27. ARTIKJEL FA DAUT STUDIUM
“Hop opp Jehova”
“Hop opp Jehova. Hab Moot un sie stoakj en dien Hoat” (PSA. 27:14, NW)
LEET 128 Bat aum Enj uthoolen
WAUT WIE SEENEN WOAREN a
1. (a) Waut vonne Hopninj haft Jehova ons jejäft? (b) Waut bediet daut, wan daut sajcht, “hop opp Jehova”? (See “Wieed utjelajcht.”)
JEHOVA haft aul dee, waut am leewen, eene besondre Hopninj jejäft. Hee woat boolt met de Krankheiten, Trua un Doot een Enj moaken (Opb. 21:3-4). Hee woat “de deemootje” halpen, waut doaropp hopen, daut hee dise Ieed woat to een Paradies moaken (Psa. 37:9-11). Un hee woat daut fa jieda eenem von ons mäajlich moaken, daut wie kjennen noch bätre Frind met am woaren, aus wie nu aul sent. Es daut nich eene besondre Hopninj? Oba woo kjenn wie ons secha sennen, daut Gott aul dit erfellen woat? Jehova kjemt emma daut no, waut hee vesprakjt. Doawäajen hab wie goode Uasoak, opp Jehova to hopen (Psa. 27:14, NW). b Daut wies wie doaderch, wan wie jeduldich un met Freiden doano luaren, daut Gott aul siene Vespräakjungen erfellen woat (Jes. 55:10-11).
2. Waut haft Jehova aul jedonen?
2 Jehova haft aul bewäsen, daut hee siene Vespräakjungen nokjemt. See wie doatoo mol een besondret Biespel. En daut Buak Openboarunk vespruak Jehova, daut en onse Tiet Menschen von aule Raussen, Volkjsstam un Sproaken am wudden veeent aunbäden. Vondoag dän Dach es dise Grupp bekaunt aus “eene [groote] Häad” (Opb. 7:9-10). Wan en dise Grupp uk Mana, Frues un Kjinja von veschiedne Raussen un Sproaken sent, sent dee doch veeent aus eene Famielje oppe gaunze Welt (Psa. 133:1; Joh. 10:16). Dise Grupp prädicht uk sea flietich. Dee sent emma reed, met jieda eenem äwa de Hopninj to räden, daut et woat eene bätre Welt jäwen (Mat. 28:19-20; Opb. 14:6-7; 22:17). Wan du to dise groote Häad jehieescht, dan best du secha sea dankboa fa dise besondre Hopninj.
3. Waut well de Soton?
3 De Soton well, daut du nich mea de Hopninj hast. Hee well die enbillen, daut Jehova sikj nich om die kjemmat un daut hee siene Vespräakjungen nich erfellen woat. Wan de Soton ons kaun de Hopninj wajchnämen, dan woa wie onsen Moot velieren un woaren veleicht mau rajcht opphieren, Jehova to deenen. Wie woaren seenen, daut de Soton proowd, Hiob siene Hopninj wajchtonämen un daut hee sull opphieren, Jehova to deenen.
4. Von waut haundelt dis Artikjel sikj? (Hiob 1:9-12).
4 En disen Artikjel woa wie lieren, opp woone Wajch de Soton proowd, Hiob bat doa to brinjen, Jehova ontru to woaren (läs Hiob 1:9-12). Wie woaren uk seenen, waut wie von Hiob lieren kjennen un wuarom daut needich es, doaraun to denkjen, daut Jehova ons leeft un daut hee siene Vespräakjungen erfellen woat.
DE SOTON PROOWD HIOB BAT DOA TO BRINJEN, DAUT DEE SIENE HOPNINJ OPPJEEF
5-6. Waut beläwd Hiob en eene korte Tiet?
5 Hiob haud een sea goodet Läwen. Hee wia een sea gooda Frint aun Jehova. Hee haud eene groote, veeende Famielje, un wia sea rikj (Hiob 1:1-5). Oba en eenen Dach velua Hiob schia aules. Daut ieeschte velua hee sien Rikjtum (Hiob 1:13-17). Dan storwen siene leewe Kjinja. Stal die mol väa, woo schlemm daut wia. Elren bräakjen aul gaunz toop, wan eent von äare Kjinja stoaft. Soo, nu denkj mol han, woo vebleft un grulich sea truarich Hiob un siene Fru wieren, aus dee enworden, daut aul äare tieen Kjinja hauden must stoawen. Kjeen Wunda, daut Hiob siene Kjleeda fa Trua tweireet un oppe Ieed toopschord! (Hiob 1:18-20).
6 Daut näakjste schluach de Soton Hiob met eene schlemme Krankheit, waut sea toom schämen wia (Hiob 2:6-8; 7:5). Ea wia Hiob en siene Omjäajent huach aunjeseenen. De Menschen kjeemen bie am mau rajcht no Rot (Hiob 29:7-8, 21). Oba nu jinjen se am utem Stich. Siene Breeda, siene Frind un mau rajcht siene Deena weesen am auf! (Hiob 19:13-14, 16).
Väle Breeda haben biejlikj soon schlemmet beläft aus Hiob (See Varsch 7) d
7. (a) Waut docht Hiob, von wua daut Lieden häakjeem, un waut deed hee nich? (b) Woo kjennen Christen biejlikj soowaut beläwen, aus opp daut Bilt to seenen es?
7 De Soton wull Hiob enbillen, daut hee doawäajen lieden must, wäajen Jehova aun am nich eenen Jefaulen haud. Doawäajen leet de Soton derch eenen stoakjen Wint daut Hus toopbräakjen, wua Hiob siene Kjinja eene Moltiet hauden (Hiob 1:18-19). Hee leet uk Fia vom Himmel faulen, om aul siene Tieren un mau rajcht siene Deena, waut no dee oppausten, to venichten (Hiob 1:16). Wäajen de Wint un daut Fia vom Himmel kjeemen, docht Hiob soo, daut et Jehova wia, waut daut veuasoakt. Un doawäajen docht hee, daut Jehova äwa am opp irjenteene Wajch ontofräd wia. Oba hee veleet sienen himlischen Voda doawäajen nich. Hiob wist, daut Jehova am äwa de Joaren väl goodet jejäft haud. Doawäajen docht hee bie sikj, daut wan hee daut goode aunjenomen haud, dan must hee uk reed sennen, daut schlajchte auntonämen. Hee säd: “Mucht däm HARN sien Nomen jeloft woaren” (Hiob 1:20-21; 2:10). Wan hee uk aul sien Rikjtum un siene Kjinja veloaren haud un eene schlemme Krankheit haud, bleef hee Jehova oba wieda tru. Oba de Soton proowd nu noch waut.
8. Waut wia daut näakjste, woo de Soton Hiob vesocht?
8 Daut näakjste brukt de Soton dree Mana, waut väajeewen, Hiob siene Frind to sennen, om am bat doa to brinjen, daut hee sikj tonuscht feeld. Dise Mana säden, daut Hiob doawäajen lieden must, wäajen hee väl schlajchtet jedonen haud (Hiob 22:5-9). Dee wullen am uk enbillen, daut wan hee uk nich een schlajchta Mensch wia, Gott doa oba nuscht om romjeef, woo sea hee sikj aunjestrenjt haud, goodet to doonen (Hiob 4:18; 22:2-3; 25:4). Soo dee wullen am bat doa brinjen, daut hee jleewd, Gott leewd am nich, dee jeef nuscht om am rom un daut et kjeenen Senn haud, am to deenen. Dise Wieed wudden Hiob haben kunt daut Jefeel jäwen, daut fa am kjeene Hopninj wia.
9. Waut holp Hiob, sienen Moot un siene Krauft nich to velieren?
9 Stal wie ons mol de Loag väa. Hiob sett em Ausch un haft dän Tiet äwa Weedoag (Hiob 2:8). Siene Frind sajen wieda, daut hee een schlajchta Mensch es, un daut et nuscht wieet es, waut hee fa Gott jedonen haft. Dise gaunze Loag es fa am soo schwoa aus groote Steena, un hee weet sikj fa Trua wäajen siene Kjinja meist nich Rot. Aum Aunfank es Hiob gaunz stell (Hiob 2:13–3:1). Wan de Mana, waut väajäwen, siene Frind to sennen, nu denkjen, daut et bediet, daut Hiob sienen Schepfa woat dän Rigjen dreien, dan haben dee sikj sea jeteischt. Irjentwanea häft Hiob woomäajlich sienen Kopp opp un kjikjt siene Frind jlikj aun un sajcht: “Bat ekj stoaw, woa ekj tru bliewen!” (Hiob 27:5, NW). Waut holp Hiob, soo väl Moot to haben un soo stoakj to sennen, wan hee uk soo lieden must? Wan hee met siene Narfen uk gaunz rauf wia, velua hee oba nienich de Hopninj, daut sien Gott am irjentwanea halpen wudd. Mau rajcht wan hee wudd stoawen motten, wist hee, daut Jehova am wudd oppwakjen (Hiob 14:13-15).
WOO KJENN WIE HIOB NODOONEN?
10. Waut wiest ons daut, waut Hiob beläwd?
10 Daut, waut Hiob beläwd, wiest ons, daut de Soton ons nich bemotten kaun, Jehova to veloten un daut hee doa emma omweet, waut wie beläwen. Hiob siene Jeschicht kaun ons uk noch aundre wichtje Sachen lieren. Well wie mol waut Eenselheiten seenen.
11. Äwa waut kjenn wie ons secha sennen, wan wie wieda opp Jehova vetruen? (Jakobus 4:7).
11 Hiob siene Jeschicht lieet ons, daut wie met jieda Schwierichkjeit foadich woaren kjennen un dän Soton wadastonen, wan wie wieda opp Jehova vetruen. Waut woat doabie rutkomen? De Schreft vesprakjt ons, daut de beesa Fient dan von ons weichen woat (läs Jakobus 4:7).
12. Woo jeef de Hopninj, daut de Doodes wudden oppstonen, Hiob Krauft?
12 Wie motten faust aun daut oppstonen von de Doodes jleewen. En dän väajen Artikjel hab wie jeseenen, daut de Soton foaken de Angst fa dän Doot brukt, om ons bat doa to brinjen, Jehova ontru to woaren. Von Hiob behaupt de Soton, daut dee aules doonen wudd, mau rajcht Jehova ontru woaren, wan dee sien Läwen dan raden kunn. Oba de Soton haud sikj sea jeteischt. Mau rajcht aus Hiob docht, daut hee stoawen wudd, bleef hee Jehova tru. Hee wia sikj secha, daut Jehova äwa am goot jesonnen wia un daut dee am met de Tiet halpen wudd. Daut jeef am de Krauft, staunthauft to bliewen. Hee vetrud doaropp, daut wan Jehova de Sachen nich trajchtstalen wudd, wan hee noch aum Läwen wia, wudd dee am lota oba secha vom Doot oppwakjen. Fa Hiob wia daut gaunz kloa, daut et wudd een Oppstonen von de Doodes jäwen. Wan daut fa ons uk gaunz kloa es, dan woat ons nich mol de Angst fa dän Doot bat doa brinjen, Jehova ontru to woaren.
13. Wuarom mott wie doano kjikjen, woo de Soton Hiob vesocht?
13 Wie motten oppmoakjsom doaropp achten, woo de Soton Hiob vesocht, wiels vondoag dän Dach deit hee daut bie ons biejlikj soo. Kjikj mol, waut de Soton behaupt. Hee sajcht: “Waut jeft de Mensch nich fa siene Jesuntheit, [ooda sien Läwen?]” (Hiob 2:4-5). Soo de Soton behaupt, daut wie Jehova nich werkjlich leewen, un daut wie am dän Rigjen dreien, wan wie doaderch ons Läwen raden kjennen. De Soton behaupt uk, daut Gott ons nich leeft un daut hee doa nuscht om romjeft, woo sea wie ons aunstrenjen, am to jefaulen. Wäajen wie weeten, waut de Soton em Senn haft, woa wie siene Läajes nich jleewen.
14. Waut kjennen Schwierichkjeiten bie ons openboaren? Met waut jeit daut to vejlikjen?
14 Wan wie Schwierichkjeiten derchmoaken, dan sell wie daut aus eene Jeläajenheit seenen, ons selfst bäta kjanen to lieren. Daut schwoare, waut Hiob derchmuak, holp am, eenje Schwakheiten bie sikj to seenen un dee dan trajchttostalen. Hee kunn biejlikj seenen, daut hee noch dolla must aun siene Deemoot schaufen (Hiob 42:3). Wie lieren uk väl äwa ons selfst, wan wie schwoaret derchmoaken. Een Brooda, waut Nikolay c heet un em Jefenkjnis kjeem, wan hee uk väl Trubbels met de Jesuntheit haud, sajcht: “Daut Jefenkjnis es een bät soo, aus wan se eenem derchdachen. Daut halpt ons to seenen, waut wie aus Christen fa Ieejenschoften haben.” Wan wie seenen, woont onse Schwakheiten sent, dan kjenn wie doaraun schaufen.
15. No wäm sell wie horchen, un wuarom?
15 Wie motten no Jehova horchen un nich no onse Fiend. Hiob horcht Jehova oppmoakjsom too, aus dee to am räd. Gott brocht Hiob biejlikj toom nodenkjen, aus hee soo to sajen to am säd: “Kaust du seenen, waut vonne groote Macht ekj hab? Ekj weet doa krakjt om, waut du aul aules derchjemoakt hast. Denkjst du, daut ekj mie goanich om die kjemren kaun?” Hiob auntwuat am dan deemootich un ut groote Dankboakjeit, wäajen Jehova soo goot to am wia. Hee säd: “Ekj wist von die bloos, waut ekj jehieet haud, oba nu hab ekj die selfst to seenen jekjräajen” (Hiob 42:5). Aus hee dise Wieed säd, saut hee woomäajlich noch emma mankem Ausch un sien Kjarpa wia voll Schlemsen un hee truad äwa siene Kjinja, waut jestorwen wieren. Oba Jehova vesechad am nu, daut hee am leewd un daut hee eenen Jefaulen aun am haud (Hiob 42:7-8).
16. Waut sell wie nich vejäten, soo aus Jesaja 49:15-16 sajcht, wan wie schwoaret derchmoaken?
16 Vondoag dän Dach beleidjen de Menschen ons veleicht uk un behaundlen ons soo, aus wudd wie nuscht wieet sennen. Dee vesieekjen veleicht mau rajcht, ons ooda de Organisazion eenen schlajchten Nomen to moaken un doonen von ons “aulahaunt schlajchtet noräden, wan daut nich soo es” (Mat. 5:11). Hiob siene Jeschicht wiest ons, daut Jehova doaropp vetrut, daut wie am tru bliewen woaren, wan wie uk schwoaret derchmoaken. Jehova leeft ons, un hee woat deejanje nienich veloten, waut opp am hopen (läs Jesaja 49:15-16). Horcht nich doano, wan Gott siene Fiend schlajcht von ons räden! De Famielje von James, eenen Brooda von de Turkei, muak väl schwoaret derch. Hee sajcht: “Wie kunnen seenen, daut ons daut bloos mootloos muak, wan wie doano horchten, waut fa Läajes de Menschen äwa Gott siene Deena säden. Doawäajen docht wie leewa äwa de Hopninj von Gott sien Kjennichrikj no un wieren wieda flietich en Jehova sienen Deenst. Opp dee Wajch kunn wie onse Freid hoolen.” Wie wellen no Jehova horchen, soo aus Hiob deed. Dan kjennen de Läajes, waut onse Fiend vetalen, onse Hopninj nich wajchnämen.
DE HOPNINJ WOAT DIE HALPEN, STAUNTHAUFT TO BLIEWEN
Hiob wort wäajen sien tru sennen jesäajent. Hee un siene Fru hauden een langet, scheenet Läwen (See Varsch 17) e
17. Waut lia wie von daut Biespel von true Mana un Frues, wua Hebräa 11 von rät?
17 Hiob es bloos eena von Jehova siene Deena, waut nich de Hopninj un Krauft veluaren, wan dee uk väl schwoaret derchmuaken. De Apostel Paulus schreef en sienen Breef aun de Hebräa noch äwa väle aundre, waut hee “eene Wolkj” von Zeijen nand (Heb. 12:1). Dee jinjen aula derch väl schwoaret, oba dee wieren Jehova äa Läwen lank tru (Heb. 11:36-40). Wia daut nu aula vejäfs, daut dee sikj soo aunjestrenjt hauden un Jehova wieren tru jebläwen? Gaunz secha nich! Wan dee daut uk nich beläwden, daut sikj Jehova siene Vespräakjungen erfelden, hopten dee oba wieda opp am. Un wiels dee sikj gaunz secha wieren, daut hee aun an eenen Jefaulen haud, veleeten dee sikj doaropp, daut see daut wudden seenen, wan dise Vespräakjungen sikj erfelden (Heb. 11:4-5). Dee äa Biespel halpt ons, daut wie opp Jehova hopen.
18. Waut best du die gaunz eenich to doonen? (Hebräa 11:6).
18 Vondoag dän Dach läw wie en eene Welt, waut emma schlemma woat (2. Tim. 3:13). De Soton haft nich oppjehieet, Gott siene Deena wieda oppe Proow to stalen. Krakjt endoont, waut fa schwoaret doa noch opp ons kjemt, well wie ons gaunz eenich sennen, wieda fa Jehova to schaufen un doaropp vetruen, daut “wie onse Hopninj opp dän läwendjen Gott jesat haben” (1. Tim. 4:10). Woo Gott daut met Hiob utkomen leet, es een Bewies doafäa, daut Jehova metliedent es un een Erboarmen haft (Jak. 5:11). Well wie Jehova tru bliewen, soo aus Hiob, un ons gaunz secha sennen, daut hee dee beloont, “dee am iernstlich sieekjen” (läs Hebräa 11:6).
LEET 150 Sieekjt Gott, daut jie jerat woaren
a Wan wie aun wäm denkjen, waut väl schwoaret derchmuak, dan kjemt ons foaken Hiob em Senn. Waut kjenn wie von disen truen Maun lieren? Wie lieren, daut de Soton ons nich bemotten kaun, Jehova nich mea to deenen. Wie lieren uk, daut Jehova emma sitt, waut wie en ons Läwen derchmoaken. Un krakjt soo aus hee Hiob sien schwoaret wajchneem, soo woat hee uk aul onse Schwierichkjeit to Enj brinjen. Wan wie derch onse Woakjen wiesen, daut wie ons gaunz secha sent, daut Jehova dit doonen woat, dan sent wie mank dee, waut werkjlich opp Jehova hopen.
b WIEED UTJELAJCHT: Daut hebräische Wuat, waut fa “hopen” steit, bediet rajcht jesajcht “sea no waut luaren”. Daut kaun uk bedieden, opp wäm vetruen ooda sikj opp wäm veloten (Psa. 25:2-3; 62:5).
c Eenje Nomes hab wie hia jeendat.
