DO CUDZOZIEMCÓW w wojsku Dawida zaliczali się Ammonita Celek, Hetyta Uriasz i Moabita Jitma (1 Kron. 11:39, 41, 46) a. Dawid dowodził również „Keretytami i Peletytami oraz (...) ludźmi (...) z Gat” (2 Sam. 15:18). Ludzie z miasta Gat byli Filistynami. Jak się uważa, Keretyci i Peletyci również byli blisko związani z tym ludem (Joz. 13:2, 3; 1 Sam. 6:17, 18; Ezech. 25:16).

Dlaczego Dawid zwerbował tych cudzoziemców do swojej armii? Był przekonany co do ich lojalności wobec niego i — co ważniejsze — wobec Jehowy. Na przykład w pewnym słowniku o Keretytach i Peletytach napisano: „Pozostali oddani Dawidowi w najtrudniejszych momentach jego panowania” (The New Interpreter’s Dictionary of the Bible). Kiedy „wszyscy Izraelici” opuścili króla i poszli za „siejącym zamęt” Szebą, Keretyci i Peletyci lojalnie poparli Dawida i pomogli w stłumieniu buntu (2 Sam. 20:1, 2, 7). Innym razem, gdy syn króla Dawida Adoniasz próbował przejąć tron, Keretyci i Peletyci znowu wykazali się lojalnością. Pomogli w objęciu władzy Salomonowi, którego Jehowa wybrał na następcę tronu (1 Król. 1:24-27, 38, 39).

Innym cudzoziemcem całkowicie oddanym Dawidowi był Ittaj z Gat. On i jego 600 wojowników wsparli Dawida, gdy jego syn Absalom wszczął bunt i podburzył przeciwko królowi Izraelitów. Dawid początkowo sugerował, że Ittaj jako cudzoziemiec nie musi walczyć razem z nim. Ale Ittaj odpowiedział: „Przysięgam na Jehowę, żywego Boga, i na twoje życie, mój panie, królu, że gdziekolwiek byś się znalazł, twój sługa będzie przy tobie. Jestem gotowy nawet z tobą umrzeć!” (2 Sam. 15:6, 18-21).

Chociaż Keretyci, Peletyci i mieszkańcy Gat byli cudzoziemcami, to wierzyli, że Jehowa jest prawdziwym Bogiem, a Dawid Jego pomazańcem. Dla Dawida musiało wiele znaczyć to, że ma przy sobie takich lojalnych ludzi!