Καθώς ο Γουίλιαμ Νούσι προσαρμοζόταν στο διορισμό του, παρατήρησε ότι ορισμένοι ευαγγελιζόμενοι δεν τηρούσαν τον κανόνα του Ιεχωβά για το γάμο. Κάποια ζευγάρια σύναπταν εθιμικούς γάμους, ζώντας μαζί ως σύζυγοι χωρίς να έχουν καταχωρίσει την ένωσή τους στις αρμόδιες αρχές. Άλλα ακολουθούσαν το τοπικό έθιμο το οποίο υπαγόρευε την αναβολή του γάμου μέχρις ότου η γυναίκα έμενε έγκυος, διασφαλίζοντας έτσι ότι η ένωσή τους θα ήταν γόνιμη.

Ως εκ τούτου, το Μάιο του 1953, το γραφείο τμήματος έγραψε σε κάθε εκκλησία και εξήγησε ξεκάθαρα το Γραφικό κανόνα για το γάμο. (Γέν. 2:24· Ρωμ. 13:1· Εβρ. 13:4) Δόθηκε χρόνος στα ζευγάρια να καταχωρίσουν το γάμο τους. Αν δεν το έκαναν αυτό, θα απομακρύνονταν από την εκκλησία.—1 Κορ. 5:11, 13.

Οι περισσότεροι ευαγγελιζόμενοι χάρηκαν πολύ με αυτή την εκλέπτυνση. Ωστόσο, κάποιοι εκδήλωναν ανεκτικό και ανεξάρτητο πνεύμα. Οι μισοί και πλέον ευαγγελιζόμενοι σε δύο εκκλησίες διέκοψαν την επαφή τους με την οργάνωση του Ιεχωβά. Όσοι όμως παρέμειναν όσιοι αύξησαν τη δράση τους, κάτι που αποδείκνυε ολοφάνερα ότι ο Ιεχωβά τούς ευλογούσε.

Έπειτα από μεγάλη προσπάθεια των αδελφών, η Αίθουσα Βασιλείας του Φρίταουν αναγνωρίστηκε ως κατάλληλος χώρος  για την τέλεση γάμων. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1954, οι αδελφοί έκαναν την πρώτη επίσημη γαμήλια τελετή. Αργότερα, η κυβέρνηση εξουσιοδότησε αδελφούς με τα κατάλληλα προσόντα να τελούν γάμους σε εφτά περιφέρειες σε όλη τη χώρα. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα σε περισσότερα ενδιαφερόμενα άτομα να νομιμοποιήσουν το γάμο τους και να αποκτήσουν τα προσόντα ως διαγγελείς των καλών νέων.

 Πολλά ενδιαφερόμενα άτομα που ήταν πολύγαμα έκαναν επίσης βήματα για να συμμορφωθούν με τους κανόνες του Θεού. Ο Σάμιουελ Κούπερ, ο οποίος τώρα ζει στο Μπόντε, αφηγείται: «Το 1957, άρχισα να παρακολουθώ τις συναθροίσεις μαζί με τις δύο συζύγους μου και λίγο αργότερα γράφτηκα στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας. Κάποια μέρα, μου ανατέθηκε μια ομιλία με θέμα το Χριστιανικό γάμο. Καθώς έκανα έρευνα για την ομιλία, αντιλήφθηκα ότι έπρεπε να αποδεσμεύσω τη δεύτερη σύζυγό μου. Όταν το είπα στους συγγενείς μου, όλοι μου εναντιώθηκαν. Η δεύτερη σύζυγός μου μού είχε γεννήσει ένα παιδί, ενώ η πρώτη μου σύζυγος ήταν στείρα. Αλλά είχα πάρει την απόφαση να τηρήσω τις Γραφικές αρχές. Προς μεγάλη μου έκπληξη, όταν η δεύτερη σύζυγός μου επέστρεψε στην οικογένειά της, η πρώτη μου σύζυγος άρχισε να κάνει παιδιά. Τώρα έχω πέντε παιδιά από τη σύζυγό μου που κάποτε ήταν στείρα».

Όταν ένας άλλος ενδιαφερόμενος, ο Ονορέι Καμάνο, ο οποίος ζούσε κοντά στα σύνορα με τη Γουινέα, αποδέσμευσε τις δύο νεότερες από τις τρεις συζύγους του, η πρώτη του σύζυγος εκτίμησε τη στάση του και άρχισε να παίρνει την αλήθεια πιο σοβαρά. Μία από τις νεότερες συζύγους του, μολονότι απογοητεύτηκε που την αποδέσμευσε, θαύμασε και εκείνη το μεγάλο του σεβασμό για τις Γραφικές αρχές. Ζήτησε Γραφική μελέτη και αργότερα αφιέρωσε τη ζωή της στον Ιεχωβά.

Σήμερα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πολύ γνωστοί σε όλη τη Σιέρα Λεόνε και τη Γουινέα ως ένας λαός που τιμάει το γάμο. Η γαμήλια πιστότητα που δείχνουν στολίζει τις διδασκαλίες του Θεού και τον αινεί ως τον Πρωτουργό της γαμήλιας διευθέτησης.—Ματθ. 19:4-6· Τίτο 2:10.

Το 1956, δύο ακόμη απόφοιτοι της Γαλαάδ, ο Τσαρλς και η Ρίβα Τσάπελ, έφτασαν στο Φρίταουν. Καθ’ οδόν προς τον ιεραποστολικό οίκο, ξαφνιάστηκαν όταν είδαν μια μεγάλη πινακίδα που διαφήμιζε κάποια Γραφική διάλεξη στο Γουίλμπερφορς Μεμόριαλ Χολ. «Ο διαφημιζόμενος ομιλητής ήταν ο C.N.D. Jones (Τζόουνς)», λέει ο Τσαρλς, «ένας εκπρόσωπος της “Εκκλησίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά”».

Ο Τζόουνς, ο οποίος ισχυριζόταν ότι ήταν χρισμένος, ηγούνταν μιας ομάδας που είχε αποσχιστεί από την εκκλησία στο Φρίταουν αρκετά χρόνια νωρίτερα. Η ομάδα του διατεινόταν ότι ήταν «αληθινοί» μάρτυρες του Ιεχωβά και αποκαλούσαν τους ιεραποστόλους και όσους ήταν όσιοι στους εκπροσώπους της οργάνωσης «απατεώνες» και «καουμπόιδες της Γαλαάδ».

Η κατάσταση κλιμακώθηκε όταν ο Τζόουνς και κάποιοι από τους υποστηρικτές του αποκόπηκαν. «Αυτή η ανακοίνωση συγκλόνισε μερικούς αδελφούς οι οποίοι τάσσονταν υπέρ της ανοχής απέναντι στους διαφωνούντες», λέει ο αδελφός Τσάπελ. «Ορισμένοι εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους δημόσια. Αυτοί και άλλοι συνέχισαν να συναναστρέφονται με τους στασιαστές και προσπαθούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα στις συναθροίσεις και στις διευθετήσεις για υπηρεσία αγρού. Οι δυσαρεστημένοι κάθονταν μαζί στις συναθροίσεις σε έναν χώρο που τον αποκαλούσαν σειρά των διαφωνούντων. Οι περισσότεροι τελικά απομακρύνθηκαν από την αλήθεια. Αλλά κάποιοι ανέκτησαν την πνευματική τους ισορροπία και έγιναν ζηλωτές ευαγγελιζόμενοι».

Η όσια στάση της πλειονότητας άφησε ανοιχτό το δρόμο για την ελεύθερη ροή του πνεύματος του Θεού. Όταν ο επίσκοπος ζώνης, ο Χάρι Άρνοτ, επισκέφτηκε το Φρίταουν τον επόμενο χρόνο, ανέφερε: «Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη αύξηση που είχαμε στη Σιέρα Λεόνε έπειτα από κάποια χρόνια. Έχουμε λοιπόν βάσιμο λόγο να είμαστε αισιόδοξοι για μελλοντική πρόοδο».

Λίγο μετά την επίσκεψη του αδελφού Άρνοτ, ο Τσαρλς Τσάπελ έλαβε μια επιστολή από κάποιον αδελφό στη γειτονική Λιβερία. Ο αδελφός ήθελε να αρχίσει να κηρύττει στους συγγενείς του στη Σιέρα Λεόνε. Ανήκε στη φυλή Κίσι, η οποία κατοικούσε στους δασόφυτους λόφους και στις πεδιάδες που βρίσκονται στα σύνορα της Σιέρα Λεόνε με τη Λιβερία και τη Γουινέα. Φαινόταν ότι πολλά άτομα που μιλούσαν την κίσι ήθελαν να καταλάβουν την Αγία Γραφή.

Εφόσον οι περισσότεροι Κίσι δεν ήξεραν ούτε να διαβάζουν ούτε να γράφουν, διευθετήθηκαν στο Κοϊντού μαθήματα ανάγνωσης και γραφής προκειμένου να διδαχτούν βασικές Βιβλικές αλήθειες. Αυτά τα μαθήματα προσέλκυσαν εκατοντάδες σπουδαστές. «Σύντομα ο όμιλος είχε 5 καινούριους ευαγγελιζομένους, έπειτα 10, έπειτα 15, έπειτα 20», αφηγείται ο Τσαρλς. «Τα άτομα γνώριζαν την αλήθεια τόσο γρήγορα ώστε αμφέβαλα για το αν ήταν γνήσιοι ευαγγελιζόμενοι. Αλλά έκανα λάθος. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν ήταν μόνο πιστοί αλλά και ζηλωτές!»

Οι ενθουσιώδεις καινούριοι ευαγγελιζόμενοι διέδωσαν σύντομα τα καλά νέα πέρα από το Κοϊντού και τελικά στη γειτονική Γουινέα. Καθώς πεζοπορούσαν ώρες ολόκληρες στο λοφώδες τοπίο, κήρυτταν σε αγροκτήματα και χωριά. «Επί εβδομάδες, ενίοτε δε και μήνες, δεν ακούγαμε καθόλου τον ήχο μηχανοκίνητων οχημάτων», λέει ο Ελιάζαρ Ογούντουγι, επίσκοπος περιοχής εκείνη την περίοδο.

Καθώς οι Κίσι αδελφοί και αδελφές έσπερναν και πότιζαν το σπόρο της Βασιλείας, ο Θεός το έκανε να αυξάνει. (1 Κορ. 3:7) Όταν ένας τυφλός νεαρός γνώρισε την αλήθεια, απομνημόνευσε το βιβλιάριο 32 σελίδων με τίτλο «Τούτο το Ευαγγέλιον της Βασιλείας». Αργότερα, παρέθετε όποια παράγραφο ήθελε όταν κήρυττε και όταν διεξήγε Γραφικές μελέτες. Αυτό εξέπληττε όσους το έβλεπαν. Κάποια κωφή κυρία που δέχτηκε την αλήθεια έκανε τόσο μεγάλες αλλαγές ώστε η νύφη της  άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις, περπατώντας πάνω από δέκα χιλιόμετρα για να μεταβεί εκεί.

Το έργο ανάμεσα στους Κίσι προόδευε αλματωδώς. Σχηματίστηκε άλλη μία εκκλησία και κατόπιν ακόμη μία. Τριάντα περίπου ευαγγελιζόμενοι ανέλαβαν τη διακονία σκαπανέα. Ο τοπικός αρχηγός στην πόλη Κοϊντού ενδιαφέρθηκε για την αλήθεια και δώρισε ένα οικόπεδο για να οικοδομηθεί μια Αίθουσα Βασιλείας. Όταν πάνω από 500 άτομα παρακολούθησαν κάποια συνέλευση περιοχής στο Καϊλάχουν, σχηματίστηκε και εκεί μια εκκλησία. Σύντομα οι μισοί Μάρτυρες στη Σιέρα Λεόνε ανήκαν στους Κίσι, μολονότι η φυλή συνιστούσε λιγότερο από το δύο τοις εκατό του πληθυσμού.

Αυτή η πρόοδος δεν άρεσε σε όλους, ιδίως στους θρησκευτικούς ηγέτες των Κίσι. Γεμάτοι ζήλια, αποφάσισαν να εξαλείψουν αυτή την «απειλή» κατά της εξουσίας τους. Το ερώτημα ήταν: Πώς και πότε θα χτυπούσαν;