អត្ថបទសិក្សា ១៦
ចូរមានអំណរក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព
«ចូរឲ្យម្នាក់ៗពិនិត្យមើលការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន»។—កាឡ. ៦:៤
ចម្រៀងលេខ៣៧ ចូរបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីចិត្ត
សេចក្ដីសង្ខេប *
១. តើអ្វីធ្វើឲ្យយើងមានអំណរយ៉ាងខ្លាំង?
ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងសប្បាយរីករាយ។ យើងដឹងដូច្នេះ ដោយសារអំណរគឺជាគុណសម្បត្តិមួយនៃផលដែលបង្កើតដោយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ។ (កាឡ. ៥:២២) ដោយសារការឲ្យគេមានសុភមង្គលច្រើនជាងការទទួល យើងមានអំណរយ៉ាងខ្លាំងពេលយើងចូលរួមយ៉ាងពេញលេញក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ និងជួយបងប្អូនតាមរបៀបផ្សេងៗ។—សកម្ម. ២០:៣៥
២-៣. (ក) ដូចបង្ហាញនៅកាឡាទី ៦:៤ តើកត្តាពីរយ៉ាងអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យរក្សាអំណរក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ?
២ ដូចបានត្រូវកត់ទុកនៅកាឡាទី ៦:៤ សាវ័កប៉ូលបានរៀបរាប់អំពីកត្តាពីរដែលនឹងជួយយើងឲ្យរក្សាអំណរ។ (សូមអាន) ទី១ យើងគួរតែបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពរបស់យើង។ បើយើងកំពុងបម្រើលោកឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពរបស់យើង យើងគួរតែសប្បាយចិត្ត។ (ម៉ាថ. ២២:៣៦-៣៨) ទី២ យើងគួរជៀសវាងពីការប្រៀបធៀបខ្លួននឹងអ្នកឯទៀត។ មិនថាយើងអាចធ្វើអ្វីបានដោយសារសុខភាព ការបង្ហាត់បង្រៀន ឬសមត្ថភាពណាមួយក្ដី យើងបានទទួលអ្វីទាំងអស់នោះពីព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ យើងគួរមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះលោក។ ប៉ុន្តែ បើអ្នកឯទៀតបំពេញកិច្ចបម្រើផ្សាយដោយមានប្រសិទ្ធភាពជាងយើងតាមរបៀបណាមួយ យើងគួរអរសប្បាយដែលពួកគេកំពុងប្រើសមត្ថភាពរបស់ពួកគេដើម្បីសរសើរព្រះយេហូវ៉ា មិនមែនលើកស្ទួយខ្លួនឯងឬស្វែងរកប្រយោជន៍ខ្លួននោះទេ។ យ៉ាងនេះ ជាជាងប្រកួតប្រជែងនឹងពួកគេ យើងគួររៀនពីពួកគេ។
៣ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីរបៀបដែលយើងអាចយកឈ្នះអារម្មណ៍ធ្លាក់ទឹកចិត្ត ពេលយើងគិតថាយើងធ្វើមិនបានច្រើនក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ។ យើងក៏នឹងពិចារណាអំពីរបៀបដែលយើងអាចប្រើអំណោយណាក៏ដោយដែលយើងទទួលពីព្រះឲ្យបានល្អបំផុត និងរបៀបដែលយើងអាចរៀនពីគំរូរបស់អ្នកឯទៀត។
ពេលយើងគិតថាយើងធ្វើមិនបានច្រើន
ពេលយើងខំអស់ពីសមត្ថភាពពេញមួយជីវិត នោះធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត (សូមមើលវគ្គ៤-៦) *
៤. តើអ្វីអាចធ្វើឲ្យអ្នកខ្លះធ្លាក់ទឹកចិត្ត? សូមឲ្យឧទាហរណ៍មួយ។
៤ អ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាខ្លះមិនអាចធ្វើអ្វីៗដូចដែលពួកគេចង់ធ្វើក្នុងកិច្ចបម្រើលោក ដោយសារពួកគេឈឺឬកាន់តែចាស់ទៅៗ ហើយនោះធ្វើឲ្យពួកគេធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ សូមគិតអំពីបទពិសោធន៍របស់បងស្រីខារ៉ិលដែលមានស្ថានភាពបែបនេះ។ គាត់ធ្លាប់បម្រើនៅកន្លែងដែលមានសេចក្ដីត្រូវការច្រើនជាង។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ គាត់បានដឹកនាំការសិក្សាគម្ពីរ៣៥ ហើយបានជួយមនុស្សជាច្រើននាក់ឲ្យរីកចម្រើនរហូតដល់ប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ និងទទួលការជ្រមុជទឹក។ បងខារ៉ិលបានទទួលលទ្ធផលល្អក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ! ក្រោយមក គាត់បានធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ហើយមិនសូវអាចចេញពីផ្ទះបានទេ។ បងខារ៉ិលនិយាយថា៖ «ខ្ញុំដឹងថាដោយសារតែខ្ញុំឈឺ ខ្ញុំមិនអាចធ្វើដូចអ្នកឯទៀតទេ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមិនមែនជាគ្រិស្តសាសនិកល្អដូចពួកគេ។ ខ្ញុំមិនអាចធ្វើអ្វីៗដូចចិត្តខ្ញុំចង់ ហើយនេះធ្វើឲ្យខ្ញុំធ្លាក់ទឹកចិត្ត»។ បងខារ៉ិលចង់ខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីព្រះយេហូវ៉ា។ នេះពិតជាគួរឲ្យសរសើរមែន! យើងអាចប្រាកដថាព្រះរបស់យើងដែលមានសេចក្ដីអាណិតមេត្តាឲ្យតម្លៃចំពោះបំណងចិត្តដ៏ល្អប្រសើររបស់គាត់។
៥. (ក) តើយើងគួរចាំអំពីអ្វី បើយើងធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយសារយើងមិនអាចធ្វើបានច្រើន? (ខ) ដូចរូបភាពបង្ហាញ តើបងប្រុសនេះបានបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ បើជួនកាលអ្នកធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយសារអ្នកមិនអាចធ្វើច្រើនក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវអ្វីពីខ្ញុំ?›។ លោកចង់ឲ្យអ្នកខំអស់ពីសមត្ថភាពក្នុងស្ថានភាពរបស់អ្នកនៅបច្ចុប្បន្ននេះ។ សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍មួយ។ បងស្រីម្នាក់ដែលមានអាយុ៨០ឆ្នាំធ្លាក់ទឹកចិត្ត ដោយសារគាត់មិនអាចធ្វើច្រើនក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយដូចដែលគាត់បានធ្វើពេលដែលគាត់មានអាយុ៤០ឆ្នាំ។ គាត់គិតថា ទោះជាគាត់កំពុងបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីសមត្ថភាពក្ដី លោកមិនពេញចិត្តឡើយ។ ប៉ុន្តែ តើនេះជាការពិតឬទេ? សូមគិតអំពីចំណុចនេះ។ បើបងស្រីនោះខំបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីសមត្ថភាពពេលដែលគាត់មានអាយុ៤០ឆ្នាំ ហើយគាត់នៅតែបន្តបម្រើលោកអស់ពីសមត្ថភាពពេលដែលគាត់មានអាយុ៨០ឆ្នាំ នោះគាត់មិនបានឈប់បម្រើលោកអស់ពីសមត្ថភាពឡើយ។ បើយើងចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ថា យើងធ្វើមិនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវរំលឹកខ្លួនឯងថា ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកកំណត់ថាគឺច្រើនប៉ុណ្ណាដែលលោកពេញចិត្ត។ បើយើងខំអស់ពីសមត្ថភាព គឺហាក់ដូចជាព្រះយេហូវ៉ានិយាយយ៉ាងកក់ក្ដៅមកកាន់យើងថា៖ «អ្នកធ្វើការបានល្អណាស់!»។—សូមពិនិត្យបន្ថែម ម៉ាថាយ ២៥:២០-២៣
៦. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់បងម៉ារៀ?
៦ យើងនឹងស្រួលមានអំណរជាង បើយើងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបាន ជាជាងទៅលើអ្វីដែលយើងមិនអាចធ្វើ។ សូមគិតអំពីបងស្រីម្នាក់ឈ្មោះម៉ារៀ។ គាត់មានជំងឺម្យ៉ាងដែលនាំឲ្យគាត់មិនអាចធ្វើច្រើនក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ ដំបូងគាត់ធ្លាក់ទឹកចិត្ត ហើយមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានតម្លៃ។ ប៉ុន្តែក្រោយមក គាត់បានគិតអំពីបងស្រីម្នាក់នៅក្នុងក្រុមជំនុំដែលមិនអាចងើបពីគ្រែ ហើយគាត់សម្រេចចិត្តជួយបងស្រីនោះ។ បងម៉ារៀនិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានរៀបចំផ្សព្វផ្សាយជាមួយគាត់តាមទូរស័ព្ទនិងដោយសរសេរសំបុត្រ។ រាល់ដងដែលយើងផ្សព្វផ្សាយជាមួយគ្នា ខ្ញុំបានត្រឡប់មកផ្ទះវិញទាំងសប្បាយរីករាយនិងស្កប់ចិត្តដែលខ្ញុំអាចជួយបងស្រីជាទីស្រឡាញ់នោះ»។ យើងក៏អាចមានអំណរថែមទៀតដែរ ពេលយើងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបាន ជាជាងទៅលើអ្វីដែលយើងមិនអាចធ្វើ។ ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាបើយើងអាចធ្វើច្រើនជាង ឬមានសមត្ថភាពបំពេញផ្នែកខ្លះនៃកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងពូកែ?
សូមប្រើសមត្ថភាពណាដែលអ្នកមាន
៧. តើសាវ័កពេត្រុសបានឲ្យយោបល់អ្វីដល់គ្រិស្តសាសនិក?
៧ ក្នុងសំបុត្រទី១របស់សាវ័កពេត្រុស គាត់បានលើកទឹកចិត្តគ្រិស្តសាសនិកឲ្យប្រើអំណោយនិងទេពកោសល្យណាដែលពួកគេមានដើម្បីលើកទឹកចិត្តបងប្អូនរួមជំនឿ។ គាត់បានសរសេរថា៖ «ក្នុងនាមជាអ្នកចាត់ចែងល្អប្រសើរដែលបានទទួលគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះ . . . នោះចូរបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមកតាមអំណោយដែលអ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗបានទទួល»។ (១ពេ. ៤:១០) យើងមិនគួរស្ទាក់ស្ទើរប្រើសមត្ថភាពដែលយើងមាន ដោយសារយើងខ្លាចថាអ្នកឯទៀតច្រណែនឬធ្លាក់ទឹកចិត្តទេ។ បើដូច្នេះ យើងមិនបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីសមត្ថភាពរបស់យើងឡើយ។
៨. យោងទៅតាមកូរិនថូសទី១ ៤:៦, ៧ ហេតុអ្វីយើងគួរជៀសវាងពីការអួតអំពីអំណោយដែលយើងបានទទួល?
៨ យើងត្រូវប្រើអំណោយដែលយើងបានទទួលឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព ប៉ុន្តែយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នថា យើងមិនអួតអំពីអំណោយទាំងនោះទេ។ (សូមអាន កូរិនថូសទី១ ៤:៦, ៧) ជាឧទាហរណ៍ អ្នកប្រហែលជាពូកែចាប់ផ្ដើមការសិក្សាគម្ពីរ។ អ្នកមិនគួរស្ទាក់ស្ទើរប្រើអំណោយនោះទេ! ប៉ុន្តែ គឺសំខាន់ឲ្យអ្នកចាំថាអ្នកមិនត្រូវអួតអំពីអំណោយនោះ។ ឧបមាថា ថ្មីៗនេះអ្នកមានបទពិសោធន៍ដ៏គួរឲ្យរំភើបចិត្តមួយក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ ហើយអ្នកបានចាប់ផ្ដើមបង្រៀនគម្ពីរ។ អ្នកចង់ប្រាប់រឿងនោះដល់បងប្អូនក្នុងក្រុមផ្សព្វផ្សាយរបស់អ្នក។ ប៉ុន្តែពេលអ្នកជួបបងប្អូនក្នុងក្រុម បងស្រីម្នាក់កំពុងប្រាប់ពួកគេថា គាត់បានជូនទស្សនាវដ្ដីមួយដល់បុគ្គលម្នាក់។ អ្នកបានចាប់ផ្ដើមបង្រៀនគម្ពីរ តែគាត់បានជូនទស្សនាវដ្ដីមួយច្បាប់។ តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វី? អ្នកដឹងថាបងប្អូនក្នុងក្រុមនឹងទទួលការលើកទឹកចិត្តពីបទពិសោធន៍របស់អ្នក។ ប៉ុន្តែអ្នកប្រហែលជាសម្រេចចិត្តរង់ចាំប្រាប់រឿងនោះនៅឱកាសក្រោយ ដោយសារអ្នកមិនចង់ឲ្យបងស្រីដែលបានជូនទស្សនាវដ្ដីនោះមានអារម្មណ៍ថាគាត់អន់ជាងអ្នកទេ។ ការធ្វើដូច្នេះគឺប្រកបដោយសេចក្ដីសប្បុរស។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ សូមកុំឈប់ស្នើសុំបង្រៀនគម្ពីរឡើយ។ សូមប្រើសមត្ថភាពនោះ!
៩. តើយើងគួរប្រើអំណោយរបស់យើងតាមរបៀបណា?
៩ សូមយើងចាំថាសមត្ថភាពណាក៏ដោយដែលយើងមានគឺជាអំណោយមកពីព្រះ។ យើងគួរប្រើអំណោយទាំងនោះដើម្បីពង្រឹងក្រុមជំនុំ មិនមែនដើម្បីលើកស្ទួយខ្លួនឯងទេ។ (ភី. ២:៣) ពេលយើងប្រើកម្លាំងនិងសមត្ថភាពរបស់យើងដើម្បីធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ នោះយើងមានហេតុត្រេកអរ មិនមែនដោយសារយើងធ្វើច្រើនជាង ឬធ្វើបានល្អជាងអ្នកឯទៀតទេ។ ប៉ុន្តែដោយសារយើងប្រើសមត្ថភាពទាំងនោះដើម្បីសរសើរតម្កើងព្រះយេហូវ៉ា។
១០. ហេតុអ្វីការប្រៀបធៀបខ្លួននឹងអ្នកឯទៀតគឺមិនសមហេតុសមផល?
១០ បើមិនប្រុងប្រយ័ត្នទេ បុគ្គលម្នាក់អាចចាប់ផ្ដើមប្រៀបធៀបចំណុចខ្លាំងរបស់គាត់ទៅនឹងចំណុចខ្សោយរបស់បុគ្គលម្នាក់ទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ បងប្រុសម្នាក់ប្រហែលជាពូកែថ្លែងសុន្ទរកថាសាធារណៈ។ នេះជាចំណុចខ្លាំងរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងចិត្ត គាត់ប្រហែលជាគិតថាបងប្រុសម្នាក់ទៀតដែលមិនសូវពូកែថ្លែងសុន្ទរកថា គឺអន់ជាងគាត់។ តែបងប្រុសម្នាក់ទៀតនោះ ប្រហែលជាពូកែទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់ បង្ហាត់បង្រៀនកូនរបស់គាត់យ៉ាងល្អ ឬខ្នះខ្នែងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ យើងសប្បាយចិត្តណាស់ដែលយើងមានបងប្អូនជាច្រើននាក់ដែលមានសមត្ថភាព ហើយដែលប្រើសមត្ថភាពនោះដើម្បីបម្រើព្រះយេហូវ៉ានិងជួយអ្នកឯទៀត!
ចូររៀនពីគំរូរបស់អ្នកឯទៀត
១១. ហេតុអ្វីយើងគួរព្យាយាមធ្វើតាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូ?
១១ ទោះជាយើងគួរជៀសវាងពីការប្រៀបធៀបខ្លួនជាមួយអ្នកឯទៀតក្ដី យើងអាចរៀនពីគំរូរបស់ពួកអ្នកស្មោះត្រង់។ គំរូដ៏ល្អបំផុតដែលយើងអាចរៀនតាមគឺលោកយេស៊ូ។ ទោះជាលោកជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះក៏ដោយ យើងអាចរៀនពីគុណសម្បត្តិដ៏ថ្លៃថ្លានិងការប្រព្រឹត្តល្អប្រសើររបស់លោក។ (១ពេ. ២:២១) ពេលយើងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើតាមគំរូរបស់លោកយ៉ាងដិតដល់ យើងទៅជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបានល្អប្រសើរជាង ហើយកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។
១២-១៣. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីស្ដេចដាវីឌ?
១២ ក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះ មានគំរូរបស់បុរសស្ត្រីដ៏ស្មោះត្រង់ជាច្រើននាក់ដែលយើងអាចធ្វើតាម ទោះជាពួកគេជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះក្ដី។ (ហេ. ៦:១២) សូមគិតអំពីស្ដេចដាវីឌដែលព្រះយេហូវ៉ាបានហៅថា៖ «ជាអ្នកដែលខ្ញុំពេញចិត្ត»។ (សកម្ម. ១៣:២២) ដាវីឌមិនមែនជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះទេ។ តាមពិត គាត់បានធ្វើខុសធ្ងន់ធ្ងរ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី គាត់ជាគំរូល្អសម្រាប់យើង។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះពេលដែលគាត់បានត្រូវកែតម្រង់ គាត់មិនព្យាយាមដោះសាទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានទទួលយកឱវាទដ៏ម៉ឺងម៉ាត់ពីអ្នកឯទៀត ហើយបានសោកស្ដាយយ៉ាងស្មោះចំពោះអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ។ ជាលទ្ធផល ព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសឲ្យគាត់។—ចសព. ៥១:៣, ៤, ១០-១២
១៣ យើងអាចរៀនពីដាវីឌដោយសួរខ្លួនឯងថា ‹តើខ្ញុំមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាចំពោះឱវាទ? តើខ្ញុំឆាប់ទទួលស្គាល់កំហុស ឬតើខ្ញុំខំនិយាយដោះសាចំពោះកំហុសរបស់ខ្លួន? តើខ្ញុំឆាប់ទម្លាក់កំហុសទៅលើអ្នកឯទៀតឬទេ? តើខ្ញុំព្យាយាមមិនធ្វើខុសដដែលនោះម្ដងទៀតឬ?›។ អ្នកក៏អាចសួរខ្លួននូវសំណួរស្រដៀងនឹងសំណួរទាំងនេះ កាលដែលអ្នកអានអំពីបុរសនិងស្ត្រីដ៏ស្មោះត្រង់ឯទៀតនៅក្នុងគម្ពីរដែរ។ តើពួកគេបានជួបការពិបាកស្រដៀងនឹងការពិបាកដែលអ្នកកំពុងជួបប្រទះឬទេ? តើពួកគេបានបង្ហាញគុណសម្បត្តិដ៏គួរឲ្យសរសើរណាខ្លះ? រាល់លើក សូមសួរខ្លួនឯងថា ‹តើខ្ញុំអាចធ្វើតាមគំរូរបស់អ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់នោះឲ្យកាន់តែល្អប្រសើរជាងយ៉ាងដូចម្ដេច?›។
១៤. តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍អ្វីពីការសង្កេតមើលបងប្អូនរួមជំនឿ?
១៤ យើងក៏អាចទទួលប្រយោជន៍ពីការសង្កេតមើលបងប្អូនរួមជំនឿទាំងចាស់ទាំងក្មេងដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ តើអ្នកអាចនឹកឃើញអំពីបុគ្គលម្នាក់នៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់អ្នកដែលកំពុងស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកណាមួយយ៉ាងស្មោះត្រង់ ដែលប្រហែលជាមកពីការបង្ខិតបង្ខំពីមនុស្សស្រករគ្នា ការប្រឆាំងពីក្រុមគ្រួសារ ឬបញ្ហាសុខភាពឬទេ? តើអ្នកឃើញថាបុគ្គលនេះមានគុណសម្បត្តិដែលអ្នកចង់បង្កើនឬទេ? ដោយគិតអំពីគំរូរបស់គាត់ អ្នកប្រហែលជារៀនអំពីរបៀបស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាករបស់ខ្លួន។ យើងសប្បាយចិត្តណាស់ដែលបងប្អូនទាំងនេះទុកគំរូល្អឲ្យយើងស្ដីអំពីជំនឿ!—ហេ. ១៣:៧; យ៉ា. ១:២, ៣
ចូរអរសប្បាយក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា
១៥. តើសាវ័កប៉ូលបានឲ្យយោបល់អ្វី ដែលអាចជួយយើងឲ្យបន្តអរសប្បាយក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា?
១៥ ដើម្បីធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តនិងសាមគ្គីភាពក្នុងក្រុមជំនុំ យើងម្នាក់ៗត្រូវខំអស់ពីសមត្ថភាព។ សូមគិតអំពីគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១។ ពួកគេមានអំណោយនិងភារកិច្ចផ្សេងៗពីគ្នា។ (១កូ. ១២:៤, ៧-១១) ប៉ុន្តែ នេះមិនបានធ្វើឲ្យពួកគេប្រកួតប្រជែងនិងបែកបាក់គ្នាឡើយ។ ប៉ូលបានលើកទឹកចិត្តពួកគេម្នាក់ៗឲ្យធ្វើអ្វីដែលសំខាន់ចាំបាច់ ដើម្បី«ធ្វើឲ្យរូបកាយរបស់គ្រិស្តបានមាំមួនឡើង»។ ប៉ូលបានសរសេរទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងអេភេសូរថា៖ ពេល«អវយវៈនីមួយៗ . . . បំពេញតួនាទីសំខាន់ៗ តាមអ្វីដែលបានត្រូវកំណត់ឲ្យ នោះធ្វើឲ្យរូបកាយទាំងមូលធំលូតលាស់ ដើម្បីពង្រឹងខ្លួនឯងឡើងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់»។ (អេភ. ៤:១-៣, ១១, ១២, ១៦) ពួកអ្នកដែលបានធ្វើតាមយោបល់របស់ប៉ូលបានធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តនិងមានសាមគ្គីភាព ហើយយើងឃើញស្ថានភាពនេះនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើងសព្វថ្ងៃនេះដែរ។
១៦. តើយើងគួរតាំងចិត្តធ្វើអ្វី? (ហេប្រឺ ៦:១០)
១៦ ចូរតាំងចិត្តជៀសវាងពីការប្រៀបធៀបខ្លួននឹងអ្នកឯទៀត។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូររៀនពីលោកយេស៊ូ ហើយព្យាយាមមានគុណសម្បត្តិដូចលោក។ ចូរទទួលប្រយោជន៍ពីគំរូក្នុងគម្ពីរ និងគំរូនៅសម័យយើងស្ដីអំពីជំនឿ។ កាលដែលអ្នកបន្តខំអស់ពីសមត្ថភាព សូមមានទំនុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ា‹មិនប្រព្រឹត្តដោយអយុត្ដិធម៌ ដោយបំភ្លេចការដែលអ្នកបានធ្វើ›ឡើយ។ (សូមអាន ហេប្រឺ ៦:១០) ចូរបន្តអរសប្បាយក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ដោយដឹងថាលោកឲ្យតម្លៃចំពោះការខំប្រឹងអស់ពីចិត្តរបស់អ្នកដើម្បីធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត។
ចម្រៀងលេខ៦៥ ឈានទៅមុខ!
^ វគ្គ 5 យើងទាំងអស់គ្នាអាចរៀនពីការសង្កេតមើលគំរូរបស់អ្នកឯទៀត។ ប៉ុន្តែ មានគ្រោះថ្នាក់មួយចំនួនដែលយើងត្រូវជៀសវាង។ អត្ថបទនេះនឹងជួយយើងឲ្យរក្សាអំណរ និងជៀសវាងពីការមានអំណួតឬធ្លាក់ទឹកចិត្ត ដោយសារយើងបានប្រៀបធៀបអ្វីដែលអ្នកឯទៀតអាចធ្វើទៅនឹងអ្វីដែលយើងអាចធ្វើ។
^ វគ្គ 49 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងប្រុសម្នាក់បម្រើនៅបេតអែលពេលដែលគាត់នៅក្មេង។ ក្រោយមកគាត់បានរៀបការ ហើយបានត្រួសត្រាយជាមួយប្រពន្ធគាត់។ បន្ទាប់មកទៀត គាត់មានកូន ហើយបានបង្ហាត់បង្រៀនពួកគេក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ ឥឡូវ ពេលដែលគាត់ចាស់ហើយ គាត់បន្តបម្រើព្រះឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព ដូចជាផ្សព្វផ្សាយដោយសរសេរសំបុត្រជាដើម។
