សំណួរពីអ្នកអាន
បើគ្រិស្តសាសនិកណាម្នាក់លែងលះប្រពន្ធគាត់ដោយគ្មានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ ហើយក្រោយមករៀបការជាមួយបុគ្គលផ្សេង តើក្រុមជំនុំមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះអាពាហ៍ពិពាហ៍ពីមុន និងអាពាហ៍ពិពាហ៍ថ្មី?
ក្នុងស្ថានភាពនេះ ក្រុមជំនុំនឹងចាត់ទុកអាពាហ៍ពិពាហ៍ពីមុនថាបានត្រូវបញ្ចប់ ពេលដែលបុរសនោះរៀបការម្ដងទៀត ហើយក៏នឹងចាត់ទុកអាពាហ៍ពិពាហ៍ថ្មីថាមានសុពលភាព។ ដើម្បីយល់ច្បាស់ជាងអំពីចំណុចនេះ សូមយើងពិចារណាអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍អំពីការលែងលះគ្នានិងការរៀបការជាមួយស្ត្រីផ្សេងទៀត។
ដូចបានត្រូវចែងនៅម៉ាថាយ ១៩:៩ លោកយេស៊ូបានលើកបញ្ជាក់អំពីមូលហេតុតែមួយគត់ដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ ឲ្យប្ដីប្រពន្ធអាចបញ្ចប់អាពាហ៍ពិពាហ៍បាន។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកណាដែលលែងលះប្រពន្ធដែលមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ រួចរៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីម្នាក់ទៀត អ្នកនោះជាអ្នកផិតក្បត់»។ តាមរយៈប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូ យើងរៀនថា (១) អំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទគឺជាមូលហេតុតែមួយគត់ដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ ឲ្យបញ្ចប់អាពាហ៍ពិពាហ៍ដោយការលែងលះ និង (២) បុរសដែលលែងលះប្រពន្ធដោយគ្មានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ ហើយរៀបការជាមួយស្ត្រីម្នាក់ទៀត បានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់។ *
តើពាក្យរបស់លោកយេស៊ូមានន័យថាបុរសម្នាក់ដែលប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ ហើយលែងលះប្រពន្ធ គឺមានសិទ្ធិស្របតាមគម្ពីរដើម្បីរៀបការម្ដងទៀតឬទេ? មិនតែងតែដូច្នេះទេ។ ពេលអំពើផិតក្បត់កើតឡើងក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺគូដែលគ្មានកំហុសជាអ្នកសម្រេចចិត្តថាគាត់នឹងអភ័យទោសឬមិនអភ័យទោសឲ្យប្ដីគាត់។ បើគាត់មិនអភ័យទោសឲ្យប្ដី ហើយលែងលះគ្នាតាមផ្លូវច្បាប់ ពួកគេទាំងពីរនាក់មានសិទ្ធិរៀបការជាមួយអ្នកផ្សេង នៅពេលដែលលែងលះគ្នាដាច់ស្រេច។
ក៏ប៉ុន្តែ គូដែលគ្មានកំហុសប្រហែលជាចង់បន្តរួមរស់ជាប្ដីប្រពន្ធ។ បើដូច្នេះ នេះបង្ហាញថាគាត់សុខចិត្តអភ័យទោសឲ្យប្ដីរបស់គាត់។ តែចុះបើប្ដីដែលប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់នោះ មិនព្រមទទួលយកការអភ័យទោសពីប្រពន្ធ ហើយបំពេញបែបបទលែងលះតាមផ្លូវច្បាប់តែម្ខាង? ដោយសារប្រពន្ធសុខចិត្តអភ័យទោសឲ្យគាត់ ហើយបន្ដរួមរស់ជាប្ដីប្រពន្ធ គាត់គ្មានសិទ្ធិស្របតាមគម្ពីរដើម្បីរៀបការជាមួយស្ត្រីផ្សេងទៀតទេ។ បើគាត់សម្រេចចិត្តរៀបការជាមួយស្ត្រីម្នាក់ទៀតទាំងដែលគាត់គ្មានសិទ្ធិធ្វើដូច្នេះ នោះគាត់ប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ម្ដងទៀត។ យ៉ាងនេះ ក្រុមពួកអ្នកចាស់ទុំនឹងត្រូវបង្កើតគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យម្ដងទៀតចំពោះអំពើខុសឆ្គងនោះ។—១កូ. ៥:១, ២; ៦:៩, ១០
ពេលបុរសដែលគ្មានសិទ្ធិស្របតាមគម្ពីរដើម្បីរៀបការ សម្រេចចិត្តរៀបការម្ដងទៀត តើក្រុមជំនុំមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះអាពាហ៍ពិពាហ៍ពីមុននិងអាពាហ៍ពិពាហ៍ថ្មីនេះ? តើអាពាហ៍ពិពាហ៍ពីមុននៅតែមានសុពលភាពស្របតាមគម្ពីរឬទេ? តើគូដែលគ្មានកំហុសនៅតែអាចសម្រេចចិត្តអភ័យទោសឬមិនអភ័យទោសឲ្យអតីតប្ដីរបស់គាត់ឬទេ? តើក្រុមជំនុំនឹងចាត់ទុកការបន្តរួមរស់ជាប្ដីប្រពន្ធក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ថ្មីនោះថាជាអំពើផិតក្បត់ឬ?
ពីមុនក្រុមជំនុំបានចាត់ទុកអាពាហ៍ពិពាហ៍ថ្មីថាជាអំពើផិតក្បត់ ដរាបណាគូដែលគ្មានកំហុសនៅតែនៅរស់ មិនទាន់រៀបការម្ដងទៀត និងមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមិនបានលើកឡើងអំពីគូដែលគ្មានកំហុសពេលដែលលោកបានមានប្រសាសន៍អំពីការលែងលះ និងការរៀបការម្ដងទៀតទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកយេស៊ូបានពន្យល់ថា បុរសដែលលែងលះប្រពន្ធដោយគ្មានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ ហើយក្រោយមករៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីផ្សេងទៀត គឺបានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់។ ក្នុងករណីនេះ ការលែងលះនិងការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយស្ត្រីផ្សេងទៀត ដែលលោកយេស៊ូបានបញ្ជាក់ថាគឺជាអំពើផិតក្បត់ បានបញ្ចប់អាពាហ៍ពិពាហ៍ពីមុន។
«អ្នកណាដែលលែងលះប្រពន្ធដែលមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ រួចរៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីម្នាក់ទៀត អ្នកនោះជាអ្នកផិតក្បត់»។—ម៉ាថ. ១៩:៩
បើបុរសម្នាក់លែងលះប្រពន្ធ ហើយរៀបការម្ដងទៀត អតីតប្រពន្ធដែលគ្មានកំហុស លែងអាចអភ័យទោសឬមិនអភ័យទោសឲ្យគាត់បានទៀត។ ដូច្នេះ នាងមិនចាំបាច់ធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ពិបាកនោះឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត ទោះជាគូដែលគ្មានកំហុសនៅរស់នៅឡើយ មិនបានរៀបការម្ដងទៀតឬប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទក្ដី នេះមិនផ្លាស់ប្ដូរទស្សនៈរបស់ក្រុមជំនុំចំពោះអាពាហ៍ពិពាហ៍ថ្មីនោះឡើយ។ *
ក្នុងករណីខាងលើ ប្ដីបានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ ហើយនោះបាននាំឲ្យមានការលែងលះគ្នា។ ចុះយ៉ាងណាបើប្ដីមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ តែបានលែងលះប្រពន្ធ ហើយក្រោយមករៀបការជាមួយស្ត្រីម្នាក់ទៀត? ឬចុះយ៉ាងណាបើប្ដីមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទមុនលែងលះប្រពន្ធ តែក្រោយលែងលះ គាត់បានប្រព្រឹត្តដូច្នេះ ហើយរៀបការជាមួយស្ត្រីផ្សេងទៀត ទោះជាអតីតប្រពន្ធសុខចិត្តអភ័យទោសឲ្យគាត់ក្ដី? ក្នុងករណីទាំងអស់នេះ ការលែងលះ និងការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយអ្នកផ្សេង ដែលជាអំពើផិតក្បត់ ធ្វើឲ្យអាពាហ៍ពិពាហ៍ពីមុនបានបញ្ចប់។ អាពាហ៍ពិពាហ៍ថ្មីនោះមានសុពលភាពស្របតាមផ្លូវច្បាប់។ ដូចទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមជាភាសាអង់គ្លេស ថ្ងៃទី១៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៧៩ ទំព័រ៣២ បានចែងថា៖ «ឥឡូវ គាត់បានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ថ្មី ដូច្នេះគាត់មិនអាចត្រឡប់ទៅអតីតប្រពន្ធគាត់វិញបានទេ។ អាពាហ៍ពិពាហ៍ពីមុនបានត្រូវបញ្ចប់ដោយការលែងលះ ការផិតក្បត់ និងការរៀបការជាមួយស្ត្រីផ្សេងទៀត»។
ការកែតម្រូវការយល់ដឹងនេះ មិនមានន័យថាយើងលែងចាត់ទុកអាពាហ៍ពិពាហ៍ថាពិសិដ្ឋ ឬថាអំពើផិតក្បត់លែងជាអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរឡើយ។ ពេលបុរសលែងលះប្រពន្ធរបស់គាត់ដោយគ្មានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ ហើយក្រោយមករៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីផ្សេងទៀតដោយគ្មានសិទ្ធិស្របតាមគម្ពីរ ពួកអ្នកចាស់ទុំនឹងត្រូវបង្កើតគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យ ដោយសារគាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់។ (បើប្រពន្ធថ្មីជាគ្រិស្តសាសនិក នាងក៏នឹងត្រូវជួបគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យចំពោះអំពើផិតក្បត់នោះដែរ) ទោះជាការបន្តរួមរស់ជាប្ដីប្រពន្ធក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ថ្មីនោះ នឹងមិនបានត្រូវចាត់ទុកជាអំពើផិតក្បត់ក្ដី បុរសនោះនឹងមិនមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលឯកសិទ្ធិពិសេសឲ្យបម្រើក្នុងក្រុមជំនុំអស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត គាត់នឹងមិនមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ រហូតដល់អ្នកឯទៀតឈប់ឈឺចិត្តចំពោះអំពើអាក្រក់ដែលគាត់បានធ្វើនៅអតីតកាល ឬឈប់គិតថាគាត់មិនសមនឹងទទួលការគោរព។ ពួកអ្នកចាស់ទុំក៏នឹងពិចារណាថា តើអតីតប្រពន្ធដែលប្រហែលជាបានត្រូវប្ដីរកកលល្បិចដើម្បីលែងលះ និងកូនមិនទាន់គ្រប់អាយុដែលប្រហែលជាបានត្រូវបោះបង់ចោល មានស្ថានភាពយ៉ាងណានៅបច្ចុប្បន្ននេះ។—ម៉ាឡ. ២:១៤-១៦
ការលែងលះគ្នាដែលគ្មានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ និងការរៀបការជាមួយបុគ្គលផ្សេងទៀត នាំឲ្យមានផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរ។ ដូច្នេះ គឺជាការឈ្លាសវៃឲ្យគ្រិស្តសាសនិកមានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាចំពោះអាពាហ៍ពិពាហ៍ថានោះគឺពិសិដ្ឋ។—អទ. ៥:៤, ៥; ហេ. ១៣:៤
^ វគ្គ 2 ដើម្បីឲ្យស្រួលយល់ យើងនឹងហៅគូដែលប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ថាជាបុរស ហើយគូដែលគ្មានកំហុសថាជាស្ត្រី។ ប៉ុន្តែ ដូចបានត្រូវកត់ទុកនៅម៉ាកុស ១០:១១, ១២ លោកយេស៊ូបញ្ជាក់ថា យោបល់របស់លោកអំពីរឿងនេះសំដៅទៅលើទាំងបុរសទាំងស្ត្រី។
^ វគ្គ 1 នេះជាការកែតម្រូវនៃការយល់ដឹងរបស់យើងពីមុនថាអាពាហ៍ពិពាហ៍បែបនេះនឹងត្រូវចាត់ទុកជាអំពើផិតក្បត់ រហូតដល់គូដែលគ្មានកំហុសបានស្លាប់ រៀបការម្ដងទៀត ឬប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ។
