۱.‏ توانایی تکلّم ما از کجاست؟‏

 توانایی تکلّم هدیه‌ای از خدای مهربان به ما انسان‌هاست.‏ این توانایی از بدو آفرینش اولین انسان به او داده شد.‏ آدم می‌توانست از همان ابتدا،‏ از طریق کلمات با پدر آسمانی‌اش ارتباط برقرار کند و کلمات جدید ابداع کند.‏ یَهُوَه خدا وظیفهٔ نام‌گذاری تمامی حیوانات را به آدم سپرد.‏ او از این توانایی بی‌نظیرش برای انجام این وظیفه استفاده کرد.‏ (‏پیدا ۲:‏۱۹‏)‏ اما،‏ چقدر ذوق‌زده و خوشحال شد وقتی برای اولین بار با انسانی دیگر،‏ حوّا همسر زیبایش صحبت کرد!‏—‏پیدا ۲:‏۲۲،‏ ۲۳‏.‏

۲.‏ از توانایی تکلّم در گذشته و اکنون چگونه سوءاستفاده شده است؟‏

^۲ طولی نکشید که از توانایی تکلّم این هدیهٔ پرارزش سوءاستفاده شد.‏ ابتدا شیطان به حوّا دروغ گفت که برای انسان‌ها گناه و ناکاملی به دنبال داشت.‏ (‏پیدا ۳:‏۱-‏۴‏)‏ آدم هم از این هدیه سوءاستفاده کرد و گناهش را به گردن حوّا و حتی یَهُوَه انداخت.‏ (‏پیدا ۳:‏۱۲‏)‏ قائن بعد از کشتن برادرش هابیل،‏ به یَهُوَه دروغ گفت.‏ (‏پیدا ۴:‏۹‏)‏ بعدها لَمِک،‏ یکی از نوادگان قائن قتلی مرتکب شد و در شعری با اشاره به روحیهٔ خشونتبار آن زمان،‏ عملش را توجیه کرد.‏ (‏پیدا ۴:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ امروزه چطور؟‏ رهبران سیاسی بدزبانی می‌کنند و شرم و اِبایی هم ندارند.‏ امروزه سخت بتوان فیلمی پیدا کرد که ناسزاگویی در آن نباشد.‏ از کوچک و بزرگ گرفته،‏ از مدرسه تا محیط کار کلمات زشت نُقل زبان‌هاست.‏ بدزبانی نتیجهٔ بی‌توجهی و بی‌ارزش شدن معیارهای اخلاقی در دنیای امروز است.‏

۳.‏ از چه خطری باید آگاه باشیم،‏ و در این مقاله به چه موضوعی می‌پردازیم؟‏

^۳ اگر مراقب نباشیم ممکن است به آنچه می‌شنویم عادت کنیم و خود  آن را به کار ببریم.‏ بی‌تردید ما مسیحیان می‌خواهیم یَهُوَه را خشنود کنیم و این فقط به معنی پرهیز از ناسزاگویی و کلمات زشت نیست.‏ ما می‌خواهیم از قدرت تکلّم در جهت درست استفاده کنیم،‏ برای تمجید و ستایش یَهُوَه.‏ در این مقاله می‌بینیم چطور ۱)‏ در خدمت موعظه،‏ ۲)‏ در جلسات جماعت و ۳)‏ در گفتگوهای روزمره چنین کنیم.‏ اول ببینیم چرا برای یَهُوَه مهم است که ما چگونه از زبانمان استفاده می‌کنیم.‏

۴.‏ مطابق مَلاکی ۳:‏۱۶ چرا صحبت‌های ما برای یَهُوَه مهم است؟‏

^۴ مَلاکی ۳:‏۱۶ خوانده شود.‏ چرا یَهُوَه در «کتاب یادبود» در مورد افراد خداترس که نام او را گرامی می‌دارند می‌نویسد؟‏ حرف‌ها و سخنان ما از آنچه در دلمان می‌گذرد خبر می‌دهد.‏ عیسی گفت:‏ «زبان از آنچه دل از آن پر است،‏ سخن می‌گوید.‏» (‏مت ۱۲:‏۳۴‏)‏ صحبت‌های ما میزان علاقه و محبتمان به یَهُوَه را نشان می‌دهد.‏ یَهُوَه می‌خواهد کسانی که او را دوست دارند تا ابد در دنیای جدید زندگی کنند.‏

۵.‏ الف)‏ خدمت و پرستش ما چه ارتباطی با گفتار ما دارد؟‏ ب)‏ تصویر بندهای ۴ و ۵ چه نکات مهمی را یادآور می‌شود؟‏

^۵ این که خدمت و پرستش ما برای یَهُوَه پذیرفته باشد به گفتار و شیوهٔ حرف زدنمان بستگی دارد.‏ (‏یعقو ۱:‏۲۶‏)‏ حرف‌زدن برخی از کسانی که خدا را دوست ندارند آمیخته به خشونت،‏ تندی و غرور است.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۱-‏۵‏)‏ مسلّماً ما نمی‌خواهیم این طور باشیم،‏ می‌خواهیم یَهُوَه از شیوهٔ حرف‌زدنمان راضی و خشنود باشد.‏ به نظر شما یَهُوَه چه احساسی خواهد داشت،‏ اگر در جماعت یا خدمت موعظه با مهربانی صحبت کنیم،‏ اما در خانه گفتارمان تند و بی‌مهر باشد؟‏—‏۱پطر ۳:‏۷‏.‏

۶.‏ شیوهٔ صحبت کردن کیمی چه نتیجه‌ای داشت؟‏

^۶ ما با استفادهٔ درست از توانایی تکلّم نشان می‌دهیم که پرستندهٔ یَهُوَه هستیم.‏ همین طور اطرافیان به وضوح می‌بینند،‏ کسی که یَهُوَه را خدمت می‌کند با کسی که او را خدمت نمی‌کند چه تفاوتی دارد.‏ (‏ملا ۳:‏۱۸‏)‏ کیمی b خواهرمان نمونه‌ای در تأیید این نکته است.‏ او  باید در دبیرستان با یکی از هم‌کلاسی‌هایش پروژه‌ای را انجام می‌داد.‏ طی آن پروژه هم‌کلاسی‌اش متوجه شد که کیمی با بچه‌های دیگر فرق دارد.‏ چون پشت سر دیگران حرف نمی‌زد و از آن‌ها انتقاد نمی‌کرد،‏ در حرف زدن دوستانه و مهربان بود،‏ فحش نمی‌داد،‏ حرف زشت نمی‌زد.‏ هم‌کلاسی کیمی تحت تأثیر قرار گرفت،‏ کنجکاو شد و پیشنهاد او را برای مطالعهٔ کتاب مقدّس پذیرفت.‏ چه‌قدر یَهُوَه شاد می‌شود وقتی شیوهٔ گفتار ما،‏ دیگران را به حقیقت جذب می‌کند.‏

۷.‏ شما می‌خواهید از توانایی تکلّم خود چگونه استفاده کنید؟‏

^۷ همهٔ ما می‌خواهیم گفتار و شیوهٔ صحبت کردنمان به گونه‌ای باشد که یَهُوَه را جلال دهد و ما را به هم‌ایمانانمان نزدیک‌تر کند.‏ در اینجا به چند راه عملی اشاره می‌شود تا بتوانیم ‹در گفتار نمونه باشیم.‏›‏

۸.‏ عیسی چه نمونه‌ای در خدمت موعظه برای ما گذاشت؟‏

^۸ صحبت کردن با مهربانی و احترام وقتی دیگران ما را تحریک می‌کنند.‏ وقتی عیسی روی زمین بود به او تهمت می‌زدند.‏ او را به پرخوری،‏ میگساری و همکاری با شیطان متهم می‌کردند،‏ می‌گفتند قانون سَبَّت را می‌شکند و به خدا کفر می‌گوید.‏ (‏مت ۱۱:‏۱۹؛‏ ۲۶:‏۶۵؛‏ لو ۱۱:‏۱۵؛‏ یو ۹:‏۱۶‏)‏ اما عیسی مقابله به مثل نمی‌کرد و جوابی از روی عصبانیت نمی‌داد.‏ ما پیروان عیسی می‌خواهیم مانند عیسی عمل کنیم.‏ حتی اگر دیگران تند و ناخوشایند با ما برخورد کنند،‏ نمی‌خواهیم بدی را با بدی پاسخ دهیم.‏ (‏۱پطر ۲:‏۲۱-‏۲۳‏)‏ البته نشان دادن ملایمت و مهربانی همیشه آسان نیست.‏ (‏یعقو ۳:‏۲‏)‏ چه چیز به ما کمک می‌کند؟‏

۹.‏ چطور می‌توانیم در موعظه مراقب شیوهٔ حرف‌زدنمان باشیم؟‏

^۹ در خدمت موعظه از رفتارهای ناخوشایند ناراحت نشوید.‏ سم،‏ یکی از برادرانمان می‌گوید:‏ «سعی می‌کنم به این تمرکز کنم که چقدر مخاطبم از شنیدن حقیقت فایده می‌برد و می‌تواند خود را تغییر دهد.‏» شاید کسی از ما عصبانی شود چون زمان مناسبی برای گفتگو با او نبوده است.‏ لوسیا،‏ یکی از خواهرانمان می‌گوید،‏ اگر در موعظه با کسی روبرو شود که عصبانیست اول در دعایی کوتاه از یَهُوَه می‌خواهد که آرام بماند و حرفی نزد که بویی از بی‌مهری یا بی‌احترامی بدهد.‏ بجاست ما هم چنین کنیم.‏

۱۰.‏ مطابق اول تیموتائوس ۴:‏۱۳ بجاست چه هدفی برای خود بگذاریم؟‏

^۱۰ مؤثرتر تعلیم دهید.‏ تیموتائوس با این که در خدمت به یَهُوَه تجربه داشت باز هم لازم بود در آموزش به دیگران پیشرفت کند.‏ ‏(‏۱تیموتائوس ۴:‏۱۳ خوانده  شود.‏)‏ چگونه می‌توانیم در موعظه مؤثرتر تعلیم دهیم؟‏ باید خود را خوب آماده کنیم.‏ جای شکر است که برای این منظور ابزارهای مختلف و متنوعی داریم؛‏ برای نمونه بروشورِ در خواندن و تعلیم کوشا باش،‏ همین طور جزوهٔ کار و آموزش بخشِ «در خدمت موعظه بکوشید.‏» آیا از این ابزارها بهره می‌برید؟‏ اگر خود را خوب آماده کنیم،‏ خدمت موعظه برایمان راحت‌تر خواهد بود و با اطمینان بیشتری صحبت خواهیم کرد.‏

۱۱.‏ برخی مبشّران چه کرده‌اند تا معلّمانی بهتر شوند؟‏

^۱۱ برای این که بهتر و مؤثرتر تعلیم دهیم،‏ هم‌ایمانانمان در جماعت کمک بزرگی هستند.‏ سم که پیش‌تر به او اشاره شد،‏ با خود فکر کرد چه چیز باعث می‌شود بعضی مبشّران معلّمان خوبی باشند.‏ سم به شیوهٔ عمل آن‌ها توجه می‌کند و آن را الگو قرار می‌دهد.‏ بعضی موضوع‌ها در خدمت موعظه بیشتر مطرح می‌شود.‏ تالیا یکی از خواهرانمان به شیوه‌ای که برادران باتجربه سخنرانی‌های عمومی را بسط می‌دهند،‏ دقت و توجه می‌کند.‏ او از این راه آموخت که چطور در مورد این موضوع‌ها صحبت و استدلال کند.‏

۱۲.‏ چه کاری برای بعضی سخت است؟‏

^۱۲ همهٔ ما می‌توانیم با خواندن سرود و جواب‌هایی که از پیش آماده کرده‌ایم،‏ جلساتمان را پربار کنیم.‏ (‏مز ۲۲:‏۲۲‏)‏ برای بعضی سرود خواندن و جواب دادن در جمع دشوار است.‏ اگر برای شما هم سخت است،‏ این که چطور برخی بر این احساس غلبه کرده‌اند،‏ به شما کمک می‌کند.‏

۱۳.‏ چه کنیم تا در جلسات سرودها را با دل و جان بخوانیم؟‏

^۱۳ سرود خواندن با دل و جان.‏ هنگام خواندن سرود در حمد و ستایش یَهُوَه تمرکز ما باید بر جلال یَهُوَه باشد.‏ سارا،‏ خواهرمان خود را خوانندهٔ خوبی نمی‌داند.‏ اما می‌خواهد که با خواندن سرود یَهُوَه را جلال دهد.‏ پس در کنار آماده کردن برنامه‌های جلسه خود را برای خواندن سرودها هم آماده می‌کند.‏ سرود را می‌شنود و فکر می‌کند که شعر آن چه ارتباطی با موضوع جلسه دارد.‏ سارا می‌گوید:‏ «با این کار بیشتر بر کلمات و مفهوم آن تمرکز کنم تا توانایی سرود خواندنم.‏»‏

۱۴.‏ اگر خجالتی هستید چه نکته‌ای می‌تواند برای جواب دادن در جلسات به شما کمک کند؟‏

^۱۴ در جلسات جواب دهید.‏ درست است برای بعضی جواب دادن در جلسه می‌تواند واقعاً سخت باشد.‏ تالیا که پیش‌تر از او صحبت شد،‏ می‌گوید:‏ «صحبت کردن در جمع به من اضطراب شدید می‌دهد.‏ هر چند دیگران متوجه آن نمی‌شوند چون کلاً آرام صحبت می‌کنم.‏ اما جواب دادن در جلسه برایم خیلی سخته.‏» تالیا راهی پیدا کرده که در جلسات جواب  دهد.‏ موقع آماده کردن برای جلسه در نظر می‌گیرد که اولین جواب باید مستقیماً جواب سؤال را بدهد و کوتاه باشد.‏ تالیا می‌گوید:‏ «پس جوابم می‌تواند کوتاه،‏ ساده و فقط اشاره به نکتهٔ اصلی باشد،‏ چون اداره‌کننده منتظر همین جواب است.‏»‏

۱۵.‏ در مورد جواب دادن در جلسه چه نکته‌ای را نباید فراموش کنیم؟‏

^۱۵ گاه جواب دادن در جلسات حتی برای برادران و خواهرانی که کمرو و خجالتی نیستند هم سخت است.‏ چرا؟‏ جولیت می‌گوید:‏ «گاهی در جواب دادن تردید دارم چون می‌ترسم جوابم خیلی خوب نباشد،‏ خیلی ساده باشد.‏» اما به یاد داشته باشید که یَهُوَه می‌خواهد ما آنچه در توان داریم انجام دهیم.‏ c یَهُوَه برای تلاش و عزم ما ارزش قائل است،‏ وقتی با وجود اضطراب و ترس‌هایمان مرتب او را در جلسات جماعت جلال می‌دهیم.‏

۱۶.‏ باید از چه سخنانی پرهیز کنیم؟‏

^۱۶ از هر گونه «ناسزاگویی» دوری کنید.‏ (‏افس ۴:‏۳۱‏)‏ مسیحیان باید از ناسزاگویی و بدزبانی مطلقاً دوری کنند،‏ همین طور از شکل‌های غیرمحسوس آن.‏ برای مثال،‏ باید از مقایسهٔ نابجا و بدگویی در مورد مردمی از فرهنگ،‏ قوم و ملیت‌های مختلف دوری کنیم.‏ همین طور هیچ گاه نمی‌خواهیم با طعنه و کنایه یا زخم‌زبان دیگران را برنجانیم.‏ برادری می‌گوید:‏ «من حرف‌ها و کنایه‌های طعنه‌آمیز می‌زدم و فکر می‌کردم بامزه،‏ خنده‌دار و بی‌ضرر است.‏ اما همیشه به قیمت آزردن و جریحه‌دار کردن احساسات شخصی دیگر تمام می‌شد.‏ همسرم سال‌ها کمکم کرد این عادتم را ترک کنم.‏ اگر چیزی می‌گفتم که او یا کس دیگری را می‌رنجاند در خلوت به من گوشزد می‌کرد.‏»‏

۱۷.‏ مطابق اِفِسُسیان ۴:‏۲۹ چطور می‌توانیم دیگران را بنا کنیم؟‏

^۱۷ با سخنانتان دیگران را بنا کنید.‏ همیشه در پی هر فرصتی برای تحسین و تشویق باشید،‏ نه انتقاد و ایرادگیری.‏ ‏(‏اِفِسُسیان ۴:‏۲۹ خوانده شود.‏)‏ اسرائیلیان دلایل فراوانی برای قدردانی و تشکر داشتند،‏ اما مرتب اعتراض و شکایت می‌کردند.‏ گله و شکایت و روحیهٔ انتقادآمیز می‌تواند مثل بیماری مسری به دیگران منتقل می‌شود.‏ مثلاً گزارش منفی ده جاسوس باعث شد «همهٔ بنی‌اسرائیل» از موسی شکایت و گله کنند.‏ (‏اعد ۱۳:‏۳۱–‏۱۴:‏۴‏)‏ از طرف دیگر تحسین و تشویق قدرت دارد و شادی‌بخش است.‏ مثلاً دوستانِ  دختر یَفتاح مرتب نشان می‌دادند که برای کار او ارزش قائلند،‏ بی‌تردید این کار آن‌ها او را تشویق می‌کرد که مسئولیتش را رها نکند.‏ (‏داو ۱۱:‏۴۰‏)‏ سارا که پیش‌تر به او اشاره شد،‏ می‌گوید:‏ «با تشویق دیگران به آن‌ها یادآور می‌شویم یَهُوَه دوستشان دارد و در میان برادران و خواهران جماعت جای خود را دارند.‏» پس در پی فرصت‌هایی باشید که دیگران را صادقانه و با خلوص نیّت تشویق کنید.‏

۱۸.‏ مطابق مزمور ۱۵:‏۱،‏ ۲ چرا باید راستگو باشیم،‏ راستگویی چه چیز را شامل می‌شود؟‏

^۱۸ راستگو باشید.‏ اگر ناراستی در ما باشد یَهُوَه از ما راضی نخواهد بود.‏ یَهُوَه از دروغ،‏ به هر شکل آن متنفر است.‏ (‏امث ۶:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ با این که امروزه دروغ گفتن برای بسیاری عادی و معمول است،‏ ما مطابق معیار یَهُوَه عمل می‌کنیم.‏ ‏(‏مزمور ۱۵:‏۱،‏ ۲ خوانده شود.‏)‏ مسلّماً ما از دروغ گفتن به شکل صریح و علنی آن پرهیز می‌کنیم.‏ همین طور از این کار پرهیز می‌کنیم که عمداً چیزی بگوییم یا نگوییم تا دیگران نتیجه‌گیری یا برداشتی نادرست کنند.‏

۱۹.‏ در چه مورد باید همیشه مراقب و محتاط باشیم؟‏

^۱۹ غیبت نکنید.‏ (‏امث ۲۵:‏۲۳؛‏ ۲تسا ۳:‏۱۱‏)‏ جولیت که پیش‌تر به او اشاره شد،‏ در مورد تأثیر غیبت می‌گوید:‏ «گوش کردن به غیبت دلسردکننده است و باعث می‌شود اعتمادم از کسی که غیبت می‌کند سلب شود.‏ از کجا بدانم،‏ او در مورد من غیبت نمی‌کند؟‏» اگر احساس کردید که گفتگو به غیبت کشیده می‌شود،‏ موضوع گفتگو را در جهت مثبت تغییر دهید.‏—‏کول ۴:‏۶‏.‏

۲۰.‏ برای استفاده از هدیهٔ پرارزش تکلّم مصمم به چه کاری هستید؟‏

^۲۰ در دنیای امروز بدزبانی و سخنان زشت بیداد می‌کند.‏ پس باید سخت تلاش کنیم که گفتارمان برای یَهُوَه پسندیده باشد.‏ به یاد داشته باشید که توانایی تکلّم هدیه‌ای از یَهُوَه است و برایش مهم است که چگونه از این هدیهٔ پرارزش استفاده می‌کنیم.‏ یَهُوَه به تلاش‌های ما برای استفادهٔ درست از قدرت تکلّم در خدمت موعظه،‏ جلسات جماعت و گفتگوهای روزمره برکت می‌دهد.‏ زمانی که این دنیای دور از خدا بر چیده شود،‏ بسیار آسان‌تر خواهد شد که با سخنانمان یَهُوَه خدا را جلال دهیم.‏ (‏یهو ۱۵‏)‏ همواره مصمم باشید که ‹سخنان دهانتان› پسندیدهٔ یَهُوَه باشد.‏—‏مز ۱۹:‏۱۴‏.‏