អត្ថបទសិក្សា ៣៦
ចូររែកពុនអ្វីៗដែលចាំបាច់ និងលះចោលអ្វីក្រៅពីនោះ
«ចូរយើងចោលអ្វីៗទាំងអស់ដែលធ្ងន់ និង . . . រត់ដោយស៊ូទ្រាំក្នុងការប្រណាំងដែលព្រះបានកំណត់ឲ្យយើង»។—ហេ. ១២:១
ចម្រៀងលេខ៣៣ ចូរផ្ទេរបន្ទុកទៅលើព្រះយេហូវ៉ា
សេចក្ដីសង្ខេប a
១. យោងទៅតាមហេប្រឺ ១២:១ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីរត់ដល់ទីផ្ដាច់ព្រ័ត្រក្នុងការប្រណាំងឲ្យបានជីវិត?
គម្ពីរបានប្រដូចជីវិតរបស់យើងជាគ្រិស្តសាសនិកទៅនឹងការរត់ប្រណាំង។ អ្នករត់ដល់ទីផ្ដាច់ព្រ័ត្រនឹងទទួលរង្វាន់ជាជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ (២ធី. ៤:៧, ៨) យើងត្រូវខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីរត់ទៅមុខទៀត ជាពិសេសដោយសារទីផ្ដាច់ព្រ័ត្រគឺកាន់តែកៀកណាស់ហើយ។ សាវ័កប៉ូលដែលបានរត់ដល់ទីផ្ដាច់ព្រ័ត្រក្នុងជីវិតរបស់គាត់ បានលើកឡើងអំពីអ្វីដែលនឹងជួយយើងឲ្យទទួលជ័យជម្នះក្នុងការរត់ប្រណាំង។ គាត់បានប្រាប់យើងឲ្យ«ចោលអ្វីៗទាំងអស់ដែលធ្ងន់ និង . . . រត់ដោយស៊ូទ្រាំក្នុងការប្រណាំងដែលព្រះបានកំណត់ឲ្យយើង»។—សូមអាន ហេប្រឺ ១២:១
២. តើការ«ចោលអ្វីៗទាំងអស់ដែលធ្ងន់»មានន័យយ៉ាងណា?
២ ពេលប៉ូលបានសរសេរថាយើងត្រូវ«ចោលអ្វីៗទាំងអស់ដែលធ្ងន់» តើគាត់ចង់មានន័យថាគ្រិស្តសាសនិកមិនគួររែកពុនអ្វីសោះឬ? មិនមែនទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ចង់មានន័យថាយើងត្រូវលះចោលអ្វីៗដ៏ធ្ងន់ដែលមិនចាំបាច់។ អ្វីនោះអាចធ្វើឲ្យយើងបន្ថយល្បឿននិងស៊ីកម្លាំងយើង។ ដើម្បីស៊ូទ្រាំ យើងត្រូវឆាប់កត់សម្គាល់ថាយើងកំពុងរែកពុនអ្វីដ៏ធ្ងន់បែបនេះឬយ៉ាងណា ហើយលះចោលវាភ្លាមៗ។ ប៉ុន្តែនៅដំណាលគ្នានោះ យើងមិនចង់លះចោលភារៈដែលយើងគួររែកពុនឡើយ។ បើដូច្នេះ យើងអាចត្រូវដកចេញពីទីប្រណាំង។ (២ធី. ២:៥) តើយើងត្រូវរែកពុនអ្វីខ្លះ?
៣. (ក) យោងទៅតាមកាឡាទី ៦:៥ តើយើងត្រូវរែកពុនអ្វី? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ ហើយហេតុអ្វី?
៣ សូមអាន កាឡាទី ៦:៥។ ប៉ូលបានលើកបញ្ជាក់អំពីអ្វីដែលយើងត្រូវរែកពុន។ គាត់បានសរសេរថា៖ «ម្នាក់ៗត្រូវទទួលភារៈរបស់ខ្លួន»។ នៅទីនេះ ប៉ូលសំដៅទៅលើភារៈដែលយើងមានចំពោះព្រះ ជាអ្វីដែលយើងត្រូវរែកពុនដោយខ្លួនឯង។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាថាតើ«ភារៈរបស់ខ្លួន»រួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ និងរបៀបដែលយើងអាចរែកពុនអ្វីនោះ។ យើងក៏នឹងលើកឡើងអំពីអ្វីដ៏ធ្ងន់ដែលមិនចាំបាច់ដែលយើងប្រហែលជារែកពុន និងរៀនអំពីរបៀបដែលយើងអាចចោលអ្វីទាំងនោះ។ ការទទួលភារៈរបស់ខ្លួន និងការចោលអ្វីដ៏ធ្ងន់ដែលមិនចាំបាច់នឹងជួយយើងឲ្យទទួលជោគជ័យក្នុងការរត់ប្រណាំងឲ្យបានជីវិត។
អ្វីដែលយើងត្រូវរែកពុន
ការទទួលភារៈរបស់ខ្លួនរួមបញ្ចូលការធ្វើតាមពាក្យសម្បថក្នុងការប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ា ការបំពេញភារកិច្ចរបស់យើងក្នុងក្រុមគ្រួសារ និងការទទួលខុសត្រូវចំពោះការសម្រេចចិត្តរបស់យើង (សូមមើលវគ្គ៤-៩)
៤. ហេតុអ្វីពាក្យសម្បថរបស់យើងក្នុងការប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះមិនមែនជាបន្ទុក? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
៤ ពាក្យសម្បថរបស់យើងក្នុងការប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ។ ពេលយើងប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ា យើងស្បថថាយើងនឹងគោរពប្រណិប័តន៍លោក ហើយធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ យើងត្រូវរក្សាពាក្យសម្បថនោះ។ ការរស់នៅសមស្របតាមការប្រគល់ខ្លួនរបស់យើងគឺជាភារកិច្ចធ្ងន់ធ្ងរ ប៉ុន្តែមិនមែនជាបន្ទុកទេ។ នោះគឺដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតយើងឲ្យធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ (បប. ៤:១១) លោកបានបង្កើតយើងឲ្យមានបំណងប្រាថ្នាចង់ស្គាល់លោកនិងគោរពប្រណិប័តន៍លោក ហើយលោកក៏បានបង្កើតយើងឲ្យមានភាពដូចលោកដែរ។ យ៉ាងនេះ យើងអាចចូលទៅជិតលោក ហើយពេញចិត្តធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ (ចសព. ៤០:៨) ម្យ៉ាងទៀត ពេលយើងធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះនិងកាន់តាមបុត្ររបស់លោក យើងនឹងមាន«កម្លាំងចិត្តឡើងវិញ»។—ម៉ាថ. ១១:២៨-៣០
(សូមមើលវគ្គ៤-៥)
៥. តើអ្វីអាចជួយអ្នកឲ្យធ្វើតាមការប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ? (យ៉ូហានទី១ ៥:៣)
៥ តើអ្នកអាចរែកពុនភារៈនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? មានអ្វីពីរអាចជួយ។ ទី១ សូមបន្ដពង្រឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ អ្នកអាចធ្វើដូច្នេះដោយរំពឹងគិតអំពីអ្វីល្អទាំងអស់ដែលលោកបានធ្វើចំពោះអ្នក និងពរដែលលោកនឹងឲ្យអ្នកនៅថ្ងៃខាងមុខ។ កាលដែលអ្នកកាន់តែស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា អ្នកនឹងកាន់តែស្រួលស្ដាប់បង្គាប់លោក។ (សូមអាន យ៉ូហានទី១ ៥:៣) ទី២ សូមយកតម្រាប់លោកយេស៊ូ។ លោកអាចធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ ដោយសារលោកបានអធិដ្ឋានសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយបន្ដផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើរង្វាន់របស់លោក។ (ហេ. ៥:៧; ១២:២) ដូចលោកយេស៊ូ សូមអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីសុំកម្លាំងនិងចាំជាប់ជានិច្ចអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមនៃជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ កាលដែលអ្នកកាន់តែស្រឡាញ់ព្រះ ហើយយកតម្រាប់បុត្រលោក នោះអ្នកនឹងអាចធ្វើតាមពាក្យសម្បថរបស់អ្នកចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។
៦. ហេតុអ្វីយើងត្រូវបំពេញភារកិច្ចក្នុងក្រុមគ្រួសារ? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
៦ ភារកិច្ចក្នុងក្រុមគ្រួសារ។ ក្នុងការរត់ប្រណាំងរបស់យើងឲ្យបានជីវិត យើងត្រូវស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូច្រើនជាងយើងស្រឡាញ់សាច់ញាតិ។ (ម៉ាថ. ១០:៣៧) ប៉ុន្តែ នេះមិនមានន័យថាយើងអាចព្រងើយកន្តើយនឹងភារកិច្ចរបស់យើងចំពោះក្រុមគ្រួសារទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ដើម្បីទទួលការពេញចិត្តពីព្រះនិងគ្រិស្ត យើងត្រូវបំពេញតួនាទីរបស់យើងក្នុងក្រុមគ្រួសារ។ (១ធី. ៥:៤, ៨) ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងនឹងសប្បាយរីករាយជាង។ ព្រះយេហូវ៉ាដឹងថាក្រុមគ្រួសារនឹងមានសុភមង្គលពេលប្ដីប្រពន្ធប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នាដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការគោរព ពេលឪពុកម្ដាយស្រឡាញ់និងបង្ហាត់បង្រៀនកូន និងពេលកូនស្ដាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយ។—អេភ. ៥:៣៣; ៦:១, ៤
(សូមមើលវគ្គ៦-៧)
៧. តើអ្នកអាចបំពេញតួនាទីរបស់អ្នកក្នុងក្រុមគ្រួសារយ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ តើអ្នកអាចរែកពុនភារៈនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? មិនថាអ្នកមានតួនាទីអ្វីក្នុងក្រុមគ្រួសារក៏ដោយ សូមទុកចិត្តទៅលើប្រាជ្ញាដែលមានក្នុងគម្ពីរ ជាជាងពឹងផ្អែកទៅលើអារម្មណ៍ វប្បធម៌ ឬសម្ដីរបស់បុគ្គលដែលគេចាត់ទុកជាវាគ្មិន។ (សុភ. ២៤:៣, ៤) សូមប្រើសៀវភៅដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរឲ្យបានច្រើន។ សៀវភៅទាំងនោះមានយោបល់ដ៏មានប្រយោជន៍ ស្ដីអំពីរបៀបធ្វើតាមគោលការណ៍គម្ពីរ។ ជាឧទាហរណ៍ ក្នុងគេហទំព័ររបស់យើងjw.org/km មានព័ត៌មានដ៏ល្អអំពីការពិបាកដែលគូប្ដីប្រពន្ធ ឪពុកម្ដាយ និងយុវវ័យជួបប្រទះនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ b សូមតាំងចិត្តធ្វើតាមអ្វីដែលគម្ពីរចែង ទោះជាសមាជិកឯទៀតក្នុងក្រុមគ្រួសារមិនធ្វើក៏ដោយ។ ពេលអ្នកធ្វើដូច្នេះ ក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកនឹងទទួលប្រយោជន៍ ហើយអ្នកនឹងទទួលពរពីព្រះយេហូវ៉ា។—១ពេ. ៣:១, ២
៨. តើការសម្រេចចិត្តរបស់យើងអាចមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាមកលើយើង?
៨ ការទទួលខុសត្រូវចំពោះការសម្រេចចិត្តរបស់យើង។ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យយើងអំណោយមួយគឺចិត្តសេរី ហើយលោកចង់ឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍ដែលមកពីការសម្រេចចិត្តល្អ។ ប៉ុន្តែ លោកក៏មិនការពារយើងពីលទ្ធផលនៃការសម្រេចចិត្តមិនល្អដែរ។ (កាឡ. ៦:៧, ៨) ហេតុនេះ យើងព្រមទទួលផលវិបាកពីការសម្រេចចិត្តមិនល្អរបស់យើងនិងពាក្យសម្ដីឥតបើគិត ព្រមទាំងពីការធ្វើអ្វីដែលតក់ក្រហល់។ អាស្រ័យលើអ្វីដែលយើងបានធ្វើ យើងប្រហែលជាមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលផ្ដន្ទាទោស។ ប៉ុន្តែការដឹងថា យើងត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះការសម្រេចចិត្តរបស់យើង អាចជំរុញចិត្តយើងឲ្យសារភាពការខុសឆ្គងរបស់យើង កែតម្រង់កំហុសរបស់យើង ហើយជៀសវាងពីការធ្វើខុសម្ដងទៀត។ ការប្រព្រឹត្តបែបនេះអាចជួយយើងឲ្យបន្ដនៅក្នុងការរត់ប្រណាំងឲ្យបានជីវិត។
(សូមមើលវគ្គ៨-៩)
៩. តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីបើអ្នកបានធ្វើការសម្រេចចិត្តមិនល្អ? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
៩ តើអ្នកអាចរែកពុនភារៈនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? បើអ្នកបានធ្វើការសម្រេចចិត្តមិនល្អ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វី? សូមទទួលស្គាល់ថាអ្នកមិនអាចផ្លាស់ប្ដូរអតីតកាលទេ។ សូមកុំខ្ជះខ្ជាយពេលវេលានិងកម្លាំងដើម្បីព្យាយាមបកស្រាយថាខ្លួនគឺត្រឹមត្រូវ ឬព្យាយាមបន្ទោសអ្នកឯទៀតចំពោះកំហុសរបស់អ្នក។ ផ្ទុយទៅវិញ សូមទទួលស្គាល់កំហុសរបស់អ្នក ហើយខំអស់ពីសមត្ថភាពធ្វើអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបាននៅឥឡូវនេះ។ បើអ្នកបន្ទោសខ្លួនចំពោះកំហុសដែលអ្នកបានធ្វើ សូមអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាដោយចិត្តរាបទាប សារភាពកំហុស ហើយសុំលោកអភ័យទោសឲ្យអ្នក។ (ចសព. ២៥:១១; ៥១:៣, ៤) សូមសុំទោសបុគ្គលដែលអ្នកបានធ្វើខុស ហើយបើចាំបាច់សូមសុំជំនួយពីពួកអ្នកចាស់ទុំ។ (យ៉ា. ៥:១៤, ១៥) សូមរៀនពីកំហុសរបស់អ្នក ហើយព្យាយាមជៀសវាងពីការធ្វើខុសនោះម្ដងទៀត។ កាលដែលអ្នកធ្វើដូច្នេះ អ្នកអាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ានឹងបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតមេត្តាចំពោះអ្នក ហើយផ្ដល់ការគាំទ្រដែលអ្នកត្រូវការ។—ចសព. ១០៣:៨-១៣
អ្វីធ្ងន់ៗដែលយើងត្រូវ«ចោល»
១០. ហេតុអ្វីការរំពឹងទុកច្រើនហួសហេតុពេកគឺជាបន្ទុកធ្ងន់? (កាឡាទី ៦:៤)
១០ ការរំពឹងទុកច្រើនហួសហេតុពេក។ យើងអាចរំពឹងច្រើនពេកពីខ្លួនឯងពេលយើងប្រៀបធៀបខ្លួននឹងអ្នកឯទៀត។ នេះហាក់ដូចជាការរែកពុនបន្ទុក។ (សូមអាន កាឡាទី ៦:៤) បើយើងចេះតែប្រៀបធៀបខ្លួននឹងអ្នកឯទៀត យើងអាចឈ្នានីសនិងប្រកួតប្រជែងអ្នកឯទៀត។ (កាឡ. ៥:២៦) បើយើងបង្ខំខ្លួនធ្វើអ្វីដែលអ្នកឯទៀតកំពុងធ្វើ ទោះជាតាមពិតនោះជាអ្វីដែលយើងមិនអាចធ្វើបានក្ដី យើងអាចនាំទុក្ខដល់ខ្លួនឯង។ សូមគិតអំពីចំណុចនេះ៖ បើ«ការរំពឹងទុកដែលក្រនឹងកើតឡើង នាំឲ្យក្រៀមក្រំចិត្ត» ចុះទម្រាំតែការរង់ចាំអ្វីមួយដែលយើងប្រហែលជាមិនអាចទទួល នោះនឹងកាន់តែធ្វើឲ្យធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងណាទៅ! (សុភ. ១៣:១២; កំ.ស.) បើយើងធ្វើដូច្នេះ យើងអាចអស់កម្លាំងជាខ្លាំងរហូតដល់យើងបន្ថយល្បឿនក្នុងទីប្រណាំងឲ្យបានជីវិត។—សុភ. ២៤:១០
១១. តើអ្វីអាចជួយអ្នកឲ្យជៀសវាងពីការរំពឹងទុកច្រើនហួសហេតុពេក?
១១ តើអ្នកអាចលះចោលអ្វីដែលធ្ងន់នោះយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមកុំតម្រូវឲ្យខ្លួនធ្វើលើសពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវ។ លោកមិនតម្រូវឲ្យអ្នកជូនលោកនូវអ្វីដែលអ្នកមិនមានទេ។ (២កូ. ៨:១២) សូមជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាមិនប្រៀបធៀបអ្វីដែលអ្នកធ្វើទៅនឹងអ្វីដែលអ្នកឯទៀតធ្វើឡើយ។ (ម៉ាថ. ២៥:២០-២៣) លោកឲ្យតម្លៃចំពោះកិច្ចបម្រើអស់ពីដួងចិត្តរបស់អ្នក ភាពស្មោះត្រង់របស់អ្នក និងការស៊ូទ្រាំរបស់អ្នក។ សូមទទួលស្គាល់ដោយចិត្តសុភាពថាអាយុ សុខភាព និងស្ថានភាពរបស់អ្នកប្រហែលជាដាក់កម្រិតលើអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើនៅឥឡូវនេះ។ ដូចបាស៊ីលឡាយ ចូរសុខចិត្តមិនទទួលយកឯកសិទ្ធិផ្សេងៗ ពេលបញ្ហាសុខភាពឬអាយុធ្វើឲ្យអ្នកពិបាកបំពេញភារកិច្ចណាមួយ។ (២សាំ. ១៩:៣៥, ៣៦) ដូចម៉ូសេ ចូរព្រមទទួលជំនួយនិងប្រគល់ភារកិច្ចទៅអ្នកឯទៀតពេលសមត្រឹមត្រូវ។ (ដច. ១៨:២១, ២២) ពេលអ្នកមានចិត្តសុភាព អ្នកនឹងមិនតម្រូវឲ្យខ្លួនធ្វើអ្វីដែលអាចធ្វើឲ្យអ្នកបាក់កម្លាំងក្នុងការរត់ប្រណាំងឲ្យបានជីវិតឡើយ។
១២. តើយើងត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះការសម្រេចចិត្តមិនល្អរបស់អ្នកឯទៀតឬទេ? សូមពន្យល់។
១២ ការមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះការសម្រេចចិត្តមិនល្អរបស់អ្នកឯទៀត។ យើងមិនអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តឲ្យអ្នកឯទៀត ហើយយើងក៏មិនតែងតែអាចការពារពួកគេពីផលវិបាកដែលមកពីការសម្រេចចិត្តមិនល្អរបស់ពួកគេឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ កូនប្រហែលជាសម្រេចចិត្តនៅពេលក្រោយមកថាគាត់នឹងឈប់បម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ ការសម្រេចចិត្តនេះអាចនាំឲ្យឪពុកម្ដាយកើតទុក្ខជាពន់ពេក។ ប៉ុន្តែ ឪពុកម្ដាយដែលបន្ទោសខ្លួនចំពោះការសម្រេចចិត្តមិនល្អរបស់កូន ដាក់បន្ទុកយ៉ាងធ្ងន់លើខ្លួន។ នេះមិនមែនជាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យពួកគេរែកពុននោះទេ។—រ៉ូម ១៤:១២
១៣. តើឪពុកម្ដាយអាចធ្វើយ៉ាងណាចំពោះការសម្រេចចិត្តមិនល្អរបស់កូន?
១៣ តើអ្នកអាចលះចោលអ្វីដែលធ្ងន់នោះយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមទទួលស្គាល់ថាព្រះយេហូវ៉ាឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាមានចិត្តសេរី។ លោកឲ្យយើងម្នាក់ៗធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង រួមមានការសម្រេចចិត្តថាបម្រើឬមិនបម្រើលោកផងដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាដឹងថាអ្នកមិនមែនជាឪពុកម្ដាយល្អឥតខ្ចោះទេ តែលោកចង់ឲ្យអ្នកខំអស់ពីសមត្ថភាព។ កូនត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះការសម្រេចចិត្តរបស់គាត់ មិនមែនអ្នកទេ។ (សុភ. ២០:១១) ប៉ុន្តែ អ្នកប្រហែលជានៅតែគិតអំពីកំហុសរបស់អ្នកក្នុងការចិញ្ចឹមអប់រំកូន។ បើដូច្នេះ សូមប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីអារម្មណ៍របស់អ្នក ហើយសូមការអភ័យទោសពីលោក។ លោកដឹងថាអ្នកមិនអាចកែប្រែអតីតកាល ហើយផ្លាស់ប្ដូរអ្វីដែលបានកើតឡើងទេ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ លោកមិនតម្រូវឲ្យអ្នកការពារកូនពីផលដែលគាត់បានសាបព្រោះឡើយ។ សូមចាំថាបើកូនរបស់អ្នកព្យាយាមត្រឡប់មកព្រះយេហូវ៉ាវិញ លោកនឹងទទួលស្វាគមន៍គាត់។—លូក. ១៥:១៨-២០
១៤. ហេតុអ្វីយើងគួរលះចោលការបន្ទោសខ្លួនហួសហេតុពេក?
១៤ ការបន្ទោសខ្លួនហួសហេតុពេក។ ពេលយើងប្រព្រឹត្តការខុសឆ្គង គឺសមត្រឹមត្រូវដែលយើងបន្ទោសខ្លួន។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនចង់ឲ្យយើងបន្ទោសខ្លួនរហូតទេ។ នេះគឺជាអ្វីមួយដែលយើងត្រូវលះចោល។ តើយើងដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាយើងកំពុងបន្ទោសខ្លួនហួសហេតុពេក? បើយើងបានសារភាពអំពើខុសឆ្គងរបស់យើង បានប្រែចិត្ត ហើយកំពុងធ្វើអ្វីទាំងអស់ដែលយើងអាចធ្វើបានដើម្បីជៀសវាងពីការធ្វើខុសនោះម្ដងទៀត យើងអាចទុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសឲ្យយើងហើយ។ (សកម្ម. ៣:១៩) ក្រោយពីយើងបានធ្វើអ្វីទាំងនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមិនចង់ឲ្យយើងបន្ដបន្ទោសខ្លួនទេ។ លោកដឹងថាការចេះតែបន្ទោសខ្លួននឹងនាំទុក្ខដល់យើង។ (ចសព. ៣១:១០) បើយើងព្រួយចិត្តខ្លាំងហួសហេតុពេក យើងប្រហែលជាឈប់ព្យាយាមក្នុងការរត់ប្រណាំងឲ្យបានជីវិត។—២កូ. ២:៧
ក្រោយពីអ្នកបានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបន្ដគិតអំពីអំពើខុសឆ្គងរបស់អ្នកហើយអ្នកក៏មិនគួរធ្វើដូច្នេះដែរ (សូមមើលវគ្គ១៥)
១៥. តើអ្វីអាចជួយអ្នក ពេលអ្នកបន្ទោសខ្លួនហួសហេតុពេក? (យ៉ូហានទី១ ៣:១៩, ២០) (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
១៥ តើអ្នកអាចលះចោលអ្វីដែលធ្ងន់នោះយ៉ាងដូចម្ដេច? បើអ្នកនៅតែបន្ទោសខ្លួន សូមផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការ‹អភ័យទោសយ៉ាងពិតប្រាកដ›ពីព្រះ។ (ចសព. ១៣០:៤) ពេលលោកអភ័យទោសដល់ពួកអ្នកដែលបានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ លោកសន្យាថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងលែងនឹកចាំអំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកគេតទៅទៀត›។ (យេ. ៣១:៣៤) នេះមានន័យថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិននឹកឃើញម្ដងទៀតអំពីអំពើខុសឆ្គងដែលលោកបានអភ័យទោសឲ្យអ្នកទេ។ ដូច្នេះ សូមកុំចាត់ទុកថាលទ្ធផលមិនល្អដែលមកពីកំហុសរបស់អ្នកជាភ័ស្តុតាងដែលបង្ហាញថាព្រះមិនបានអភ័យទោសឲ្យអ្នកឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត សូមកុំខឹងខ្លួនឯងដោយសារកំហុសរបស់អ្នកប្រហែលជាដាក់កម្រិតទៅលើអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើនៅឥឡូវនេះក្នុងកិច្ចបម្រើលោក។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនតែងតែគិតអំពីអំពើខុសឆ្គងរបស់អ្នកទេ ហើយអ្នកក៏មិនគួរធ្វើដូច្នេះដែរ។—សូមអាន យ៉ូហានទី១ ៣:១៩, ២០
ចូររត់ឲ្យបានរង្វាន់
១៦. តើយើងត្រូវទទួលស្គាល់អ្វីកាលដែលយើងរត់ប្រណាំង?
១៦ កាលដែលយើងរត់ប្រណាំងឲ្យបានជីវិត យើងត្រូវ«រត់យ៉ាងណាឲ្យបានរង្វាន់»។ (១កូ. ៩:២៤) យើងអាចធ្វើដូច្នេះ បើយើងទទួលស្គាល់ភាពខុសគ្នារវាងអ្វីដែលយើងត្រូវរែកពុន និងអ្វីដែលយើងត្រូវលះចោល។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងបានពិចារណាអ្វីតែមួយចំនួនដែលយើងត្រូវរែកពុន និងអ្វីដែលយើងត្រូវលះចោល។ ប៉ុន្តែមានអ្វីផ្សេងទៀត។ លោកយេស៊ូបានបង្ហាញថា«ការផឹកនិងការបរិភោគហួសប្រមាណ និងកង្វល់អំពីជីវិត»អាចទៅជាអម្រែកដ៏ធ្ងន់ចំពោះយើង។ (លូក. ២១:៣៤) បទគម្ពីរទាំងនេះនិងបទគម្ពីរឯទៀតអាចជួយអ្នកឲ្យដឹងថា អ្នកប្រហែលជាត្រូវធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងណាកាលដែលអ្នករត់ប្រណាំងឲ្យបានជីវិត។
១៧. ហេតុអ្វីយើងអាចប្រាកដថាយើងនឹងទទួលជ័យជម្នះក្នុងការរត់ប្រណាំងឲ្យបានជីវិត?
១៧ យើងអាចប្រាកដថាយើងនឹងទទួលជ័យជម្នះក្នុងការរត់ប្រណាំងឲ្យបានជីវិត ដោយសារព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់កម្លាំងដែលយើងត្រូវការ។ (អេ. ៤០:២៩-៣១) ដូច្នេះ សូមកុំបន្ថយល្បឿនឡើយ! សូមយកតម្រាប់សាវ័កប៉ូលដែលបានខំប្រឹងរត់យ៉ាងខ្លាំងឲ្យបានរង្វាន់ដែលនៅខាងមុខគាត់។ (ភី. ៣:១៣, ១៤) គ្មាននរណាម្នាក់អាចរត់ជំនួសអ្នកក្នុងការរត់ប្រណាំងនេះបានឡើយ ប៉ុន្តែដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា អ្នកអាចជោគជ័យបាន។ ព្រះយេហូវ៉ាអាចជួយអ្នកឲ្យទទួលភារៈរបស់ខ្លួន ហើយលះចោលអ្វីៗដែលមិនចាំបាច់។ (ចសព. ៦៨:១៩) ដោយមានព្រះយេហូវ៉ានៅខាងអ្នក អ្នកនឹងអាចស៊ូទ្រាំក្នុងការរត់ប្រណាំង ហើយទទួលជ័យជម្នះ!
ចម្រៀងលេខ៦៥ ឈានទៅមុខ!
a អត្ថបទនេះនឹងជួយយើងឲ្យរត់ក្នុងការប្រណាំងឲ្យបានជីវិត។ ក្នុងការរត់ប្រណាំងនេះ យើងត្រូវរែកពុនអ្វីខ្លះៗ។ អ្វីទាំងនេះរួមមានពាក្យសម្បថរបស់យើងក្នុងការប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ ភារកិច្ចក្នុងក្រុមគ្រួសារ និងទំនួលខុសត្រូវចំពោះការសម្រេចចិត្តរបស់យើង។ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវលះចោលអ្វីធ្ងន់ណាក៏ដោយដែលមិនចាំបាច់ ដែលអាចនាំឲ្យយើងបន្ថយល្បឿន។ តើនោះរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ? អត្ថបទនេះនឹងឆ្លើយសំណួរនេះ។
b អ្នកអាចរកឃើញព័ត៌មានក្រោមប្រធានបទ«អាពាហ៍ពិពាហ៍និងក្រុមគ្រួសារ» ហើយ«ជំនួយសម្រាប់យុវវ័យ»នៅjw.org/km។ ឧទាហរណ៍ខ្លះអំពីអត្ថបទដែលមាននៅទីនោះសម្រាប់គូប្ដីប្រពន្ធគឺ «ចូរស្មោះត្រង់ចំពោះគ្នា» និង«ចាយវាយដោយចេះគិត»។ សម្រាប់ឪពុកម្ដាយគឺ «ចូរបង្រៀនកូនអំពីរបៀបប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទទំនើបដោយឈ្លាសវៃ» និង«របៀបជួយកូនឲ្យមានពិន្ទុល្អនៅសាលា» ហើយសម្រាប់យុវវ័យគឺ «តើការតុបតែងខ្លួនរបស់ខ្ញុំយ៉ាងណាដែរ?» និង«ចុះយ៉ាងណាបើខ្ញុំឯកោ?»។
