Piotruś, mały chłopiec będący bohaterem filmów z serii Zostań przyjacielem Jehowy zamieszczanych w serwisie jw.org, jest obecnie dobrze znany na całym świecie. Pierwszy film o przygodach tego pogodnego malca został już opublikowany w przeszło 130 językach. W związku z tą serią napłynęło setki listów.

Pewien 11-latek i jego 8-letnia siostra napisali: „Chcielibyśmy złożyć datek na ogólnoświatową działalność kaznodziejską. Pieniążki te zarobiliśmy ze sprzedaży dwóch cielątek, które hodowaliśmy. Nazywały się Big Red (Czerwony Olbrzym) i Earl (Hrabia). Chcemy wam dać te pieniążki, żebyście mogli wyprodukować więcej filmów z serii  Zostań przyjacielem Jehowy. Pomyśleliśmy, że byłoby super, gdyby Piotruś miał maleńką siostrzyczkę i musiał sobie poradzić z tym, że cała uwaga nie byłaby już zwrócona na niego. Filmy o Piotrusiu to nasze ulubione!”.

Wiele dzieci nauczyło się na pamięć całego filmu, jak również towarzyszącej mu pieśni oraz uwag narratora. Pewna siostra napisała, że w jej zborze liczącym 100 głosicieli jest 40 dzieci, w większości w wieku poniżej 10 lat. Gdy na zakończenie zebrania zabrzmiała pieśń nr 120, w oczach siedzącej w trzecim rzędzie siostry pojawiły się łzy — tak entuzjastycznie dzieci zaśpiewały „swoją pieśń”.

Pewna babcia donosi, że jej wnuczka po dwukrotnym obejrzeniu filmu oznajmiła: „Muszę posprzątać swój pokój, żeby nikt się nie potknął o moje zabawki i nie zrobił sobie krzywdy”. Była tak zdeterminowana, że uparła się, by najpierw posprzątać pokój, a dopiero później usiąść do posiłku.

W jednej wiosce w Republice Południowej Afryki, mnóstwo dzieci każdego dnia wchodziło do pewnego domu i z niego wychodziło. Niektórzy sądzili, że było tak, ponieważ mieszkająca tam rodzina Świadków trudniła się kiedyś sprzedażą słodyczy. W rzeczywistości dzieci te były zapraszane przez inne dzieci, żeby obejrzeć animowaną pieśń Wprowadzajmy Boże słowa w czyn w języku khosa. Pewnego razu było obecnych jednocześnie 11 dzieci i wszystkie nauczyły się słów tej pieśni na pamięć.

W Ekwadorze dwóch chłopców mówiących językiem keczua, 8-letni Isaac i jego 5-letni brat Saul, zazwyczaj oszczędzali codzienne kieszonkowe przeznaczone  na przekąski, żeby kupić zabawkowe pistolety, miecze i figurki różnych bohaterów. Któregoś dnia ich mama poprosiła, by posprzątali swój pokój i odłożyli wszystkie zabawki do kartonowego pudła pod łóżkiem. Później chłopcy otrzymali w prezencie nowy film DVD Zostań przyjacielem Jehowy i razem go obejrzeli. Tydzień później, gdy mama sprzątała w domu, zauważyła, że w kartonowym pudle został tylko samochód. Zapytała ich więc: „Gdzie jest reszta zabawek?”. „Jehowie się nie podobają, więc wyrzuciliśmy je do śmieci” — odpowiedzieli. Teraz, gdy inne dzieci z sąsiedztwa bawią się zabawkami propagującymi przemoc, Issac mówi: „Nie bawcie się nimi. Jehowa tego nie lubi!”.