Եպոր մենկ գաշտոնկկու հընու խերը քըրկըրինկկու Աստվաձաշունչը, գայնոնկ միր հոմար լավ մըտկեր կըդնուլ։ Ի՞նչ ընինկ, հընոր Աստըձուն Խոսկը գաշտուշը մեզի ավելի շադ օկուտ պերա̈։

Ա̈լ շադ իմըցեկ։ Ա̈մա̈ղ ա̈րեկ դարպեր թարաֆա̈ միտկ ընուշ ծիր գաշտըցաձին մասին։ Օրինագ, իմըցեկ, վեվ, եպ հընու ինչ դըրուտինի նես կըրաձունի ա̈դ խոսկերը։ Վո՞ւմ դեյ ա̈դ կըրվաձեր։ Ի՞նչ ըղաձեր կըրվաձ դեպկերըն առաչ հընու հեդո։

Միտկ ա̈րեկ, ինչ ա̈դ ծեզի սորվեծընա̈գու։ Դըվեկ ծեզի իսմուն հառցեր. «Ի՞նչ գըզգա̈յնը ըն մաշտիկը, վում մասին ես գաշտոմգու։ Ի՞նչ հադգուտիննի ըներ ունեյնը։ Վե՞ր հադգուտիննին ես կուզիմ օննուշ, վերեկը չա̈ հընու օ՞րի»։

Պոնեծուցեկ ըն, ինչ-օր գիմընա̈կ, ձառայուտինի սըրա հընու ծիր ըմըն օրվոն գյանկին նես։ Ընչաղ տունկ գըզգա̈կ ըն, ինչի մասին գասեր Իսուսը. «Ա̈դպես ընեկնա ուրախ գըլլեկ» (Հովհ. 13։17)։

• Կիդընա̈կ դեյ. ուշադրուտին տառծուցեկ, հընոր շապտա̈ նես օսնող ժողովին, «Հարըստուտինը Աստըձու Խոսկըն» մասը քըրկըրուշի սըրա, միր նըբադագնա̈՝ կըդնուշ մըտկեր, վերեկնոր գայնոնկ պոնեծընիլ։ Ընդեխ գոն հառցեր, վերեկնոր մենկ գայնոնկ ինկեյս մեզի դալ, հըմա̈լ մըտկեր հընու նըգայնի, վերեկնոր յառդում գընին մեզի խորգըն միտկ ընուշ։