Freda, die doof is, was dolgelukkig toen ze hoorde dat zij en de zuster die haar Bijbelstudie geeft, bij de eerste gebarentaalgemeente in Papoea-Nieuw-Guinea ingedeeld werden. Die gemeente werd op 1 maart 2013 gevormd. Freda realiseerde zich dat ze veel beter begreep wat er op de vergaderingen werd besproken als ze de publicaties weglegde en zich concentreerde op het tolken en de visuele  hulpmiddelen op het podium. Daardoor was ze tot haar eigen verbazing niet meer zo verlegen als ze commentaar wilde geven en deed ze dat op elke vergadering een paar keer. In april 2013 kwam ze ervoor in aanmerking een ongedoopte verkondigster te worden en ze moedigt met succes andere doven aan om met haar mee te gaan naar de vergaderingen. Toen haar gevraagd werd waarom haar tijdens de vergaderingen vaak de tranen over de wangen lopen, antwoordde ze: „Omdat ik het nu begrijp.”

Onderweg naar de velddienstgroep in Australië zette Barbara haar auto langs het trottoir om te checken of ze haar nabezoekenboekje wel bij zich had. Plotseling ging het portier open en begon er een vrouw in te stappen.

„Neem me niet kwalijk,” zei Barbara, „maar ik denk niet dat u de goede auto heeft.”

„O, sorry”, antwoordde de vrouw. „Ik dacht dat u de vrouw was die me op zou halen.” Toen ze De Wachttoren en Ontwaakt! zag, zei ze: „Die tijdschriften kreeg ik jaren geleden altijd van twee dames die me Bijbelles gaven.” Barbara gaf de vrouw met genoegen de tijdschriften en richtte later een Bijbelstudie bij haar op.

Violet is een 82-jarige zuster in Christchurch, Nieuw-Zeeland, met een zwakke gezondheid. Ze stuurt geregeld brieven en Bijbelse lectuur naar verpleeghuizen en hospices in haar omgeving. De verpleegkundigen in de  tehuizen die de brieven bezorgen, zeiden dat de bejaarde bewoners vol verwachting uitzien naar wat ze hun brieven van God noemen. Sommigen ruilen hun brieven en lectuur na het lezen met anderen of lezen ze hardop voor aan de slechtzienden. De verpleegkundigen vertelden ook dat de bewoners die de brieven en lectuur lezen, kalmer, positiever en vredelievender zijn dan de andere bewoners. Violet zegt over haar inspanningen om getuigenis te geven: „Ik voel dat Jehovah me nog steeds gebruikt om anderen te helpen. Het is erg aanmoedigend  de waarheid op deze manier te kunnen verkondigen.”

„Die heb ik al gelezen.” Die onverwachte reactie overrompelde Bernie toen ze op een zaterdagochtend de nieuwste uitgave van De Wachttoren aanbood op het eiland Saipan. Ze vroeg zich af hoe Bernadette, de studente die open had gedaan, het tijdschrift al had kunnen lezen. Bernie pakte een ander tijdschrift uit haar tas. „Die heb ik ook gelezen”, zei Bernadette. Verbluft vroeg Bernie: „Waar heb je die tijdschriften dan gelezen? Ben je soms een van Jehovah’s Getuigen die hier op vakantie is?” Bernadette legde uit dat ze geen Getuige was maar de tijdschriften online had gelezen. Toen ze op een dag op internet informatie over bloemen had gezocht, had ze het woord „rozen” ingetikt en was ze geïntrigeerd door een van de zoekresultaten: „Schitterende rozen uit Afrika”, een Ontwaakt!-artikel op de website van Jehovah’s Getuigen. Bernadette vertelde Bernie dat ze zo van het artikel over rozen had genoten dat ze had besloten de website verder te bekijken. Eerst had ze zich geconcentreerd op informatie over planten en dieren maar al gauw had ze fascinerende dingen over de Bijbel ontdekt. Bernie merkte Bernadettes belangstelling op, bood haar een gratis Bijbelstudie aan en ging later terug met het boek Wat leert de bijbel echt? Bij Bernies derde bezoek bespraken ze samen hoofdstuk één van het boek. Ongeveer een jaar later, in november 2012, werd Bernadette gedoopt. Ze maakte zulke snelle vorderingen dat haar vrienden vaak zeggen dat Bernadette de waarheid „ingerend” is. De website heeft haar beslist een snelle start gegeven.