ۋايىم ٴسىزدى كۇيزەلتپەسىن!
ومىرىڭىزدە ٴبىر نارسەنى قاتتى ۋايىمداپ، جانىڭىز قىسىلعان كەزدەر بولعان با؟ (ناق. س. 12:25). قينالعانىڭىز سونشالىق، بۇدان ارتىق توزە الماستاي كۇي كەشكەنسىز بە؟ مۇندايدا ۋايىمنىڭ جۇگى جۇرەگىمىزگە ٴزىل باتپان سالماق سالادى. سولاي بولسا، ٴسىزدىڭ كۇيىڭىزدى جاقسى تۇسىنەتىن ادامدار وتە كوپ. ٵرقايسىسى ٵرتۇرلى سەبەپپەن ٴقازىر قاجىپ، جۇيكەسى جۇقارىپ، جانى كۇيزەلىپ ٴجۇر. مىسالى، بىرەۋلەرى ناۋقاس تۋىستارىنا قاراسا، وزگەلەرى جاقىندارىنان ايىرىلىپ قالعان. تاعى باسقالارى بولسا تابيعي اپاتتان زارداپ شەككەن. ەندەشە، كۇيزەلىستىڭ قۇردىمىنا كەتپەي، ۋايىمنان امان شىعۋدىڭ جولى بار ما؟ a
ٴيا، بار. وسى ورايدا بىزگە ٴداۋىت پاتشانىڭ ۇلگىسى كومەك بولا الادى. ول كەزىندە كوپتەگەن جاعدايلاردى باستان وتكەرگەن. ٴتىپتى ولىممەن بەتپە-بەت كەلگەن (سام. 1-ج. 17:34، 35؛ 18:10، 11). سونداي ساتتەردە ٴداۋىت پاتشاعا ۋايىمعا باتىپ كەتپەۋگە نە كومەكتەستى؟ ٴبىز ودان نە ۇيرەنەمىز؟
ٴداۋىت ۋايىممەن قالاي كۇرەستى؟
ٴبىر كەزدەرى ٴداۋىتتىڭ باسىنا ٴبىر دەگەندە بىرنەشە قيىندىق ٷيىلىپ قالدى. ونىڭ ساۋل پاتشادان قاشىپ، باسساۋعالاپ جۇرگەن كەزىن مىسالعا الايىقشى. ول جانىنداعى ادامدارىمەن اسكەري جورىقتان كەلسە، جاۋلارى دۇنيە-مۇلىكتەرىن توناپ، ۇيلەرىن ورتەپ، وتباسىلارىن تۇتقىنعا الىپ كەتىپتى. سول كەزدە ولار «بار داۋىستارىمەن جىلاي باستادى، ولار بويلارىندا قاۋقار قالماعانشا جىلادى». ول ازداي، ادامدارى ٴداۋىتتىڭ وزىنە قارسى شىعىپ، ونى «تاسپەن اتقىلاپ ولتىرەتىنىن ايتتى» (سام. 1-ج. 30:1—6). ٷش بىردەي اۋىرتپالىق ٴداۋىتتىڭ يىعىنان باستى: وتباسىنا ٴقاۋىپ ٴتوندى، ٶز ادامدارى جانىن الماقشى بولدى، ساۋل پاتشا قىر سوڭىنان قالماي، قۋىپ ٴجۇردى. وسى كەزدە ٴداۋىت جانى قىسىلىپ، قاتتى ۋايىمداعان شىعار.
ٴداۋىت نە ىستەدى؟ «قۇدايى ەحوبانىڭ ارقاسىندا ول بىردەن كۇش-قايراتقا يە بولدى». قالايشا؟ ٴداۋىت ادەتى بويىنشا دۇعادا ەحوبادان كومەك سۇراپ، ونىڭ بۇرىندا وزىنە قالاي كومەكتەسكەنى جايلى ويلانعان شىعار (سام. 1-ج. 17:37؛ ٴزاب. 18:2، 6). ول ەحوبانىڭ باسشىلىعىنا جۇگىنۋ كەرەك ەكەنىن ٴتۇسىنىپ، ودان قالاي ارەكەت ەتۋ كەرەكتىگىن سۇرادى. ەحوبا نە ىستەۋ كەرەكتىگىن ايتقان سوڭ، ٴداۋىت بىردەن ارەكەتكە كوشتى. ٴسۇيتىپ، ەحوبا ولارعا جار بولىپ، ٴداۋىت پەن ادامدارى وتباسىلارى مەن دۇنيە-مۇلىكتەرىن قايتارىپ الدى (سام. 1-ج. 30:7—9، 18، 19). وسى جاعدايدا ٴداۋىتتىڭ قانداي ٷش نارسە ىستەگەنىن بايقادىڭىز با؟ ول ەحوبادان كومەك سۇراپ دۇعا ەتتى، ونىڭ بۇرىندا قالاي كومەكتەسكەنى جايلى ويلاندى جانە ەحوبانىڭ بەرگەن باسشىلىعىنا ساي ارەكەت ەتتى. ال ٴبىز ٴداۋىتتىڭ وسى ٷش ارەكەتىنە قالاي ەلىكتەي الامىز؟
ۋايىم مەڭدەگەندە، ٴداۋىتتى ۇلگى ەتىڭىز
1. دۇعا ايتىڭىز. ىشتەي ٴبىر ۋايىم مازالاي باستادى ما، دەرەۋ ەحوبادان كومەك سۇراپ، دانالىق سۇراپ، دۇعا ەتۋدى ادەتكە اينالدىرىڭىز. ەحوباعا جۇرەگىڭىزدى اقتارىپ، بەرىلە دۇعا ەتسەڭىز، ۋايىمنىڭ جۇگىن جەڭىلدەتە الاسىز. ال ەگەر مۇمكىندىك بولماي جاتسا، دۇعانى قىسقاشا ىشتەي ايتساڭىز دا بولادى. ەحوبادان كومەك سۇراعان سايىن، وعان ٴداۋىت سياقتى سەنىم ارتاتىنىمىزدى كورسەتەمىز. ول بىلاي دەگەن: «ەحوبا — اسقار تاۋىم ٵرى قورعانىم، مەنىڭ قۇتقارۋشىم. قۇدايىم — پانا تابار جارتاسىم» (ٴزاب. 18:2). دۇعانىڭ شىنىمەن دە كومەگى بار ما؟ بار ەكەنىنە كاليا دەگەن ٸزاشار باۋىرلاسىمىزدىڭ ٴسوزى دالەل: «دۇعا ەتكەن سوڭ، جانىم جاي تاۋىپ قالادى. دۇعا ماعان ەحوبا سياقتى ويلاۋعا، وعان كوبىرەك سەنىم ارتۋعا كومەكتەسەدى»،— دەيدى ول. ٴيا، دۇعا — ەحوبا بەرگەن كەرەمەت سي. ونىڭ ۋايىمدى جەڭىلدەتەتىن كۇشى وتە زور.
2. ويلانىپ، ەسكە ٴتۇسىرىڭىز. ومىرىڭىزدە قانداي دا ٴبىر قيىندىققا تەك ەحوبانىڭ ارقاسىندا عانا توتەپ بەرگەن كەزدەرىڭىز بولعان با؟ كەزىندە ەحوبانىڭ وزىڭىزگە جانە باسقا دا قىزمەتشىلەرىنە قالاي دەمەۋ بولعانى جايلى ويلانساڭىز، كوڭىلىڭىز ورنىعىپ، ەحوباعا دەگەن سەنىمدىلىگىڭىز بەكي تۇسەدى (ٴزاب. 18:17—19). جوشۋا ەسىمدى اقساقال بىلاي دەيدى: «مەن ەحوبا دۇعاما جاۋاپ بەرىپ جۇرگەن كەزدەردى جازىپ جۇرەمىن. وسىلاي ەحوبادان ناقتى ٴبىر نارسەنى سۇراعاندا، ول ماعان كەرەگىمدى بەرگەنىن ەسىمدە ساقتايمىن». راسىندا دا، كەزىندە ەحوبانىڭ قالاي كومەكتەسكەنى جايلى ويلانعانىمىز ۋايىمنان باس كوتەرۋگە قوسىمشا كۇش بەرەدى.
3. ارەكەت ەتىڭىز. قانداي دا ٴبىر جاعدايدا قالاي ارەكەت ەتەتىنىڭىزدى شەشپەس بۇرىن، ەڭ ٴتيىمدى اقىل-كەڭەستى قۇداي سوزىنەن ىزدەڭىز (ٴزاب. 19:7، 11). كوپ باۋىرلاستار بەلگىلى ٴبىر تارماقتى زەرتتەپ، جان-جاقتى ىزدەنگەندە، ونداعى كەڭەستى قالاي قولدانۋ كەرەكتىگىن جاقسىراق تۇسىنگەن. دجەررەد دەگەن اقساقال بىلاي دەيدى: «تەرەڭ زەرتتەۋ جۇرگىزگەننىڭ ارقاسىندا تارماق ماعان ٵرتۇرلى قىرىنان اشىلادى. سونىڭ ارقاسىندا ەحوبا ماعان نە ايتقىسى كەلىپ جاتقانىن تۇسىنەمىن. وسىلاي تارماقتاعى سوزدەر جۇرەگىمە قونىپ، ونداعى باسشىلىققا ساي ارەكەت ەتە الامىن». قۇداي سوزىنەن باسشىلىق ىزدەپ، ونداعى كەڭەسكە ساي ارەكەت ەتسەك، بويىمىزدى تىكتەپ، ۋايىممەن كۇرەسە الامىز.
ەحوبا ۋايىمدى ەڭسەرۋگە كۇش بەرەدى
ٴداۋىت سارىۋايىمنان تەك قانا ەحوبانىڭ كومەگىمەن ەڭسەسىن كوتەرە الاتىنىن جاقسى تۇسىنگەن. ول ەحوبانىڭ قولداۋىنا ريزا بولعانى سونشا: «قۇدايىمنىڭ كۇشىمەن دۋالعا دا شىعامىن. شىنايى قۇداي ماعان كۇش دارىتادى»،— دەپ ايتقان (ٴزاب. 18:29، 32). كەيدە باسىمىزعا تۇسكەن قيىندىقتار اسىپ وتە المايتىن بيىك دۋال سياقتى كورىنۋى مۇمكىن. ٴبىراق ەحوبانىڭ كومەگىمەن ٴبىز ونداي دۋالعا دا شىعا الامىز. ەندەشە، ەحوبادان كومەك سۇراپ وعان دۇعا ەتەيىك، ٴبىز ٷشىن جاساعان جاقسىلىقتارى جايلى ويلانايىق، بەرگەن نۇسقاۋىنا ساي ارەكەت ەتەيىك. سوندا ەحوبا بەرگەن كۇش پەن دانالىق ٴبىزدى ەكى جاقتاپ ۋايىمنان امان الىپ شىعادى!
a شەكتەن تىس ۋايىمعا باتقان ادامنىڭ دارىگەردىڭ كومەگىنە جۇگىنگەنى جاقسى.
