In Kutaisi, de op een na grootste stad van Georgië, werden dertien jaar lang grote vergaderingen gehouden in een bouwvallige oude champagnefabriek. Er werden plastic zeilen boven de zitplaatsen gehangen om te voorkomen dat het publiek natregende. Nu hebben de Getuigen een geschikte nieuwe Koninkrijkszaal zonder zijwanden die naar behoefte vergroot kan worden voor congressen en andere grote vergaderingen. Tijdens de bouw waren vijftig vrijwilligers cementblokken van een vrachtwagen aan het laden toen de politie langskwam om te kijken wat er gebeurde. De agenten waren onder de indruk van de opgewektheid en ijver van de werkers. Ze prezen hen en  hielpen vervolgens bij het uitladen van de blokken. Ze vertelden de broeders dat ze konden bellen als iemand hen lastigviel en beloofden het eerste congres dat in de nieuwe congreshal gehouden zou worden bij te wonen.

Malachi, een ouderling in Burundi, verdiende de kost met wat landbouw en met het vervoeren van vrachten op zijn fiets. Om bij de bouw van hun Koninkrijkszaal te helpen, besloot Malachi elke dag op de bouwplaats te zijn. Dat betekende dat hij geld nodig had om de twee maanden dat de bouw zou duren zijn gezin te onderhouden. Dus verkocht hij zijn fiets en gaf een deel van het geld aan zijn vrouw voor de behoeften van het gezin. De rest ging in de bijdragenbus voor de bouwkosten. Het resultaat van zijn inspanningen was dat hij goed opgeleid werd door de Koninkrijkszalenbouwdienaren. Toen de Koninkrijkszaal klaar was, slaagde Malachi erin werk in de bouw te vinden omdat mensen zagen hoe bekwaam hij op dat gebied was. Intussen heeft Malachi weer een fiets kunnen kopen!

De bouw van Koninkrijkszalen in afgelegen delen van Malawi brengt bijzondere problemen met zich mee. Het afgelopen dienstjaar werd er een zaal gebouwd in een gebied waar de wegen heel slecht zijn. Broeders van het bijkantoor gebruikten voertuigen met vierwielaandrijving om bouwmaterialen naar het bouwterrein te brengen. De plaatselijke broeders vertelden dat de belangstelling uit de buurt groot was. Veel niet-Getuigen uit de omgeving boden aan te helpen en werkten tot ’s avonds laat mee bij het lossen van zand, natuursteen, zakken cement en ijzeren dakplaten. Het kwam zelfs voor dat er meer niet-Getuigen dan Getuigen waren! De plaatselijke bewoners  waren zo onder de indruk van de moeite die Jehovah’s Getuigen doen om waardige plaatsen van aanbidding te bouwen in zulke afgelegen streken, dat ze zich gemotiveerd voelden om te helpen.

Een speciale pioniersechtpaar in Ivoorkust bestudeert de Bijbel in het Bete, de plaatselijke taal, met een echtpaar dat tien kinderen heeft. In mei 2013 zou de eerste kringvergadering in het Bete gehouden worden in de stad Daloa, en het hele gezin wilde daarbij zijn. Maar de reiskosten bedroegen 800 CFA (1,20 euro) per persoon, en de vader kon zich niet veroorloven zijn hele gezin mee te nemen. Vastbesloten erheen te gaan, kwam hij met een idee. Hij gaf zijn oudste dochter 300 CFA (0,45 euro) en stelde voor dat ze toffees ging verkopen. Dat deed ze en ze maakte genoeg winst om haar reis te betalen. De vader deed hetzelfde met de andere kinderen: hij gaf elk van hen 300 CFA om een kleine toffeebusiness op te zetten totdat ze allemaal genoeg hadden om hun reis te betalen. Ten slotte gingen ze samen met een paar anderen naar de kringvergadering. Wat waren ze enthousiast dat ze het programma in hun moedertaal konden volgen!