۱.‏ چه چیز شادی و رضایت عمیقی به ما می‌بخشد؟‏

 یَهُوَه می‌خواهد ما شاد باشیم.‏ چون شادی یکی از خصوصیات ثمرهٔ روح مقدّس خداست.‏ (‏غلا ۵:‏۲۲‏)‏ می‌دانیم دادن از گرفتن شادی‌بخش‌تر است.‏ برای همین وقتی سخت در خدمت موعظه تلاش می‌کنیم و به شکل‌های مختلف به هم‌ایمانانمان کمک می‌کنیم،‏ شادی و رضایت عمیقی تجربه می‌کنیم.‏—‏اعما ۲۰:‏۳۵‏.‏

۲-‏۳.‏ الف)‏ برای حفظ شادی در خدمت به یَهُوَه در غَلاطیان ۶:‏۴ به چه نکاتی اشاره شده است؟‏ ب)‏ در این مقاله چه می‌خوانیم؟‏

^۲ پولُس رسول در غَلاطیان ۶:‏۴ به دو نکته برای حفظ شادی اشاره می‌کند.‏ ‏(‏خوانده شود.‏)‏ اول،‏ هدفمان این باشد که بهترین آنچه را که در توانمان است به یَهُوَه بدهیم،‏ اگر چنین می‌کنیم باید شاد باشیم.‏ (‏مت ۲۲:‏۳۶-‏۳۸‏)‏ دوم،‏ نباید خود را با دیگران مقایسه کنیم.‏ هر یک از ما توان جسمی و استعدادهایی دارد یا شاید آموزش‌هایی دیده باشد،‏ بجاست بابت هر آنچه که قادریم انجام دهیم از یَهُوَه قدردان باشیم.‏ هر چه باشد،‏ هر چه که داریم از اوست.‏ در ضمن،‏ اگر کسی در جنبه‌ای از موعظه بهتر از ماست باید خوشحال باشیم.‏ چون این عزیزان از استعدادها و توانایی‌شان برای جلال یَهُوَه استفاده می‌کنند،‏ نه نفع شخصی و بالا بردن خودشان.‏ پس بجای رقابت،‏ بجاست از آن‌ها یاد بگیریم.‏

^۳ شاید محدودیت‌هایمان اجازه نمی‌دهد،‏ آن گونه که می‌خواهیم یَهُوَه را خدمت کنیم.‏ این مقاله یادآور می‌شود که باید چه دیدی داشته باشیم و چطور با شرایطمان کنار بیاییم.‏ خواهیم دید چگونه از توانایی‌هایمان به بهترین وجه استفاده کنیم و از نمونهٔ دیگران چه یاد می‌گیریم.‏

۴.‏ چه موقعیتی می‌تواند مایهٔ دلسردی ما شود؟‏ مثالی بزنید؟‏

^۴ برای بعضی از خادمان یَهُوَه سخت است که خود را با محدودیت‌هایی که سن بالا یا ضعف جسمی ایجاد می‌کند سازگار کنند.‏ خواهرمان کرول یکی از آن‌ها بود.‏ کرول مدتی در منطقه‌ای خدمت می‌کرد که نیاز بیشتر به مبشّر بود.‏ آن زمان با ۳۵ نفر کتاب مقدّس را مطالعه می‌کرد و به چندین نفر از آن‌ها کمک کرد که خود را به یَهُوَه وقف کنند و تعمید بگیرند.‏ کرول در خدمت فعال بود و خدمت پرباری داشت.‏ اما سخت بیمار و خانه‌نشین شد.‏ کرول احساسش را این طور توصیف می‌کند:‏ «خیلی خوب می‌فهمم که به خاطر بیماری‌ام نمی‌توانم مثل دیگران خدمت کنم،‏ اما احساس می‌کنم مثل آن‌ها هم وفادار نیستم.‏ درونم جنگی مدام دارم،‏ بین چیزی که می‌توانم انجام بدم و چیزی که می‌خواهم انجام بدم،‏ این غم‌انگیز و مأیوس‌کننده‌اس!‏» کرول می‌خواهد با هر آنچه در توان دارد یَهُوَه را خدمت کند.‏ چنین روحیه‌ای شایستهٔ تحسین است!‏ می‌توانیم مطمئن باشیم که خدای دلسوز و پرمهرمان برای چنین روحیه‌ای ارزش قائل است.‏

۵.‏ الف)‏ اگر محدودیت‌هایمان ما را دلسرد می‌کند باید چه نکته‌ای را به یاد آوریم؟‏ ب)‏ همان طور که در تصویر دیده می‌شود برادرمان چطور با بهترین آنچه در توان دارد یَهُوَه را خدمت می‌کند؟‏

^۵ اگر گاه به خاطر محدودیت‌هایتان دلسرد می‌شوید،‏ از خود بپرسید،‏ ‹یَهُوَه از من چه انتظاری دارد؟‏› جواب همیشه این است بهترینتان را،‏ یعنی بهترین آنچه امروز برایتان ممکن است.‏ مثلاً خواهری هشتادساله را مجسم کنید که دلسرد و ناراحت است چون نمی‌تواند مثل دوران چهل‌سالگی‌اش در خدمت موعظه فعال باشد.‏ فکر می‌کند با این که با بهترین آنچه در توان دارد خدمت می‌کند،‏ برای یَهُوَه کافی نیست.‏ به این فکر کنید،‏ اگر خواهرمان در چهل‌سالگی‌اش بهترین آنچه در توان داشت به یَهُوَه می‌داد و اکنون هم در هشتادسالگی بهترین آنچه در توان دارد به یَهُوَه می‌دهد،‏ پس همیشه به بهترین شکل یَهُوَه را خدمت کرده است.‏ اگر احساس می‌کنیم بهترین ما برای یَهُوَه کافی نیست،‏ بجاست به خود یادآور شویم که یَهُوَه تعیین می‌کند چه چیز مایهٔ خشنودی اوست.‏ اگر با بهترین آنچه در توان داریم یَهُوَه را خدمت کنیم،‏ به ما می‌گوید:‏ «آفرین!‏»—‏با مَتّی ۲۵:‏۲۰-‏۲۳ مقایسه شود.‏

۶.‏ از شرح‌حال ماریا چه درسی می‌گیریم؟‏

^۶ اگر بجای فکر کردن به این که چه کاری نمی‌توانیم بکنیم،‏ بر این تمرکز کنیم که چه کاری می‌توانیم انجام دهیم،‏ شادتر خواهیم بود.‏ ماریا دچار بیماری‌ای شد که بر خدمت موعظه‌اش تأثیر گذاشت.‏ این موضوع ابتدا خواهرمان را ناراحت و افسرده کرد.‏ اما بعد به خواهری در جماعت فکر کرد که زمین‌گیر بود،‏ تصمیم گرفت به او کمک کند.‏ ماریا می‌گوید:‏ «ترتیبی دادم که بتوانیم با هم موعظه کنیم،‏ با تلفن و نامه‌نگاری.‏ هر بار که بعد از موعظه و همکاری با او خانه می‌آمدم،‏ احساس رضایت و شادی می‌کردم که توانسته‌ام به خواهرم کمک کنم.‏» ما هم اگر بجای تمرکز بر این که چه کاری نمی‌توانیم بکنیم بر کاری که از دستمان برمی‌آید تمرکز کنیم شادتر می‌شویم.‏ حال اگر در خدمت به یَهُوَه استعداد و تواناییِ خاصّی داریم،‏ چطور؟‏

۷.‏ پِطرُس رسول چه پندی به مسیحیان داده است؟‏

^۷ در کتاب مقدّس مسیحیان ترغیب شده‌اند که از عطایا یا توانایی و استعدادهایشان برای بنا و تشویق یکدیگر استفاده کنند.‏ پِطرُس رسول نوشته:‏ «همچون کارگزاران نیکوی لطف الٰهی،‏ لطفی  که عطایای گوناگون می‌بخشد،‏ متناسب با عطیه‌ای که یافته‌اید یکدیگر را خدمت کنید‏.‏»‏ (‏۱پطر ۴:‏۱۰‏)‏ ما باید به بهترین شکل از توانایی‌هایمان در خدمت به یَهُوَه استفاده کنیم و تصوّر نکنیم ممکن است کسی دلسرد شود یا حسادتش بر انگیخته شود.‏ چون اگر از توانایی‌هایمان استفاده نکنیم نمی‌توانیم بگوییم که با بهترین آنچه در توان داریم یَهُوَه را خدمت می‌کنیم.‏

۸.‏ مطابق اول قُرِنتیان ۴:‏۶،‏ ۷ چرا نباید به توانایی‌هایمان فخر کنیم؟‏

^۸ در عین این که تمام و کمال از توانایی‌هایمان در خدمت استفاده می‌کنیم،‏ باید مراقب باشیم که مایهٔ غرور و فخرمان نشود.‏ ‏(‏۱قُرِنتیان ۴:‏۶،‏ ۷ خوانده شود.‏)‏ مثالی می‌زنیم،‏ شاید برای کسی در خدمت موعظه شروع مطالعهٔ کتاب مقدّس آسان باشد.‏ پس باید از این توانایی‌اش استفاده کند،‏ اما نباید به آن مغرور شود و به خود ببالد.‏ فرض،‏ شما تجربه‌ای خیلی خوب در موعظه داشته‌اید و توانسته‌اید مطالعهٔ کتاب مقدّس را با کسی شروع کنید.‏ دوست دارید آن را در جلسهٔ خدمت موعظه تعریف کنید،‏ چون می‌دانید دیگران تشویق می‌شوند.‏ اما در آن جلسه خواهری از تجربهٔ خود می‌گوید که توانسته نشریه‌ای به کسی بدهد.‏ او نشریه‌ای داده و شما مطالعه شروع کرده‌اید.‏ پس شاید تصمیم بگیرید تجربه‌تان را در فرصت دیگری مطرح کنید،‏ چون نمی‌خواهید آن خواهر احساس کند موعظه‌اش به اندازهٔ شما مؤثر نبوده.‏ در واقع این مهربانی است.‏ با این حال،‏ به هیچ وجه در شروع مطالعهٔ کتاب مقدّس با دیگران تردید نکنید؛‏ شما این توانایی را دارید،‏ پس از آن استفاده کنید!‏

۹.‏ از توانایی‌هایمان چگونه باید استفاده کنیم؟‏

^۹ به یاد داشته باشید که استعدادها و توانایی‌های ما هدیه‌ای از یَهُوَه است.‏ ما باید از آن‌ها برای بنای جماعت استفاده کنیم،‏ نه مطرح کردن خودمان.‏ (‏فیلیپ ۲:‏۳‏)‏ کسی که از نیرو و توانایی‌اش در خدمت به یَهُوَه استفاده می‌کند،‏ باید شاد و راضی باشد؛‏ البته نه به این خاطر که برتر و بهتر از دیگران بوده،‏ بلکه به این خاطر که یَهُوَه را جلال داده است.‏

۱۰.‏ چرا مقایسهٔ خود با دیگران معقولانه نیست؟‏

^۱۰ هر کسی ممکن است در این دام بیفتد که توانایی‌های خود را با ضعف‌های دیگران مقایسه کند.‏ مثلاً برادری را تصوّر کنید که سخنران خوبی است.‏ این نقطهٔ قوّت اوست.‏ ممکن است با مقایسهٔ خود با برادری که مهارت کمتری در سخنوری دارد احساس برتری کند.‏  البته شاید آن برادر مهارت کمتری در سخنوری داشته باشد،‏ اما مهمان‌نواز باشد،‏ در تربیت فرزندانش نمونه باشد یا در موعظه غیور باشد.‏ جای خوشحالی است که برادران و خواهران بسیاری با استعدادهای مختلف داریم که از توانایی‌هایشان در راه خدمت به یَهُوَه و کمک به دیگران استفاده می‌کنند.‏

۱۱.‏ چرا باید تلاش کنیم نمونهٔ عیسی را الگوی خود قرار دهیم؟‏

^۱۱ نباید خود را با دیگران مقایسه کنیم،‏ اما می‌توانیم از خادمان وفادار یَهُوَه چیزهای زیادی یاد بگیریم.‏ به عیسی فکر کنید.‏ او از هر جهت کامل بود،‏ اما با الگو قرار دادن رفتار و خصوصیات زیبای او می‌توانیم چیزهای زیادی یاد بگیریم.‏ (‏۱پطر ۲:‏۲۱‏)‏ اگر تلاش کنیم به دقت در جای پای عیسی قدم برداریم،‏ خادم بهتری برای یَهُوَه خواهیم بود و در خدمت موعظه هم پیشرفت خواهیم کرد.‏

۱۲-‏۱۳.‏ از داوود چه درسی می‌گیریم؟‏

^۱۲ در کتاب مقدّس در مورد شخصیت‌های مختلفی،‏ چه زن و چه مرد صحبت شده که ناکامل بودند،‏ اما نمونهٔ خوبی برای ما هستند.‏ (‏عبر ۶:‏۱۲‏)‏ مثلاً داوود.‏ کسی که یَهُوَه در موردش چنین گفت:‏ او «مقبول دل من است.‏» (‏اعما ۱۳:‏۲۲‏)‏ خُب،‏ داوود کامل نبود،‏ حتی گناهان بزرگی هم مرتکب شد.‏ با این حال برای ما نمونه است.‏ چرا؟‏ چون تأدیب را پذیرفت و عذر و بهانه نیاورد.‏ پند را هر چند سخت،‏ به جان خرید و از ته دل بابت خطایش پشیمان بود.‏ پس یَهُوَه خدا او را بخشید.‏—‏مز ۵۱:‏۳،‏ ۴،‏ ۱۰-‏۱۲‏.‏

^۱۳ چطور می‌توانیم داوود را نمونه قرار دهیم؟‏ از خود بپرسید:‏ ‹واکنش من به پند چیست؟‏ آیا زود متوجه خطایم می‌شویم،‏ یا دلیل‌تراشی می‌کنم و خود را توجیه می‌کنم؟‏ آیا زود به دنبال کسی می‌گردیم که تقصیر را گردن او بیندازیم؟‏ آیا سعی می‌کنم خطایم را تکرار نکنم؟‏› حین خواندن کتاب مقدّس می‌توانید در مورد شخصیت‌هایی که به خدا وفادار بودند سؤالاتی از این قبیل مطرح کنید.‏ ببیند آیا آن‌ها هم مشکلاتی مشابه شما داشتند؟‏ خصوصیات خوبشان چه بود؟‏ در هر مورد از خود بپرسید:‏ ‹چطور می‌توانم مثل این خادم وفادار یَهُوَه عمل کنم؟‏›‏

۱۴.‏ با توجه کردن به خصوصیات خوب هم‌ایمانانمان چه فایده‌ای می‌بریم؟‏

^۱۴ با توجه کردن به خصوصیات هم‌ایمانانمان،‏  چه پیر و چه جوان فایده می‌بریم.‏ مثلاً به برادر یا خواهری در جماعتتان فکر کنید که با وجود سختی‌ها با وفاداری به یَهُوَه خدمت می‌کند؛‏ سختی‌هایی مثل فشار همسن‌وسال‌ها،‏ مخالفت خانواده یا ضعف جسمی.‏ آیا خصوصیتی قابل تحسین در او می‌بینید که می‌خواهید در خود پرورش دهید؟‏ شاید از او یاد بگیرید که چگونه در مشکلات پایدار بمانید.‏ به‌راستی این نمونه‌های زندهٔ ایمان برای ما برکتند و چقدر از داشتن چنین برادران و خواهرانی خوشحالیم.‏—‏عبر ۱۳:‏۷؛‏ یعقو ۱:‏۲،‏ ۳‏.‏

۱۵.‏ پولُس چه پندی داد که می‌تواند ما را در خدمت به یَهُوَه شاد نگاه دارد؟‏

^۱۵ هر یک از ما وظیفه دارد با بهترین آنچه در توان دارد،‏ در راه ایجاد و حفظ صلح و اتحاد در جماعت بکوشد.‏ مسیحیان قرن اول را در نظر بگیرید.‏ آن‌ها توانایی‌های مختلف،‏ همین طور وظایف مختلف داشتند.‏ (‏۱قر ۱۲:‏۴،‏ ۷-‏۱۱‏)‏ اما این دلیلی برای رقابت و تفرقه بین آن‌ها نبود.‏ بلکه پولُس هر یک از آن‌ها را ترغیب کرد آنچه لازم است انجام دهند تا «بدن مسیح را بنا نمایند.‏» پولُس به جماعت اِفِسُس نوشت:‏ «وقتی هر عضو کار خود را به‌درستی انجام دهد،‏ بدن رشد کرده،‏ خود را در محبت بنا می‌کند.‏» (‏افس ۴:‏۱-‏۳،‏ ۱۱،‏ ۱۲،‏ ۱۶‏)‏ کسانی که به گفتهٔ پولُس عمل کردند صلح و اتحاد را در جماعت ترویج دادند،‏ رفتاری که امروزه در هم‌ایمانان جماعت خود نیز می‌بینیم.‏

۱۶.‏ باید مصمم به چه کاری باشیم؟‏ (‏عبرانیان ۶:‏۱۰‏)‏

^۱۶ مصمم باشید که به هیچ وجه خود را با دیگران مقایسه نکنید.‏ عیسی را سرمشق قرار دهید و تلاش کنید خصوصیات او را در خود پرورش دهید.‏ از خادمان وفادار یَهُوَه در کتاب مقدّس و همین طور از آنانی که امروزه در کنار خود دارید،‏ بهره گیرید.‏ بهترین آنچه در توان دارید برای خدمت به یَهُوَه انجام دهید و مطمئن باشید ‹خدا بی‌انصاف نیست که عمل شما را فراموش کند.‏› ‏(‏عبرانیان ۶:‏۱۰ خوانده شود.‏)‏ از خدمت به یَهُوَه شاد باشید،‏ چون او تلاش‌هایی که با جان و دل برای خشنودی او می‌کنید می‌بیند و برای آن ارزش قائل است.‏