អត្ថបទសិក្សា ២៥
ចម្រៀងលេខ៧ ព្រះយេហូវ៉ាជាកម្លាំងរបស់យើង
ចូរចាំថាព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ»
«ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ!»។—ចសព. ១៨:៤៦
ចំណុចផ្ដោត
យើងទទួលប្រយោជន៍ជាច្រើនពីការនឹកចាំថាព្រះដែលយើងគោរពប្រណិប័តន៍គឺជា«ព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ»។
១. តើអ្វីជួយរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបន្តគោរពប្រណិប័តន៍លោកទោះជាពួកគេប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាក្ដី?
យើងកំពុងរស់នៅគ្រាដែលគម្ពីរហៅថា«លំបាកខ្លាំងណាស់»។ (២ធី. ៣:១) បន្ថែមពីលើការលំបាកដែលមនុស្សទាំងអស់ជួបប្រទះក្នុងរបៀបរបបពិភពលោកនេះ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវប្រឈមមុខនឹងការប្រឆាំងនិងការបៀតបៀន។ តើអ្វីជួយយើងឲ្យបន្តគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាទោះជាមានបញ្ហាទាំងនេះក្ដី? អ្វីដ៏សំខាន់មួយគឺយើងបានស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាថា លោកជា«ព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ»។—យេ. ១០:១០; ២ធី. ១:១២
២. តើយើងដឹងអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេហូវ៉ាដែលអាចពង្រឹងកម្លាំងយើង?
២ ព្រះយេហូវ៉ាឃើញការពិបាកទាំងអស់ដែលយើងប្រឈមមុខ ហើយលោកតែងតែចង់ជួយយើង។ (២ប្រ. ១៦:៩; ចសព. ២៣:៤) ការចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ អាចជួយយើងឲ្យយកឈ្នះការពិបាកណាក៏ដោយដែលយើងជួបក្នុងជីវិត។ សូមពិចារណារបៀបដែលនេះបានកើតឡើងចំពោះស្ដេចដាវីឌ។
៣. តើពាក្យរបស់ដាវីឌមានន័យយ៉ាងណាពេលដែលគាត់និយាយថា«ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ»?
៣ ដាវីឌស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយពឹងផ្អែកលើលោក។ ពេលពួកសត្រូវនិងស្ដេចសុលដេញតាមសម្លាប់គាត់ ដាវីឌបានអធិដ្ឋានសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា។ (ចសព. ១៨:៦) បន្ទាប់ពីព្រះតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់គាត់និងសង្គ្រោះគាត់ ដាវីឌបានប្រកាសថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ!»។ (ចសព. ១៨:៤៦) តើដាវីឌចង់មានន័យយ៉ាងណា? ឯកសារយោងមួយរៀបរាប់ថា ដាវីឌបានបង្ហាញទំនុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ា«ជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅដែលតែងតែជួយរាស្ត្រលោក»។ ដោយសារមានបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ដាវីឌដឹងថាព្រះរបស់គាត់ជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ ហើយការជឿជាក់នេះពង្រឹងការតាំងចិត្តរបស់គាត់ឲ្យបន្តបម្រើនិងសរសើរព្រះយេហូវ៉ា។—ចសព. ១៨:២៨, ២៩, ៤៩
៤. តើយើងទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាថាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ?
៤ ការដែលយើងជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ អាចជួយយើងឲ្យបម្រើលោកដោយខ្នះខ្នែង។ យើងនឹងមានកម្លាំងដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក និងមានចិត្តចង់បន្តខំប្រឹងក្នុងកិច្ចបម្រើរបស់លោក។ យើងក៏នឹងតាំងចិត្តបន្តនៅជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ាដែរ។
ព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅនឹងពង្រឹងកម្លាំងអ្នក
៥. តើអ្វីអាចពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងពេលជួបទុក្ខលំបាក? (ភីលីព ៤:១៣)
៥ យើងនឹងអាចស៊ូទ្រាំទុក្ខលំបាកណាក៏ដោយ មិនថាធំឬតូចក្ដី បើយើងចាំថាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ ហើយថាលោកតែងតែអាចជួយយើង។ លោកអាចជួយយើងឲ្យប្រឈមមុខនឹងទុក្ខលំបាកណាក៏ដោយ ដោយសារគ្មានបញ្ហាណាដែលពិបាកពេកសម្រាប់ព្រះរបស់យើងទេ។ លោកគឺជាព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុត ហើយលោកអាចផ្ដល់កម្លាំងឲ្យយើងដើម្បីស៊ូទ្រាំ។ (សូមអាន ភីលីព ៤:១៣) នេះនាំឲ្យយើងមានទំនុកចិត្តពេលដែលយើងប្រឈមមុខនឹងទុក្ខលំបាក។ ការគាំទ្រពីព្រះយេហូវ៉ាពេលដែលយើងជួបបញ្ហាតូច ធ្វើឲ្យយើងជឿជាក់ថាលោកក៏នឹងជួយគាំទ្រយើងពេលយើងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាធំៗដែរ។
៦. តើបទពិសោធន៍អ្វីរបស់ដាវីឌពង្រឹងទំនុកចិត្តគាត់ទៅលើព្រះយេហូវ៉ា?
៦ សូមពិចារណាបទពិសោធន៍ពីរដែលដាវីឌមានពេលគាត់ជាគង្វាលវ័យក្មេង ដែលបានធ្វើឲ្យគាត់កាន់តែមានទំនុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ា។ ធ្លាប់មានពេលដែលសត្វតោ ហើយសត្វខ្លាឃ្មុំបានចាប់ចៀមរបស់ឪពុកគាត់។ ទាំងពីរដងនោះ ដាវីឌបានដេញតាមសត្វទាំងនោះយ៉ាងអង់អាច ហើយបានសង្គ្រោះចៀម។ ប៉ុន្តែ ដាវីឌមិនបានគិតថាជ័យជម្នះនោះមកពីខ្លួនគាត់ទេ។ គាត់ដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់កម្លាំងឲ្យគាត់ធ្វើដូចនោះ។ (១សាំ. ១៧:៣៤-៣៧) ដាវីឌមិនដែលភ្លេចបទពិសោធន៍ទាំងនេះឡើយ។ ដោយរំពឹងគិតអំពីបទពិសោធន៍ទាំងនេះ ដាវីឌកាន់តែជឿជាក់ថាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅនឹងពង្រឹងកម្លាំងគាត់នៅថ្ងៃអនាគត។
៧. តើដាវីឌបានផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វី ហើយហេតុអ្វីនោះបានជួយគាត់ឲ្យច្បាំងនឹងកូលីយ៉ាត?
៧ ក្រោយមក ពេលដាវីឌទំនងជានៅតែមានវ័យជំទង់ គាត់បានទៅជំរំទាហានរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ គាត់បានឃើញថាពួកទាហានភ័យស្លុត ដោយសារកូលីយ៉ាតដែលជាជនជាតិភីលីស្ទីនដ៏ធំសម្បើមបានមក«បបួលទាហានអ៊ីស្រាអែលឲ្យមកប្រកួត»។ (១សាំ. ១៧:១០, ១១, កំ.ស.) ការភ័យខ្លាចរបស់ពួកគេ គឺដោយសារពួកគេផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើមាឌធំសម្បើមរបស់កូលីយ៉ាត ហើយអ្វីដែលគាត់បាននិយាយទៅកាន់ពួកគេ។ (១សាំ. ១៧:២៤, ២៥) ប៉ុន្តែ ដាវីឌផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីផ្សេងពីពួកគេ។ គាត់ដឹងថាពេលដែលកូលីយ៉ាតប្រមាថមើលងាយទាហានអ៊ីស្រាអែល គាត់ក៏កំពុងប្រមាថ«ព្រះដ៏មានជីវិតរស់នៅ»ដែរ។ (១សាំ. ១៧:២៦) ដាវីឌផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់ទុកចិត្តថាព្រះដែលបានជួយគាត់ពេលដែលគាត់នៅជាគង្វាល ក៏នឹងជួយគាត់នៅក្នុងស្ថានភាពនេះដែរ។ ដោយមានទំនុកចិត្តថាព្រះនឹងជួយគាត់ ដាវីឌបានច្បាំងនឹងកូលីយ៉ាត ហើយទទួលជ័យជម្នះ។—១សាំ. ១៧:៤៥-៥១
៨. តើអ្វីអាចពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់យើងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើងពេលយើងប្រឈមមុខនឹងទុក្ខលំបាក? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
៨ យើងក៏អាចប្រឈមមុខនឹងទុក្ខលំបាកដោយជោគជ័យដែរ បើយើងចាំថាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅប្រុងប្រៀបជួយយើង។ (ចសព. ១១៨:៦) យើងអាចពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់យើងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើង ដោយគិតអំពីអ្វីដែលលោកបានធ្វើនៅអតីតកាល។ សូមអានកំណត់ហេតុគម្ពីរដែលរំលឹកអ្នកអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាសង្គ្រោះពួកអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ (អេ. ៣៧:១៧, ៣៣-៣៧) ម្យ៉ាងទៀត សូមអានឬមើលព័ត៌មាននៅក្នុងគេហទំព័រjw.org ដែលបង្ហាញអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាគាំទ្របងប្អូនរបស់យើងនៅសម័យនេះ។ បន្ថែមទៅទៀត សូមនឹកចាំអំពីពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជួយអ្នក។ សូមកុំបារម្ភបើអ្នកមិនមានបទពិសោធន៍អស្ចារ្យដូចជាវាយឈ្នះសត្វខ្លាឃ្មុំឬតោ។ ហេតុអ្វី? ព្រោះក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វីជាច្រើនសម្រាប់អ្នក។ លោកបានទាញនាំអ្នកឲ្យទៅជាមិត្តសម្លាញ់របស់លោក។ (យ៉ូន. ៦:៤៤) រហូតដល់ឥឡូវនេះ អ្នកនៅតែនៅក្នុងសេចក្ដីពិតដោយសារតែមានជំនួយពីលោក។ ដូច្នេះ សូមសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយអ្នកនឹកចាំពេលដែលលោកតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់អ្នក ផ្ដល់អ្វីដែលអ្នកត្រូវការនៅចំពេល ឬថែរក្សាអ្នកពេលដែលអ្នកស្ថិតក្នុងស្ថានភាពពិបាក។ ការនឹកចាំអំពីបទពិសោធន៍បែបនេះ នឹងពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់អ្នកថាព្រះយេហូវ៉ានឹងបន្តជួយអ្នក។
ប្រតិកម្មរបស់យើងចំពោះទុក្ខលំបាកមានឥទ្ធិពលទៅលើអារម្មណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា (សូមមើលវគ្គ៨-៩)
៩. តើយើងអាចមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះទុក្ខលំបាករបស់យើង? (សុភាសិត ២៧:១១)
៩ ការចាត់ទុកថាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ នឹងជួយយើងឲ្យមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះទុក្ខលំបាករបស់យើង។ តើតាមរបៀបណា? គឺជួយយើងឲ្យយល់ថាទុក្ខលំបាករបស់យើងជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងរឿងដ៏សំខាន់ជាង ពោលគឺរឿងរវាងព្រះយេហូវ៉ានិងសាថាន។ មេកំណាចអះអាងថាពេលយើងរងទុក្ខលំបាក យើងនឹងបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ា។ (យ៉ូប ១:១០, ១១; សូមអាន សុភាសិត ២៧:១១) ពេលយើងរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ាទោះជាមានទុក្ខលំបាកក៏ដោយ នោះបង្ហាញថាយើងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយថាមេកំណាចជាអ្នកភូតភរ។ តើអ្នកកំពុងប្រឈមមុខនឹងការប្រឆាំងពីរដ្ឋាភិបាល បញ្ហាលុយកាក់ ប្រតិកម្មមិនល្អនៅតំបន់ផ្សាយ ឬមានទុក្ខលំបាកឯទៀតឬទេ? បើដូច្នោះមែន សូមចាំថាស្ថានភាពរបស់អ្នកបើកឱកាសឲ្យអ្នកធ្វើឲ្យចិត្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រេកអរ។ សូមចាំដែរថាលោកនឹងមិនឲ្យអ្នករងការល្បួងហួសពីសមត្ថភាពស៊ូទ្រាំរបស់អ្នកឡើយ។ (១កូ. ១០:១៣) លោកនឹងផ្ដល់កម្លាំងឲ្យអ្នកស៊ូទ្រាំ។
ព្រះដ៏មានជីវិតរស់នៅនឹងឲ្យរង្វាន់អ្នក
១០. តើព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅនឹងធ្វើអ្វីសម្រាប់ពួកអ្នកដែលគោរពប្រណិប័តន៍លោក?
១០ ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែឲ្យរង្វាន់ដល់ពួកអ្នកដែលគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ (ហេ. ១១:៦) លោកផ្ដល់សេចក្ដីសុខសាន្តនិងការស្កប់ចិត្តដល់យើងនៅឥឡូវនេះ ហើយនៅថ្ងៃអនាគតលោកនឹងផ្ដល់ឲ្យយើងនូវជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ យើងទុកចិត្តទាំងស្រុងថាព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យរង្វាន់ដល់យើង ហើយថាលោកមានឫទ្ធានុភាពធ្វើដូច្នេះមែន។ ការជឿជាក់នេះជំរុញចិត្តយើងឲ្យបន្តជាប់រវល់ក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ ដូចដែលអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះនៅអតីតកាលបានធ្វើ។ នេះក៏ជាអ្វីដែលធីម៉ូថេបានធ្វើដែរ។—ហេ. ៦:១០-១២
១១. តើអ្វីជំរុញចិត្តធីម៉ូថេឲ្យធ្វើការនឿយហត់នៅក្នុងក្រុមជំនុំ? (ធីម៉ូថេទី១ ៤:១០)
១១ សូមអាន ធីម៉ូថេទី១ ៤:១០។ ធីម៉ូថេសង្ឃឹមលើព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ។ ដូច្នេះ គាត់មានហេតុឲ្យធ្វើការនឿយហត់និងខំព្យាយាមយ៉ាងខ្លាំង។ តើគាត់បានធ្វើអ្វី? សាវ័កប៉ូលបានលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យរីកចម្រើនក្នុងការបង្រៀននៅក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយនិងនៅក្នុងក្រុមជំនុំ។ ប៉ូលក៏បានប្រាប់ធីម៉ូថេឲ្យទុកគំរូល្អសម្រាប់បងប្អូនរួមជំនឿទាំងចាស់ទាំងក្មេងដែរ។ គាត់បានទទួលភារកិច្ចពិបាកខ្លះ រួមមានការផ្ដល់ឱវាទដ៏ម៉ឺងម៉ាត់ដល់បុគ្គលដែលត្រូវការតែផ្ដល់ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (១ធី. ៤:១១-១៦; ២ធី. ៤:១-៥) ធីម៉ូថេអាចប្រាកដថាទោះជាជួនកាលអ្នកឯទៀតមិនឃើញឬមិនឲ្យតម្លៃអ្វីដែលគាត់ធ្វើក្ដី ព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យរង្វាន់គាត់។—រ៉ូម ២:៦, ៧
១២. តើអ្វីអាចជំរុញចិត្តពួកអ្នកចាស់ទុំឲ្យបន្តជាប់រវល់ក្នុងកិច្ចការរបស់ពួកគេ? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
១២ នៅសព្វថ្ងៃនេះ អ្នកចាស់ទុំក៏អាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ាឃើញនិងឲ្យតម្លៃកិច្ចការដ៏ល្អដែលពួកគេធ្វើដែរ។ ក្រៅពីការឃ្វាលចៀមក្នុងក្រុមជំនុំ បង្រៀន និងផ្សព្វផ្សាយ អ្នកចាស់ទុំជាច្រើននាក់គាំទ្រកិច្ចការសាងសង់ និងផ្ដល់ជំនួយពេលមានមហន្តរាយ។ អ្នកចាស់ទុំផ្សេងទៀត បម្រើជាសមាជិកក្រុមដែលទទួលខុសត្រូវផ្នែកទៅជួបអ្នកជំងឺ ឬបម្រើជាសមាជិកគណៈកម្មាធិការខាងសម្ព័ន្ធការពេទ្យ។ អ្នកចាស់ទុំទទួលស្គាល់ថាក្រុមជំនុំជារបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនមែនជារបស់មនុស្សណាម្នាក់ទេ។ ជាលទ្ធផល ពួកគេខំអស់ពីកម្លាំងកាយកម្លាំងចិត្តដើម្បីបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគេ ហើយទុកចិត្តទាំងស្រុងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យរង្វាន់ចំពោះអ្វីដែលពួកគេធ្វើ។—កូឡ. ៣:២៣, ២៤
ព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅនឹងឲ្យរង្វាន់អ្នក កាលដែលអ្នកខំព្យាយាមដើម្បីក្រុមជំនុំ (សូមមើលវគ្គ១២-១៣)
១៣. តើព្រះយេហូវ៉ាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះអ្វីដែលយើងធ្វើសម្រាប់លោក?
១៣ មិនមែនគ្រប់គ្នាអាចធ្វើជាអ្នកចាស់ទុំទេ។ ប៉ុន្តែ យើងទាំងអស់គ្នានៅតែមានអ្វីដែលយើងអាចជូនដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ លោកពិតជាឲ្យតម្លៃយ៉ាងខ្លាំងពេលយើងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបម្រើលោក។ លោកកត់សម្គាល់ពេលយើងជូនវិភាគទានសម្រាប់កិច្ចការទូទាំងពិភពលោក ទោះជានោះតិចតួចក្ដី។ លោកពេញចិត្តពេលយើងខំយកឈ្នះភាពអៀនខ្មាសដោយលើកដៃឆ្លើយនៅកិច្ចប្រជុំ ហើយពេលយើងអភ័យទោសឲ្យអ្នកដែលធ្វើឲ្យយើងទើសចិត្ត។ ទោះជាអ្នកមានអារម្មណ៍ថាអ្នកមិនអាចធ្វើបានច្រើនដូចដែលអ្នកចង់ក្ដី សូមទុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ។ លោកស្រឡាញ់អ្នកដោយសារអ្នកខំធ្វើអ្វីទាំងនោះ ហើយលោកនឹងឲ្យរង្វាន់អ្នក។—លូក. ២១:១-៤
ចូរបន្តនៅជិតស្និទ្ធនឹងព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ
១៤. តើការរក្សាខ្លួនឲ្យនៅជិតស្និទ្ធនឹងព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងឲ្យបន្តរក្សាភាពស្មោះត្រង់តាមរបៀបណា? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
១៤ បើយើងមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ា យើងនឹងឃើញថាគឺងាយស្រួលជាងឲ្យយើងរក្សាខ្លួននៅស្មោះត្រង់ចំពោះលោក។ នេះបានកើតឡើងចំពោះយ៉ូសែប។ គាត់បានបដិសេធយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់មិនព្រមប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌។ គាត់ដឹងថាការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់គឺសំខាន់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយគាត់មិនចង់ធ្វើឲ្យលោកខកចិត្តឡើយ។ (ដក. ៣៩:៩) ដើម្បីមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវលៃទុកពេលអធិដ្ឋានទៅលោក ហើយសិក្សាបណ្ដាំរបស់លោក។ យ៉ាងនេះ ចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយលោកនឹងកាន់តែរឹងមាំឡើង។ ដូចយ៉ូសែប ពេលយើងមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ា យើងនឹងមិនចង់ធ្វើអ្វីណាក៏ដោយដែលនាំឲ្យលោកខកចិត្តឡើយ។—យ៉ា. ៤:៨
ការចូលទៅជិតព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅនឹងជួយអ្នកឲ្យបន្តនៅស្មោះត្រង់ (សូមមើលវគ្គ១៤-១៥)
១៥. តើអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំផ្ដល់មេរៀនអ្វីឲ្យយើង? (ហេប្រឺ ៣:១២)
១៥ ពួកអ្នកដែលលែងទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ា ងាយបែរចេញពីលោក។ សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលពេលដែលពួកគេនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។ ពួកគេដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ តែពួកគេចាប់ផ្ដើមសង្ស័យថាលោកនឹងមិនបំពេញសេចក្ដីត្រូវការរបស់ពួកគេ។ ពួកគេថែមទាំងសួរថា៖ «តើព្រះយេហូវ៉ានៅក្នុងចំណោមពួកយើងមែនឬមិនមែន?»។ (ដច. ១៧:២, ៧) ជាលទ្ធផល ពួកគេបានបះបោរប្រឆាំងព្រះ។ យើងច្បាស់ជាមិនចង់ធ្វើតាមគំរូមិនល្អរបស់ពួកគេទេ។—សូមអាន ហេប្រឺ ៣:១២
១៦. តើអ្វីអាចសាកល្បងជំនឿរបស់យើង?
១៦ ពិភពលោកនេះធ្វើឲ្យយើងពិបាករក្សាខ្លួនឲ្យនៅជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ មនុស្សជាច្រើនមិនទទួលស្គាល់ថាមានព្រះទេ។ ពួកអ្នកដែលមិនអើពើនឹងតម្រូវការរបស់ព្រះ ច្រើនតែអាចមើលទៅមានជីវិតល្អ។ ពេលយើងឃើញដូច្នេះ នោះជំនឿរបស់យើងអាចត្រូវសាកល្បង។ ទោះជាយើងជឿថាមានព្រះក៏ដោយ យើងប្រហែលជាចាប់ផ្ដើមឆ្ងល់ថាលោកនឹងជួយយើងឬយ៉ាងណា។ អស់មួយរយៈ អ្នកសរសេរចម្រៀងសរសើរព្រះ ៧៣មានអារម្មណ៍បែបនេះ។ គាត់បានឃើញថាមនុស្សនៅជុំវិញគាត់មិនអើពើនឹងច្បាប់របស់ព្រះ ហើយជីវិតរបស់ពួកគេនៅតែសប្បាយ។ ជាលទ្ធផល គាត់ចាប់ផ្ដើមសង្ស័យថាការបម្រើព្រះគឺគ្មានប្រយោជន៍។—ចសព. ៧៣:១១-១៣
១៧. តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យបន្តជិតស្និទ្ធនឹងព្រះយេហូវ៉ា?
១៧ តើអ្វីបានជួយអ្នកសរសេរចម្រៀងសរសើរព្រះឲ្យផ្លាស់ប្ដូរទស្សនៈរបស់គាត់? គាត់រំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះពួកអ្នកដែលលែងទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ា។ (ចសព. ៧៣:១៨, ១៩, ២៧) គាត់ក៏បានគិតអំពីប្រយោជន៍ដែលមកពីការបម្រើព្រះដែរ។ (ចសព. ៧៣:២៤) ដូចគ្នាដែរ យើងក៏អាចគិតអំពីពរជាច្រើនដែលព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឲ្យយើង។ ម្យ៉ាងទៀត សូមស្រមៃគិតថាជីវិតយើងនឹងខុសគ្នាយ៉ាងណាបើយើងមិនបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ ការធ្វើដូច្នេះអាចជួយយើងឲ្យរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះលោក ហើយដូចអ្នកសរសេរចម្រៀងសរសើរព្រះ យើងនឹងនិយាយថា៖ «រីឯខ្ញុំវិញ ការដែលខ្ញុំចូលទៅជិតព្រះ នោះជាការប្រសើរណាស់»។—ចសព. ៧៣:២៨
១៨. ហេតុអ្វីយើងមិនចាំបាច់ភ័យខ្លាចអំពីថ្ងៃអនាគត?
១៨ យើងអាចប្រឈមមុខដោយជោគជ័យនឹងការពិបាកណាក៏ដោយដែលយើងជួបប្រទះនៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ ដោយសារយើង«បម្រើព្រះដ៏ពិត ជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ»។ (១ថែ. ១:៩) ព្រះរបស់យើងជាបុគ្គលពិតដែលជួយពួកអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ លោកនៅជាមួយអ្នកបម្រើរបស់លោកនៅអតីតកាល ហើយលោកក៏នៅជាមួយយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ ឆាប់ៗខាងមុខ យើងនឹងប្រឈមមុខនឹងគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងដែលមិនធ្លាប់មាននៅផែនដី។ ប៉ុន្តែ យើងនឹងមិននៅតែឯងទេ។ (អេ. ៤១:១០) សូមយើងទាំងអស់គ្នា«មានទំនុកចិត្តទាំងស្រុងថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកជួយខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងមិនខ្លាចឡើយ›»។—ហេ. ១៣:៥, ៦
ចម្រៀងលេខ៣ ព្រះជាកម្លាំង ជាសេចក្ដីសង្ឃឹម និងជាទីពឹងរបស់យើង
