Το 1999, η εκκλησία νοηματικής στο Κόμπε της Ιαπωνίας έμαθε για έναν κωφό άντρα ονόματι Χιροφούμι. Όταν κάποιος αδελφός προσπάθησε να επισκεφτεί τον Χιροφούμι, η μητέρα του δεν επέτρεψε στον αδελφό να τον δει. Ο αδελφός έκανε επανειλημμένες επισκέψεις και παρακαλούσε τη μητέρα του Χιροφούμι ώσπου τελικά εκείνη τον έφερε  στην πόρτα. Τα μαλλιά του και τα γένια του ήταν μακριά και ατημέλητα. Έμοιαζε με ναυαγό που είχε μείνει σε κάποιο έρημο νησί επί δεκαετίες. Το πρόσωπό του ήταν ανέκφραστο. Ο Χιροφούμι δεν ήταν μόνο κωφός αλλά και τυφλός. Ο αδελφός έμεινε άναυδος αλλά κατόπιν έπιασε τα χέρια του Χιροφούμι και άρχισε να κάνει απτική νοηματική. Δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση. Ο Χιροφούμι είχε απομονωθεί από τον κόσμο και δεν είχε επικοινωνήσει με κανέναν από τότε που έχασε την όρασή του δέκα χρόνια νωρίτερα, όταν ήταν 31 ετών.

Ο αδελφός επέστρεψε έπειτα από δύο μέρες. Η μητέρα του Χιροφούμι έμεινε έκπληκτη επειδή υπέθεσε ότι ο αδελφός θα εγκατέλειπε τις προσπάθειες βλέποντας την κατάσταση του γιου της. Ο αδελφός παρακάλεσε ξανά τη μητέρα του Χιροφούμι να του επιτρέψει να τον δει και έτσι εκείνη τον έφερε στην πόρτα. Ο αδελφός επισκεπτόταν τον Χιροφούμι επί έναν μήνα χωρίς να υπάρχει καμία ανταπόκριση, και γι’ αυτό η μητέρα του είπε στον αδελφό να μην κάνει πια τον κόπο να πηγαίνει. Παρ’ όλα αυτά, ο αδελφός επέμεινε. Έφερνε κέικ και έκανε ό,τι μπορούσε για να δείξει ότι ενδιαφερόταν. Έπειτα από δύο ακόμη μήνες χωρίς καμία ανταπόκριση από τον Χιροφούμι, ο αδελφός θεώρησε ότι προσπαθούσε μάταια.

Αποφάσισε, όμως, να κάνει μία τελευταία επίσκεψη. Προτού πάει στο σπίτι, προσευχήθηκε στον Ιεχωβά για να τον βοηθήσει να εξακριβώσει αν έπρεπε να συνεχίσει να επισκέπτεται τον Χιροφούμι. Όταν ο αδελφός έφτασε στο σπίτι, έπιασε τα χέρια του Χιροφούμι και του νοημάτισε ότι υπάρχει Θεός που το όνομά του είναι Ιεχωβά ο οποίος τον παρατηρεί συνεχώς από τον ουρανό και κατανοεί τα δεινά του  περισσότερο από κάθε άλλον. Ο Ιεχωβά ενδιαφερόταν για εκείνον και ήθελε να τον ελευθερώσει από τη δυστυχία του. Γι’ αυτό τον είχε επισκεφτεί ένας από τους Μάρτυρές του. Στην αρχή ο Χιροφούμι δεν αντέδρασε. Αλλά κατόπιν έσφιξε με θέρμη το χέρι του αδελφού και ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό του. Συγκινημένος, ο αδελφός δάκρυσε και αυτός. Ο Χιροφούμι ξεκίνησε Γραφική μελέτη.

Αφού έκανε μελέτη επί 11 χρόνια, ο Χιροφούμι συνταυτίστηκε με την τοπική εκκλησία προκειμένου να μη διανύει μεγάλη απόσταση για να πηγαίνει στην εκκλησία νοηματικής όπως προηγουμένως. Κανένας στην τοπική εκκλησία δεν ήξερε να νοηματίζει, αλλά τους επόμενους 18 μήνες, 22 αδελφοί και αδελφές στην εκκλησία έμαθαν τη νοηματική για να μπορούν να τον βοηθούν. Τον Ιανουάριο του 2012, ο  Χιροφούμι χειρίστηκε τον πρώτο του διορισμό στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας ενώ κάποιος έκανε διερμηνεία στα νοήματά του. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους έγινε αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος.

Ο Φλορέν, ένας σκαπανέας που ζει στις Φιλιππίνες, διεξάγει κατά μέσο όρο 25 Γραφικές μελέτες, τις περισσότερες με φύλακες. Αυτοί οι άντρες εργάζονται συνήθως βράδια—μερικοί ολόκληρη τη νύχτα. Συνεπώς, ο Φλορέν χρειάζεται να είναι ευέλικτος. Πηγαίνει στο χώρο εργασίας τους και μελετάει μαζί τους όταν έχουν διάλειμμα ή σε άλλες κατάλληλες ώρες κατά τις οποίες δεν τους αποσπά από την εργασία τους. Διεξάγει μερικές μελέτες από τις εφτά μέχρι τις έντεκα το βράδυ και άλλες από τις πέντε μέχρι τις εννιά το πρωί. Ενίοτε κανονίζει να πηγαίνει λίγο πριν από την αλλαγή βάρδιας. Μπορεί έτσι να μελετάει με το φύλακα που θα ξεκινήσει την υπηρεσία του έπειτα από λίγη ώρα και κατόπιν με το φύλακα που μόλις έχει τελειώσει την υπηρεσία του. Ο Φλορέν λέει: «Με τόσο πολλές Γραφικές μελέτες, έχω γευτεί χαρά που δεν είχα νιώσει ποτέ προηγουμένως». Μερικοί από τους φύλακες παρακολουθούν τώρα τις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας. Ένας από αυτούς τους σπουδαστές της Γραφής είναι τώρα βαφτισμένος και υπηρετεί ως τακτικός σκαπανέας.

Ενόσω βρίσκονταν στη διακονία κάποια βροχερή μέρα, δύο αδελφές μας στην Αρμενία είδαν μια μητέρα με την κόρη της στο δρόμο και τους πρόσφεραν ένα φυλλάδιο. Προς έκπληξή τους, η μητέρα, την οποία έλεγαν Μαρούσα, είπε ότι εκείνη και η κόρη της, η Γιέβα, ήταν έξω δύο ώρες παρά την κακοκαιρία ελπίζοντας να συναντήσουν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Γιατί; Ενόσω βρισκόταν στη φυλακή, ο αδελφός της  Μαρούσα είχε μάθει την αλήθεια από αδελφούς που ήταν εκεί λόγω της ουδετερότητάς τους. Η Μαρούσα περίμενε πως όταν εκείνος θα αποφυλακιζόταν θα ήταν σκληρό και επιθετικό άτομο. Αντ’ αυτού, είχε γίνει πιο ισορροπημένος και ήρεμος. Καθώς συνέχισε να συναναστρέφεται με τους Μάρτυρες, ο αδελφός της Μαρούσα έκανε και άλλες θετικές αλλαγές. Όλα αυτά φαίνονταν παράξενα στη Μαρούσα και στην κόρη της επειδή είχαν δει επανειλημμένα δυσφημιστική προπαγάνδα για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σε αφίσες στην πόλη και σε τηλεοπτικά προγράμματα. Η Γιέβα αναρωτιόταν: “Ο θείος μου είναι υπέροχο άτομο. Γιατί λοιπόν λέγονται τόσα άσχημα πράγματα για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά;” Όντας αποφασισμένη να βρει απάντηση στο ερώτημά της, είπε στη μητέρα της: «Ποτέ δεν θα μάθουμε ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι αν δεν είμαστε διατεθειμένες να το ψάξουμε. Ας πάμε να βρούμε τώρα αμέσως Μάρτυρες του Ιεχωβά για να ξεδιαλύνουμε επιτέλους το ζήτημα». Και αυτό έκαναν την ημέρα που τις συνάντησαν οι αδελφές. Δύο μέρες αργότερα, και η μητέρα και η κόρη ξεκίνησαν Γραφική μελέτη. Άρχισαν να παρακολουθούν τις συναθροίσεις και έχουν προοδεύσει τόσο ώστε έγιναν αβάφτιστες ευαγγελιζόμενες.

Στα Άδανα, στην Τουρκία, μια κυρία που είχε αντιμετωπίσει σοβαρά προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα και μάλιστα είχε σκεφτεί την αυτοκτονία βρήκε δύο περιοδικά μας μπροστά στην πόρτα της. Προφανώς, μερικά παιδιά στη γειτονιά τα είχαν βρει καταγής και τα έβαλαν εκεί νομίζοντας ότι ήταν δικά της. Η κυρία εντυπωσιάστηκε πολύ από τις βιογραφίες που υπήρχαν στα περιοδικά και ήθελε να μεταμορφωθεί και η δική της ζωή με παρόμοιο τρόπο. Πήρε τον αριθμό τηλεφώνου που ήταν γραμμένος σε ένα από τα περιοδικά και επικοινώνησε με μια σκαπάνισσα η οποία έμενε εκεί κοντά. Ξεκίνησε Γραφική μελέτη. Η κυρία εκτιμούσε  τα όσα μάθαινε και εξέφρασε την επιθυμία να παρευρίσκεται στις συναθροίσεις. Μάλιστα το διαμέρισμά της ήταν κοντά στην Αίθουσα Βασιλείας. Άρχισε να παρακολουθεί αμέσως τις συναθροίσεις και συνεχίζει να το κάνει αυτό.

Ο Μπαμ από το Νεπάλ, ο οποίος ήταν αστυνομικός και πήγαινε τακτικά στην εκκλησία, συνάντησε ένα αντρόγυνο ειδικών σκαπανέων στο δρόμο ενώ βρισκόταν σε υπηρεσία. Εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι απάντησαν σε όλες τις ερωτήσεις του ανοίγοντας τη Γραφή. Ο Μπαμ δέχτηκε Γραφική μελέτη και σύντομα άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις. Καθώς προόδευε στη μελέτη του, η συνείδησή του άρχισε να τον ενοχλεί για τη δουλειά του και γι’ αυτό ζήτησε από τους ανωτέρους του εργασία γραφείου ώστε να μη χρειάζεται να οπλοφορεί. Οι ανώτεροί του συμφώνησαν. Ωστόσο, αφού παρακολούθησε μια συνέλευση περιφερείας, η συνείδηση του Μπαμ άρχισε πάλι να τον τύπτει και αποφάσισε να φύγει εντελώς από την αστυνομία.

Η σύζυγος του Μπαμ δεν χάρηκε με αυτή την απόφαση, εφόσον η εργασία στην αστυνομία σήμαινε, όχι μόνο καλή κοινωνική θέση, αλλά επίσης σεβαστό μισθό, προνόμια και καλή σύνταξη. Για να τον μεταπείσει, του πρότεινε: «Αν μείνεις στην αστυνομία, θα μελετήσω τη Γραφή με τους Μάρτυρες». Όταν αυτό δεν έφερε αποτέλεσμα, έπεισε το διοικητή της αστυνομίας να βάλει τον Μπαμ στη φυλακή, ελπίζοντας ότι εκείνος θα άλλαζε την άποψή του. Αφού πέρασε δέκα μέρες στη φυλακή, ο Μπαμ αφέθηκε ελεύθερος, αλλά εξακολουθούσε να είναι αποφασισμένος να βρει άλλη εργασία. Έγινε οδηγός ποδηλάτου ρίκσο, κάτι που σήμαινε ότι θα εργαζόταν ώρες ολόκληρες μέσα στο λιοπύρι. Παρά τις δυσκολίες, ήταν χαρούμενος. Συνέχισε να σημειώνει πνευματική πρόοδο και έγινε ευαγγελιζόμενος. Με τον καιρό,  η εναντίωση της συζύγου του κάμφθηκε. Λόγω της καλοσύνης που της έδειξαν οι αδελφοί και οι αδελφές της εκκλησίας, άρχισε μελέτη. Ο Μπαμ συνεχίζει να προμηθεύει για την οικογένειά του, κερδίζοντας περισσότερα ως οδηγός ρίκσο από όσα κέρδιζε ως αστυνομικός. Βαφτίστηκε σε κάποια συνέλευση το Φεβρουάριο του 2013 και τώρα η σύζυγός του και ο γιος του παρακολουθούν τις συναθροίσεις μαζί του.

Η Μγιονγκ-χι, μια αδελφή που ζει στην Κορέα, έχει πρόβλημα με το ένα της πόδι λόγω παράλυσης που υπέστη όταν ήταν δύο ετών. Εξαντλείται εύκολα και μερικές φορές λιποθυμάει. Επιπρόσθετα, υποφέρει συχνά από κρίσεις πανικού και από παρενέργειες που της προκαλούν τα φάρμακα. Δυσκολεύεται να αναπνεύσει, ενώ η ένταση και η ανησυχία που νιώθει της προκαλούν πόνους. Παρ’ όλα αυτά τα προβλήματα, η Μγιονγκ-χι ήθελε να κάνει βοηθητικό σκαπανικό και το κατάφερνε σχεδόν κάθε μήνα τα περασμένα δύο χρόνια. Ευχαριστεί τον Ιεχωβά που της δίνει δύναμη για να επιτελεί τη διακονία της.

Η Άγκνες, μια ιεραπόστολος στην Ινδονησία, έδινε μαρτυρία σε μια μεσήλικη κυρία η οποία ήταν έγκυος. Αυτή η κυρία πουλούσε λαχανικά σε κάποια τοπική αγορά και της άρεσε να διαβάζει τα περιοδικά μας και να κάνει Γραφικές συζητήσεις όταν δεν ήταν πολύ απασχολημένη. Μια μέρα, όταν η Άγκνες πήγε στην αγορά για να επισκεφτεί την κυρία, εκείνη έλειπε. Ο άντρας της είπε στην Άγκνες ότι η σύζυγός του μόλις είχε γεννήσει. Η Άγκνες αποφάσισε να την  επισκεφτεί. Της έφερε Το Βιβλίο μου με τις Βιβλικές Ιστορίες σε περιτύλιγμα δώρου. Η κυρία εξεπλάγη ευχάριστα που η Άγκνες είχε έρθει για να δει την ίδια και το μωρό της, αλλά έμεινε ακόμη πιο έκπληκτη όταν η Άγκνες τής έδωσε το δώρο. Έβγαλε το βιβλίο από το περιτύλιγμα, το κοίταξε με δυσπιστία και είπε: «Πού βρήκες αυτό το βιβλίο; Το έψαχνα 30 χρόνια! Πήγα σε όλα τα βιβλιοπωλεία και ρώτησα τους πάντες. Κανένας δεν το είχε, κανένας δεν το ήξερε και κανένα άλλο βιβλίο δεν ήταν σαν αυτό». Όπως αποδείχτηκε, όταν η κυρία ήταν παιδί, ο θείος της είχε το βιβλίο Βιβλικές Ιστορίες, και της άρεσε να το διαβάζει. Τώρα η κυρία διαβάζει ξανά το βιβλίο, κάτι που απολαμβάνει επίσης και η μεγαλύτερη κόρη της. Και οι δύο ξεκίνησαν Γραφική μελέτη.