DUHA ka semana pa lang ako sa Sierra Leone, nabihag na ako sa katahom sini. Nagdayaw gid ako nga daw nagahayunhayon lang ang mga tawo bisan pa mabug-at ang ila ginatus-on. Ang mga kabataan nagahinampang kag nagasinaot sa mga dalan, nga ginadunganan sang pagpamalakpak kag paglagpuk-lagpok sang ila mga tiil. Mabatian ang lainlain nga musika. Madamo ka sing makita nga kolor. Kasadya gid sang palibot!

Pero ang nanamian ko gid diri amo ang pagbantala. Kilala ang mga taga-Sierra Leone nga maabiabihon sa mga bisita. Ginatahod nila ang Biblia kag ginapamatian ang mensahe sini. Masami ginapasulod nila ako sa ila puluy-an. Ang iban gani nagadul-ong pa asta sa karsada kon maghalin na ako. Natabunan sining matahom nga mga kinaiya ang diutay nga mga kabudlayan, pareho sa kakulang sing tubig kag elektrisidad.

Bangod wala ako sing bana, ang mga tawo nagapamangkot kon nasubuan man ako. Ang matuod, bangod masako ako sa hilikuton wala na ako sing tion nga magpangasubo. May katuyuan gid ang akon kabuhi.