Te u ta lesi di Bëibel, nöö u sa öndösuku soni u di pisi di u ta lesi, fuu sa ko fusutëën möön bunu. Ma andi u sa du fuu sa möön feni wini u dee soni dee u ta öndösuku?

Diki go möön fundu fii ko sabi möön fini u dee woto u Bëibel. Kandë i sa mbei möiti fii ko sabi ambë bi sikifi di pisi u Bëibel dë, ambë a bi sikifi ën da, söseei na un ten a bi sikifi ën. I sa mbei möiti tu fii ko sabi unfa soni bi dë di a bi ta sikifi ën, andi bi pasa ufö a sikifi ën, söseei andi bi pasa baka di dë?

Mbei möiti fii ko fusutan andi i sa lei a di woto. I sa hakisi iseei dee soni aki: ’Unfa dee sëmbë u di woto aki bi ta fii? Un pei fasi de bi lei taa de abi? Faandi mbei mi musu mbei möiti u mi ko abi dee fasi dë, nasö u ma ko abi de?’

Mbei möiti fii du dee soni dee i lei te i dë a di peleikiwooko, söseei te i dë makandi ku wotowan. Te i ta du sö, nöö i ta lei taa i da wan sëmbë di köni. Biga di Bëibel ta taki taa: „Di sëmbë di köni o buta pakisei a dee soni aki.”​—Ps. 107:43.

• Soni di i sa du: Luku unfa dee soni dee u ta lei a dee mindiwiki komakandi, a di pisi „Dee gudu dee dë a di Wöutu u Gadu”, ta heepi u fuu si unfa u sa du dee soni dee u ta lei. Di pisi dë lo’ u abi hakisi di u sa buta da useei, soni di u sa kai pakisei a de, ku peentje di u sa kai pakisei a de.