No een Wieedbuak no bediet schwieren, “een sea iernstet Vespräakjen to moaken, wua eena sikj aun helt, wua uk foaken Gott . . . aus Zeij jebrukt woat”. Daut kaun jesajcht ooda oppjeschräwen sennen.

Eenje denkjen veleicht, daut daut schlajcht es, waut to schwieren, wiels Jesus säd: “Doot äwahaupt nich schwieren, . . . lot jun jo, jo sennen, un jun nä, nä sennen. Waut jie doaräwa gonen, kjemt vom beesen” (Mat. 5:33-37). Jesus wist je, daut daut Jesaz Moses noch mol velangd to schwieren, un daut Gott siene true Deena eenjemol eenen Eit jeschwuaren hauden (1. Mo. 14:22-23; 2. Mo. 22:9-10, NW). Hee wist uk, daut Jehova selfst eenjemol eenen Eit jeschwuaren haud (Heb. 6:13-17). Jesus meend secha nich, daut wie kjeenmol waut schwieren kunnen. Oba hee woarnd de Menschen doafäa, äwa sea jeweenelje Sachen to schwieren, waut nich werkjlich wichtich wieren. Wan wie waut vesproaken haben, dan sell wie daut emma nokomen, wiels daut es, waut Jehova von ons velangt.

Oba waut, wan doa wäa von die velangt, eenen Eit to schwieren? Sie die ieescht secha, daut du daut woascht nokomen kjennen, waut du schwieescht. Un wan du die nich secha best, dan wudd daut bäta sennen, daut nich to doonen. Gott sien Wuat sajcht: “Daut es bäta, wan du kjeen Vespräakjen moakst, aus wan du waut vesprakjst, un daut nich helst” (Liera 5:4). Dan denkj äwa soone biblische Gruntsauzen no, waut met dän Eit to doonen haben un doo daut, waut du met een reinet Jewessen doonen kaust. Woont sent eenje biblische Gruntsauzen?

Eenjemol es daut nich jäajen Gott sienen Wellen to schwieren. Jehova siene Zeijen moaken biejlikj uk een besondret Vespräakjen, wan dee sikj befrieen. Dit kaun uk aus eenen Eit jehoolen woaren. De Briegaum un de Brut moaken ver Gott un äare Zeijen daut Vespräakjen, daut see sikj unjarenaunda leewen, achten un eena fa dän aundren sorjen woat, “soo lang aus . . . [dee] beid läwen.” (Aundre Brutlied brucken veleicht nich krakjt dise Wieed, oba daut es doawäajen een Vespräakjen ver Gott.) Von doa aun sent daut dan eene Lied, un dee sellen fa Läwestiet toopbliewen (1. Mo. 2:24; 1. Kor. 7:39). Soon Ehevespräakjen es rajcht un paust met Gott sienen Wellen toop.

Eenjemol es daut jäajen Gott sienen Wellen to schwieren. Woare Christen wudden nich schwieren, om äa Launt met Jewäaren to veteidjen ooda om äaren Gloowen auftosajen. Daut wudd gaunz jäajen Gott siene Jebooten sennen. Christen sellen “nich [Poat] von dise Welt” sennen un doawäajen haben dee nuscht met dee äare Striedarieen to doonen (Joh. 15:19; Jes. 2:4; Jak. 1:27).

 Eenjemol haft schwieren met daut Jewessen to doonen. Eenjemol es daut needich, daut wie ons fein unjastonen, aus een Eit met Jesus sienen Rot tooppaust. Hee säd: “Jäft dän Kjeisa, waut däm Kjeisa sient es, un jäft Gott, waut Gott sient es” (Luk. 20:25).

Saj wie mol, een Brooda well Papieren moaken ooda sikj en een Launt tus moaken un hee woat dan en, daut hee schwieren mott, daut Launt tru to bliewen. Wan bie soon schwieren met en es, daut eena waut doonen mott, waut gaunz jäajen Gott siene Jebooten es, dan wudd soona, waut sien Jewessen fein oppjeschoapt haft, daut nich doonen. Veleicht lat de Rejierunk daut too, daut hee bie daut schwieren jewesset utlat ooda biedeit, soo daut hee daut met een reinet Jewessen doonen kaun.

Soon Eit aus dit paust dan veleicht met dän Gruntsauz en Reema 13:1 toop, wua daut sajcht: “Lot aulemaun de Rejierunk unjadon sennen, dee Jewault äwa am haft”. Fa dän Brooda es doa dan veleicht nuscht met orrajcht, waut to schwieren, wäajen Gott aulmols velangt, de Rejierunk unjadon to sennen.

Daut es wichtich, daut wie uk no ons oppjeschoaptet Jewessen horchen, wan wie biem schwieren jewesset doonen sellen. De ieeschtemmasche Reema un Skythen brukten äa Schwieet toom schwieren. Daut wia een Tieekjen fa eenen Kjrichsgott un wort aus Bewies doafäa jebrukt, daut opp dän Mensch to veloten wia. De Griechen hoowen äare Haunt no Hecht nom Himmel, wan dee schwieren deeden. Doamet weesen dee, daut doa eene jetliche Krauft wia, waut daut beoobachten deed, waut doa jesajcht un jedonen wort un wäm de Menschen Räakjenschoft jäwen musten.

Eena von Jehova siene Deena wudd secha nienich een Laundestieekjen brucken toom schwieren, waut met dän faulschen Gloowen to doonen haft. Oba waut es, wan du bie een Jerecht saust diene Haunt opp eene Bibel nopplajen toom schwieren, daut du de Woarheit sajchst? Bie soont woascht du die veleicht eenich, daut to doonen, wiels de Schreft rät von eenje true Deena, waut biem schwieren jewesset deeden (1. Mo. 24:2-3, 9; 47:29-31). Wan du soonen Eit moakst, dan es daut wichtich, em Denkj to hoolen, daut du ver Gott schwieescht, de Woarheit to sajen. Du motst reed sennen bie jieda Froag, waut se die stalen, de Woarheit to sajen.

Wäajen wie met Jehova Frind bliewen wellen, sell wie emma doaräwa bäden un nodenkjen, wan wie bie irjentwaut schwieren sellen. Soo kjenn wie ons secha moaken, daut wie nuscht doonen, waut jäajen ons Jewessen un jäajen biblische Gruntsauzen es. Un wan du bie waut schwieescht, dan moak die secha, daut du daut uk hoolen woascht (1. Pet. 2:12).