آیا میدانستید که . . .
چرا غیراسرائیلیان در لشکر داوود پادشاه خدمت میکردند؟
در میان جنگجویان غیراسرائیلی که در لشکر داوود پادشاه خدمت میکردند، میتوان از صِلِق اهل عَمّون، اوریّا اهل حیت و یِتمه اهل مُوآب نام برد. a (۱توا ۱۱:۳۹، ۴۱، ۴۶) نیروهای نظامی داوود شامل ‹کِریتیان، فِلیتیان و جَتّیان› هم میشد. (۲سمو ۱۵:۱۸) به نظر میرسد که کِریتیان و فِلیتیان با فلسطیها نسبت خانوادگی داشتند. (حز ۲۵:۱۶) به علاوه جَتّیان ساکنان شهر جَت در سرزمین فلسطیها بودند.—یوش ۱۳:۲، ۳؛ ۱سمو ۶:۱۷، ۱۸.
چرا داوود اجازه داد که غیراسرائیلیان در لشکرش باشند؟ داوود از وفاداری آنها به او و یَهُوَه مطمئن بود. برای مثال در رابطه با کِریتیان و فِلیتیان «لغتنامهٔ جدید مفسّر کتاب مقدّس» میگوید: «آنها در سختترین دوران حکمرانی داوود به او وفادار ماندند.» اما چطور وفاداریشان را نشان دادند؟ وقتی «همهٔ مردان اسرائیل» داوود را ترک کردند تا پیرو «مرد آشوبگری به نام شِبا» شوند، کِریتیان و فِلیتیان با وفاداری در کنار داوود ماندند و کمکش کردند تا سرکشان را شکست دهد. (۲سمو ۲۰:۱، ۲، ۷) در موقعیت دیگر اَدونیا، پسر داوود سعی کرد به جای سلیمان پادشاه شود، اما کِریتیان و فِلیتیان به داوود وفادار ماندند و کمک کردند تا سلیمان، به عنوان پادشاه منتخب یَهُوَه منصوب شود.—۱پاد ۱:۲۴-۲۷، ۳۸، ۳۹.
یک غیراسرائیلی دیگر که به داوود وفادار ماند، اِتّای جَتّی بود. هنگامی که اَبشالوم سرکشی کرد و اسرائیلیان را به شورش ضدّ پادشاه واداشت، اِتّای و ۶۰۰ جنگجوی او از داوود حمایت کردند. داوود به اِتّای گفت که چون اسرائیلی نیست لزومی ندارد که برای او بجنگد. اما اِتّای در جواب گفت: «به حیات یَهُوَه و به جان سَرورم پادشاه قسم، هر جا که سَرورم پادشاه برود من هم با او میروم. خادمت در هر شرایطی با توست؛ حتی حاضرم با تو بمیرم!»—۲سمو ۱۵:۶، ۱۸-۲۱.
با این که کِریتیان، فِلیتیان و جَتّیان غیراسرائیلی بودند، آنها یَهُوَه را به عنوان خدای حقیقی و داوود را به عنوان پادشاه منتخب او میدانستند. مطمئناً داوود از داشتن چنین مردان وفاداری در لشکرش قدردان بود!
a شریعت خدا که در تَثنیه ۲۳:۳-۶ آمده است، عَمّونیان و موآبیان را از آمدن به میان اسرائیلیان منع میکرد. با این وجود این قانون ظاهراً غریبان را از معاشرت و زندگی کردن در میان قوم خدا منع نمیکرد، بلکه به عضویت رسمی آنها در قوم اشاره میکرد. کتاب «بینش بر نوشتههای مقدّس،» جلد ۱، صفحهٔ ۹۵ به زبان انگلیسی ملاحظه شود.