ເຮົາກໍຈະມີຄວາມສຸກ ມີຄວາມອີ່ມໃຈພໍໃຈ ແລະມີຄວາມຫວັງທີ່ຈະໄດ້ນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຕະຫຼອດໄປ. (ສຸພາ. 10:22) ນອກຈາກນັ້ນ ເຮົາຍັງຮູ້ສຶກສະບາຍໃຈທີ່ຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາຈະຊ່ວຍເຮົາເມື່ອມີບັນຫາ. (ເອຊາ. 41:9, 10) ເຮົາມີເຫດຜົນຫຼາຍຢ່າງທີ່ຈະມີຄວາມສຸກໃນການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຜູ້ທີ່ສົມຄວນ “ໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງສັນລະເສີນແລະຄວາມນັບຖື” ຈາກທຸກສິ່ງທີ່ເພິ່ນສ້າງ!—ພນມ. 4:11
ເພງ 24 ໄປທີ່ພູເຂົາຂອງພະເຢໂຫວາ
^ ຍ້ອນພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ສ້າງທຸກສິ່ງ ເພິ່ນຈຶ່ງສົມຄວນໄດ້ຮັບການນະມັດສະການຈາກເຮົາ. ແຕ່ເພື່ອທີ່ພະເຢໂຫວາຈະຍອມຮັບການນະມັດສະການຂອງເຮົາ ເຮົາກໍຕ້ອງເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງຂອງເພິ່ນແລະໃຊ້ຊີວິດຕາມສິ່ງທີ່ເພິ່ນສອນ. ໃນບົດຄວາມນີ້ເຮົາຈະມາເບິ່ງ 8 ຢ່າງທີ່ເຮົາເຮັດໄດ້ໃນການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາ ແລະເບິ່ງວ່າເຮົາຈະປັບປຸງສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ແນວໃດ ແລະສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມສຸກຫຼາຍຂຶ້ນໄດ້ແນວໃດ.
