អត្ថបទសិក្សា ៤៥
ចូរឲ្យតម្លៃឯកសិទ្ធិរបស់អ្នកដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍នៅវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងន័យធៀប
«ចូរគោរពប្រណិប័តន៍លោកដែលបានបង្កើតមេឃ [និង]ផែនដី»។—បប. ១៤:៧
ចម្រៀងលេខ៩៣ សូមឲ្យពរដល់កិច្ចប្រជុំរបស់យើង
សេចក្ដីសង្ខេប a
១. តើទេវតាមួយរូបកំពុងនិយាយអ្វី ហើយតើនោះគួរមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាមកលើយើង?
បើទេវតាមួយរូបនិយាយទៅកាន់អ្នក តើអ្នកនឹងស្ដាប់អ្វីដែលគាត់និយាយឬទេ? សព្វថ្ងៃនេះ ទេវតាមួយរូបនិយាយទៅកាន់«គ្រប់ប្រជាជាតិ គ្រប់កុលសម្ព័ន្ធ គ្រប់ភាសា និងគ្រប់ជនជាតិ»។ តើគាត់និយាយអ្វី? គាត់និយាយថា៖ «ចូរកោតខ្លាចព្រះ ហើយសរសើរតម្កើងលោក . . . ចូរគោរពប្រណិប័តន៍លោកដែលបានបង្កើតមេឃ [និង]ផែនដី»។ (បប. ១៤:៦, ៧) ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះពិតតែមួយដែលបុគ្គលគ្រប់រូបគួរគោរពប្រណិប័តន៍។ យើងមានអំណរគុណខ្លាំងណាស់ដែលលោកបានផ្ដល់ឱកាសវិសេសវិសាលឲ្យយើងដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍លោកក្នុងវិហារដ៏រុងរឿងរបស់លោកក្នុងន័យធៀប!
២. តើអ្វីជាវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងន័យធៀប? (សូមមើលផងដែរនូវប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា « វិហារក្នុងន័យធៀបមិនមែនជា . . . »)
២ តើវិហារក្នុងន័យធៀបគឺជាអ្វី ហើយតើយើងអាចរកព័ត៌មានដែលពន្យល់អំពីវិហារនេះនៅកន្លែងណា? វិហារនេះមិនមែនជាអគារពិតប្រាកដទេ តែគឺជារបៀបរៀបចំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាសម្រាប់ការគោរពប្រណិប័តន៍ដែលលោកពេញចិត្តដោយមានមូលដ្ឋានលើគ្រឿងបូជារបស់លោកយេស៊ូ។ សាវ័កប៉ូលបានពន្យល់អំពីរបៀបរៀបចំនេះក្នុងសំបុត្រដែលគាត់សរសេរទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកជនជាតិហេប្រឺដែលរស់នៅតំបន់យូឌានាសតវត្សរ៍ទី១។ b
៣-៤. តើប៉ូលមានការព្រួយបារម្ភអ្វីអំពីគ្រិស្តសាសនិកជនជាតិហេប្រឺនៅតំបន់យូឌា ហើយតើគាត់បានជួយពួកគេយ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ ហេតុអ្វីប៉ូលសរសេរសំបុត្រទៅគ្រិស្តសាសនិកជនជាតិហេប្រឺនៅតំបន់យូឌា? ទំនងជាមានមូលហេតុសំខាន់ចម្បងពីរ។ ទី១ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តពួកគេ។ ពួកគេភាគច្រើនបានធំឡើងក្នុងសាសនាយូដា។ បុគ្គលដែលធ្លាប់ជាអ្នកដឹកនាំសាសនារបស់ពួកគេប្រហែលជារិះគន់ពួកគេចំពោះការធ្វើជាគ្រិស្តសាសនិក។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះគ្រិស្តសាសនិកមិនមានវិហារដើម្បីទៅគោរពប្រណិប័តន៍ គ្មានទីបូជាដើម្បីជូនគ្រឿងបូជាទៅព្រះ និងគ្មានសង្ឃដើម្បីបំពេញកិច្ចបម្រើឲ្យពួកគេទេ។ នេះអាចធ្វើឲ្យពួកអ្នកកាន់តាមគ្រិស្តធ្លាក់ទឹកចិត្ត ហើយនាំឲ្យជំនឿរបស់ពួកគេចុះខ្សោយ។ (ហេ. ២:១; ៣:១២, ១៤) ពួកគេខ្លះប្រហែលជាថែមទាំងបានគិតអំពីការត្រឡប់ទៅកាន់សាសនាយូដាវិញទៀតផង។
៤ ទី២ ប៉ូលបានលើកឡើងទៅគ្រិស្តសាសនិកជនជាតិហេប្រឺទាំងនោះថា ពួកគេមិនខំព្យាយាមដើម្បីយល់សេចក្ដីបង្រៀនថ្មីឬសេចក្ដីបង្រៀនជ្រាលជ្រៅ ពោលគឺ«អាហាររឹង»ក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះទេ។ (ហេ. ៥:១១-១៤) តាមមើលទៅពួកគេខ្លះនៅតែកាន់តាមច្បាប់ម៉ូសេ។ ប៉ុន្តែប៉ូលបានពន្យល់ពួកគេថាគ្រឿងបូជាដែលច្បាប់នោះតម្រូវ មិនអាចជម្រះភាពខុសឆ្គងទាំងស្រុងបានទេ។ ហេតុនេះហើយបានជាច្បាប់នោះបានត្រូវ«ទៅជាមោឃ»។ បន្ទាប់មកប៉ូលបានបង្រៀនពួកគេអំពីសេចក្ដីបង្រៀនដែលជ្រាលជ្រៅជាង។ គាត់បានរំលឹកពួកគេអំពី«សេចក្ដីសង្ឃឹមដែលប្រសើរជាង»ដែលមានមូលដ្ឋានលើគ្រឿងបូជារបស់លោកយេស៊ូ។ សេចក្ដីសង្ឃឹមនោះពិតជាអាចជួយពួកគេឲ្យ«ចូលទៅជិតព្រះ»។—ហេ. ៧:១៨, ១៩
៥. តើយើងត្រូវយល់អ្វីពីសៀវភៅហេប្រឺ ហើយហេតុអ្វី?
៥ ប៉ូលបានពន្យល់បងប្អូនរួមជំនឿដែលជាជនជាតិហេប្រឺអំពីមូលហេតុដែលការគោរពប្រណិប័តន៍របស់ពួកគេជាគ្រិស្តសាសនិក គឺប្រសើរជាងឆ្ងាយណាស់ពីការគោរពប្រណិប័តន៍ដែលពួកគេធ្លាប់ធ្វើនៅអតីតកាល។ របៀបដែលជនជាតិយូដាគោរពប្រណិប័តន៍ស្របតាមច្បាប់ គឺគ្រាន់តែ«ជាស្រមោលនៃអ្វីៗដែលនឹងមក តែរូបពិតគឺជាគ្រិស្ត»។ (កូឡ. ២:១៧) ស្រមោលគ្រាន់តែជារូបរាងព្រាងៗនៃអ្វីណាមួយ តែវាមិនមែនជារូបពិតប្រាកដទេ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ របៀបដែលជនជាតិយូដាគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះនៅអតីតកាលជាស្រមោល ដោយសារនឹងមានរបៀបគោរពប្រណិប័តន៍ដែលល្អប្រសើរជាង។ យើងត្រូវយល់អំពីការរៀបចំដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើសម្រាប់យើងដែលបើកឱកាសឲ្យយើងទទួលការអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គងរបស់យើង ដើម្បីយើងអាចគោរពប្រណិប័តន៍លោកតាមរបៀបដែលលោកពេញចិត្ត។ សូមយើងប្រៀបធៀប«ស្រមោល»(របៀបគោរពប្រណិប័តន៍របស់ជនជាតិយូដានៅសម័យបុរាណ) ទៅនឹង«រូបពិត»(របៀបគ្រិស្តសាសនិកគោរពប្រណិប័តន៍) ដូចដែលបានពន្យល់ក្នុងសៀវភៅហេប្រឺ។ ដោយធ្វើដូច្នេះ យើងអាចយល់ច្បាស់ជាងអំពីវិហារក្នុងន័យធៀប និងរបៀបដែលនោះជាប់ទាក់ទងនឹងយើង។
ត្រសាល
៦. តើត្រសាលបានត្រូវប្រើសម្រាប់អ្វីខ្លះ?
៦ គំរូសម័យបុរាណ។ ការពិគ្រោះរបស់ប៉ូលមានមូលដ្ឋានទៅលើត្រសាលដែលម៉ូសេបានធ្វើនៅឆ្នាំ១៥១២ មុនគ.ស.។ (សូមមើលតារាងដែលមានចំណងជើងថា«ស្រមោលនិងរូបពិត») ត្រសាលនោះមានរាងដូចជាតង់ដែលដំបូងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលរើយកទៅជាមួយពេលដែលពួកគេផ្លាស់ពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ។ ពួកគេបានប្រើត្រសាលនោះជិត៥០០ឆ្នាំ រហូតដល់វិហារបានត្រូវសង់ឡើងនៅក្រុងយេរូសាឡិម។ (ដច. ២៥:៨, ៩; ជប. ៩:២២) «ត្រសាលជំនុំ»នេះ គឺជាមណ្ឌលដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអាចចូលមកជិតព្រះនិងគោរពប្រណិប័តន៍លោក ព្រមទាំងជូនគ្រឿងបូជារបស់ពួកគេទៅលោក។ (ដច. ២៩:៤៣-៤៦) ប៉ុន្តែ ត្រសាលក៏ជាតំណាងអ្វីដ៏អស្ចារ្យជាងដែលនឹងមកសម្រាប់គ្រិស្តសាសនិកផងដែរ។
៧. តើវិហារក្នុងន័យធៀបចាប់ផ្ដើមមាននៅពេលណា?
៧ របៀបគ្រិស្តសាសនិកគោរពប្រណិប័តន៍។ ត្រសាលនៅសម័យបុរាណ«ជាស្រមោលនៃអ្វីៗនៅស្ថានសួគ៌» ហើយជាតំណាងវិហារដ៏រុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងន័យធៀប។ ប៉ូលបាននិយាយថា៖ «ត្រសាលនោះឯងជានិមិត្តរូបដែលទាក់ទងនឹងពេលបច្ចុប្បន្ន»។ (ហេ. ៨:៥; ៩:៩) ដូច្នេះ ពេលគាត់បានសរសេរសំបុត្រទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកជនជាតិហេប្រឺ វិហារក្នុងន័យធៀបនោះមានរួចហើយ គឺចាប់ផ្ដើមមាននៅឆ្នាំ២៩ គ.ស.។ នៅឆ្នាំនោះ លោកយេស៊ូបានទទួលការជ្រមុជទឹក បានត្រូវរើសតាំងដោយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ និងចាប់ផ្ដើមបម្រើជា«សម្ដេចសង្ឃដ៏ឧត្ដុង្គឧត្ដម»នៅវិហារក្នុងន័យធៀប។ c—ហេ. ៤:១៤; សកម្ម. ១០:៣៧, ៣៨
សម្ដេចសង្ឃ
៨-៩. យោងទៅតាមហេប្រឺ ៧:២៣-២៧ តើមានភាពខុសគ្នាដ៏ធំអ្វីរវាងសម្ដេចសង្ឃរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែលនិងសម្ដេចសង្ឃដ៏ឧត្ដុង្គឧត្ដមពោលគឺលោកយេស៊ូគ្រិស្ត?
៨ គំរូសម័យបុរាណ។ សម្ដេចសង្ឃជាតំណាងបណ្ដាជននៅចំពោះមុខព្រះ។ អេរ៉ុនដែលជាសម្ដេចសង្ឃមុនគេបង្អស់របស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានត្រូវតែងតាំងដោយព្រះយេហូវ៉ាពេលត្រសាលបានត្រូវសម្ពោធ។ ប៉ុន្តែ ដូចប៉ូលបានពន្យល់«មនុស្សជាច្រើនត្រូវធ្វើជាសង្ឃតៗគ្នា ព្រោះពួកគេរមែងស្លាប់ ហើយមិនអាចកាន់តំណែងជាដរាបបានទេ»។ d (សូមអាន ហេប្រឺ ៧:២៣-២៧) ម្យ៉ាងទៀត សម្ដេចសង្ឃទាំងនោះជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ដូច្នេះពួកគេត្រូវជូនគ្រឿងបូជាសម្រាប់ការខុសឆ្គងរបស់ខ្លួន។ នេះគឺជាភាពខុសគ្នាដ៏ធំរវាងសម្ដេចសង្ឃរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែល និងសម្ដេចសង្ឃដ៏ឧត្ដុង្គឧត្ដមពោលគឺលោកយេស៊ូគ្រិស្ត។
៩ របៀបគ្រិស្តសាសនិកគោរពប្រណិប័តន៍។ ក្នុងនាមជាសម្ដេចសង្ឃរបស់យើង លោកយេស៊ូគ្រិស្ត«ជាអ្នកបម្រើដែលបំពេញការងារក្នុង . . . ត្រសាលដ៏ពិត ជាត្រសាលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានដំឡើង មិនមែនមនុស្សទេ»។ (ហេ. ៨:១, ២) ប៉ូលបានពន្យល់ថា«ដោយសារលោក[យេស៊ូ]រស់ជារៀងរហូត នោះលោកកាន់តំណែងជាសង្ឃដោយមិនត្រូវការអ្នកណាបន្តតំណែងឡើយ»។ ប៉ូលបានបន្ថែមថាលោកយេស៊ូគឺ«ឥតសៅហ្មង ខុសពីមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង» ហើយថាខុសពីសម្ដេចសង្ឃនៅអ៊ីស្រាអែល «លោកមិនចាំបាច់ជូនគ្រឿងបូជារៀងរាល់ថ្ងៃ»សម្រាប់ការខុសឆ្គងរបស់លោកផ្ទាល់ទេ។ ឥឡូវ សូមពិចារណាអំពីភាពខុសគ្នានៃទីបូជានិងគ្រឿងបូជារវាងស្រមោល និងរូបពិត។
ទីបូជានិងគ្រឿងបូជា
១០. តើគ្រឿងបូជានៅលើទីបូជាធ្វើពីស្ពាន់បង្ហាញអំពីអ្វី?
១០ គំរូសម័យបុរាណ។ នៅមុខទ្វារត្រសាល មានទីបូជាធ្វើពីស្ពាន់សម្រាប់ជូនគ្រឿងបូជាជាសត្វដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ (ដច. ២៧:១, ២; ៤០:២៩) ប៉ុន្តែគ្រឿងបូជាទាំងនោះមិនអាចជម្រះការខុសឆ្គងរបស់បណ្ដាជនទាំងស្រុងបានទេ។ (ហេ. ១០:១-៤) គ្រឿងបូជាជាសត្វដែលបានត្រូវជូនជាបន្ដបន្ទាប់នៅត្រសាលបង្ហាញអំពីគ្រឿងបូជាមួយដែលនឹងជម្រះការខុសឆ្គងរបស់មនុស្សទាំងស្រុង។
១១. តើលោកយេស៊ូបានឲ្យខ្លួនជាគ្រឿងបូជានៅលើទីបូជាអ្វី? (ហេប្រឺ ១០:៥-៧, ១០)
១១ របៀបគ្រិស្តសាសនិកគោរពប្រណិប័តន៍។ លោកយេស៊ូដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់លោកឲ្យមកផែនដីដើម្បីជូនជីវិតខ្លួនជាមនុស្សជាគ្រឿងបូជាលោះសម្រាប់មនុស្សជាតិ។ (ម៉ាថ. ២០:២៨) នៅពេលដែលលោកយេស៊ូទទួលការជ្រមុជទឹក លោកបានបង្ហាញថាលោកចង់ធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (យ៉ូន. ៦:៣៨; កាឡ. ១:៤) លោកយេស៊ូបានឲ្យជីវិតខ្លួនលើទីបូជាក្នុងន័យធៀប ដែលជាតំណាង«បំណងប្រាថ្នា»របស់ព្រះចំពោះបុត្រលោកឲ្យជូនជីវិតដ៏ល្អឥតខ្ចោះជាគ្រឿងបូជា។ ជីវិតរបស់លោកយេស៊ូបានត្រូវជូន«មួយដងជាការស្រេច»ដើម្បីជម្រះឬគ្របបាំងទាំងស្រុងលើការខុសឆ្គងរបស់បុគ្គលគ្រប់រូបដែលបង្ហាញជំនឿលើគ្រិស្ត។ (សូមអាន ហេប្រឺ ១០:៥-៧, ១០) បន្ទាប់មក សូមយើងពិចារណាអំពីអត្ថន័យនៃលក្ខណៈខាងក្នុងនៃត្រសាល។
ទីបរិសុទ្ធនិងទីបរិសុទ្ធបំផុត
១២. តើអ្នកណាអាចចូលបន្ទប់នីមួយៗនៃត្រសាល?
១២ គំរូសម័យបុរាណ។ ត្រសាលនិងវិហារដែលបានត្រូវសង់ឡើងក្រោយមកនៅក្រុងយេរូសាឡិមមានប្លង់ខាងក្នុងស្រដៀងគ្នាណាស់។ នៅខាងក្នុងនោះមានបន្ទប់ពីរគឺ«កន្លែងបរិសុទ្ធ»និង«កន្លែងបរិសុទ្ធបំផុត»ដែលបានត្រូវខណ្ឌដោយវាំងននប៉ាក់។ (ហេ. ៩:២-៥; ដច. ២៦:៣១-៣៣) នៅខាងក្នុងទីបរិសុទ្ធ មានជើងចង្កៀងមាស ទីបូជាសម្រាប់ដុតគ្រឿងក្រអូប និងតុដាក់នំប៉័ងតាំងទុក។ មានតែបុគ្គល«ដែលបានត្រូវតែងតាំងឲ្យបម្រើជាសង្ឃ»ប៉ុណ្ណោះបានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យចូលខាងក្នុងទីបរិសុទ្ធដើម្បីបំពេញភារកិច្ចដ៏ពិសិដ្ឋរបស់ពួកគេ។ (ជប. ៣:៣, ៧, ១០) ទីបរិសុទ្ធបំផុតមានហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងដែលធ្វើពីមាស ដែលជាតំណាងវត្តមានរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (ដច. ២៥:២១, ២២) មានតែសម្ដេចសង្ឃប៉ុណ្ណោះដែលបានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យឆ្លងកាត់វាំងននចូលក្នុងទីបរិសុទ្ធបំផុតមួយឆ្នាំម្ដងនៅថ្ងៃជម្រះភាពខុសឆ្គង។ (ចល. ១៦:២, ១៧) ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ គាត់ចូលទៅដោយយកឈាមទៅជាមួយដើម្បីជម្រះការខុសឆ្គងរបស់គាត់ផ្ទាល់និងរបស់ប្រជាជាតិទាំងមូល។ នៅទីបំផុត ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញច្បាស់តាមរយៈឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់លោកអំពីសារៈសំខាន់នៃលក្ខណៈទាំងនេះរបស់ត្រសាល។—ហេ. ៩:៦-៨
១៣. ស្ដីអំពីរបៀបដែលគ្រិស្តសាសនិកគោរពប្រណិប័តន៍ តើទីបរិសុទ្ធនិងទីបរិសុទ្ធបំផុតនៃត្រសាលជាតំណាងអ្វី?
១៣ របៀបគ្រិស្តសាសនិកគោរពប្រណិប័តន៍។ អ្នកកាន់តាមមួយចំនួនតូចរបស់គ្រិស្តបានត្រូវរើសតាំងដោយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ ហើយពួកគេមានទំនាក់ទំនងដ៏ពិសេសជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ ពួក១៤៤.០០០នាក់ទាំងនេះនឹងបម្រើជាសង្ឃនៅស្ថានសួគ៌ជាមួយលោកយេស៊ូ។ (បប. ១:៦; ១៤:១) ទីបរិសុទ្ធនៃត្រសាលជាតំណាងថាពួកគេបានត្រូវទទួលជាកូនព្រះកាលដែលពួកគេនៅតែនៅផែនដី។ ព្រះធ្វើដូច្នេះដោយប្រើឫទ្ធានុភាពរបស់លោកដើម្បីរើសតាំងពួកគេ។ (រ៉ូម ៨:១៥-១៧) ទីបរិសុទ្ធបំផុតនៃត្រសាលជាតំណាងស្ថានសួគ៌ជាទីលំនៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ «វាំងនន»ដែលខណ្ឌរវាងទីបរិសុទ្ធនិងទីបរិសុទ្ធបំផុត ជាតំណាងរូបកាយជាសាច់ឈាមរបស់លោកយេស៊ូដែលរារាំងលោកមិនឲ្យចូលទៅស្ថានសួគ៌ជាសម្ដេចសង្ឃដ៏ឧត្ដុង្គឧត្ដមនៃវិហារក្នុងន័យធៀប។ ដោយលះបង់រូបកាយជាសាច់ឈាមរបស់លោកជាគ្រឿងបូជាដើម្បីមនុស្សជាតិ លោកយេស៊ូបានបើកផ្លូវឲ្យគ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងទាំងអស់មានជីវិតនៅស្ថានសួគ៌។ ពួកគេក៏ត្រូវលះបង់រូបកាយជាសាច់ឈាមរបស់ពួកគេដើម្បីទទួលរង្វាន់របស់ពួកគេនៅស្ថានសួគ៌ដែរ។ (ហេ. ១០:១៩, ២០; ១កូ. ១៥:៥០) ក្រោយពីលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ លោកបានចូលទីបរិសុទ្ធបំផុតនៃវិហារក្នុងន័យធៀប។ នៅទីបំផុត ពួកអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងទាំងអស់នឹងនៅទីនេះជាមួយលោក។
១៤. យោងទៅតាមហេប្រឺ ៩:១២, ២៤-២៦ ហេតុអ្វីរបៀបគោរពប្រណិប័តន៍នៅវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងន័យធៀបគឺល្អប្រសើរ?
១៤ យើងអាចឃើញច្បាស់អំពីភាពដ៏ប្រសើរនៃរបៀបរៀបចំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាសម្រាប់ការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត ដែលមានមូលដ្ឋានលើគ្រឿងបូជាលោះនិងដែលបានត្រូវដឹកនាំដោយសម្ដេចសង្ឃ ពោលគឺគ្រិស្ត។ សម្ដេចសង្ឃនៅអ៊ីស្រាអែលបានចូលទីបរិសុទ្ធបំផុតដែលធ្វើពីដៃមនុស្ស ដោយយកឈាមសត្វដែលបានត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាទៅជាមួយ តែលោកយេស៊ូបាន«ចូលក្នុងស្ថានសួគ៌តែម្ដង»គឺកន្លែងបរិសុទ្ធជាងគេ ដើម្បីបង្ហាញខ្លួននៅចំពោះមុខព្រះយេហូវ៉ា។ នៅទីនោះលោកបានឲ្យតម្លៃនៃជីវិតដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់លោកជាមនុស្សជាប្រយោជន៍ដល់យើង«ដើម្បីបំបាត់ភាពខុសឆ្គងដោយប្រគល់ខ្លួនលោកជាគ្រឿងបូជា»។ (សូមអាន ហេប្រឺ ៩:១២, ២៤-២៦) គ្រឿងបូជារបស់លោកយេស៊ូផ្ដល់ការអភ័យទោសទាំងស្រុងជារៀងរហូតចំពោះការខុសឆ្គង។ ដូចដែលយើងនឹងរៀនបន្ទាប់មក មិនថាយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅស្ថានសួគ៌ឬនៅផែនដីក្ដី យើងទាំងអស់គ្នាអាចគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ានៅវិហាររបស់លោកក្នុងន័យធៀប។
ទីធ្លា
១៥. តើអ្នកណាបម្រើនៅទីធ្លាត្រសាល?
១៥ គំរូសម័យបុរាណ។ ត្រសាលមានទីធ្លាមួយដែលធំទូលាយ ហើយមានរបងព័ទ្ធជុំវិញជាកន្លែងដែលពួកសង្ឃបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគេ។ ទីបូជាធ្វើពីស្ពាន់សម្រាប់គ្រឿងបូជាដុតបានត្រូវដាក់នៅទីធ្លានោះ ព្រមជាមួយនឹងអាងទឹកធ្វើពីស្ពាន់ដែលពួកសង្ឃប្រើដើម្បីសម្អាតខ្លួនមុនពួកគេបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋ។ (ដច. ៣០:១៧-២០; ៤០:៦-៨) ប៉ុន្តែ វិហារដែលបានត្រូវសង់នៅពេលក្រោយមកក៏មានទីធ្លាខាងក្រៅ ជាកន្លែងដែលពួកអ្នកដែលមិនមែនជាសង្ឃអាចឈរនិងគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះបាន។
១៦. តើអ្នកណាបម្រើនៅទីធ្លានីមួយៗនៃវិហារក្នុងន័យធៀប?
១៦ របៀបគ្រិស្តសាសនិកគោរពប្រណិប័តន៍។ មុនទៅបម្រើជាសង្ឃជាមួយលោកយេស៊ូនៅស្ថានសួគ៌ បងប្អូនរបស់លោកដែលបានត្រូវរើសតាំងដែលនៅសល់ បម្រើយ៉ាងស្មោះត្រង់នៅទីធ្លាខាងក្នុងនៅផែនដីនៃវិហារក្នុងន័យធៀប។ អាងទឹកដ៏ធំគឺជាការរំលឹកដ៏សំខាន់មួយសម្រាប់ពួកគេ ព្រមទាំងសម្រាប់គ្រិស្តសាសនិកទាំងអស់ ឲ្យរក្សាភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌និងខាងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ។ ប៉ុន្តែ តើ«មនុស្សមួយក្រុមធំ»ដែលគាំទ្របងប្អូនរបស់គ្រិស្តយ៉ាងស្មោះភក្ដីបំពេញកិច្ចបម្រើជូនព្រះយេហូវ៉ានៅឯណា? សាវ័កយ៉ូហានបានឃើញពួកគេ«ឈរនៅមុខបល្ល័ង្ក» ជាកន្លែងដែលសំដៅទៅលើទីធ្លាខាងក្រៅនៅផែនដី។ នៅទីនោះពួកគេ«បំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋជូន[ព្រះ]ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃក្នុងវិហាររបស់លោក»។ (បប. ៧:៩, ១៣-១៥) យើងពិតជាសប្បាយចិត្តដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបើកឱកាសដ៏ពិសេសឲ្យយើងគោរពប្រណិប័តន៍លោកនៅវិហារដ៏រុងរឿងរបស់លោកក្នុងន័យធៀប!
ឯកសិទ្ធិដែលយើងមានដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា
១៧. តើយើងមានឯកសិទ្ធិជូនគ្រឿងបូជាបែបណាទៅព្រះយេហូវ៉ា?
១៧ សព្វថ្ងៃនេះ គ្រិស្តសាសនិកទាំងអស់មានឯកសិទ្ធិជូនគ្រឿងបូជាទៅព្រះយេហូវ៉ាដោយប្រើពេលវេលា កម្លាំង និងធនធានរបស់ពួកគេដើម្បីធ្វើឲ្យកិច្ចការរាជាណាចក្រព្រះជឿនទៅមុខ។ ដូចសាវ័កប៉ូលបានប្រាប់គ្រិស្តសាសនិកជនជាតិហេប្រឺ យើងអាច«ជូនព្រះនូវសេចក្ដីសរសើរជាគ្រឿងបូជាជានិច្ច ពោលគឺផលនៃបបូរមាត់ ដែលប្រកាសប្រាប់នាមរបស់លោកដល់អ្នកឯទៀត»។ (ហេ. ១៣:១៥) យើងអាចបង្ហាញថាយើងឲ្យតម្លៃចំពោះឯកសិទ្ធិរបស់យើងដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា ដោយជូនលោកនូវគ្រឿងបូជាដ៏ល្អបំផុតរបស់យើង។
១៨. យោងទៅតាមហេប្រឺ ១០:២២-២៥ តើយើងតែងតែគួរធ្វើអ្វីខ្លះ ហើយតើយើងមិនគួរភ្លេចអំពីអ្វី?
១៨ សូមអាន ហេប្រឺ ១០:២២-២៥។ នៅជិតចុងបញ្ចប់នៃសំបុត្ររបស់ប៉ូលទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកជនជាតិហេប្រឺ គាត់បានសរសេរអំពីអ្វីផ្សេងៗដែលយើងគួរធ្វើជានិច្ច កាលដែលយើងគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ អ្វីទាំងនេះរួមមានការអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា ការប្រកាសប្រាប់សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងដល់មនុស្សទាំងអស់ ការប្រជុំគ្នាជាក្រុមជំនុំ និងការលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក«ឲ្យកាន់តែខ្លាំងឡើង ពេលដែល[យើង]ឃើញថ្ងៃ[របស់ព្រះយេហូវ៉ា]កាន់តែខិតចូលមកដល់»។ នៅជិតចុងបញ្ចប់នៃសៀវភៅការបើកបង្ហាញ ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបាននិយាយថា៖ «ចូរគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ!»។ (បប. ១៩:១០; ២២:៩) គាត់បាននិយាយពាក្យនេះពីរដងដើម្បីបង្ហាញថានេះគឺសំខាន់ណាស់។ សូមយើងចាំជានិច្ចអំពីសេចក្ដីបង្រៀនដ៏ជ្រាលជ្រៅដែលយើងបានរៀនអំពីវិហារដ៏រុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងន័យធៀប និងឯកសិទ្ធិដ៏ពិសេសដែលយើងមានដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះដ៏ឧត្ដុង្គឧត្ដមរបស់យើង!
ចម្រៀងលេខ៨៨ សូមឲ្យខ្ញុំស្គាល់ផ្លូវរបស់លោក
a សេចក្ដីបង្រៀនដ៏ជ្រាលជ្រៅមួយក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះ គឺអំពីវិហារដ៏រុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងន័យធៀប។ តើវិហារនោះជាអ្វី? ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងរុករកព័ត៌មានក្នុងសៀវភៅហេប្រឺស្ដីអំពីវិហារនេះ។ អត្ថបទនេះនឹងជួយអ្នកឲ្យតម្លៃថែមទៀតចំពោះឯកសិទ្ធិដែលអ្នកមានដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។
b ដើម្បីមើលសេចក្ដីសង្ខេបពីសៀវភៅហេប្រឺ សូមទស្សនាវីដេអូដែលមានចំណងជើងថា គោលសំខាន់ពីសៀវភៅហេប្រឺក្នុងគេហទំព័រjw.org/km។
c សៀវភៅហេប្រឺជាសៀវភៅតែមួយគត់ក្នុងបទគម្ពីរគ្រិស្តសាសនិកជាភាសាក្រិចដែលហៅលោកយេស៊ូថាជាសម្ដេចសង្ឃ។
d តាមឯកសារយោងមួយ ប្រហែលជាមានសម្ដេចសង្ឃសរុបទៅរហូតដល់៨៤នាក់នៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលពេលវិហារនៅក្រុងយេរូសាឡិមបានត្រូវបំផ្លាញនៅឆ្នាំ៧០ គ.ស.។
f សូមមើលប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា «តើសកម្មពលព្រះបានបើកបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចនូវអត្ថន័យនៃវិហារក្នុងន័យធៀប?» ក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១០ ទំ.៣០។
