پاسخ کتاب مقدّس را به این دو سؤال در نظر بگیرید.‏

اعمال ۲۴:‏۱۵ می‌گوید که «رستاخیزی،‏ هم برای درستکاران و هم برای بدکاران در پیش است.‏» درستکاران کسانی هستند که قبل از مرگشان به خدا وفادار ماندند و اسمشان در دفتر حیات نوشته شده است.‏ (‏ملا ۳:‏۱۶‏)‏ بدکاران کسانی هستند که قبل از مرگشان فرصت نداشته‌اند تا در مورد یَهُوَه یاد بگیرند و اسمشان در دفتر حیات نوشته نشده است.‏

یوحنا ۵:‏۲۸،‏ ۲۹ ‏(‏ترجمهٔ قدیم‏)‏ به همان دو گروهی اشاره می‌کند که در اعمال ۲۴:‏۱۵ آمده است.‏ عیسی گفت:‏ «هر که اَعمال نیکو کرد،‏ برای قیامت حیات»‏ رستاخیز می‌شود و ‹هر که اَعمال بد کرد،‏ برای قیامت داوری.‏›‏ درستکاران قبل از مرگشان اعمال نیکو انجام داده‌اند.‏ پس آن‌ها برای قیامت حیات رستاخیز می‌شوند،‏ چون اسمشان در دفتر حیات نوشته شده است.‏ اما بدکاران قبل از مرگشان اعمال بد انجام داده‌اند.‏ پس آن‌ها برای قیامت داوری رستاخیز می‌شوند.‏ اسم آن‌ها هنوز در دفتر حیات نوشته نشده است.‏ در نتیجه رفتار آن‌ها بعد از رستاخیزشان ارزیابی می‌شود.‏ به این ترتیب آن‌ها فرصت دارند تا در مورد یَهُوَه یاد بگیرند و اسمشان در دفتر حیات نوشته شود.‏

مکاشفه ۲۰:‏۱۲،‏ ۱۳ توضیح می‌دهد که همهٔ کسانی که رستاخیز می‌شوند باید از آنچه که در طومارها یا «دفترها نوشته شده» اطاعت کنند.‏ یعنی انسان‌ها باید مطیع قوانینی باشند که خدا در دنیای جدید وضع می‌کند.‏ هر کسی که از آن‌ها اطاعت نکند زنده نمی‌ماند.‏—‏اشع ۶۵:‏۲۰‏.‏

دانیال ۱۲:‏۲ پیشگویی می‌کند که «عده‌ای برای زندگی ابدی و عده‌ای دیگر برای شرمساری و حقارت ابدی» به زندگی برمی‌گردند.‏ این آیه در مورد داوری نهایی صحبت می‌کند که به «زندگی ابدی»‏ یا «حقارت ابدی»‏ می‌انجامد.‏ پس در پایان حکمرانی هزار ساله،‏ بعضی‌ها به زندگی ابدی می‌رسند و بعضی دیگر به نابودی ابدی.‏—‏مکا ۲۰:‏۱۵؛‏ ۲۱:‏۳،‏ ۴‏.‏

این مثال را در نظر بگیرید.‏ شرایط دو گروه رستاخیزیافتگان را می‌توان با شرایط کسانی مقایسه کرد که می‌خواهند در کشور دیگری زندگی کنند.‏ درستکاران مثل کسانی هستند که ویزای کاری یا اقامت آن کشور را دریافت می‌کنند و تا حدّی از حق و امتیازات آنجا برخوردار می‌شوند.‏ در عوض،‏ بدکاران مثل کسانی هستند که ویزای موقت می‌گیرند.‏ اگر آن‌ها بخواهند در آن کشور بمانند باید ثابت کنند که لیاقتش را دارند.‏ اگر بدکارانی که رستاخیز می‌شوند بخواهند در بهشت بمانند باید مطابق قوانین یَهُوَه زندگی کنند و ثابت کنند که درستکار هستند.‏ شخص با هر نوع ویزایی که وارد کشور دیگری شود ممکن است بعداً شهروند آن کشور شود،‏ یا از آنجا اخراج شود.‏ این تصمیم بر اساس اعمال و رفتار او در کشور جدید گرفته می‌شود.‏ به طور مشابه همهٔ رستاخیزیافتگان در دنیای جدید مطابق اعمال و وفاداری‌شان به طور نهایی داوری می‌شوند.‏

یَهُوَه نه فقط دلسوز،‏ بلکه خدای عدالت هم است.‏ (‏تث ۳۲:‏۴؛‏ مز ۳۳:‏۵‏)‏ او با رستاخیز درستکاران و بدکاران محبتش را نشان می‌دهد،‏ ولی در عین حال از آن‌ها انتظار دارد که مطابق معیارهای او زندگی کنند.‏ فقط آن‌هایی که یَهُوَه را دوست دارند و مطابق معیارهای او زندگی می‌کنند،‏ می‌توانند تا ابد در دنیای جدید زندگی کنند.‏