၁၉၀၇ ခုနှစ်တုန်းက ပနားမားတူးမြောင်းမှာ ဝီလျံ အလုပ်လုပ်ခဲ့တယ်။ လမ်းထောင့်တစ်ခုမှာ အဲဒီအချိန်တုန်းက ကျမ်းစာကျောင်းသားလို့ခေါ်တဲ့ ယေဟောဝါသက်သေဖြစ်တဲ့ အိုင်ဇိုင်းယ ရစ်ချက်ရဲ့ ဟောပြောချက်ကို ကြားခဲ့ရတယ်။ ရစ်ချက်ရဲ့ဟောပြောချက်က ဘုရားသခင့်ရည်ရွယ်ချက်တွေကို ရှင်းပြတဲ့ “ခေတ်ကာလများရဲ့အချိန်ဇယား” ပေါ် အခြေခံထားတယ်။ ဝီလျံဟာ အမှန်တရားကို ချက်ချင်းလက်ခံခဲ့တယ်၊ ဂျမေကာကိုပြန်သွားပြီး သူ့အမေနဲ့ညီမကို အဲဒီအကြောင်း ပြန်ပြောခဲ့တယ်။ အချိန်တန်တော့ သူတို့လည်း ကျမ်းစာကျောင်းသားတွေဖြစ်လာတယ်။

ညီအစ်ကိုဘရောင်းဟာ အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ပနားမားနိုင်ငံ၊ ပနားမားမြို့မှာ အမှုဆောင်ခဲ့တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ လှည့်လည်ဟောပြောပွဲအတွက် ပနားမားကိုရောက်နေတဲ့ ကျမ်းစာကျောင်းသားတွေရဲ့ နယ်လှည့်ကိုယ်စားလှယ် အီဗန်ဒါ ဂျေ ကားဝပ်နဲ့တွေ့တယ်။ ကားဝပ်ဟာ အားရှိပါးရှိ ဟောပြောတတ်သူဖြစ်တယ်၊ လူတွေက သူဟောပြောတာကို နားထောင်ဖို့ စုရုံးလာကြတယ်။ ဝီလျံဟာ အမှန်တရားမှာ ထက်သန်တယ်ဆိုတာကို သူသိမြင်ခဲ့ပြီး ထရီနီဒက်နိုင်ငံမှာ လှည့်လည်ဟောပြောတဲ့အခါ သူနဲ့လိုက်ခဲ့ဖို့ ဖိတ်ခေါ်လိုက်တယ်။

 နောက်ထပ်ဆယ်နှစ်ကျော်လောက်အထိ ဝီလျံဟာ အနောက်အင်းဒီးစ်တစ်ခွင် လှည့်လည်ပြီး ရှေ့ဆောင်လုပ်တယ်၊ အုပ်စုငယ်လေးတွေကို အားပေးခဲ့တယ်။ ၁၉၂၀ ခုနှစ်မှာ အန်တိုးညားနဲ့ လက်ထပ်ခဲ့တယ်။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး နှစ်ရက်အကြာမှာ ဝီလျံနဲ့ အန်တိုးညားဟာ လီဝပ်ကျွန်းမှာရှိတဲ့ မွန်စရက်ကျွန်းငယ်လေးကို သင်္ဘောနဲ့သွားခဲ့ကြတယ်။ သူတို့နဲ့အတူ အပိုင်းလေးပိုင်းပါတဲ့ “ဖန်ဆင်းခြင်း ဓာတ်ပုံပြဇာတ်” ရုပ်ရှင်နဲ့ ကျမ်းစာပေါ်အခြေခံတဲ့ ဆလိုက်တင်ဆက်မှုကိုလည်း ယူသွားတယ်။ သူတို့ဟာ ဘာဘေဒိုးစ်၊ ဒိုမီနီကာနဲ့ ဂရနေးဒါကျွန်းတွေမှာလည်း ဟောပြောခဲ့ကြတယ်။ ယေဟောဝါရဲ့အမှုတော်ကိုဆောင်ရင်း ပျော်စရာကောင်းတဲ့ ပျားရည်ဆမ်းခရီး ထွက်ခဲ့ကြတယ်။

နှစ်နှစ်ကြာပြီးနောက်မှာ အဲဒီအချိန်တုန်းက ယေဟောဝါလူမျိုးရဲ့လုပ်ငန်းကို ကြီးကြပ်နေတဲ့ ဂျိုးဇက် အက်ဖ် ရပ်သဖော့ဒ်ဆီကို ဝီလျံ ဒီလိုစာရေးခဲ့တယ်– “ကျွန်တော်ဟာ ယေဟောဝါရဲ့အကူအညီနဲ့ ကရစ်ဘီယန်ကျွန်းတွေတစ်လျှောက်မှာ ဟောပြောခဲ့ပြီး လူအများကြီးကို တပည့်ဖြစ်အောင် လုပ်ခဲ့ပြီးပြီ။ အဲဒီကို ထပ်သွားရမလား။” ရက်အနည်းငယ်အတွင်းမှာပဲ ညီအစ်ကိုရပ်သဖော့ဒ်က “ခင်ဗျား မိန်းမနဲ့ သမီးကိုခေါ်ပြီး အနောက်အာဖရိကမှာရှိတဲ့ ဆီအဲရာလီယွန်ကို သွားပါ” လို့ စာပြန်လိုက်တယ်။

ရုံးမှာထိုင်ပြီးအလုပ်လုပ်ရတာကို မကြိုက်တဲ့ ညီအစ်ကိုဘရောင်းဟာ ၂၇ နှစ်လုံးလုံး အနောက်အာဖရိကမှာ သူ့မိသားစုနဲ့အတူ အမှုဆောင်ခဲ့တယ်။ သူက ကျမ်းစာကို အလေးပေးဖော်ပြတဲ့အတွက် လူတွေက သူ့ကို “ကျမ်းစာ” ဘရောင်းလို့ခေါ်ကြတယ်။

၁၉၅၀ ခုနှစ်၊ အသက် ၇၁ နှစ်ရှိတဲ့အခါ ဝီလျံနဲ့ သူ့မိန်းမဟာ ဂျမေကာကို ပြန်သွားပြီး ရှေ့ဆောင်လုပ်ခဲ့တယ်။ ၁၉၆၇ ခုနှစ်မှာ သူ့ရဲ့မြေကြီးအသက်တာ ကုန်ဆုံးချိန်အထိ ရှေ့ဆောင်လုပ်ခဲ့တယ်။ ရှေ့ဆောင်လုပ်ငန်းကို သူ တကယ်မြတ်နိုးခဲ့တယ်။ ရှေ့ဆောင်လုပ်ငန်းဟာ လူတစ်ယောက် ရရှိနိုင်တဲ့ အထူးမြတ်ဆုံး အခွင့်အရေးတစ်ခုလို့ သူခံယူခဲ့တယ်။