Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

kavalaigalai vetrigaramaaga samaalippadhu eppadi?

kavalaigalai vetrigaramaaga samaalippadhu eppadi?

kavalai nammudaiya idhayatthai paaraangal pōla alutthalaam. (nīdhi. 12:25) appadippatta anubavam ungalukku irundhirukkiradhaa? “idhukkumēla ennaala thaangikkavē mudiyaadhu” endru nīngal eppōdhaavadhu yōsitthirukkirīrgalaa? nīngal mattumalla, niraiya pēr appaditthaan ninaikkiraargal. adharku niraiya kaaranangal irukkalaam. oruvēlai, ungal kudumbatthil yaaraavadhu paduttha padukkaiyaaga aagiyirukkalaam, avarai nīngal gavanikka vēndiyirukkalaam. ungaludaiya anbaanavargal yaaraavadhu irandhupōyirukkalaam. illaiyendraal, iyarkai pēralivaal nīngal baadhikkappattirukkalaam. ippadippatta samayangalil enna seivadhu, ēdhu seivadhu endru theriyaamal nīngal kulambi pōividalaam. udambil thembē illaadhadhupōl unaralaam. aanaal, kavalaiyai vetrigaramaaga samaalippadharku edhu namakku udhavum? *

dhaavīdhu raajaavin udhaaranatthai yōsitthuppaartthōm endraal kavalaigalai eppadi samaalikkalaam ena nammaal therindhukolla mudiyum. avarukku vaalkkaiyil niraiya kashtangal vandhana. silasamayangalil, saavin vilimbukkē avar pōyirukkiraar. (1 saa. 17:34, 35; 18:10, 11) aanaalum, kavalaigalai avar eppadi vetrigaramaaga samaalitthaar? avarai pōlavē, kavalaigalai naamum eppadi samaalikkalaam?

dhaavīdhu kavalaigalai vetrigaramaaga samaalitthaar

dhaavīdhukku orēsamayatthil niraiya prachinaigal vandhana. avarai kolai seiya savul thēdikkondirundha adhēsamayatthil vēroru sambavamum nadandhadhu. adhai patri ippōdhu paarkkalaam. oru dhadavai, dhaavīdhum avarudaiya aatkalum pōr seidhuvittu siklaaguvukku thirumbi vandhapōdhu avargaludaiya manaivi, pillaigal yaaraiyum kaanavillai. edhirigal avargalai piditthukkondu pōyirundhaargal, avargaludaiya vīdugalai thī vaitthu kolutthi, avargalukku sondhamaana porulgalai ellaam thirudikkondu pōyirundhaargal. idhai paarttha dhaavīdhukku eppadi irundhadhu? “dhaavīdhum avarudaiya aatkalum satthamaaga aludhaargal. aluvadharku sakthiyē illaamal pōgumvarai aludhaargal.” indha prachinai pōdhaadhendru avar nambiya aatkalē avarmēl “kalleriya vēndumendru pēsikkondaargal.” (1 saa. 30:1-6) orēsamayatthil mūndru periya prachinaigalai dhaavīdhu sandhikka vēndiyirundhadhu. avarudaiya kudumbatthaarin uyir aabatthil irundhadhu. thannudaiya aatkalē thannai kondruviduvaargalō endra bayam irundhadhu. adhōdu, savul raajaavum avarai kolla thuratthikkondirundhaar. idhanaal, dhaavīdhukku evvalavu kavalaiyaaga irundhirukkum, illaiyaa?

dhaavīdhu adutthu enna seidhaar? avar udanē “thannudaiya kadavulaagiya yegōvaavin udhaviyaal balam petraar.” avarukku andha balam eppadi kidaitthadhu? dhaavīdhu valakkam pōla udhavikkaaga yegōvaavidam jebam seidhaar. munbu, avarukku yegōvaa eppadiyellaam udhavi seidhirukkiraar enbadhai patri yōsitthuppaartthaar. (1 saa. 17:37; sang. 18:2, 6) adhōdu, yegōvaavidam aalōsanai kētpadhudhaan sariyaaga irukkum enbadhai dhaavīdhu purindhukondaar. adhanaal, enna seiya vēndum endru yegōvaavidam visaaritthaar. yegōvaa enna sonnaarō adhai udanē seidhaar. adhanaal, dhaavīdhaiyum avarudaiya aatkalaiyum yegōvaa aasīrvadhitthaar. avargaludaiya kudumbatthaiyum avargalukku sondhamaana porulgalaiyum avargalaal mītka mudindhadhu. (1 saa. 30:7-9, 18, 19) dhaavīdhu enna mūndru vishayangalai seidhaar endru gavanitthīrgalaa? avar udhavikkaaga yegōvaavidam jebam seidhaar. munbu avarukku yegōvaa eppadiyellaam udhavi seidhirukkiraar enbadhai patri yōsitthuppaartthaar. yegōvaa sonnapadi appadiyē seidhaar. naam eppadi dhaavīdhai pōlavē nadandhukollalaam? mūndru valigalai ippōdhu paarkkalaam.

kavalai vaattumpōdhu dhaavīdhai pōl nadandhukollungal

1. jebam seiyungal. manadhukkul namakku eppōdhu kavalai vandhaalum sari, nyaanatthaiyum udhaviyaiyum kēttu yegōvaavidam jebam seiyalaam. nam manadhukkul irukkira kavalaigalai ellaam yegōvaavidam jebatthil kottumpōdhu, nammudaiya baaramellaam kuraindha maadhiri irukkum. oruvēlai, vaaivittu nammaal jebam seiya mudiyavillai endraal manadhukkul surukkamaaga jebam seiyalaam. ovvoru dhadavai naam jebam seiyumpōdhum dhaavīdhai pōl yegōvaamēl mulu nambikkai vaitthirukkirōm enbadhai kaattugirōm. “yegōvaadhaan ennudaiya maaberum karpaarai, en kōttai, ennai kaappaatrubavar. en kadavuldhaan naan thanjam thēdum karpaarai” endru dhaavīdhu sonnaar. (sang. 18:2) jebam seivadhaal unmaiyilēyē namakku prayōjanam irukkiradhaa? gaaliyaa endra payaniyar sagōdhari enna solgiraar endraal, “jebam senja piragu manasukku nimmadhi kidaikkudhu. yegōvaa maadhiriyē yōsikka ennaala mudiyudhu, avarmēla irukkura nambikkaiyum adhigamaagudhu” endru solgiraar. unmaiyilēyē, jebam nammudaiya kavalaiyai samaalippadharku yegōvaa seidhirukkira periya udhavi endrē sollalaam.

2. idhuvaraikkum yegōvaa seidhirukkira udhaviyai yōsitthuppaarungal. ‘yegōvaavin udhavi illaamal idhai ennaal samaalitthirukkavē mudiyaadhu’ enbadhai pōndra sūlnilaigal sila samayangalil ungaludaiya vaalkkaiyil vandhirukkum. ungalukku yegōvaa eppadi udhavi seidhirukkiraar... baibil kaalangalil vaalndha avarudaiya ūliyargalukku eppadi udhavi seidhirukkiraar... endrellaam yōsitthuppaartthaal, ungalukku pudhutthembu kidaikkum, avarmēl irukkira nambikkaiyum innum adhigamaagum. (sang. 18:17-19) jōshuvaa endra oru mūppar enna solgiraar endru gavaniyungal: “ennōda jebangalukku yegōvaa eppadi badhil kodutthirukkuraarnu kēttaa, enkitta oru periya pattiyalē irukku. kurippaa naan senja jebatthukku yegōvaa eppadi badhil kodutthirukkuraarnu yōsichu paakka idhu enakku udhaviyaa irukku.” idhuvaraikkum yegōvaa nam vaalkkaiyil seidhadhaiyellaam yōsitthuppaarkkumpōdhu, kavalaigalai virattiyadikka pudhutthembu kidaikkum.

3. yegōvaa solvadhai appadiyē seiyungal. oru sūlnilaiyil enna seivadhu endru thīrmaanam eduppadharkumun, nalla aalōsanai kidaippadharkaaga kadavuludaiya vaartthaiyai aaraaichi seiyungal. (sang. 19:7, 11) oru vasanatthai aaraaichi seidhu padikkumpōdhu adhai vaalkkaiyil eppadi porutthalaam endru nandraaga purindhukolla mudigiradhu endru niraiya pēr solgiraargal. jērad endra mūppar solvadhai gavaniyungal: “aaraaichi senju padikkurappō oru vasanatthula irukkura niraiya vishayangala ennaala purinjikka mudiyudhu. yegōvaa enkitta enna solla varraarnum therinjukka mudiyudhu. ippadi padikkira vishayangal ennōda manasula aalamaa padhiyaradhunaala ennaala adhanpadi nadakka mudiyudhu.” aalōsanaigalai baibilil thēdinōm endraal... adhil solliyirukkirapadi nadandhōm endraal... nammaal kavalaigalai innum nandraaga samaalikka mudiyum.

sagitthirukka yegōvaa ungalukku udhavuvaar

kavalaigalai vetrigaramaaga samaalippadharku yegōvaavin udhavi thēvai enbadhai dhaavīdhu purindhukondaar. yegōvaavin udhaviyai uyarvaaga madhitthadhaaldhaan dhaavīdhu ippadi sonnaar: “ungal sakthiyaal madhilaiyum thaanduvēn. unmai kadavuldhaan enakku balam tharugiraar.” (sang. 18:29, 32) silasamayangalil, namakku varum prachinaigal periya madhilpōl theriyalaam. aanaal, yegōvaavudaiya udhaviyaal madhilpōl irukkira eppadippatta prachinaigalaiyum nammaal samaalikka mudiyum. udhavikkaaga naam yegōvaavidam jebam seiyumpōdhu... avar namakku eppadiyellaam udhavi seidhirukkiraar enbadhai yōsitthu paarkkumpōdhu... avar solvadhai appadiyē seiyumpōdhu... kavalaigalai vetrigaramaaga samaalippadharku avar namakku balatthaiyum nyaanatthaiyum koduppaar endru naam urudhiyaaga nambalaam.

^ alavukkadhigamaaga kavalaippadubavargalukku marutthuva udhavi thēvaippadalaam.