Муқәддәс китапта Йәһва Худаниң келәчәк тоғрилиқ алдин-ала ейтип берәләйдиғанлиғи ениқ йезилған (Йәшая 45:21). Бирақ у йәрдә Йәһваниң буни қандақ яки қачан қилидиғанлиғи тәпсилий чүшәндүрүлмигән. Шуңа биз Йәһваниң келәчәк тоғрилиқ алдин-ала ейтиш иқтидарини пүтүнләй чүшинәлмәймиз. Шундақ болсиму, биз чүшинидиған бирқанчә нәрсиләрни көрүп чиқайли.

Йәһва Худаниң Өзи халиған һәрқандақ ишни қилалайду, амма У бәзидә Өзини һәммила ишни қилмаслиқни таллайду. Униң даналиғи чәксиз, пүтмәс-түгимәс. Әгәр У халиса, келәчәктә болидиған һәрқандақ нәрсини алдин билип, ейтип берәләйду (Рим. 11:33). Бирақ У мукәммәл һаләттә Өзини тутувелип, йүз беридиған бәзи ишларни алдин билмәсликни таллайду (Йәшая 42:14ни селиштуруң).

Йәһва Худа Өз ирадисини оңушлуқ әмәлгә ашуриду. Бу Худаниң келәчәк тоғрилиқ алдин-ала ейтип бериш иқтидарини чүшинишимизгә қандақ ярдәм бериду? Йәшая 46:10-айәттә мундақ чүшәндүрүлгән: «Әң башта кейинликтә болудиған тоғрилиқ җакалаймән вә техи йүз бәрмигән һәққидә алдин-ала ачимән. Ейтимәнки: “Мениң ойлиғиним орунлиниду вә мән көңлүмгә пүккән барлиқ ирадәмни әмәлгә ашуримән”».

Демәк, Йәһва Худаниң келәчәкни алдин-ала ейталайдиғанлиғиниң бир сәвәви, У һәрқандақ ишни әмәлгә ашуруш күчигә егә. Мәсилән, бәзидә бир фильмниң қандақ ахирлишишини билиш үчүн уни өткүзүп түгәйдиған йерини көрүшимиз мүмкин. Амма Худаниң келәчәктә қандақ ишлар йүз беридиғанлиғини билиш үчүн бундақ қилишниң һаҗити йоқ. Чүнки келәчәктики болидиған ишлар алдин-ала бир йәрдә йезилип қоюлмиған. Әксинчә, Йәһва Худа мәлум бир ишниң бәлгүлигән бир вақит-сааттә йүз беришини қарар қилалайду вә вақит-саати кәлгәндә, шу ишни әмәлгә ашуриду (Чиқ. 9:5, 6; Мәт. 24:36; Әлч. 17:31).

Шуңлашқа, Муқәддәс китапта Йәһваниң келәчәкни алдин ейтидиғанлиғини тәсвирләш үчүн “қилип қоюш”, “орунлаштуруш” вә “әмәлгә ашуруш” дегән сөз ибариләр қолланған (Пад. 2-яз. 19:25; Йәшая 46:11). Бу сөзләрниң әсли тилдики мәнаси “сапалчи” дегән сөз билән бағлинишлиқтур (Йәр. 18:4). Маһир сапалчи сеғиз лайдин чирайлиқ қачини шәкилгә кәлтүрүп ясиғандәк, Йәһва Худа әмәлгә ашурмақчи болған ишларни қарар қилип, шәкилгә кәлтүрәләйду вә тизгинләп туралайду (Әфәс. 1:11).

Йәһва Худа кишиләрниң таллаш әркинлигини һөрмәтләйду. У адәмләрниң һаятида немә ишлар йүз беришини алдин-ала пешанисигә язмайду. Яки яхши адәмләрниң һалакәткә елип баридиған йолға кирип, яман ишларни қилиши сәвәпчи болмайду. У һәммә адәмләрниң өз йолини таллишиға йол қойиду. Амма Худа уларни тоғра йолда һаят кәчүрүшни үгитиду.

Икки мисални көрүп чиқайли. Биринчи, Нинәвәһ шәһиридики хәлиқкә немә болғанлиғиға диққәт қилайли. Бу шәһәрдики кишиләр рәзилликләрни қилғач, Йәһва Худа бу шәһәрни йоқ қилимән дегән. Амма улар товва қилғанда, У «Өз һөкүмини рәт қилдидә вә Уларға әкелидиған апитидин ваз кәчти» (Юнус 3:1—10). Нинәвәһликләр Йәһва Худадин кәлгән агаһландуруш хәвиригә қулақ селип, яман ишлириға товва қилғачқа, Йәһва Худа Өзиниң қарарини өзгәрткән.

Иккинчи, йәһудийларни әсирликтин азат қилип Йәһва Худаниң ибадәтханисини қайта ясаш буйруғини чүширидиған Қорәш падиша һәққидики бәшарәт (Йәшая 44:26—45:4). Бу бәшарәтни Парс падишаси Қорәш әмәлгә ашурған (Әзра 1:1—4). Бирақ Қорәш һәқ Худаға ибадәт қилмиған болсиму, Йәһва Худа уни Өз ирадисини әмәлгә ашуруш үчүн ишләткән. Лекин У Қорәшни Өзигә ибадәт қилишни мәҗбурлимиған (Пәнд н. 21:1).

Әлвәттә, бу мақалидә Йәһваниң келәчәкни алдин көрүш иқтидарини ишләткәнлигиниң бир-қанчә мисалини көрдуқ. Әмәлийәттә Йәһва Худаниң ой-пикрини вә қилидиған ишлирини толуқ чүшинәлмәйду (Йәшая 55:8, 9). Бирақ Йәһва Худа һәққидә билгәнлиримиз аллиқачан бизни шуниңға ишәндүриду: У һәрқандақ ишни тоғра қилиду, бу Униң келәчәкни алдин ейтишиниму өз ичигә алиду.