ហេតុអ្វីយើងត្រូវ«ចាំយាម»?
«អ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថាម្ចាស់របស់អ្នកនឹងមកវិញនៅថ្ងៃណាឡើយ»។—ម៉ាថាយ ២៤:៤២
ចម្រៀងលេខ: ១៣៦, ៥៤
១. សូមលើកឧទាហរណ៍មួយអំពីសារៈសំខាន់នៃការដឹងអំពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅជុំវិញយើងនិងការមិនភ្លេចខ្លួនថានេះជាពេលវេលាណា។ (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
មហាសន្និបាតហៀបនឹងចាប់ផ្ដើម។ អធិការីបានដើរលើវេទិកា ហើយស្វាគមន៍អ្នកចូលរួមទាំងអស់។ បទភ្លេងជិតចាប់ផ្ដើមលេង។ អ្នកស្តាប់ដឹងថានេះជាពេលដែលត្រូវអង្គុយចុះ។ ពួកគេចង់ស្តាប់បទភ្លេងដ៏ពីរោះ ហើយទន្ទឹងរង់ចាំស្តាប់សុន្ទរកថា។ ប៉ុន្ដែ ប្រហែលជាមានអ្នកខ្លះដែលមិនបានយកចិត្ដទុកដាក់ស្តាប់អធិការី ឬមិនចាប់អារម្មណ៍ថាបទភ្លេងកំពុងលេងទេ។ ដូច្នេះ ពួកគេមិនដឹងថាមហាសន្និបាតកំពុងចាប់ផ្ដើម ហេតុនេះហើយបានជាពួកគេនៅតែដើរទៅដើរមក ឬនិយាយជាមួយនឹងមិត្ដភក្ដិរបស់ពួកគេ។ ស្ថានភាពនេះបង្ហាញអំពីអ្វីដែលអាចកើតឡើង បើយើងភ្លេចខ្លួនថានេះជាពេលវេលាណា ឬអំពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅជុំវិញយើង។ នេះជាមេរៀនដ៏សំខាន់មួយសម្រាប់យើង ពីព្រោះនៅពេលឆាប់ៗខាងមុខនេះព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យជាងនេះឆ្ងាយណាស់នឹងចាប់ផ្ដើម ហើយយើងត្រូវត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ព្រឹត្ដិការណ៍នោះ។ តើព្រឹត្ដិការណ៍នោះគឺជាអ្វី?
២. ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូបានប្រាប់អ្នកកាន់តាមលោកឲ្យ«ចាំយាម»?
២ លោកយេស៊ូគ្រិស្ដបានព្រមានអ្នកកាន់តាមលោកអំពីសារៈសំខាន់នៃការភ្ញាក់ដឹងខ្លួនជានិច្ច និងការត្រៀមខ្លួនសម្រាប់«គ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោក»។ លោកបានប្រាប់ពួកគេថា៖ «ចូរឃ្លាំមើលជានិច្ច ចូរប្រុងប្រយ័ត្ន ព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថាពេលណាជាពេលកំណត់ឡើយ»។ បន្ទាប់មក លោកបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកគេប៉ុន្មានដងថា៖ «ចូរចាំយាម»។ (ម៉ាថាយ ២៤:៣; សូមអាន ម៉ាកុស ១៣:៣២-៣៧) សៀវភៅម៉ាថាយក៏បង្ហាញដែរថាលោកយេស៊ូបានព្រមានអ្នកកាន់តាមលោកអំពីរឿងនេះ។ លោកបានប្រាប់ពួកគេថា៖ «ចូរចាំយាម ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថាម្ចាស់របស់អ្នកនឹងមកវិញនៅថ្ងៃណាឡើយ»។ លោកបានព្រមានពួកគេម្ដងទៀតថា៖ ‹អ្នករាល់គ្នាត្រូវត្រៀមខ្លួនជានិច្ច ពីព្រោះកូនមនុស្សនឹងមកនៅម៉ោងដែលអ្នករាល់គ្នាមិននឹកស្មាន›។ បន្ទាប់មក លោកបានមានប្រសាសន៍ម្ដងទៀតថា៖ «ចូរចាំយាម ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថ្ងៃឬម៉ោងនោះឡើយ»។—ម៉ាថាយ ២៤:៤២-៤៤; ២៥:១៣
៣. ហេតុអ្វីយើងយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះការព្រមានរបស់លោកយេស៊ូ?
៣ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះការព្រមានដែលលោកយេស៊ូបានផ្ដល់ឲ្យ។ យើងដឹងថាយើងកំពុងរស់នៅក្នុង«គ្រាចុងបំផុត» ហើយថា‹គ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង›នឹងចាប់ផ្ដើមនៅពេលឆាប់ៗខាងមុខនេះ! (ដានីយ៉ែល ១២:៤; ម៉ាថាយ ២៤:២១) ដូចលោកយេស៊ូបានប្រកាសទុកជាមុន រាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រព្រះនៅទូទាំងផែនដី។ នៅពេលដំណាលគ្នានោះ យើងឃើញមានសង្គ្រាម ជំងឺ ការរញ្ជួយដី និងការអត់ឃ្លាននៅកន្លែងផ្សេងៗ។ បន្ថែមទៅទៀត មនុស្សបានត្រូវបំភាន់ដោយសាសនា ហើយមានឧក្រិដ្ឋកម្ម និងអំពើហិង្សាច្រើនជាងគ្រាមុនៗទៅទៀត។ (ម៉ាថាយ ២៤:៧, ១១, ១២, ១៤; លូកា ២១:១១) ឥឡូវនេះ យើងទន្ទឹងរង់ចាំពេលដែលលោកយេស៊ូនឹងមក ហើយសម្រេចគោលបំណងរបស់បិតាលោក។—ម៉ាកុស ១៣:២៦, ២៧
ថ្ងៃនោះកាន់តែជិតមកដល់!
៤. (ក) ហេតុអ្វីយើងអាចជឿថានៅឥឡូវនេះ លោកយេស៊ូដឹងអំពីពេលដែលនឹងមានសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន? (ខ) ទោះជាយើងមិនដឹងអំពីពេលដែលគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងនឹងចាប់ផ្ដើមក៏ដោយ តើយើងអាចជឿជាក់អំពីអ្វី?
៤ ពេលយើងចូលរួមមហាសន្និបាត យើងដឹងថាកម្មវិធីនីមួយៗនឹងចាប់ផ្ដើមនៅពេលណា។ ក៏ប៉ុន្ដែ យើងមិនអាចដឹងច្បាស់ថាគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងនឹងចាប់ផ្ដើមនៅពេលណាទេ។ ពេលលោកយេស៊ូនៅផែនដី លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «គ្មានអ្នកណាដឹងថ្ងៃនិងម៉ោងនោះឡើយ។ សូម្បីតែបណ្ដាទេវតានៅស្ថានសួគ៌ និងបុត្ររបស់ព្រះក៏មិនជ្រាបដែរ។ មានតែបិតាដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ប៉ុណ្ណោះដែលជ្រាប»។ (ម៉ាថាយ ២៤:៣៦) ឥឡូវនេះលោកយេស៊ូទំនងជាដឹងអំពីពេលណាដែលនឹងមានសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន ពីព្រោះលោកគឺជាអ្នកនាំមុខក្នុងសង្គ្រាមនោះ។ (ការបើកបង្ហាញ ១៩:១១-១៦) ប៉ុន្ដែ យើងនៅតែមិនដឹងថាទីបញ្ចប់នឹងមកដល់នៅថ្ងៃណា ឬម៉ោងណាទេ។ នេះជាមូលហេតុដែលការចាំយាមគឺសំខាន់ណាស់សម្រាប់យើង។ ព្រះយេហូវ៉ាបានកំណត់ពេលដែលគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងនឹងចាប់ផ្ដើម ហើយជារៀងរាល់ថ្ងៃ ថ្ងៃនោះកាន់តែជិតមកដល់ណាស់ហើយ។ ថ្ងៃនោះនឹងមក«ឥតរារង់ឡើយ»! (សូមអាន ហាបាគុក ២:១-៣) ហេតុអ្វីយើងអាចជឿជាក់ដូច្នេះ?
ព្រះយេហូវ៉ាបានកំណត់ ពេលដែលគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង នឹងចាប់ផ្ដើម
៥. សូមលើកឧទាហរណ៍មួយដើម្បីបង្ហាញថាទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែបានសម្រេចតាមពេលកំណត់។
៥ ទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែបានសម្រេចតាមពេលកំណត់! ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីថ្ងៃដែលលោកបានរំដោះរាស្ដ្ររបស់លោកចេញពីស្រុកអេស៊ីប។ ថ្ងៃនោះគឺថ្ងៃទី១៤ ខែណែសាន ឆ្នាំ១៥១៣ មុនគ.ស.។ ក្រោយមក ម៉ូសេបានសរសេរអំពីថ្ងៃនោះថា៖ «ដល់ផុតពី៤៣០ឆ្នាំនោះទៅ នៅថ្ងៃដដែលនោះឯង ពួកកកកុញរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគេក៏នាំគ្នាចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទទៅ»។ (និក្ខមនំ ១២:៤០-៤២) បួនរយសាមសិបឆ្នាំនោះបានចាប់ផ្ដើមនៅពេលដែលកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាមួយនឹងអាប្រាហាំដែលថាលោកនឹងផ្ដល់ពរទៅលើកូនចៅរបស់គាត់ មានសុពលភាពនៅថ្ងៃទី១៤ ខែណែសាន ឆ្នាំ១៩៤៣ មុនគ.ស.។ បួនរយសាមសិបឆ្នាំក្រោយមកនៅថ្ងៃដដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានត្រូវរំដោះចេញពីស្រុកអេស៊ីប។ (កាឡាទី ៣:១៧, ១៨) នៅពេលមួយទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់អាប្រាហាំថា៖ «ចូរដឹងជាប្រាកដថា ពូជឯងនឹងត្រូវទៅជាអ្នកដទៃនៅស្រុក១ដែលមិនមែនជាស្រុករបស់ផងខ្លួន ហើយត្រូវបំរើពួកស្រុកនោះ ដែលគេនឹងសង្កត់សង្កិនឯងអស់រវាង៤០០ឆ្នាំ»។ (លោកុប្បត្ដិ ១៥:១៣; សកម្មភាព ៧:៦) បួនរយឆ្នាំនោះបានចាប់ផ្ដើមនៅឆ្នាំ១៩១៣ មុនគ.ស. ពេលដែលអ៊ីសម៉ាអែលបានចាប់ផ្ដើមប្រព្រឹត្ដយ៉ាងអាក្រក់ចំពោះអ៊ីសាក។ បួនរយឆ្នាំនោះបានចប់នៅថ្ងៃដែលព្រះយេហូវ៉ាបានរំដោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញពីស្រុកអេស៊ីប។ (លោកុប្បត្ដិ ២១:៨-១០; កាឡាទី ៤:២២-២៩) មែនហើយ រាប់រយឆ្នាំមុន ព្រះយេហូវ៉ាបានកំណត់ថ្ងៃពិតប្រាកដដែលលោកនឹងរំដោះរាស្ដ្ររបស់លោក!
៦. ហេតុអ្វីយើងអាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ានឹងសង្គ្រោះរាស្ដ្ររបស់លោក?
៦ យ៉ូស្វេនៅក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលបានត្រូវរំដោះចេញពីស្រុកអេស៊ីប។ ច្រើនឆ្នាំក្រោយមកគាត់បានរំលឹកបណ្ដាជនថា៖ «ឯនៅក្នុងចិត្ដ ហើយក្នុងវិញ្ញាណរបស់ឯង នោះក៏ដឹងទាំងអស់គ្នាថា ឯអស់ទាំងសេចក្ដីល្អដែលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯងទ្រង់បានមានបន្ទូលសន្យាហើយ នោះគ្មានខ្វះណាមួយសោះ។ ទាំងអស់បានសំរេចគ្រប់ជំពូក ឥតមានខ្វះណាមួយឡើយ»។ (យ៉ូស្វេ ២៣:២, ១៤) ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថាលោកនឹងសង្គ្រោះរាស្ដ្ររបស់លោកក្នុងអំឡុងគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង ហើយផ្ដល់ជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ដល់ពួកគេក្នុងពិភពលោកថ្មី។ ម្យ៉ាងទៀត យើងអាចប្រាកដថាសេចក្ដីសន្យារបស់លោកនឹងក្លាយទៅជាការពិត។ ដូច្នេះ បើយើងចង់ចូលក្នុងពិភពលោកថ្មីនោះ យើងត្រូវចាំយាម។
ចូរចាំយាមដើម្បីរួចជីវិត
៧, ៨. (ក) តើអ្នកយាមនៅសម័យបុរាណមានតួនាទីអ្វី ហើយតើនេះបង្រៀនយើងយ៉ាងណា? (ខ) សូមលើកឧទាហរណ៍មួយអំពីអ្វីដែលអាចកើតឡើងពេលដែលអ្នកយាមដេកលក់នៅម៉ោងធ្វើការ។
៧ យើងអាចទាញមេរៀនពីគំរូរបស់អ្នកយាមនៅក្រុងផ្សេងៗនាសម័យបុរាណ។ ក្រុងជាច្រើនទាំងនោះបានត្រូវហ៊ុមព័ទ្ធដោយកំពែងខ្ពស់ដើម្បីមិនឲ្យសត្រូវចូលខាងក្នុងបាន នេះរួមបញ្ចូលក្រុងយេរូសាឡិមជាដើម។ អ្នកយាមបានឈរលើកំពែងនោះ ហើយពីកំពែងនោះពួកគេអាចមើលឃើញទឹកដីដែលនៅជុំវិញក្រុងនោះ។ អ្នកយាមឯទៀតបានឈរនៅឯខ្លោងទ្វារក្រុង។ បុរសទាំងនោះត្រូវចាំយាមនៅពេលយប់និងពេលថ្ងៃ ហើយបើពួកគេឃើញសត្រូវមក ពួកគេត្រូវព្រមានបណ្ដាជនដែលនៅក្នុងក្រុង។ (អេសាយ ៦២:៦) ពួកគេបានដឹងអំពីសារៈសំខាន់នៃការដឹងខ្លួនជានិច្ច ហើយពួកគេមើលយ៉ាងយកចិត្ដទុកដាក់អំពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើង។ បើពួកគេមិនធ្វើដូច្នេះទេ មនុស្សជាច្រើននាក់អាចស្លាប់។—អេសេគាល ៣៣:៦
៨ យ៉ូសេហ្វឺសដែលបានសរសេរអំពីប្រវត្ដិសាស្ដ្រនៃជនជាតិយូដា បានពន្យល់អំពីរបៀបដែលកងទ័ពរ៉ូមអាចចូលក្រុងយេរូសាឡិមនៅឆ្នាំ៧០ គ.ស.។ អ្នកយាមនៅផ្នែកមួយនៃក្រុងនោះបានដេកលក់។ ជាលទ្ធផល កងទ័ពរ៉ូមអាចចូលក្រុងនោះបាន។ កងទ័ពរ៉ូមនោះបានចូលទៅវិហារ ដុតវិហារនោះ ហើយបំផ្លាញក្រុងយេរូសាឡិមទាំងមូល។ នោះគឺជាផ្នែកចុងក្រោយនៃគ្រាទុក្ខវេទនាខ្លាំងបំផុតដែលប្រជាជាតិយូដាមិនធ្លាប់មានពីមុនមក។
៩. សព្វថ្ងៃនេះ តើមនុស្សភាគច្រើនមិនទទួលស្គាល់អ្វី?
៩ រដ្ឋាភិបាលភាគច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះ យាមព្រំដែនរបស់ពួកគេដោយដាក់ទាហាន និងប្រព័ន្ធសុវត្ថិភាពដែលប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាថ្មីបំផុត។ រដ្ឋាភិបាលទាំងនោះពិនិត្យមើលអ្នកណាឬអ្វីណាដែលអាចប៉ះពាល់ដល់សន្ដិសុខនៃប្រទេសរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្ដែ ពួកគេមិនទទួលស្គាល់ថានៅស្ថានសួគ៌មានរដ្ឋាភិបាលមួយដែលមានអំណាចខ្លាំងក្លាជាង ដែលគ្រប់គ្រងដោយលោកយេស៊ូគ្រិស្ដ។ មិនយូរទៀត រដ្ឋាភិបាលនេះនឹងធ្វើសង្គ្រាមប្រឆាំងរដ្ឋាភិបាលទាំងអស់នៅផែនដី។ (អេសាយ ៩:៦, ៧; ៥៦:១០; ដានីយ៉ែល ២:៤៤) យើងទន្ទឹងរង់ចាំថ្ងៃនោះមកដល់ ហើយចង់ត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ថ្ងៃនោះ។ ដូច្នេះ យើងយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះទំនាយក្នុងគម្ពីរ ហើយបន្ដបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដោយស្មោះត្រង់។—ទំនុកតម្កើង ១៣០:៦
ចូរកុំឲ្យអ្វីមកបំបែរអារម្មណ៍
១០, ១១. (ក) តើយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នអំពីអ្វី ហើយហេតុអ្វី? (ខ) តើអ្វីធ្វើឲ្យអ្នកជឿជាក់ថាឥទ្ធិពលពីមេកំណាចនាំឲ្យមនុស្សព្រងើយកន្ដើយនឹងទំនាយក្នុងគម្ពីរ?
១០ សូមស្រមៃគិតអំពីអ្នកយាមម្នាក់ដែលមិនបានដេកពេញមួយយប់។ ក្នុងអំឡុងប៉ុន្មានម៉ោងចុងក្រោយដែលគាត់ចាំយាម គឺពិបាកណាស់ឲ្យគាត់មិនដេកលក់ ដោយសារគាត់ងងុយខ្លាំង។ ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងកំពុងរស់នៅក្នុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នៃពិភពលោកនេះ។ ម្យ៉ាងទៀត កាលដែលយើងកាន់តែជិតចូលដល់ទីបញ្ចប់ នោះយើងនឹងកាន់តែពិបាកឲ្យនៅដឹងខ្លួន។ បើយើងមិនបានចាំយាម នោះគួរឲ្យស្តាយណាស់! សូមយើងពិចារណាអ្វីបីយ៉ាងដែលអាចបញ្ឈប់យើងពីការដឹងខ្លួនជានិច្ច។
១១ មេកំណាចបោកបញ្ឆោតមនុស្ស។ វាគឺជា«អ្នកគ្រប់គ្រងពិភពលោកនេះ»។ មិនយូរប៉ុន្មានមុនលោកយេស៊ូស្លាប់ លោកបានរំលឹកពួកអ្នកកាន់តាមលោកអស់បីដងអំពីហេតុការណ៍ពិតនេះ។ (យ៉ូហាន ១២:៣១; ១៤:៣០; ១៦:១១) មេកំណាចប្រើសាសនាមិនពិតដើម្បីបោកបញ្ឆោតមនុស្ស។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលមនុស្សជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះ ព្រងើយកន្ដើយនឹងទំនាយក្នុងគម្ពីរដែលបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាទីបញ្ចប់នៃពិភពលោកនេះគឺជិតមកដល់ណាស់ហើយ។ (សេផានា ១:១៤) យើងឃើញច្បាស់ថា សាថានបាន«ធ្វើឲ្យគំនិតរបស់ពួកអ្នកមិនជឿទៅជាងងឹត»។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៣-៦) ជាលទ្ធផល ពេលយើងព្យាយាមប្រាប់មនុស្សថាទីបញ្ចប់នៃពិភពលោកនេះគឺជិតមកដល់ ហើយថាគ្រិស្ដកំពុងគ្រប់គ្រង នោះពួកគេជាច្រើននាក់មិនចង់ស្តាប់ទេ។ ពួកគេច្រើនតែនិយាយថា៖ «ខ្ញុំអត់ចាប់អារម្មណ៍»។
១២. ហេតុអ្វីយើងមិនត្រូវឲ្យមេកំណាចបោកបញ្ឆោតយើង?
១២ ទោះបីជាមនុស្សជាច្រើនមិនចាប់អារម្មណ៍ទំនាយគម្ពីរក៏ដោយ យើងមិនត្រូវឲ្យចិត្ដគំនិតរបស់ពួកគេធ្វើឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ដឡើយ។ យើងដឹងអំពីមូលហេតុដែលការចាំយាមគឺសំខាន់។ ប៉ូលបាននិយាយទៅកាន់បងប្អូនរួមជំនឿរបស់គាត់ថា៖ «អ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមក»។ គាត់បាននិយាយបន្ថែមទៀតថា ថ្ងៃនោះនឹងមក«ដូចជាចោរមកនៅពេលយប់»។ (សូមអាន ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:១-៦) លោកយេស៊ូបានព្រមានយើងថា៖ ‹ត្រូវត្រៀមខ្លួនជានិច្ច ពីព្រោះកូនមនុស្សនឹងមកនៅម៉ោងដែលអ្នករាល់គ្នាមិននឹកស្មាន›។ (លូកា ១២:៣៩, ៤០) មិនយូរទៀត សាថាននឹងបោកបញ្ឆោតមនុស្សដោយធ្វើឲ្យពួកគេគិតថាពិភពលោកមាន«សន្ដិភាពនិងសន្ដិសុខ»។ បន្ទាប់មកថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមកដល់ភ្លាមៗ ហើយពួកគេនឹងភ្ញាក់ផ្អើល។ ចុះយ៉ាងណាយើងវិញ? បើយើងចង់ត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ថ្ងៃនោះ ហើយមិនចាញ់បោកដូចអ្នកឯទៀត យើងត្រូវ«ភ្ញាក់ហើយដឹងខ្លួនជានិច្ច»។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលយើងត្រូវអានបណ្ដាំរបស់ព្រះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយរំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់យើង។
១៣. តើចិត្ដគំនិតរបស់ពិភពលោកនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើមនុស្សជាតិ ហើយតើតាមរបៀបណាយើងអាចជៀសវាងឥទ្ធិពលនេះដែលនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់?
១៣ ចិត្ដគំនិតរបស់ពិភពលោកនេះមានឥទ្ធិពលលើរបៀបគិតគូររបស់មនុស្ស។ មនុស្សជាច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះគិតថាពួកគេមិនចាំបាច់ស្គាល់ព្រះទេ។ (ម៉ាថាយ ៥:៣) ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេប្រើពេលវេលានិងកម្លាំងភាគច្រើនរបស់ពួកគេដើម្បីបានអ្វីៗដែលពិភពលោកនេះផ្ដល់ឲ្យ។ (យ៉ូហានទី១ ២:១៦) ម្យ៉ាងទៀត ជាងគ្រាមុនៗ មានការកម្សាន្ដជាច្រើនប្រភេទដែលទាក់ទាញមនុស្ស និងលើកទឹកចិត្ដពួកគេឲ្យស្រឡាញ់ការសប្បាយ ហើយបំពេញបំណងចិត្ដណាដែលពួកគេមាន។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:៤) អ្វីៗទាំងនេះបំបែរអារម្មណ៍មនុស្សពីអ្វីដែលសំខាន់ជាង ហើយពួកគេមិនគិតអំពីចំណងមិត្ដភាពរបស់ពួកគេជាមួយនឹងព្រះទេ។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលប៉ូលបានរំលឹកគ្រិស្ដសាសនិកថាពួកគេគួរ«ភ្ញាក់ពីការដេកលក់»ដោយមិនផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការបំពេញបំណងចិត្ដរបស់ពួកគេឡើយ។—រ៉ូម ១៣:១១-១៤
យើងចង់ឲ្យសកម្មពលរបស់ព្រះមានឥទ្ធិពលទៅលើរបៀបគិតគូររបស់យើង មិនមែនឲ្យចិត្ដគំនិតរបស់ពិភពលោកនេះទេ
១៤. តើមានការព្រមានអ្វីនៅលូកា ២១:៣៤, ៣៥?
១៤ យើងចង់ឲ្យសកម្មពលរបស់ព្រះមានឥទ្ធិពលទៅលើរបៀបគិតគូររបស់យើង មិនមែនឲ្យចិត្ដគំនិតរបស់ពិភពលោកនេះទេ។ តាមរយៈសកម្មពលរបស់លោក ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយយើងឲ្យយល់យ៉ាងច្បាស់អំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើង។ (កូរិនថូសទី១ ២:១២) [១] (សូមមើលកំណត់នៅចុងអត្ថបទ) ប៉ុន្ដែ យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន សូម្បីតែអ្វីធម្មតាក្នុងជីវិតអាចបំបែរអារម្មណ៍យើងពីការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ (សូមអាន លូកា ២១:៣៤, ៣៥) អ្នកឯទៀតប្រហែលជាប្រាប់យើងថា យើងជាមនុស្សល្ងង់ខ្លៅដោយជឿថាយើងកំពុងរស់នៅក្នុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នៃពិភពលោកនេះ។ (ពេត្រុសទី២ ៣:៣-៧) ប៉ុន្ដែ យើងមិនត្រូវឲ្យពួកគេធ្វើឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ដឡើយ។ យើងមានភ័ស្ដុតាងច្បាស់លាស់ថាទីបញ្ចប់នឹងមកដល់ឆាប់ៗខាងមុខនេះ។ បើយើងចង់ឲ្យសកម្មពលរបស់ព្រះមានឥទ្ធិពលលើយើង យើងត្រូវចូលរួមកិច្ចប្រជុំជាទៀងទាត់ជាមួយនឹងបងប្អូនរបស់យើង។
តើអ្នកកំពុងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បី«ចាំយាម»ឬទេ? (សូមមើលវគ្គ១១-១៦)
១៥. តើអ្វីបានកើតឡើងចំពោះពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន ហើយតើនេះអាចកើតឡើងចំពោះយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ ភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងធ្វើឲ្យយើងកាន់តែពិបាកនៅដឹងខ្លួនជានិច្ច។ លោកយេស៊ូបានយល់ថាមនុស្សជាតិគឺមានភាពមិនល្អឥតខ្ចោះនិងមានភាពទន់ខ្សោយ។ សូមគិតអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅយប់មុនលោកស្លាប់។ ទោះបីលោកយេស៊ូជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះក្ដី លោកដឹងថាដើម្បីរក្សាភាពស្មោះត្រង់ លោកត្រូវតែអធិដ្ឋានសុំបិតារបស់លោកឲ្យជួយលោក។ លោកយេស៊ូបានប្រាប់ពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហានដែលជាសាវ័ករបស់លោកឲ្យនៅដឹងខ្លួនកាលដែលលោកអធិដ្ឋាន។ ប៉ុន្ដែ ពួកសាវ័កមិនបានយល់អំពីសារៈសំខាន់នៃការភ្ញាក់ដឹងខ្លួនទេ។ ពួកគេអស់កម្លាំង ហើយបានដេកលក់។ លោកយេស៊ូក៏អស់កម្លាំងដែរ តែលោកនៅភ្ញាក់ដឹងខ្លួន ហើយបានអធិដ្ឋានទៅបិតារបស់លោក។ ពួកសាវ័កគួរតែអធិដ្ឋាននៅពេលនោះផងដែរ។—ម៉ាកុស ១៤:៣២-៤១
១៦. យោងទៅតាមលូកា ២១:៣៦ តើលោកយេស៊ូបានណែនាំយើងឲ្យ«ចាំយាម»យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យ«ចាំយាម»និងត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា? យើងត្រូវមានបំណងចិត្ដយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីបន្ដធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ ប៉ុន្ដែ នេះមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ ប៉ុន្មានថ្ងៃមុនលោកយេស៊ូស្លាប់ លោកបានប្រាប់អ្នកកាន់តាមលោកថាពួកគេត្រូវបន្ដអធិដ្ឋានសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា។ (សូមអាន លូកា ២១:៣៦) ដើម្បីដឹងខ្លួនជានិច្ចនៅគ្រាចុងបញ្ចប់នេះ យើងក៏ត្រូវអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាគ្រប់ពេលវេលាដែរ។—ពេត្រុសទី១ ៤:៧
ចូរចាំយាម
១៧. តើតាមរបៀបណាយើងអាចធ្វើឲ្យប្រាកដថាយើងប្រុងប្រៀបជាស្រេចសម្រាប់អ្វីដែលនឹងមកដល់នៅពេលអនាគតខាងមុខនេះ?
១៧ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថាទីបញ្ចប់នឹងមក«នៅម៉ោងដែលអ្នករាល់គ្នាមិននឹកស្មាន»។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៤) ដូច្នេះ យើងត្រូវតែត្រៀមខ្លួននៅគ្រប់ពេលវេលា។ ឥឡូវនេះមិនមែនជាពេលដើម្បីព្យាយាមមានរបៀបរស់នៅដែលពិភពលោករបស់សាថាននិយាយថានឹងនាំឲ្យមានសុភមង្គលទេ។ នេះគឺគ្រាន់តែជាសុបិនមួយប៉ុណ្ណោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ តាមរយៈគម្ពីរ ព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូបានប្រាប់យើងអំពីរបៀបដែលយើងអាចចាំយាម។ ដូច្នេះ សូមយើងយកចិត្ដទុកដាក់នឹងទំនាយក្នុងគម្ពីរ និងរបៀបដែលទំនាយទាំងនេះកំពុងក្លាយទៅជាការពិត។ ម្យ៉ាងទៀត សូមយើងចូលទៅកាន់តែជិតព្រះយេហូវ៉ា ហើយចាត់ទុករាជាណាចក្ររបស់លោកថាសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់យើង។ យ៉ាងនេះ យើងនឹងប្រុងប្រៀបជាស្រេចពេលដែលទីបញ្ចប់មកដល់។ (ការបើកបង្ហាញ ២២:២០) យើងត្រូវធ្វើដូច្នេះដើម្បីរួចជីវិត!
^ [១] (វគ្គ១៤) សូមមើលជំពូកទី២១ក្នុងសៀវភៅរាជាណាចក្ររបស់ព្រះចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រងហើយ!
