۱-‏۲.‏ یَهُوَه از پرستندگان وفادارش چه دعوتی می‌کند؟‏

 نقش یَهُوَه در زندگی شما چیست؟‏ شاید بگویید که ‹یَهُوَه پدر،‏ خدا و دوست من است.‏› اما لقب‌ها و جایگاه‌های دیگری را می‌توان برای یَهُوَه قائل شد.‏ با این وجود،‏ آیا او را به عنوان میزبان خود می‌دانید؟‏

^۲ داوود پادشاه رابطهٔ دوستی یَهُوَه با پرستندگانش را به رابطهٔ میزبان و مهمان تشبیه کرد.‏ او گفت:‏ «ای یَهُوَه،‏ چه کسی می‌تواند در خیمهٔ تو مهمان شود؟‏» (‏مز ۱۵:‏⁠۱‏)‏ از این آیه یاد می‌گیریم که ما می‌توانیم مهمان یَهُوَه،‏ یعنی دوست او باشیم.‏ واقعاً چه دعوت فوق‌العاده‌ای از طرف یَهُوَه!‏

یَهُوَه می‌خواهد که مهمان او باشیم

۳.‏ اولین مهمان یَهُوَه چه کسی بود و آن‌ها چه احساسی به هم داشتند؟‏

^۳ یَهُوَه قبل از شروع آفرینش تنها بود،‏ اما بعد از مدتی از میزبانی پسر نخست‌زاده‌اش در خیمهٔ خود شادی فراوانی به دست آورد.‏ کتاب مقدّس می‌گوید که عیسی ‹هر روز باعث خوشحالی یَهُوَه می‌شد› و خود او هم همیشه در کنار یَهُوَه «شاد» بود.‏—‏امث ۸:‏⁠۳۰‏.‏

۴.‏ بعدها چه کسان دیگری مهمان یَهُوَه شدند؟‏

^۴ یَهُوَه مدتی بعد مخلوقات روحی دیگری را آفرید و آن‌ها را هم به  خیمهٔ خود دعوت کرد.‏ آن فرشتگان «پسران خدا» خوانده می‌شوند و از بودن در کنار یَهُوَه شادند.‏ (‏ایو ۳۸:‏۷؛‏ دان ۷:‏۱۰‏)‏ برای سالیان سال دوستان یَهُوَه فقط کسانی بودند که با او در آسمان زندگی می‌کردند.‏ بعد از آن یَهُوَه انسان‌ها را بر روی زمین آفرید و آن‌ها هم می‌توانستند مهمان او شوند.‏ برای مثال بعضی از آن مهمانان خَنوخ،‏ نوح،‏ ابراهیم و ایّوب بودند.‏ آن پرستندگان حقیقی به عنوان دوستان خدا،‏ یعنی کسانی که ‹با خدای حقیقی راه می‌رفتند،‏› توصیف شدند.‏—‏پیدا ۵:‏۲۴؛‏ ۶:‏۹؛‏ ایو ۲۹:‏۴؛‏ اشع ۴۱:‏⁠۸‏.‏

۵.‏ از پیشگویی حِزْقیال ۳۷:‏​۲۶،‏ ۲۷ چه یاد می‌گیریم؟‏

^۵ یَهُوَه طی قرن‌ها،‏ دوستانش را دعوت کرده تا مهمان او شوند.‏ ‏(‏حِزْقیال ۳۷:‏​۲۶،‏ ۲۷ خوانده شود.‏)‏ پیشگویی حِزْقیال نشان می‌دهد که خدا حقیقتاً می‌خواهد پرستندگان وفادارش رابطه‌ای گرم و صمیمی با او داشته باشند.‏ یَهُوَه وعده می‌دهد که با آن‌ها ‹پیمان صلح می‌بندد.‏› این پیشگویی به زمانی اشاره می‌کند که کسانی که امید آسمانی و کسانی که امید زمینی دارند،‏ به صورت مجازی در خیمهٔ خدا به عنوان «یک گله» متحد می‌شوند.‏ (‏یو ۱۰:‏۱۶‏)‏ در زمان ما این پیشگویی در حال تحقق است!‏

هر جا که باشیم یَهُوَه به فکر ماست

۶.‏ یک شخص چطور می‌تواند مهمان خیمهٔ یَهُوَه شود و خیمهٔ او کجا قرار دارد؟‏

^۶ در زمان باستان،‏ خیمه جایی بود که شخص در آن استراحت می‌کرد و از باد و باران در امان بود.‏ کسی که در خیمه مهمان بود،‏ می‌دانست که به خوبی از او پذیرایی می‌شود.‏ ما با وقف خود،‏ مهمان خیمهٔ مجازی یَهُوَه می‌شویم.‏ (‏مز ۶۱:‏⁠۴‏)‏ ما آنجا از خوراک روحانی فراوان و دوستی با کسانی که مهمان یَهُوَه هستند لذّت می‌بریم.‏ خیمهٔ مجازی یَهُوَه به مکانی خاص محدود نمی‌شود.‏ شما شاید برای شرکت در یک کنگرهٔ ویژه به کشورهای مختلف سفر کرده و افراد دیگری را که مهمان خیمهٔ خدا هستند،‏ ملاقات کرده باشید.‏ هر جا که خادمان وفادار یَهُوَه باشند،‏ خیمهٔ او آنجاست.‏—‏مکا ۲۱:‏⁠۳‏.‏

۷.‏ چرا می‌توانیم بگوییم خادمان وفادار یَهُوَه که مرده‌اند،‏ هنوز مهمان خیمهٔ یَهُوَه هستند؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۷ در مورد خادمان وفاداری که مرده‌اند،‏ چه می‌توان گفت؟‏ آیا می‌توان گفت که آن‌ها هنوز مهمان خیمهٔ یَهُوَه هستند؟‏ بله.‏ دلیل آن چیست؟‏ چون آن‌ها در  حافظهٔ یَهُوَه هنوز زنده‌اند.‏ عیسی گفت:‏ «دربارهٔ رستاخیز مردگان،‏ حتی موسی هم در گزارش مربوط به بوتهٔ خار مشخص کرد که یَهُوَه ‹خدای ابراهیم،‏ خدای اسحاق و خدای یعقوب› است.‏ او خدای مردگان نیست،‏ بلکه خدای زندگان است،‏ چون همهٔ آن‌ها از دید او زنده‌اند.‏»—‏لو ۲۰:‏​۳۷،‏ ۳۸‏.‏

برکات و انتظارات یَهُوَه

۸.‏ مهمانان یَهُوَه چطور از بودن در خیمهٔ او فایده می‌برند؟‏

^۸ همان طور که یک خیمه محافظی در برابر باد و باران و محلی برای استراحت است،‏ خیمهٔ یَهُوَه مهمانانش را در برابر صدمات روحانی محافظت کرده و به آن‌ها امید واقعی می‌دهد.‏ وقتی ما به یَهُوَه نزدیک می‌مانیم،‏ شیطان نمی‌تواند به ما صدمهٔ دائمی وارد کند.‏ (‏مز ۳۱:‏۲۳؛‏ ۱یو ۳:‏⁠۸‏)‏ یَهُوَه در دنیای جدید دوستان وفادارش را نه تنها از آسیب‌های روحانی،‏ بلکه از مرگ هم محافظت خواهد کرد.‏—‏مکا ۲۱:‏⁠۴‏.‏

۹.‏ یَهُوَه از مهمانانش چه انتظاراتی دارد؟‏

^۹ واقعاً چه افتخار بزرگی که مهمان خیمهٔ یَهُوَه باشیم و از داشتن رابطه‌ای شخصی و ماندگار با او لذّت ببریم.‏ اگر بخواهیم همیشه مهمان یَهُوَه باشیم،‏ باید چه کار کنیم؟‏ اگر به خانهٔ کسی دعوت شویم،‏ می‌خواهیم توقعاتی را که از ما دارد بدانیم.‏ مثلاً شاید از ما بخواهد که قبل از داخل شدن به خانه کفش‌هایمان را از پا در آوریم؛‏ ما با کمال میل این کار را می‌کنیم.‏ به طور مشابه ما می‌خواهیم بدانیم که یَهُوَه از مهمانان خیمهٔ خود چه انتظاراتی دارد.‏ محبت ما به یَهُوَه به ما انگیزه می‌دهد که ‹در همهٔ کارهایمان او را خوشحال کنیم.‏› (‏کول ۱:‏۱۰‏)‏ ما یَهُوَه را دوست خود می‌دانیم و در عین حال به عنوان خدا و پدرمان برایش احترام قائلیم.‏ (‏مز ۲۵:‏۱۴‏)‏ ما باید همیشه جایگاه یَهُوَه را در نظر داشته باشیم و حرمت او را حفظ کنیم.‏ احترام عمیق به یَهُوَه باعث می‌شود از کارهایی که او را می‌رنجاند دوری کنیم.‏ مسلّماً می‌خواهیم ‹در حضور خدایمان فروتن باشیم.‏›—‏میکا ۶:‏⁠۸‏.‏

یَهُوَه بین اسرائیلیان تبعیض قائل نمی‌شد

۱۰-‏۱۱.‏ برخورد یَهُوَه با اسرائیلیان در بیابان سینا،‏ چطور نشان می‌دهد که او تبعیض قائل نمی‌شود؟‏

^۱۰ یَهُوَه در رفتار با مهمانانش تبعیض قائل نمی‌شود.‏ (‏روم ۲:‏۱۱‏)‏ ما می‌توانیم از رفتار عادلانهٔ یَهُوَه با اسرائیلیان در بیابان سینا درس‌هایی بیاموزیم.‏

^۱۱ بعد از آزادی اسرائیلیان از اسارت در مصر،‏ یَهُوَه کاهنانی را برای خدمت در خیمهٔ مقدّس منصوب کرد.‏ لاویان انتخاب شدند تا به کارهای دیگر خیمهٔ یَهُوَه رسیدگی کنند.‏ آیا یَهُوَه به کسانی که در آن خیمه خدمت می‌کردند یا در نزدیکی آن چادر زده بودند،‏ توجه خاصّی نشان می‌داد؟‏ نه.‏ یَهُوَه تبعیض قائل نمی‌شود.‏

۱۲.‏ یَهُوَه به عنوان میزبان قومش،‏ چطور نشان داد که تبعیض قائل نمی‌شود؟‏ (‏خروج ۴۰:‏۳۸‏)‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۲ هر اسرائیلی بدون توجه به مسئولیت یا فاصلهٔ چادرش از خیمهٔ مقدّس،‏ می‌توانست رابطهٔ نزدیکی با یَهُوَه داشته باشد.‏ یَهُوَه اطمینان حاصل کرد که تمام قوم می‌توانند ابر یا ستون آتشی را که بالای خیمه قرار داشت،‏ ببینند.‏ ‏(‏خروج ۴۰:‏۳۸ خوانده شود.‏)‏ وقتی آن ابر به محل جدیدی جابه‌جا می‌شد،‏ حتی از دورترین چادر قابل مشاهده بود.‏ آن وقت همه با هم وسایل و چادرهای خود را جمع می‌کردند و راه می‌افتادند.‏ (‏اعد ۹:‏​۱۵-‏۲۳‏)‏ همچنین تمام قوم صدای  بلند و مشخص دو شیپور نقره‌ای را که برای اعلام جابه‌جایی بود،‏ می‌شنیدند.‏ (‏اعد ۱۰:‏⁠۲‏)‏ واضح است که نزدیکی محل زندگی شخص به خیمهٔ مقدّس،‏ به این معنا نبود که او از رابطهٔ نزدیک‌تری با یَهُوَه برخوردار است.‏ همه در قوم یَهُوَه می‌توانستند مهمان او باشند و از هدایت و حفاظت او برخوردار شوند.‏ امروزه هم بدون توجه به اینکه کجا زندگی می‌کنیم،‏ می‌توانیم از مراقبت و محافظت پرمهر یَهُوَه برخوردار شویم.‏

یَهُوَه امروزه تبعیض قائل نمی‌شود

۱۳.‏ یَهُوَه امروزه چطور نشان می‌دهد که تبعیض قائل نمی‌شود؟‏

^۱۳ امروزه بعضی از خادمان یَهُوَه در نزدیکی شعبهٔ مرکزی یا یکی دیگر از شعبه‌های شاهدان یَهُوَه زندگی می‌کنند.‏ عدهٔ دیگری در این شعبه‌ها مشغول به خدمت هستند.‏ این افراد می‌توانند در فعالیت‌های مختلفی که در آنجا انجام می‌شود شرکت کنند و با برادران مسئول معاشرت نزدیک داشته باشند.‏ علاوه بر این،‏ عده‌ای به عنوان سرپرست حوزه یا به شکل‌های دیگری به خدمت تمام‌وقت ویژه مشغولند.‏ اگر شما در میان چنین کسانی نیستید،‏ می‌توانید مطمئن باشید که هنوز مهمان یَهُوَه هستید،‏ چون او همهٔ خادمانش را دوست دارد و به فکر آن‌هاست.‏ (‏۱پطر ۵:‏⁠۷‏)‏ او برای تمام قومش غذای روحانی،‏ هدایت و حفاظتی را که نیاز دارند فراهم می‌کند.‏

۱۴.‏ به نمونهٔ دیگری که نشان می‌دهد یَهُوَه تبعیض قائل نمی‌شود،‏ اشاره کنید.‏

^۱۴ یَهُوَه امروزه کلامش را در اختیار مردم سراسر دنیا قرار داده است.‏ او به این شکل نشان می‌دهد که تبعیض قائل نمی‌شود.‏ نوشته‌های اصلی کتاب مقدّس به سه زبان عبری،‏ آرامی و یونانی بود.‏ آیا کسانی که کتاب مقدّس را به این سه زبان اصلی می‌خوانند،‏  رابطهٔ نزدیک‌تری با یَهُوَه دارند؟‏ مسلّماً نه.‏—‏مت ۱۱:‏⁠۲۵‏.‏

۱۵.‏ چه چیزی نشان می‌دهد که یَهُوَه تبعیض قائل نمی‌شود؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۵ رضایت یَهُوَه از ما به داشتن تحصیلات بالا یا تسلّط بر زبان‌های اصلی کتاب مقدّس بستگی ندارد.‏ یَهُوَه بدون توجه به تحصیلات،‏ حکمت خود را در اختیار مردم تمام دنیا قرار می‌دهد.‏ کلام خدا به هزاران زبان ترجمه شده است.‏ پس مردم سراسر دنیا می‌توانند از تعلیم او فایده برده و یاد بگیرند که چطور دوست او شوند.‏—‏۲تیمو ۳:‏​۱۶،‏ ۱۷‏.‏

همواره «مورد قبول» یَهُوَه باشید

۱۶.‏ ما چطور می‌توانیم طبق اعمال ۱۰:‏​۳۴،‏ ۳۵ مهمان یَهُوَه باشیم؟‏

^۱۶ افتخار فوق‌العاده‌ای است که به عنوان مهمان در خیمهٔ یَهُوَه باشیم.‏ خدا مهربان‌ترین،‏ پرمحبت‌ترین و مهمان‌نوازترین میزبان است.‏ علاوه بر این،‏ او تبعیض قائل نمی‌شود و همه را صرف‌نظر از محل زندگی،‏ پیشینه،‏ تحصیلات،‏ نژاد،‏ ملیت،‏ جنسیت یا سنشان دعوت می‌کند.‏ با این حال،‏ یَهُوَه تنها کسانی را به عنوان مهمان قبول می‌کند که معیارهایش را رعایت می‌کنند.‏—‏اعمال ۱۰:‏​۳۴،‏ ۳۵ خوانده شود.‏

۱۷.‏ در مقالهٔ بعد به بررسی چه موضوعی می‌پردازیم؟‏

^۱۷ داوود در مزمور ۱۵:‏​۱‏،‏ این سؤال را مطرح کرد:‏ «ای یَهُوَه،‏ چه کسی می‌تواند در خیمهٔ تو مهمان شود؟‏ چه کسی می‌تواند در کوه مقدّست ساکن شود؟‏» این مزمورنویس با الهام خدا به این سؤال جواب داد.‏ مقالهٔ بعد توضیح خواهد داد که چطور می‌توانیم مورد قبول یَهُوَه و دوست او باقی بمانیم.‏