Natawo ko niadtong 1955, ug ako ang kinamanghoran sa tulo ka magsoong lalaki. Nagdako ko duol sa southern coast sa Finland, sa lugar nga gitawag karon nga siyudad sa Vantaa.

Si Mama nabawtismohan ingong Saksi ni Jehova pipila ka tuig sa wala pa ko matawo. Pero si Papa supak sa kamatuoran, ug wala niya tugoti si Mama nga tudloan mi bahin sa Bibliya o dad-on sa mga tigom. Busa tudloan mi niya sa pangunang mga kamatuoran sa Bibliya kon wala si Papa.

Sukad sa pagkabata, gisunod gyod nako si Jehova. Pananglitan, sa siyete anyos pa ko, nasuko kaayo ang akong maestra kay dili ko mokaon ug verilättyjä (pancake sa Finland nga naay dugo). Sa iyang usa ka kamot, gitingal ko niya, ug sa iyang pikas kamot, gipugos ko niyag pakaon sa pancake gamit ang tenedor. Maayo na lang gani kay napugngan nako siya ug nabuhian niya ang tenedor.

Pagka-12 anyos nako, namatay si Papa. Human adto, nakatambong na ko sa mga tigom. Ang mga igsoon sa kongregasyon buotan kaayo nako, ug nakatabang ni nga mouswag ko sa espirituwal. Nagsugod kog basa sa Bibliya kada adlaw ug nagkugi sa pagtuon sa atong mga publikasyon. Kini nga rutina sa pagtuon nakatabang nga mabawtismohan ko niadtong Agosto 8, 1969, sa edad nga 14.

 Wala madugay human nakog eskuwela, nag-regular payunir ko. Paglabayg pipila ka semana, mibalhin ko sa lugar nga mas dakog panginahanglan, sa Pielavesi, duol sa sentro sa Finland.

Sa Pielavesi, nailaila nako ang sister nga si Sirkka nga sa ulahi maoy akong naminyoan. Ganahan ko niya kay mapainubsanon siya ug gihigugma gyod niya si Jehova. Wala siya mangandoy nga mailado o madato. Pareho namong gusto nga mag-alagad kang Jehova sa bug-os, bisag unsa pay among pribilehiyo sa pag-alagad. Nagminyo mi niadtong Marso 23, 1974. Imbes mag-honeymoon, mibiyahe mi aron moboluntaryo sa Karttula, diin mas dako pag panginahanglan para sa magsasangyaw sa Gingharian.

Sa sugod pa lang sa among kaminyoon, gipakita na ni Jehova nga itagana gyod niya ang among materyal nga panginahanglan basta unahon namo ang iyang Gingharian. (Mat. 6:33) Pananglitan, didto sa Karttula, wala mi sakyanan. Sa primero, naga-bike ra mi. Pero panahon sa tingtugnaw, grabe gyod ka bugnaw ang temperatura. Aron masangyawan ang dako kaayong teritoryo sa among kongregasyon, nagkinahanglan mig sakyanan. Pero wala mi kuwarta nga ikapalit.

Sa wala damha, giduaw mi sa akong kuya. Miingon siya nga iyang ihatag namo ang iyang sakyanan. Nabayran na ang insurance. Gasolina na lang ang among hunahunaon. Tungod ato, naa na mi sakyanan.

Giabaga gyod ni Jehova ang responsibilidad sa pagtagana sa among materyal nga panginahanglan. Ang amo lang himoon mao ang pag-una sa iyang Gingharian.

Samtang nag-eskuwela mi sa Pioneer Service School niadtong 1978, si Raimo Kuokkanen, a usa sa among mga instruktor, nagdasig namo nga moaplay sa Gilead School. Busa nagsugod mig tuon ug English kay gihimo namong tumong nga makaeskuwela. Pero pagka-1980, sa wala pa mi makaaplay, gidapit mi nga mag-alagad sa sangang buhatan sa Finland. Niadtong panahona, ang mga Bethelite dili pa puwedeng moaplay sa Gilead. Pero gusto namong mag-alagad sa kon asa mi gustong ibutang ni Jehova, dili sa kon asa namo gusto. Maong gidawat namo ang imbitasyon. Pero nagpadayon gihapon mig tuon ug  English kay basig makaaplay ra gihapon mi sa Gilead.

Paglabay sa pipila ka tuig, ang Nagamandong Lawas miingon nga ang mga Bethelite puwede nang moaplay sa Gilead. Nagpil-ap dayon mig application, pero dili tungod kay wala mi malipay sa pag-alagad sa Bethel. Gani, ganahan kaayo mi didto! Bisan pa ana, gusto namong mag-alagad sa lugar nga mas dakog panginahanglan kon mokuwalipikar mi. Nakaeskuwela mi sa Gilead ug mi-graduate sa ika-79 nga klase niadtong Septiyembre 1985. Giasayn mi sa Colombia.

Sa Colombia, ang among unang asaynment mao ang pag-alagad sa sangang buhatan. Gihimo nako ang akong pinakamaayo sa akong asaynment, pero paglabayg usa ka tuig, mibati ko nga kinahanglan namog kausaban. Sa tibuok nakong kinabuhi, kadto ra gyod ang higayon nga mihangyo kog laing asaynment. Busa giasayn mi ingong mga misyonaryo sa siyudad sa Neiva, nga sakop sa rehiyon sa Huila.

Sukad pa sa una, ganahan gyod kaayo kong mosangyaw. Sa nagpayunir pa ko sa Finland, usahay magsangyaw ko gikan sa sayo sa buntag hangtod sa gabii na kaayo. Ug karon nga minyo na ko, kami ni Sirkka magsangyaw sa tibuok adlaw. Kon layo among teritoryo, usahay sa sakyanan ra mi mangatulog. Pinaagi ani, makadaginot mig panahon sa pagbiyahe ug makasugod mig sayo pagkasunod adlaw.

Sa among pag-alagad ingong mga misyonaryo, nabalik ang among kadasig sa ministeryo. Ang mga igsoon sa Colombia matinahoron, mahigugmaon, ug mapasalamaton, ug ang among kongregasyon miuswag.

Sa among asaynment sa Neiva, naay mga lungsod sa duol nga walay mga Saksi. Naghunahuna gyod ko kon sa unsang paagi makaabot didto ang maayong balita. Pero tungod sa daghang rebelde, peligroso ning mga lugara para sa mga dili tagadidto. Busa miampo ko nga naa untay ma-Saksi niadto nga mga lungsod. Naghunahuna ko nga ang maong tawo kinahanglang mopuyo sa Neiva aron makakat-on sa kamatuoran. Ug miampo pod ko nga human sa iyang bawtismo, mohamtong siya sa espirituwal ug mobalik sa iyang lungsod aron sangyawan ang mga tawo didto. Pero naa diay mas maayong solusyon si Jehova.

Wala madugay, nakasugod kog Bible study sa usa ka batan-on nga si Fernando González. Nagpuyo siya sa Algeciras, usa sa mga lungsod nga walay Saksi. Si Fernando mobiyahe ug kapig 50 ka kilometro (30 ka milya) paingon sa Neiva aron magtrabaho. Mangandam siya pag-ayo sa matag pagtuon ug mitambong dayon siya sa tanang mga tigom. Sugod sa unang semana sa iyang pag-Bible study, tigomon ni Fernando ang interesadong mga tawo sa ilang lugar ug tudloan sila sa iyang mga nakat-onan sa Bibliya.

Nabawtismohan si Fernando niadtong Enero 1990, unom ka bulan gikan sa iyang pagsugod ug Bible study. Dayon nahimo siyang regular payunir. Kay naa nay usa ka Saksi sa Algeciras, dili na peligroso nga magpadala ang sangang buhatan ug mga espesyal payunir didto. Niadtong Pebrero 1992, naay usa ka kongregasyon nga naporma niana nga lungsod.

 Pero si Fernando wala lang magsangyaw sa ilang lungsod. Human siya maminyo, siya ug ang iyang asawa mibalhin sa San Vicente del Caguán, laing lungsod nga wala poy Saksi. Didto, nakatabang sila sa pagpormag kongregasyon. Pagka-2002, si Fernando natudlo ingong tigdumala sa sirkito, ug siya ug ang iyang asawa nga si Olga padayong nag-alagad sa sirkitong buluhaton hangtod karon.

Niini nga eksperyensiya, nakat-onan nako kon unsa ka importante ang espesipikong pag-ampo, ilabina kon konektado ni sa atong mga asaynment sa organisasyon. Mahimo ni Jehova ang dili nato kayang himoon. Kon buot hunahunaon, iya ni nga pagpangani, dili atoa.—Mat. 9:38.

Pagka-1990, naasayn mi sa nagapanawng buluhaton. Ang among unang sirkito mao ang kaulohang siyudad, ang Bogotá. Nabalaka mi ani nga asaynment. Kami sa akong asawa ordinaryo ra nga mga tawo, ug wala mi espesyal nga mga abilidad. Wala mi maanad nga magpuyo sa busy nga siyudad. Pero gituman ni Jehova ang iyang saad sa Filipos 2:13: “Ang Diyos molihok sa paagi nga makalipay kaniya pinaagi sa pagpalig-on sa inyong tinguha sa pagbuhat sa mga butang nga gusto niya.”

Sa ulahi, naasayn mi sa sirkito nga sakop sa Medellín, ang siyudad nga akong gihisgotan sa sinugdan. Ang mga tawo didto naanad na kaayo sa mga kagubot, maong dili na sila malisang. Pananglitan, dihay higayon nga nagdumala kog Bible study, ug kalit lang nga naay nagpinusilay sa gawas sa balay nga akong gibisita. Mohapa na unta ko, pero ang Bible study nagpadayon rag basa sa parapo nga mora bag wala ray nahitabo. Human niyag basa, nananghid siya nga mogawas. Pagkataudtaod, mibalik siya uban sa duha ka gagmayng bata ug kalmadong miingon, “Sorry kaayo, gikuha lang nako akong mga anak.”

Diha poy mga higayon nga nameligro gyod ang among kinabuhi. Kas-a dihang namalaybalay mi, ang akong asawa midagan paingon nako, ug nangluspad siya. Miingon siya nga naay misulay ug pusil niya. Puwerte nakong kuyawa. Pero sa ulahi, nahibaloan namo nga dili diay si Sirkka ang tuyo nga pusilon, kondili ang lalaki nga miagi sa iyang duol.

Sa ngadtongadto, nakakat-on mi nga dili na kaayo malisang sa mga kagubot. Nadasig mi sa kalig-on sa mga igsoon didto nga nakaatubang ug mga kahimtang nga ingon ani ug mas grabe pa. Nakahunahuna mi nga kon ginatabangan sila ni Jehova, tabangan pod mi niya. Gisunod namo kanunay ang tambag sa mga ansiyano, nag-amping mi, ug gisalig namo ang tanan kang Jehova.

Siyempre, naa poy mga situwasyon nga dili ra diay ingon ana ka grabe. Kas-a, nakadungog ko ug morag duha ka babaye nga nagsininggitay sa gawas sa balay nga akong giduaw. Dili ko ganahang motan-aw ug away, pero gisigehan kog ingon sa tagbalay nga mogawas. Paggawas nako, akong nadiskobrehan nga ang “nagsininggitay” diay mao ang duha ka parrot nga nagsundogsundog sa mga silingan.

Pagka-1997, natudlo ko ingong instruktor sa Ministerial Training School. b Ganahan kaayo kong moeskuwela sa mga tunghaan sa organisasyon. Pero wala gyod ko magdahom nga mahatagan kog nindot kaayong pribilehiyo sa pagtudlo sa usa niini nga mga tunghaan.

Sa ulahi, nag-alagad ko ingong tigdumala sa distrito. Dihang giwala na ang maong kahikayan, mibalik ko sa sirkitong buluhaton. Busa sa kapig 30 ka tuig, nakapribilehiyo ko sa pag-alagad ingong instruktor ug ingong nagapanawng tigdumala. Daghan gyod mig nadawat nga mga panalangin tungod niini nga mga asaynment. Pero diha poy mga panahon nga nalisdan mi.

Pananglitan, lig-on kog personalidad. Nakatabang ni nako sa pag-atubang sa lisod nga mga kahimtang. Pero naay mga panahon nga sobra ra ko ka dasig sa pagtul-id sa mga butang diha sa mga kongregasyon. Naay mga higayon nga gidasig nako pag-ayo ang mga igsoon nga mahimong mahigugmaon ug makataronganon sa uban. Pero niana hinuong mga higayona nga wala nako mapakita ang maong mga hiyas.—Roma 7:​21-23.

Tungod sa akong mga kapakyasan, usahay maluya kaayo ko. (Roma 7:24) Dihay higayon nga giingnan nako si Jehova diha sa pag-ampo nga mas maayong moundang na lang ko sa pag-alagad ingong misyonaryo ug mobalik sa Finland. Nianang gabhiona, mitambong kog tigom. Ang pagdasig nga akong nadawat gikan sa tigom nakakombinsir nako nga magpabilin sa akong asaynment ug padayong maningkamot nga madaog ang akong mga kahuyangan. Hangtod karon, matandog gihapon ko dihang akong hunahunaon kon giunsa pagtubag ni Jehova ang maong pag-ampo. Mapasalamaton pod kaayo ko kay mapailobon ko niyang gitabangan nga madaog ang akong mga kahuyangan.

Gibati namo ni Sirkka nga dako kaayo mig utang kabubut-on kang Jehova. Gihatagan mi niyag pribilehiyo nga magamit ang halos tibuok namong kinabuhi sa bug-os panahong pag-alagad. Mapasalamaton pod kaayo ko kang Jehova kay gihatagan ko niyag mahigugmaon ug matinumanong asawa.

Sa dili madugay, 70 anyos na ko, ug buhian na nako ang akong mga pribilehiyo ingong instruktor ug tigdumala sa sirkito. Pero wala ni makapaluya nako. Ngano? Kay kabalo ko nga ang makapasidungog gyod kang Jehova mao ang atong pag-alagad kaniya nga mapainubsanon ug pagdayeg kaniya nga kinasingkasing tungod sa atong gugma ug apresasyon. (Miq. 6:8; Mar. 12:​32-34) Aron mapasidunggan si Jehova, dili kinahanglan nga naa tay espesyal nga pribilehiyo sa pag-alagad.

Dihang mamalandong ko sa mga pribilehiyo nga akong nadawat, makaingon ko nga nadawat nako ni dili tungod kay mas maayo ko sa uban o kay naa koy talagsaong mga abilidad. Dili gyod! Hinuon, gihatagan ko ni Jehova niini nga mga asaynment tungod sa iyang dili hitupngang pagkamaayo. Iya kong gihatagan ug mga pribilehiyo bisan pa sa akong mga kahuyangan. Kabalo ko nga napalampos lang nako ni nga mga asaynment tungod sa tabang ni Jehova. Makaingon ko nga nakita gyod ang kusog sa Diyos tungod sa akong mga kahuyangan.—2 Cor. 12:9.