Olaylar durulunca kardeşler harap durumdaki evlerine geri döndü. Özellikle Sierra Leone’nin batısında, savaş sırasında dağılmış olan cemaatler yeniden faaliyet göstermeye başladı. Bir bölgede hizmet eden özel öncüler şunları anlattı: “İlk ibadetimize 16 kişi katıldı, sonrakine 36, bir sonrakine 56 ve Anma Yemeğine de 77 kişi katıldı. Çok mutluyduk!” Dokuz yeni cemaat kuruldu, böylece toplam cemaat sayısı 24’e ulaştı. Gilead mezunu 10 görevli vaizin gelişi duyuru işine hız kazandırdı. 2004’te Anma Yemeğine 7.594 kişi katıldı; bu sayı toplam müjdeci sayısının beş katından fazlaydı. Benzer bir artış Gine’de de görüldü.

Yönetim Kurulu evlerine dönen sığınmacıların ihtiyaçlarının karşılanması için acilen parasal yardım sağladı (Yak. 2:15, 16). Gönüllülerden oluşan gezici yardım ekipleri, Koindu’daki 12 İbadet Salonunu ve bir Kongre Salonunu ihtiyaca göre yeniden inşa etti veya onardı. Ayrıca evleri yıkılan kardeşlerin kalması için kerpiçten 42 ev inşa ettiler. 70 yaşında dul bir hemşire, çatısı sac oluklu yeni evinin önünde sevinç gözyaşlarıyla haykırdı: “Yehova’ya şükrolsun! Yehova’ya şükrolsun! Kardeşler çok teşekkür ederim!”

Ayrıca Büro, kısıtlı olanaklara sahip ülkeler için tahsis edilen fondan yararlanarak İbadet Salonları inşa etmeye başladı. Batı Bo cemaatinde ihtiyar ve öncü olarak hizmet eden Saidu Juanah şunları anlatıyor: “Bir hemşire bana şöyle dedi: ‘Eğer bir gün yeni bir İbadet Salonumuz olacağını duyarsam, zıplayıp el çırpacağım.’  Gerçekten de, yeni bir salonumuz olacağını ilan ettiğimde bu hemşire yerinden sıçradı, alkış tutarak ve ayaklarını birbirine vurarak dans etmeye başladı!”

2010’da Waterloo cemaati yeni bir İbadet Salonunu Yehova’nın hizmetine adadı. Burası aynı zamanda 800 kişilik bir Kongre Salonu olarak da kullanılabilecekti. Salonun arsasının satın alınacağı gün, başka biri arsa sahibi bayana daha yüksek bir fiyat teklif etmişti. Bayan şunu söyledi: “Toprağımın ticari amaçlarla kullanılmasındansa, buraya bir ibadet salonu inşa edilmesini tercih ederim.”

Kısıtlı olanaklara sahip ülkeler için başlatılan inşa programı sayesinde Sierra Leone’de 17 ve Gine’de 6 İbadet Salonu inşa edildi. Sade ve saygın bir görünüme sahip olan bu İbadet Salonları daha fazla insanın ibadetlere katılmasını sağladı.

Duyuru işine katılanların sayısı arttığından, Büro az çalışılmış sahalar için iki aylık özel bir duyuru faaliyeti başlattı. Müjdeciler yaklaşık 15.000 kitap dağıttı ve güzel tecrübeler yaşadı. Bazı insanlar Yehova’nın Şahitlerinin kendi kasabalarında da cemaat kurup kurmayacağını merak ediyordu. Sonuç olarak bu yerlerde iki cemaat kuruldu. Kardeşler ücra bir köyde, savaş yüzünden evini terk etmek zorunda kalmış ve teşkilatla bağlantısını kaybetmiş iki hemşireye rastladı. Hemen orada ibadetler düzenlemeye ve birkaç kişiyle Kutsal Kitabı incelemeye başladılar.

2009’da Büro, Gine ormanlarının derinliklerindeki bir köyde bazı insanların kendilerini Yehova’nın Şahidi olarak tanıttığını öğrendi. Oraya birkaç kardeş gönderdiklerinde durumu anladılar. Yaşlı bir birader emekli  olduktan sonra köyüne geri dönmüştü ve ölmeden önce oradaki bazı kişilerle Kutsal Kitabı incelemişti. İnceleme yapan kişilerden biri Yehova’ya iman etti ve Kutsal Kitaptaki bilgileri başkalarıyla paylaşmaya, birader öldükten sonra da onun yayınlarıyla ibadetler düzenlemeye başlamıştı. Bir müjdeci köydeki bu grupla tesadüfen karşılaştığında ibadetleri 20 yıldır yaptıklarını öğrendi. Büro hemen bu gruba ruhen destek olacak kardeşler gönderdi. 2012’de bu köyde yapılan Anma Yemeğine 172 kişi katıldı.

Geçtiğimiz yıllarda bulunan ‘kayıp koyunların’ sayısında artış oldu. Onlar cemaatten uzaklaşmış ya da çıkarılmış kişilerdi. Müsrif oğula benzeyen bu kişiler köklü değişiklikler yaparak hakikate geri döndü. Cemaatteki kardeşler de onlara sevgiyle kucak açtı (Luka 15:11-24).

Elçi Pavlus iyi haberi duyururken ‘her tür insanla her şey olmuştu’ (1. Kor. 9:22, 23). Benzer şekilde Sierra Leone ve Gine’deki Şahitler de sunuşlarını sahaya göre uyarlıyor. İki ülkede de nüfusun büyük kısmı Müslümanlardan oluşuyor. Şimdi bazı müjdecilerin bu kişilere iyi haberi duyururken nasıl mantık yürüttüğüne bakalım.

Eskiden bir Müslüman olan Saidu Juanah şunları anlatıyor: “Müslümanlar Âdem’in çamurdan yaratıldığına, fakat başlangıçta gökte bulunan bir cennette yaşadığına inanır. Onların gerçekleri kavramasına yardımcı olmak için şöyle bir soru soruyorum: ‘Çamurun kaynağı nedir?’

‘Toprak’ diye yanıtlıyorlar, sonra sohbetimiz şöyle devam ediyor:

 ‘O zaman Âdem nerede yaratılmış olmalı?’

‘Yeryüzünde.’

Konuyu daha da netleştirmek için Başlangıç 1:27, 28’i okuyup şöyle soruyorum: ‘Gökteki varlıkların çocukları olur mu?’

‘Hayır. Meleklerin cinsiyeti yoktur.’

‘Peki Tanrı Âdem ve Havva’ya çocuk sahibi olmalarını söylediğinde onlar nerede olmalıydı?’

‘Yeryüzünde.’

‘O halde Tanrı cenneti yeniden yaptığında bunun nerede olmasını beklemeliyiz?’

‘Burada, yeryüzünde.’

Kutsal Yazılardan kanıtlar göstererek yaptığım böyle sohbetler sayesinde birçok samimi yürekli Müslümanın hakikati dinlemesine ve yayınlarımızı okumasına yardım edebildim.”

Bir imam olmak isteyen Momoh’nun yaşadıklarına bakalım. Şahitler ona Kutsal Yazılardan kanıtlar gösterdiğinde Momoh daha fazla bilgi almak istedi. Çevre ibadetinin bir kısmına katıldı ve duydukları çok hoşuna gitti. Dört gün sonra karısı Ramatu ve beş çocuğuyla birlikte Anma Yemeğine katıldı. Sonra da Kutsal Kitabı ciddi şekilde incelemeye başladı. Birkaç kez inceleme yaptıktan sonra dükkânında sigara satmayı bıraktı. Müşterilerine sigaranın zararlı olduğunu ve Tanrı’nın bunu onaylamadığını söylüyordu. Ayrıca dükkânında karısı ve çocuklarıyla birlikte Kutsal Kitabı incelemeye başladı. Ailece tetkik yaptıkları sırada müşteri gelirse, yaptıkları incelemenin ailesi için çok önemli olduğunu söylüyor ve oturup beklemelerini rica ediyordu. Momoh ve Ramatu evliliklerini yasallaştırınca, ailelerinden yoğun muhalefet görmeye başladılar. Fakat onlar  akrabalarına cesurca şahitlikte bulundu. İyi davranışlarından dolayı zamanla akrabaları onlara saygı duymaya başladı. Momoh 2008’de, Ramatu da 2011’de vaftiz edildi.

Yehova’nın toplumu Tanrı’nın ahlak standartlarına her zaman cesaretle bağlı kalır. Bunun kapsamına Tanrı’nın kanla ilgili görüşüne uygun yaşamak da girer (Elçi. 15:29). Onların bu tutumu sayesinde Sierra Leone ve Gine’de, giderek daha çok tıp uzmanı görüşlerimize saygı duymaya başladı.

1978 yılında kardeşler Jehovah’s Witnesses and the Question of Blood (Yehova’nın Şahitleri ve Kan)  kitapçığını Sierra Leone’deki doktorlara, hemşirelere, hastane yöneticilerine, avukatlara ve hâkimlere dağıttılar. Bundan kısa süre sonra, doğum yapmak üzere olan bir hemşiremizde iç kanama başladı, fakat doktorlar ona kansız tedavi uygulamayı reddetti. Bununla birlikte, bir doktor yayınımızdaki bilgilendirici ve mantıklı açıklamaları okuduğu için ona yardımcı olmayı kabul etti. Hemşirenin sağlıklı bir bebeği oldu ve kendisi de tamamen iyileşti.

1991 yılında Kenema Hastanesinde bir cerrah olarak çalışan Dr. Bashiru Koroma Kan Hayatınızı Nasıl Kurtarabilir? kitapçığını okudu. Okuduklarından etkilendiği için Kutsal Kitabı incelemeye ve ibadetlere katılmaya başladı. Bir süre sonra, Yehova’nın Şahidi olan dokuz yaşındaki bir çocuk kaza geçirdi ve dalağı yırtıldı. Doktorlar onu kansız ameliyat etmeyi kabul etmedi ve anne babasına, “Çocuğunuzu eve götürün, orada ölsün!” dedi. Bunun üzerine anne babası onu Dr. Bashiru’ya götürdü ve çocuk başarılı bir ameliyat geçirdi.

Dr. Bashiru kısa süre içinde, kansız tedaviyi kararlı şekilde savunan bir birader oldu. Diğer doktorlar bu tavrından dolayı onu dışlasa da, Bashiru biraderin hastalarına uyguladığı tedaviler her zaman başarılı sonuç verdi. Zamanla meslektaşlarından bazıları zor ameliyatlar için ondan yardım istemeye başladı.

Freetown bürosundaki Hastane Bilgi Masası, 1994’ten itibaren Sierra Leone ve Gine’de Hastane İrtibat Heyetleri kurmaya başladı. Bu heyetler hastalanan birçok Şahide sevgi dolu bir şekilde destek oluyor ve tıp alanındaki birçok uzmanı kansız tedavi konusunda ikna ediyor.