អត្ថបទសិក្សា ១៨
របៀបកំណត់និងសម្រេចគោលដៅក្នុងការបម្រើព្រះ
«ចូររំពឹងគិតអំពីការទាំងនេះ។ ចូរជក់ចិត្តគំនិតនឹងការទាំងនេះ ដើម្បីឲ្យមនុស្សទាំងអស់ឃើញថាអ្នកកំពុងរីកចម្រើន»។—១ធី. ៤:១៥
ចម្រៀងលេខ៨៤ ចូរខំព្យាយាម
សេចក្ដីសង្ខេប *
១. តើយើងអាចមានគោលដៅបែបណាក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ?
ដោយសារយើងជាគ្រិស្តសាសនិកពិត យើងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាខ្លាំងណាស់ ហើយចង់បម្រើលោកឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព។ ប៉ុន្តែដើម្បីធ្វើដូច្នេះ យើងត្រូវកំណត់គោលដៅក្នុងកិច្ចបម្រើលោក ដូចជាបណ្ដុះគុណសម្បត្តិផ្សេងៗឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង រៀនជំនាញថ្មីឬបង្កើនសមត្ថភាពរបស់យើង និងស្វែងរកវិធីដើម្បីបម្រើអ្នកឯទៀត។ *
២. ហេតុអ្វីយើងគួរកំណត់គោលដៅក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ ហើយខំប្រឹងសម្រេចគោលដៅទាំងនោះ?
២ ហេតុអ្វីយើងគួរមានបំណងចិត្តទៅជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបានល្អប្រសើរជាង? មូលហេតុចម្បង គឺយើងចង់ធ្វើឲ្យបិតានៅស្ថានសួគ៌ដែលស្រឡាញ់យើងពេញចិត្ត។ ព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយចិត្ត ពេលលោកឃើញយើងប្រើសមត្ថភាពនិងទេពកោសល្យរបស់យើងឲ្យបានច្រើនបំផុតក្នុងកិច្ចបម្រើលោក។ បន្ថែមទៅទៀត យើងចង់រីកចម្រើនក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ ដើម្បីយើងអាចជួយបងប្អូនរបស់យើងច្រើនជាង។ (១ថែ. ៤:៩, ១០) មិនថាយើងបាននៅក្នុងសេចក្ដីពិតយូរយ៉ាងណាក្ដី យើងទាំងអស់គ្នាអាចរីកចម្រើនបាន។ សូមយើងពិចារណាអំពីរបៀបដែលយើងអាចធ្វើដូច្នេះ។
៣. ដូចបានត្រូវកត់ទុកនៅធីម៉ូថេទី១ ៤:១២-១៦ តើសាវ័កប៉ូលបានលើកទឹកចិត្តធីម៉ូថេឲ្យធ្វើអ្វី?
៣ ពេលសាវ័កប៉ូលបានសរសេរសំបុត្រទី១របស់គាត់ទៅកាន់ធីម៉ូថេ បុរសវ័យក្មេងដ៏ល្អនេះគឺជាអ្នកចាស់ទុំដែលមានបទពិសោធន៍រួចហើយ។ ប៉ុន្តែ ប៉ូលបានលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យបន្តរីកចម្រើនថែមទៀតក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ។ (សូមអាន ធីម៉ូថេទី១ ៤:១២-១៦) កាលដែលអ្នកគិតអំពីពាក្យរបស់ប៉ូល អ្នកនឹងឃើញថាគាត់ចង់ឲ្យធីម៉ូថេរីកចម្រើនតាមរបៀបពីរយ៉ាងគឺ៖ ដោយបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្តិជាគ្រិស្តសាសនិកឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើងដូចជា សេចក្ដីស្រឡាញ់ ជំនឿ និងសេចក្ដីបរិសុទ្ធ ហើយដោយបង្កើនសមត្ថភាពក្នុងការអានឲ្យអ្នកឯទៀតស្ដាប់ ក្នុងការលើកទឹកចិត្ត និងក្នុងការបង្រៀនជាដើម។ ដោយគិតអំពីគំរូរបស់ធីម៉ូថេ សូមយើងពិចារណាអំពីរបៀបដែលការកំណត់គោលដៅដ៏សមហេតុសមផលអាចជួយយើងឲ្យរីកចម្រើនក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ។ យើងក៏នឹងពិចារណាអំពីរបៀបមួយចំនួនដែលយើងអាចបង្កើនកិច្ចបម្រើផ្សាយ។
ចូរបណ្ដុះគុណសម្បត្តិជាគ្រិស្តសាសនិកឲ្យកាន់តែប្រសើរ
៤. យោងទៅតាមភីលីព ២:១៩-២២ តើអ្វីធ្វើឲ្យធីម៉ូថេទៅជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដែលមានប្រយោជន៍?
៤ តើអ្វីធ្វើឲ្យធីម៉ូថេទៅជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដែលមានប្រយោជន៍? គឺគុណសម្បត្តិដ៏គួរឲ្យសរសើររបស់គាត់។ (សូមអាន ភីលីព ២:១៩-២២) តាមរយៈការរៀបរាប់របស់ប៉ូលអំពីធីម៉ូថេ យើងឃើញថាធីម៉ូថេជាបុគ្គលដែលមានចិត្តរាបទាប ស្មោះត្រង់ ខ្នះខ្នែង និងគួរឲ្យទុកចិត្ត។ ម្យ៉ាងទៀត គាត់ជាបុគ្គលដែលពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះបងប្អូនឯទៀត។ ដោយហេតុនេះ ប៉ូលស្រឡាញ់ធីម៉ូថេ ហើយមិនស្ទាក់ស្ទើរប្រគល់ភារកិច្ចដែលពិបាកដល់ធីម៉ូថេឡើយ។ (១កូ. ៤:១៧) ស្រដៀងគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ានឹងស្រឡាញ់យើង ហើយយើងនឹងទៅជាបុគ្គលដែលកាន់តែមានប្រយោជន៍ដល់ក្រុមជំនុំ ពេលដែលយើងបណ្ដុះគុណសម្បត្តិដែលព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់។—ចសព. ២៥:៩; ១៣៨:៦
សូមជ្រើសរើសគុណសម្បត្តិមួយដែលអ្នកចង់បណ្ដុះឲ្យមានកាន់តែប្រសើរឡើង (សូមមើលវគ្គ៥-៦)
៥. (ក) តើតាមរបៀបណាអ្នកអាចកំណត់គោលដៅឲ្យមានគុណសម្បត្តិជាគ្រិស្តសាសនិកកាន់តែប្រសើរឡើង? (ខ) ដូចបានបង្ហាញក្នុងរូបភាព តើបងស្រីម្នាក់ខំសម្រេចគោលដៅរបស់គាត់ដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតមេត្តាចំពោះអ្នកឯទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ សូមជ្រើសរើសគោលដៅជាក់លាក់មួយ។ សូមអធិដ្ឋាននិងគិតពិចារណាអំពីផ្នែកផ្សេងៗនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់អ្នកដែលអ្នកចង់កែប្រែឲ្យល្អប្រសើរជាង។ សូមជ្រើសរើសគុណសម្បត្តិជាក់លាក់មួយ។ ជាឧទាហរណ៍ តើអ្នកអាចមានសេចក្ដីអាណិតមេត្តាច្រើនជាង ឬមានបំណងចិត្តកាន់តែខ្លាំងឲ្យជួយបងប្អូនរួមជំនឿឬទេ? តើអ្នកត្រូវខំធ្វើឲ្យមានសន្តិភាព និងកាន់តែចេះអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតឬទេ? អ្នកអាចសុំជំនួយពីមិត្តជិតស្និទ្ធដើម្បីដឹងអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចរីកចម្រើន។—សុភ. ២៧:៦
៦. តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីដើម្បីរីកចម្រើនក្នុងការបង្ហាញគុណសម្បត្តិណាមួយ?
៦ ចូរខំព្យាយាមសម្រេចគោលដៅរបស់អ្នក។ តើអ្នកអាចធ្វើដូច្នេះតាមរបៀបណា? របៀបមួយគឺដោយសិក្សាយ៉ាងស៊ីជម្រៅអំពីគុណសម្បត្តិដែលអ្នកចង់រីកចម្រើន។ ឧបមាថា បើអ្នកចង់កាន់តែចេះអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត អ្នកអាចចាប់ផ្ដើមដោយអាននិងរំពឹងគិតអំពីគំរូក្នុងគម្ពីរស្ដីអំពីពួកអ្នកដែលសុខចិត្តអភ័យទោសដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ និងពួកអ្នកដែលមិនអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត។ សូមគិតអំពីគំរូរបស់លោកយេស៊ូ។ លោកសុខចិត្តអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត។ (លូក. ៧:៤៧, ៤៨) លោកក៏មិនបានផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើកំហុសរបស់ពួកគេទេ។ តែលោកគិតអំពីអ្វីដែលពួកគេអាចសម្រេចបាន។ ផ្ទុយពីលោកយេស៊ូ ពួកផារិស៊ីនៅសម័យរបស់លោក «ចាត់ទុកអ្នកដទៃថាគ្មានតម្លៃសោះ»។ (លូក. ១៨:៩) ក្រោយពីរំពឹងគិតអំពីគំរូទាំងនេះ សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើខ្ញុំមើលអ្នកឯទៀតថាពួកគេជាមនុស្សបែបណា? តើខ្ញុំផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើគុណសម្បត្តិណាខ្លះរបស់ពួកគេ?›។ បើអ្នកពិបាកអភ័យទោសឲ្យបុគ្គលណាម្នាក់ សូមព្យាយាមរកនឹកសរសេរគុណសម្បត្តិរបស់គាត់ឲ្យបានច្រើន។ រួចមក សូមសួរខ្លួនឯងថា ‹តើលោកយេស៊ូមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះបុគ្គលនោះ? តើលោកយេស៊ូនឹងអភ័យទោសឲ្យគាត់ឬទេ?›។ បើយើងធ្វើដូច្នេះ យើងអាចកែប្រែរបៀបគិតគូររបស់យើង។ ដំបូង យើងប្រហែលជាត្រូវខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីអភ័យទោសឲ្យបុគ្គលដែលធ្វើឲ្យយើងទើសចិត្ត។ ប៉ុន្តែបើយើងបន្តព្យាយាមកាន់តែខ្លាំង យូរៗទៅយើងនឹងកាន់តែចេះអភ័យទោសឲ្យបុគ្គលនោះ។
ចូររៀនជំនាញដែលមានប្រយោជន៍
សូមស្នើសុំរៀនធ្វើកិច្ចការថែទាំនៅសាលប្រជុំ (សូមមើលវគ្គ៧) *
៧. ដូចបានបង្ហាញនៅសុភាសិត ២២:២៩ តើព្រះយេហូវ៉ាប្រើអ្នកដែលប៉ិនប្រសប់ធ្វើការនៅសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ គោលដៅផ្សេងទៀតដែលអ្នកអាចកំណត់ គឺរៀនជំនាញមួយ។ សូមគិតទៅមើល ដើម្បីសង់អគារបេតអែល សាលសន្និបាត និងសាលប្រជុំ តើត្រូវការអ្នកធ្វើការប៉ុន្មាននាក់? បងប្អូនជាច្រើននាក់បានរៀនឲ្យចេះធ្វើកិច្ចការនោះ ដោយរួមកិច្ចការជាមួយបងប្អូនដែលមានបទពិសោធន៍។ ដូចបានបង្ហាញក្នុងរូបភាព ទាំងបងប្អូនប្រុសទាំងបងប្អូនស្រីកំពុងរៀនជំនាញដែលសំខាន់ចាំបាច់ដើម្បីថែទាំសាលសន្និបាតនិងសាលប្រជុំ។ តាមរបៀបនេះនិងរបៀបផ្សេងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាដែលជា«ស្ដេចដែលរស់ជារៀងរហូត» និងលោកយេស៊ូគ្រិស្តដែល«ជាស្ដេចលើអស់អ្នកដែលគ្រប់គ្រងជាស្ដេច»កំពុងសម្រេចអ្វីៗដ៏អស្ចារ្យ ដោយប្រើអ្នកធ្វើកិច្ចការដែលមានជំនាញ។ (១ធី. ១:១៧; ៦:១៥; សូមអាន សុភាសិត ២២:២៩) យើងចង់ខំប្រឹងធ្វើកិច្ចការនឿយហត់ ហើយប្រើជំនាញរបស់យើងដើម្បីលើកតម្កើងព្រះយេហូវ៉ា មិនមែនខ្លួនយើងទេ។—យ៉ូន. ៨:៥៤
៨. តើអ្នកអាចដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាអ្នកគួររៀនជំនាញឬបង្កើនសមត្ថភាពណា?
៨ សូមជ្រើសរើសគោលដៅជាក់លាក់មួយ។ តើអ្នកអាចផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើជំនាញឬសមត្ថភាពអ្វី? សូមសួរពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំ និងប្រហែលជាអ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលអំពីគំនិតរបស់ពួកគេ ដើម្បីដឹងថាមានជំនាញណាដែលអ្នកអាចរីកចម្រើនបាន។ ជាឧទាហរណ៍ បើពួកគេជូនយោបល់អ្នកឲ្យបង្កើនសមត្ថភាពក្នុងការថ្លែងសុន្ទរកថានិងការបង្រៀន សូមសុំពួកគេឲ្យជួយអ្នកកត់សម្គាល់ចំណុចហាត់រៀនណាមួយដែលអ្នកអាចរីកចម្រើន។ បន្ទាប់មក សូមព្យាយាមធ្វើតាមចំណុចនោះ។ តើអ្នកអាចធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៩. តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីដើម្បីសម្រេចគោលដៅរៀនជំនាញឬបង្កើនសមត្ថភាពមួយ?
៩ ចូរខំព្យាយាមសម្រេចគោលដៅរបស់អ្នក។ ឧបមាថា អ្នកចង់បង្កើនសមត្ថភាពរបស់អ្នកក្នុងការបង្រៀន។ អ្នកអាចសិក្សាយ៉ាងស៊ីជម្រៅនូវសៀវភៅស្ដើងចូរព្យាយាមក្នុងការអាននិងការបង្រៀន។ ពេលអ្នកមានផ្នែកណាមួយនៅកិច្ចប្រជុំសម្រាប់កិច្ចបម្រើនិងជីវិតជាគ្រិស្តសាសនិក អ្នកអាចសុំបងប្អូនប្រុសដែលមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ឲ្យស្ដាប់សុន្ទរកថារបស់អ្នកមុនពេលអ្នកថ្លែងនៅកិច្ចប្រជុំ ហើយសុំគាត់ឲ្យផ្ដល់យោបល់អំពីរបៀបដែលអ្នកអាចរីកចម្រើន។ សូមខំព្យាយាមឲ្យមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះជាមនុស្សឧស្សាហ៍និងគួរឲ្យទុកចិត្ត មិនគ្រាន់តែជាអ្នកដែលមានជំនាញឬសមត្ថភាពប៉ុណ្ណោះទេ។—សុភ. ២១:៥; ២កូ. ៨:២២
១០. សូមលើកឧទាហរណ៍អំពីរបៀបរៀនចេះធ្វើអ្វីមួយ។
១០ ចុះយ៉ាងណាបើអ្នកចង់រៀនចេះធ្វើអ្វីមួយដែលអ្នកមិនសូវមានដុង? សូមកុំឈប់ព្យាយាម! ពីមុន បងប្រុសម្នាក់ឈ្មោះហ្គារីមិនសូវចេះអានអក្សរទេ។ គាត់នឹកចាំថា គាត់ធ្លាប់ខ្មាសគេយ៉ាងខ្លាំងពេលគាត់អានឮៗនៅកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំ។ ប៉ុន្តែ គាត់នៅតែខំព្យាយាមរីកចម្រើន។ ឥឡូវនេះគាត់និយាយថា ដោយសារការបង្ហាត់បង្រៀនដែលគាត់បានទទួល គាត់អាចថ្លែងសុន្ទរកថានៅកិច្ចប្រជុំ សន្និបាត និងមហាសន្និបាត។
១១. ដូចធីម៉ូថេ តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យទទួលភារកិច្ចថែមទៀត?
១១ តើធីម៉ូថេបានទៅជាអ្នកពូកែថ្លែងសុន្ទរកថានិងបង្រៀនឬទេ? គម្ពីរមិនចែងទេ។ ប៉ុន្តែ ធីម៉ូថេច្បាស់ជាបានបំពេញភារកិច្ចរបស់គាត់កាន់តែល្អប្រសើរ កាលដែលគាត់ធ្វើតាមយោបល់របស់ប៉ូល។ (២ធី. ៣:១០) ស្រដៀងគ្នាដែរ បើយើងបង្កើនជំនាញឬសមត្ថភាពរបស់យើង នោះយើងនឹងមានសមត្ថភាពដើម្បីទទួលភារកិច្ចថែមទៀត។
ចូររកវិធីបម្រើអ្នកឯទៀត
១២. តើអ្នកបានទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីជំនួយរបស់អ្នកឯទៀត?
១២ យើងទាំងអស់គ្នាទទួលជំនួយជាច្រើនពីអ្នកឯទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលយើងឈឺនៅមន្ទីរពេទ្យ យើងមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះការមកសួរសុខទុក្ខពីអ្នកចាស់ទុំដែលជាសមាជិកគណៈកម្មាធិការខាងសម្ព័ន្ធការពេទ្យ ឬដែលជាសមាជិកក្រុមដែលទទួលខុសត្រូវផ្នែកទៅជួបអ្នកជំងឺ។ ពេលយើងមានបញ្ហាក្នុងជីវិត យើងធូរចិត្តដែលអ្នកចាស់ទុំបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ ដោយចំណាយពេលស្ដាប់ និងសម្រាលទុក្ខយើង។ ពេលយើងពិបាកដឹកនាំការបង្រៀនគម្ពីរ យើងសប្បាយចិត្តដែលអ្នកត្រួសត្រាយដែលមានបទពិសោធន៍ចូលរួមការបង្រៀនជាមួយយើង និងផ្ដល់យោបល់ផ្សេងៗឲ្យយើង។ បងប្អូនទាំងនេះសប្បាយរីករាយជួយយើង។ យើងក៏អាចមានអំណរដូចពួកគេបានដែរ បើយើងសុខចិត្តបម្រើអ្នកឯទៀត។ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ការឲ្យគេ នោះមានសុភមង្គលច្រើនជាងការទទួល»។ (សកម្ម. ២០:៣៥) តើអ្វីនឹងជួយអ្នក បើអ្នកចង់ធ្វើច្រើនជាងដើម្បីព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបទាំងនេះឬរបៀបផ្សេងទៀត?
១៣. តើយើងគួរចាំអំពីអ្វីពេលយើងកំណត់គោលដៅ?
១៣ សូមកុំកំណត់គោលដៅដែលមិនជាក់លាក់ឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកប្រហែលជាគិតថា ‹ខ្ញុំចង់ធ្វើច្រើនជាងក្នុងក្រុមជំនុំ›។ ប៉ុន្តែ អ្នកប្រហែលជាពិបាកដឹងថា អ្នកគួរសម្រេចគោលដៅនោះតាមរបៀបណា ហើយអ្នកប្រហែលជាមិនអាចដឹងថា អ្នកបានសម្រេចគោលដៅនោះហើយឬនៅទេ។ ដូច្នេះ សូមជ្រើសរើសគោលដៅច្បាស់មួយ។ អ្នកក៏អាចកត់សរសេរគោលដៅនិងគម្រោងអំពីរបៀបដែលអ្នកនឹងសម្រេចគោលដៅនោះផងដែរ។
១៤. ហេតុអ្វីយើងត្រូវចេះបត់បែនពេលកំណត់គោលដៅ?
១៤ យើងក៏ត្រូវចេះបត់បែនពេលកំណត់គោលដៅ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះយើងមិនអាចគ្រប់គ្រងស្ថានភាពរបស់យើងទាំងស្រុងបានទេ។ ជាឧទាហរណ៍ សាវ័កប៉ូលបានជួយបង្កើតក្រុមជំនុំថ្មីនៅក្រុងថែស្សាឡូនិច។ គាត់ច្បាស់ជាចង់ស្នាក់នៅទីនោះ និងជួយគ្រិស្តសាសនិកថ្មីទាំងនោះ។ ប៉ុន្តែ ដោយសារពួកអ្នកប្រឆាំង ប៉ូលត្រូវចាកចេញពីក្រុងនោះ។ (សកម្ម. ១៧:១-៥, ១០) បើប៉ូលបន្តស្នាក់នៅទីនោះ នេះអាចនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់បងប្អូនឯទៀត។ ប៉ុន្តែ ប៉ូលមិនបានឈប់ព្យាយាមទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានបត់បែនតាមស្ថានភាពថ្មីនោះ។ ក្រោយមក គាត់បានចាត់ធីម៉ូថេឲ្យទៅជួយពង្រឹងជំនឿរបស់គ្រិស្តសាសនិកថ្មីនៅក្រុងថែស្សាឡូនិច។ (១ថែ. ៣:១-៣) បងប្អូននៅក្រុងនោះ ច្បាស់ជាសប្បាយចិត្តណាស់ដែលធីម៉ូថេសុខចិត្តទៅកន្លែងណាក៏ដោយដែលត្រូវការជំនួយ!
១៥. តើស្ថានភាពដែលយើងមិនអាចគ្រប់គ្រងបានអាចមានឥទ្ធិពលទៅលើគោលដៅរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមរៀបរាប់អំពីបទពិសោធន៍មួយ។
១៥ យើងអាចរៀនពីបទពិសោធន៍របស់ប៉ូលនៅក្រុងថែស្សាឡូនិច។ យើងប្រហែលជាកំពុងព្យាយាមឲ្យបានឯកសិទ្ធិណាមួយក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ ប៉ុន្តែស្ថានភាពដែលយើងមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន ប្រហែលជារារាំងយើងពីការទទួលឯកសិទ្ធិនោះ។ (អទ. ៩:១១) បើអ្នកស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ ចូរកំណត់គោលដៅផ្សេងដែលអ្នកអាចសម្រេចបាន។ ប្ដីប្រពន្ធមួយគូឈ្មោះថេតនិងហៃឌីបានធ្វើដូច្នេះ។ ដោយសារបញ្ហាសុខភាព ពួកគាត់ត្រូវឈប់បម្រើនៅបេតអែល។ ប៉ុន្តែ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគាត់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាបានជំរុញចិត្តពួកគាត់ឲ្យរកវិធីផ្សេងទៀតដើម្បីបង្កើនកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ នៅដើមដំបូង ពួកគាត់បានចាប់ផ្ដើមត្រួសត្រាយពេញពេល។ ក្រោយមក ពួកគាត់បានត្រូវតែងតាំងឲ្យធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយពិសេស ហើយបងថេតបានទទួលការបង្ហាត់បង្រៀនឲ្យធ្វើជាអ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលជំនួស។ ក្រោយមក ការកំណត់អាយុសម្រាប់អ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។ បងថេតនិងបងហៃឌីបានទទួលស្គាល់ថា ពួកគាត់លើសកំណត់អាយុក្នុងការទទួលឯកសិទ្ធិនោះ។ ទោះជាពួកគាត់ខកចិត្តក្ដី ពួកគាត់ដឹងថាពួកគាត់អាចបម្រើព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបផ្សេងទៀត។ បងថេតនិយាយថា៖ «យើងបានយល់ថា កិច្ចបម្រើព្រះមិនមែនមានតែមួយប្រភេទប៉ុណ្ណោះទេ»។
១៦. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីកាឡាទី ៦:៤?
១៦ យើងមិនអាចគ្រប់គ្រងអ្វីទាំងអស់ដែលកើតឡើងក្នុងជីវិតរបស់យើងបានទេ។ ដូច្នេះ គឺសំខាន់ដែលយើងមិនគិតថា ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃយើងដោយសារតែភារកិច្ចរបស់យើង។ ម្យ៉ាងទៀត គឺសំខាន់ដែលយើងមិនប្រៀបធៀបខ្លួនទៅនឹងអ្នកឯទៀតដែលមានឯកសិទ្ធិដែលយើងមិនមាន។ បងហៃឌីនិយាយថា៖ «បើយើងប្រៀបធៀបជីវិតយើងនឹងជីវិតអ្នកឯទៀត យើងនឹងបាត់បង់សេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងចិត្ត»។ (សូមអាន កាឡាទី ៦:៤) គឺជាការសំខាន់ដែលយើងស្វែងរករបៀបផ្សេងៗដើម្បីបម្រើព្រះយេហូវ៉ានិងជួយអ្នកឯទៀត។ *
១៧. តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីដើម្បីមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ឲ្យទទួលភារកិច្ចក្នុងកិច្ចបម្រើ?
១៧ បើអ្នករក្សាជីវិតឲ្យសាមញ្ញ និងជៀសវាងពីការជំពាក់បំណុលដែលមិនចាំបាច់ អ្នកនឹងអាចធ្វើច្រើនជាងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ សូមកំណត់គោលដៅតូចៗដែលនឹងជួយអ្នកឲ្យសម្រេចគោលដៅធំៗ។ ជាឧទាហរណ៍ បើគោលដៅធំរបស់អ្នកគឺធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេល តើអ្នកអាចធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយជំនួយបន្តនៅឥឡូវនេះឬទេ? បើគោលដៅរបស់អ្នកគឺធ្វើជាជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើ តើអ្នកអាចចំណាយពេលច្រើនជាងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ និងក្នុងការទៅសួរសុខទុក្ខបងប្អូនដែលឈឺនិងបងប្អូនវ័យចាស់ក្នុងក្រុមជំនុំរបស់អ្នកឬទេ? បទពិសោធន៍ដែលអ្នកទទួលនៅឥឡូវនេះអាចបើកឱកាសឲ្យអ្នកទទួលឯកសិទ្ធិថែមទៀតនៅថ្ងៃអនាគត។ សូមតាំងចិត្តធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពក្នុងភារកិច្ចណាក៏ដោយដែលអ្នកទទួល។—រ៉ូម ១២:១១
សូមជ្រើសរើសគោលដៅជាក់លាក់មួយដែលអ្នកអាចសម្រេចបាន (សូមមើលវគ្គ១៨) *
១៨. ដូចបង្ហាញក្នុងរូបភាព តើអ្នករៀនអ្វីពីគំរូរបស់បងបេវើលី?
១៨ គ្មានអ្នកណាចាស់ពេករហូតដល់មិនអាចកំណត់និងសម្រេចគោលដៅក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះបាននោះទេ។ សូមគិតអំពីគំរូរបស់បងស្រីម្នាក់ឈ្មោះបេវើលីដែលមានអាយុ៧៥ឆ្នាំ។ គាត់មានបញ្ហាសុខភាពធ្ងន់ធ្ងរដែលធ្វើឲ្យគាត់ពិបាកដើរ។ ប៉ុន្តែ គាត់ចង់រួមចំណែកយ៉ាងពេញលេញក្នុងសកម្មភាពចែកចាយលិខិតអញ្ជើញពិធីរំលឹក។ ដូច្នេះ គាត់បានកំណត់គោលដៅជាក់លាក់ផ្សេងៗ។ ពេលបងបេវើលីបានសម្រេចគោលដៅទាំងនោះ គាត់សប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់។ ការខំប្រឹងរបស់គាត់បានលើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀតឲ្យខំព្យាយាមក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃចំពោះកិច្ចការរបស់បងប្អូនវ័យចាស់របស់យើង ទោះជាពួកគេខ្លះមិនអាចធ្វើបានច្រើនក្ដី។—ចសព. ៧១:១៧, ១៨
១៩. តើយើងអាចកំណត់គោលដៅអ្វីខ្លះក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ?
១៩ សូមកំណត់គោលដៅដែលអ្នកអាចសម្រេចបាន។ សូមបណ្ដុះគុណសម្បត្តិដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង។ សូមបង្កើនសមត្ថភាពឬរៀនជំនាញដែលនឹងឲ្យអ្នកកាន់តែមានប្រយោជន៍ចំពោះព្រះរបស់យើងនិងអង្គការលោក។ សូមស្វែងរកវិធីផ្សេងៗដើម្បីបម្រើបងប្អូនរួមជំនឿឲ្យបានច្រើនជាង។ * ដូចធីម៉ូថេ «មនុស្សទាំងអស់[នឹង]ឃើញថាអ្នកកំពុងរីកចម្រើន» ដោយព្រោះអ្នកទទួលពរពីព្រះយេហូវ៉ា។—១ធី. ៤:១៥
ចម្រៀងលេខ៣៨ លោកនឹងធ្វើឲ្យអ្នកខ្លាំងក្លា
^ វគ្គ 5 ធីម៉ូថេជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដ៏ពូកែម្នាក់។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី សាវ័កប៉ូលបានលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យបន្តរីកចម្រើនក្នុងការបម្រើព្រះ។ ដោយសារធីម៉ូថេបានធ្វើតាមយោបល់របស់ប៉ូល ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើគាត់ច្រើនជាង ហើយគាត់អាចជួយបងប្អូនច្រើនជាងដែរ។ ដូចធីម៉ូថេ តើអ្នកចង់បម្រើព្រះយេហូវ៉ានិងបងប្អូនរួមជំនឿឲ្យបានច្រើនជាងឬទេ? អ្នកច្បាស់ជាចង់។ តើគោលដៅអ្វីខ្លះនឹងជួយអ្នកឲ្យធ្វើដូច្នេះ? ម្យ៉ាងទៀត តើអ្នកត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីកំណត់និងសម្រេចគោលដៅទាំងនោះ?
^ វគ្គ 1 ការពន្យល់ពាក្យ: គោលដៅក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ រួមបញ្ចូលអ្វីណាក៏ដោយដែលយើងខំធ្វើដើម្បីបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបានច្រើនជាង ហើយធ្វើឲ្យលោកសប្បាយរីករាយ។
^ វគ្គ 16 សូមមើល«ការបម្រើនៅកន្លែងដែលត្រូវការអ្នកផ្សាយច្រើនជាង»ក្នុងសៀវភៅអង្គការមួយដើម្បីធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នាព្រះយេហូវ៉ា ជំពូកទី១០ វគ្គ៦-៩។
^ វគ្គ 19 សូមមើលមេរៀនទី៦០ដែលមានចំណងជើងថា «ចូរបន្តរីកចម្រើនតទៅទៀត»ក្នុងសៀវភៅសប្បាយនឹងជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់!
