Pavlus 1. Korintoslular 15:8’de şöyle der: “Hepsinden sonra, erken doğmuş çocuğa benzeyen bana da göründü.” Eskiden bu ayeti şöyle anlıyorduk: Pavlus, bir görüntüde diriltilmiş olan İsa’yı gördüğünde sanki ruhi yaşama doğma ayrıcalığına sahip oldu. Başka sözlerle, meshedilmiş olanların diriltilmesine daha yüzyıllar varken gökteki yaşama erkenden diriltilmiş gibi oldu. Ancak bu ayetle ilgili yapılan daha detaylı incelemeler bu açıklamanın düzeltilmesi gerektiğini bize gösterdi.

Evet Pavlus burada İsa’nın takipçisi olmasına yol açan olaya değiniyordu. Peki ‘erken doğmuş bir çocuk’ derken ne kastediyordu? Bazı olasılıklara bakalım.

Onun, İsa’nın takipçisi olmasına yol açan olay ani ve sarsıcıydı. Erken doğmuş bir bebek beklenmedik bir anda dünyaya gelir. Hıristiyanlara zulmetmek için Şam’a doğru giden Saul da (daha sonra Pavlus olarak tanınmaya başladı) diriltilmiş olan İsa’yı görmeyi hiç beklemiyordu. Bu olaydan sonra onun İsa’nın bir takipçisi olması hem kendisi hem de zulmetmeyi düşündüğü Hıristiyanlar için ani ve şaşırtıcı bir durumdu. Ayrıca bu olay onun için çok sarsıcıydı; çünkü geçici olarak kör oldu (Elçi. 9:1-9, 17-19).

Pavlus bir anlamda yanlış zamanda İsa’nın takipçisi olmuştu. “Erken doğmuş” olarak tercüme edilen Yunanca kelime “yanlış zamanda doğmak” anlamına da gelebilir. Bir Kutsal Kitap çevirisinde bu ifade “hiç kimsenin beklemediği zamanda doğmak” olarak çevrilmiştir (The Jerusalem Bible). Pavlus, İsa’nın bir takipçisi olduğunda İsa göğe dönmüştü. Onun bu ayetten önce bahsettiği kişiler diriltilen İsa’yı göğe çıkmadan önce görmüşlerdi; fakat Pavlus o dönemde İsa’yı görmemişti (1. Kor. 15:4-8). Ancak İsa’nın, hiç beklenmedik bir zamanda gökten Pavlus’a görünmesi ona bu fırsatı verdi. Yani Pavlus diriltilen İsa’yı bir anlamda yanlış zamanda görmüş oldu.

Pavlus’un sözleri alçakgönüllülük yansıtıyordu. Bazı uzmanlara göre, Pavlus burada kullandığı ifadeyle sanki kendini hor görüyormuş gibi konuşuyordu. Eğer gerçekten de bunu kastettiyse, sahip olduğu ayrıcalıkları hiç hak etmediğini ifade ediyordu. O, sözlerine şöyle devam etmişti: “Ben elçilerin en küçüğüyüm, elçi olarak adlandırılmaya bile layık değilim, çünkü Tanrı’nın cemaatine zulmettim. Fakat şu anda neysem, Tanrı’nın lütfu sayesindedir” (1. Kor. 15:9, 10).

Özetle, Pavlus 1. Korintoslular 15:8’deki sözleriyle şunları kastetmiş olabilir: İsa’nın kendisine aniden görünmesi, hiç beklenmedik bir zamanda İsa’nın bir takipçisi olması ya da böyle bir görüntü görmeyi hak etmediğini düşünmesi. Durum ne olursa olsun, bu olay ona İsa’nın diriltildiğini şüpheye yer bırakmayacak şekilde kanıtladı. Pavlus yaşadığı bu tecrübeye çok değer veriyordu. Bu nedenle, başkalarına İsa’nın diriltildiğini anlatırken sık sık bu olaya değinmesi hiç de şaşırtıcı değil (Elçi. 22:6-11; 26:13-18).