តើលោកអ្នកដឹងឬទេ?
ហេតុអ្វីជនបរទេសបម្រើក្នុងកងទ័ពរបស់ស្ដេចដាវីឌ?
ក្នុងកងទ័ពរបស់ស្ដេចដាវីឌ មានអ្នកចម្បាំងជាបុរសជនបរទេស ដូចជាសេលេកជាជនជាតិអាំម៉ូន អ៊ូរីជាជនជាតិហេត និងអ៊ីតម៉ាជាជនជាតិម៉ូអាប់។ a (១ប្រ. ១១:៣៩, ៤១, ៤៦) កងទ័ពរបស់ដាវីឌក៏រួមមាន‹ពួកកេរ៉ែត ពួកពេលេធីម និងពួកអ្នកក្រុងកាថ›ផងដែរ។ (២សាំ. ១៥:១៨) តាមមើលទៅ ពួកកេរ៉ែតនិងពួកពេលេធីមជាសាច់ញាតិជិតដិតរបស់ពួកភីលីស្ទីន។ (អេគ. ២៥:១៦) ពួកអ្នកក្រុងកាថមកពីក្រុងរបស់ជនជាតិភីលីស្ទីនឈ្មោះកាថ។—យ៉ូស. ១៣:២, ៣; ១សាំ. ៦:១៧, ១៨
ហេតុអ្វីដាវីឌបានអនុញ្ញាតឲ្យជនបរទេសទាំងនេះចូលបម្រើក្នុងកងទ័ពរបស់គាត់? គាត់មានទំនុកចិត្តថាពួកគេមានភក្ដីភាពចំពោះគាត់ ហើយសំខាន់ជាងនេះទៅទៀតចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ជាឧទាហរណ៍ ស្ដីអំពីពួកកេរ៉ែតនិងពួកពេលេធីម វចនានុក្រមគម្ពីរមួយចែងថា៖ «ពួកគេបានរក្សាភក្ដីភាពចំពោះដាវីឌក្នុងស្ថានភាពដ៏ពិបាកបំផុតក្នុងអំឡុងការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់»។ (The New Interpreter’s Dictionary of the Bible) តើពួកគេបានធ្វើដូច្នេះតាមរបៀបណា? ពេល«បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់»បានបោះបង់ចោលស្ដេចដាវីឌដើម្បីទៅតាម«បុរសម្នាក់ឈ្មោះសេបា ជាមេបង្កបញ្ហា» ពួកកេរ៉ែតនិងពួកពេលេធីមបានបន្តនៅជាប់នឹងដាវីឌ ហើយបានជួយបង្ក្រាបការបះបោររបស់សេបា។ (២សាំ. ២០:១, ២, ៧) នៅពេលផ្សេងទៀត អាដូនីយ៉ាដែលជាកូនប្រុសរបស់ស្ដេចដាវីឌបានព្យាយាមដណ្ដើមយកបល្ល័ង្ក។ ប៉ុន្តែ ពួកកេរ៉ែតនិងពួកពេលេធីមបានរក្សាភក្ដីភាពចំពោះដាវីឌ ហើយបានជួយជ្រោមជ្រែងសាឡូម៉ូនជាបុគ្គលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើសឲ្យធ្វើជាអ្នកស្នងតំណែងរបស់ស្ដេច។—១បស. ១:២៤-២៧, ៣៨, ៣៩
ជនបរទេសម្នាក់ទៀតដែលបានរក្សាភក្ដីភាពយ៉ាងមុតមាំចំពោះដាវីឌគឺអ៊ីតថាយដែលជាអ្នកក្រុងកាថ។ អ៊ីតថាយនិងអ្នកចម្បាំងរបស់គាត់ចំនួន៦០០នាក់បានគាំទ្រស្ដេចដាវីឌ ពេលអាប់សាឡំដែលជាកូនប្រុសរបស់ដាវីឌបានបះបោរ ហើយបង្វែរចិត្តរបស់ពួកបុរសជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យប្រឆាំងនឹងស្ដេច។ ដំបូង ដាវីឌបានប្រាប់អ៊ីតថាយថាដោយសារគាត់ជាជនបរទេស គាត់មិនចាំបាច់ច្បាំងឲ្យដាវីឌទេ។ ប៉ុន្តែ អ៊ីតថាយបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំសូមយកព្រះយេហូវ៉ាជាសាក្សី និងសូមស្បថជូនស្ដេចជាម្ចាស់ថា នៅកន្លែងណាដែលលោកអញ្ជើញទៅ ទោះជាស្លាប់ឬរស់ក្ដី ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើរបស់លោកនឹងនៅជាមួយនឹងលោក!»។—២សាំ. ១៥:៦, ១៨-២១
អ៊ីតថាយមានភក្ដីភាពចំពោះដាវីឌជាស្ដេចដែលព្រះយេហូវ៉ាបានរើសតាំង
ទោះជាពួកកេរ៉ែត ពួកពេលេធីម និងពួកអ្នកក្រុងកាថជាជនបរទេសក្ដី ពួកគេបានទទួលស្គាល់ថាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះពិត ហើយថាដាវីឌជាអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានរើសតាំង។ ដាវីឌច្បាស់ជាសប្បាយចិត្តណាស់ដែលមានបុរសដ៏មានភក្ដីភាពបែបនេះនៅខាងគាត់!
a ច្បាប់របស់ព្រះនៅការបំភ្លឺច្បាប់ ២៣:៣-៦ បានហាមជនជាតិអាំម៉ូននិងជនជាតិម៉ូអាប់មិនឲ្យចូលក្នុងក្រុមជំនុំរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឡើយ។ តាមមើលទៅ ពួកគេមិនអាចចូលសញ្ជាតិស្របច្បាប់ដោយមានសិទ្ធិពេញលេញជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទេ តែបុគ្គលម្នាក់ៗដែលជាជនជាតិអាំម៉ូននិងជនជាតិម៉ូអាប់អាចសេពគប់និងរស់នៅក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែល បើពួកគេទទួលយកការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត។
